Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 11

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
2
100%
EN
The Author is an expert on United States’ maritime (admiralty) law and on American legislative process. The Rotterdam Rules, or the United Nations Convention on Contracts for the International Carriage of Goods Wholly or Partially by the Sea, drafted by the UN General Assembly on 11 December 2008 (Resolution 63/122), create a new legal order on affreightment and thus aim at replacing the Hague Rules, the Hague-Visby Rules and the Hamburg Rules. The Author argues that the dominant legislative contribution to the draft is American. The United States have amended their own maritime law and, at the same time, internationalized some of its content. If the US ratification process is completed within the next 2 years with the signature of the President, the USA, representing 25% of the world’s overall tonnage, shall be the game-changer in international law on carriage of goods by the sea.
PL
Autor artykułu jest znawcą prawa morskiego Stanów Zjednoczonych Ameryki i procedury legislacyjnej tego państwa. Reguły rotterdamskie to konwencja o umowach dotyczących międzynarodowego przewozu ładunków, w całości lub częściowo, drogą morską, która została przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne ONZ na podstawie Rezolucji 68/122 z dnia 11.12.2008 r. Reguły rotterdamskie mają na celu ustanowienie nowego porządku prawnego przy zastąpieniu, w tym zakresie, dotychczasowych regulacji morskich, tj. reguł haskich, reguł hasko-visbijskich i reguł hamburskich. Reguły rotterdamskie zostały stworzone z dominującym udziałem legislacji USA, która uaktualniła swoje prawo krajowe przy jednoczesnej internacjonalizacji swoich koncepcji i tendencji jurydycznych. Jeżeli w ciągu dwóch lat Stany Zjednoczone Ameryki zakończą ratyfikację reguł rotterdamskich podpisem prezydenta USA i staną się stroną konwencji, a reprezentują 25% tonażu światowego, to zasadniczo zmieni się krajobraz międzynarodowej legislacji morskiej w zakresie przewozu ładunków morzem.
PL
Celem niniejszego opracowania jest analiza pierwszego warunku koniecznego do rozpoczęcia liczenia okresu ładowania statku, to jest obowiązku dopłynięcia statku do uzgodnionego miejsca przeznaczenia.Prima facie, stanowisko prawne z punktu widzenia nabrzeża miejsca załadunkowego (doku) czy portu jest stosunkowo jednoznaczne. Przyjętym jest bowiem, iż statek może zostać uznany za statek, który przybył do miejsca załadowania (arrived ship), kiedy dopłynie do określonego nabrzeża, doku czy odpowiednio portu . We wszystkich wyżej wymienionych wypadkach, ryzyko zwłoki w dopłynięciu do tak wyznaczonego miejsca ponosi armator. W wielu przypadkach armator, z oczywistych powodów, nie jest gotowy ponieść takiego ryzyka oraz wynikającej z tego szkody i w związku z tym podejmuje stosowne działania. W szczególności, domaga się on wprowadzenia do umowy czarteru, stosownych specyficznych postanowień przenoszących rozważane tu ryzyko na czarterujących. W niniejszym opracowaniu przedstawiono jedną z najbardziej rozpowszechnionych form takiego postanowienia umownego, a mianowicie „Time lost waiting for a berth clause” („klauzula utraty czasu w oczekiwaniu na nabrzeże”). Analiza ta dokonana została w oparciu i na tle szerszego spektrum aktualnego orzecznictwa angielskiego.
EN
The purpose of this analysis is to deal with the first of the conditions for commencement of laytime, i.e. obligation of the vessel to arrive at the agreed destination. The position, prima facie, with regard to berth, dock or port is relatively straightforward, it having been established that the vessel only becomes an arrived ship when it enters the specified berth, dock or port, respectively. In all three cases, in principle, the risk of delay in reaching the specified berth, dock or port is borne by the shipowner. In many cases, the shipowners, for obvious reasons are not prepared to bear such a risk for loss and take appropriate action. In particular, they demand the inclusion, in the charterparty, of a specific clause shifting the risk of such loss. We will deal therein below with one of the most commonly used forms of such a clause namely – “Time lost waiting for a berth clause” against broader picture of current English jurisdiction.
10
50%
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.