Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

Czasoprzestrzeń defektywna. O relacjach chorowania, czasu i przestrzeni w narracjach (auto)patograficznych na przykładzie „Mięcha” Anety Żukowskiej

100%

Świątkowska M.

Białostockie Studia Literaturoznawcze

2023

issue 23

179-204

This article presents an analysis of the ways in which illness experience is represented in literary work as a process in defective (a term coined by Iwona Boruszkowska) time and space. Aneta Żukowska’s autopathography Mięcho [Meat] is presented as a case study. In illness narratives hierarchically structured space of the clinic plays an important role, while time is reorganized by the rules imposed within the pathosystem (a term coined by Agnieszka Dauksza). The analysis of the ways of representing time and space in illness narratives allows for illness to be depicted as both embodied and idiosyncratic experience, and a process that is situated within and influenced by the external conditions of medical system. It is a valuable perspective for the literary studies of illness narratives as well as an important context for the medical humanities, a discipline which aims to elevate patients’ voices within the healthcare system.

Przedmiotem niniejszego artykułu są sposoby literackich reprezentacji chorowania jako procesu usytuowanego w defektywnej (I. Boruszkowska) czasoprzestrzeni. Analizowanym przykładem jest autokancerografia Anety Żukowskiej Mięcho. W (auto)patograficznych reprezentacjach chorowania hierarchicznie ustrukturyzowana przestrzeń szpitala odgrywa szczególną rolę, zaś czas ulega reorganizacji za sprawą zasad narzucanych w patosystemie (A. Dauksza). Analiza sposobów przedstawiania czasu i przestrzeni w narracjach maladycznych pozwala ukazać chorowanie jako doświadczenie z jednej strony idiosynkratyczne i ucieleśnione, z drugiej zaś silnie usytuowane i kształtowane przez zestaw konkretnych zewnętrznych warunków, w których zachodzi. Jest to istotna perspektywa dla rozwijających się obecnie studiów maladycznych na gruncie literaturoznawstwa, a także ważny element poszerzania horyzontu humanistyki medycznej, dążącej do dowartościowania głosu pacjenta w systemie opieki zdrowotnej.

Autopatografia jako przestrzeń „spotkania troski”. O realizacji postulatów medycyny narracyjnej w Mięchu Anety Żukowskiej

100%

Świątkowska M.

Autobiografia. Literatura. Kultura. Media

2022

vol. 18

161-172

This article presents autopathography as a genre in which patients can reclaim their voices to articulate their experiences of the medical system, drawing on Arthur Frank’s theory in The Wounded Storyteller. Illness narratives can be understood not only as means of expressing a largely negative experience by way of monologue, but also as platforms for dialogue between patients and their caregivers. Such encounters, albeit seemingly impossible under the conditions of contemporary medical system, have been postulated, among others, by Rita Charon, the founder of narrative medicine. In the text, autobiographical works of Anatole Broyard and Aneta Żukowska are given as examples of patients expressing the need for a sustained, mutual relationship between doctors and their patients. As such, autopathographies can play their part in bringing to life the ideals of narrative medicine, as well as of what S. L. Jain called “elegiaic politics”.

Niniejszy tekst dotyczy autopatografii jako upodmiatawiającej praktyki, która – zgodnie z rozpoznaniami Arthura Franka o przejściu od nowoczesnego do ponowoczesnego doświadczenia choroby – pozwala pacjentom przejąć kontrolę nad narracją o własnym doświadczeniu. Opowieści chorych jawią się nie tylko jako artykulacja negatywnego doświadczenia maladycznego, lecz również jako przestrzeń nawiązywania dialogu między pacjentem a lekarzem. W artykule zostają przywołane autopatografie Anatole’a Broyarda oraz Anety Żukowskiej jako teksty, w których potrzeba takiego dialogu zostaje zasygnalizowana oraz spełniona. Książka Żukowskiej jest analizowana jako przykład realizacji sformułowanych przez Ritę Charon postulatów medycyny narracyjnej oraz zaproponowanej przez Sarah L. Jain polityki elegijnej, które to koncepcje niosą potencjał zreformowania systemu opieki medycznej oraz detabuizacji doświadczenia maladycznego.

Refine search results

1 Autobiografia. Literatura. Kultura. Media

1 Białostockie Studia Literaturoznawcze

2 Świątkowska M.

1 2023

1 2022

Search results

Czasoprzestrzeń defektywna. O relacjach chorowania, czasu i przestrzeni w narracjach (auto)patograficznych na przykładzie „Mięcha” Anety Żukowskiej

Autopatografia jako przestrzeń „spotkania troski”. O realizacji postulatów medycyny narracyjnej w Mięchu Anety Żukowskiej