Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 4

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Aggression in competitive and non-competitive combat sports athletes

100%
Basiaga-Pasternak J., Szafraniec Ł., Jaworski J., Ambroży T.
Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology
|
2020
|
vol. 20
|
issue 2
17-23
EN
Background. The problem of aggression in sports – despite its ambiguous interpretation – is a subject of interest to sports theorists and psychologists as well as trainers. The concept of aggression can be variously-defined. Aggression in sport can be identified with self-assertion, but can also be linked to hostility. In Thirer’s classification of aggression it is defined as: destructive aggression (combined with anger or hate); or non-destructive aggression (identified with assertiveness [Makarowski 2013]. It is often attributed to combat sports fighters. Objective. Demonstrating the differences in aggressiveness between competitive and non-competitive athletes training in fighting combat sports (kickboxing and MMA) was the objective of the paper. Material & methods. There were 65 competitive and 55 non-competitive athletes. Buss-Durkee Inventory (BDI) [Lange, Dehghani, de Beurs 1995] was used. Results. Verbal aggression was the most visible symptom in both groups. There were no statistically significant differences between professional fighters and amateur ones, although the level of aggression in professional fighters was a little lower. Conclusion. Regularly practicing combat sports over many years and complying with the rules can have an impact on reducing excessive levels of aggression in sportspeople.
PL
Wprowadzenie. Problem agresji u sportowców, pomimo swej niejednoznacznej interpretacji, jest przedmiotem zainteresowania teoretyków i psychologów sportu oraz trenerów. Samo pojęcie agresji jest różnorodnie definiowane. Agresja w sporcie bywa utożsamiana z asertywnością, ale też i łączona z wrogością. Często jest przypisywana zawodnikom sportów walki. Problem i cel. Celem badań było wykazanie różnicy w agresywności u osób startujący i niestartujący w zawodach uprawiających sporty walki (kickboxing i mieszane sztuki walki). Materiał i metody. Przebadano 65 zawodników biorących i 55 osób niebiorących udziału w zawodach (trenujących rekreacyjnie). Wykorzystano Kwestionariusz Buss i Durke „Nastroje i humory”. Wyniki. Badania wykazały, że u badanych najsilniej zaznacza się agresja werbalna. Nie wykazano różnic istotnych statystycznie pomiędzy osobami startującymi a trenującymi rekreacyjnie, jednak u zawodników zaobserwowano nieco niższy poziom agresji. Wnioski. Regularne wieloletnie uprawianie sportów walki i przestrzeganie reguł może stać się środkiem wpływającym na obniżenie nadmiernego poziomu agresji u sportowca.
2
Publication available in full text mode
Content available

Psychomotor skills of Kickboxing athletes and their correlation with training experience, body mass, and technical-tactical skill levels

76%
Niewczas M., Ambroży T., Obmiński Z., Wąsacz W., Kasicki K., Rydzik Ł.
Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology
|
2024
|
vol. 24
|
issue 2
108-116
EN
Introduction. Contemporary Kickboxing is a discipline with a complex combat structure and demanding sports competition. One of the key areas determining the effectiveness of athletes is psychomotor potential. The aim of the study was to assess the psychomotor skills of Kickboxing athletes and identify their correlation with body mass and training experience. The aim of this study was to assess selected areas of psychomotor abilities in high-performance Kickboxing athletes using psychometric computer tests in the TEST2DRIVE system. A further aim was to diagnose their relationship with body mass, the training experience of the subjects and technical-tactical indicators Materials and Methods. The study consisted of a group of 44 active Kickboxing athletes. Basic anthropometric procedures were applied (body height: 176.83 cm ± 4.33; body mass: x˜ =77.18 kg ± 9.93), and a direct interview was conducted (age: x˜ =22.60±2.72; training experience: x˜ =8.98±2.64). Psychomotor skill assessments were carried out using psychometric computer tests in the TEST2DRIVE system. Four thematic tests were applied: SIRT-simple reaction time, CHORT- choice reaction time, HECOR-hand--eye coordination, and SPANT-spatial prediction. Three components were used to assess the level of technical and tactical training (effectiveness, activity and effectiveness of the attack), recorded during a 3-round fight. Statistical analyses were performed using the Statistica 13.3 package to process the results. Results. Comparative analysis revealed significant differentiation in the level of results for a given test (p<0.001). Within the Kickboxers group, very low intragroup variability was observed (CV%=9.1-15.8). Significant multiple associations were noted between training experience, body mass, and SIRT with moderate strength (R= -0.437; p<0.05) and SPANT with strong dependence (R=-0.644; p<0.05). Furthermore, during the analyses, significant strong partial correlations were demonstrated for the combination of training experience with SPANT (r= -0.644; p<0.05) and body mass with SIRT with moderate strength (r= -0.417; p<0.05). Components determining the level of training, i.e. special skills, were negatively correlated with reaction times in each test. The strongest associations were recorded for the SIRT test. Conclusions. The research indicates that in kickboxers, reaction time is associated with lower body weight, and longer training experience significantly correlates with better visual-motor skills (SPANT test). Regular kickboxing training positively impacts the development of psychomotor abilities. The specificity of movements in kickboxing justifies the use of psychometric diagnostic tests to assess motor preparedness, with higher technical-tactical skills leading to shorter reaction times.
PL
Wprowadzenie. Współczesny Kickboxing jest dyscypliną o złożonej strukturze walki oraz wymagającej rywalizacji sportowej. Jednym z kluczowych obszarów, który determinuje skuteczność zawodnika jest potencjał psychomotoryczny. Celem pracy była ocena wybranych obszarów zdolności psychomotorycz-nych u wyczynowych zawodników kickboxingu za pomocą psychometrycznych testów komputerowych w systemie TEST2DRIVE oraz zdiagnozowanie ich związku z masą ciała, doświadczeniem treningowym osób badanych oraz wskaźnikami techniczno-taktycznymi. Materiał i metoda. Badaniami objęto grupę 44 wyczynowych zawodników Kickboxingu. Zastosowano podstawową procedurę antropometrii (wysokość ciała: 176,83 cm ± 4,33; masa ciała: x˜ =77,18 kg ± 9,93), oraz przeprowadzono wywiad bezpośredni (wiek: x˜ =22,60±2,72; staż treningowy: x˜ =8,98±2,64). Oceny zdolności psychomotorycznych dokonano za pomocą psychometrycznych testów komputerowych, w systemie TEST2DRIVE. Zastosowano cztery tematyczne testy: SIRT-czas reakcji prostej, CHORT-czas reakcji wyboru, HECOR- koordynacja ręka-oko i SPANT- przewidywanie przestrzenne. Do opracowania wyników przeprowadzono analizy statystyczne z wykorzystaniem pakietu Statistica 13.3. Wyniki. Analiza porównawcza wykazała istotne zróżnicowanie, w poziomie wyniku dla danego testu (p<0,001). W grupie kickboxerów stwierdzono bardzo niskie zróżnicowanie wewnątrzgrupowe (CV%=9.1-15.8) . Odnotowano znaczące związki wielokrotne miedzy stażem treningowym, masą ciała a SIRT o umiarkowanej sile (R= -0.437;p<0.05) i SPANT o silnej zależności (R= -0.644;p<0.05). Ponadto w toku analiz wykazano znamienne, silne korelacje cząstkowe dla zestawienia stażu treningowego ze SPANT (r= -0.644;p<0.05), oraz masy ciała ze SIRT o umiarkowanej sile (r= -0.417;p<0.05). Odnotowano zależności pomiędzy trzema komponentami wyszkolenia techniczno-taktycznego, zdefiniowanymi jako efektywność, aktywność, skuteczność a wynikami testów psychometrycznymi. Generalnie, im wyższy poziom wyszkolenia tym krótszy czas reakcji, szczególnie dla testu SIRT. Wnioski. Badania wskazują, że u kickboxerów czas reakcji wiąże się z niższą masą ciała, a dłuższy staż treningowy istotnie koreluje z lepszymi umiejętnościami wzrokowo-motoryczny-mi (test SPANT). Regularny trening kickboxingu pozytywnie wpływa na rozwój zdolności psychomotorycz-nych. Specyfika ruchów w kickboxingu uzasadnia stosowanie psychometrycznych testów diagnostycznych do oceny gotowości motorycznej, przy czym wyższe umiejętności techniczno-taktyczne prowadzą do krótszych czasów reakcji.
3
Publication available in full text mode
Content available

Examining the effects of post-activation performance enhancement on boxers’ visual reaction time

64%
Ilbak I., Stojanovic S., Rydzik Ł., Ambroży T., Wąsacz W., Kasicki K., Ilbak Y. E., Jorgic B. M., Wieslaw B.
Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology
|
2024
|
vol. 24
|
issue 4
36-32
EN
Background. There is strong evidence suggesting that Post-Activation Performance Enhancemen (PAPE) can acutely enhance various aspects of sports performance, such as strength, endurance, speed, and agility. However, there is a gap in research regarding the effects of PAPE on reaction time performance. Therefore, the aim of this study was to investigate the effects of PAPE on the visual reaction time performances of amateur boxers. Material and Methods. A cross-sectional study was conducted with 17 amateur boxers. Anthropometric measurements were taken, and participants performed a 1-RM Bench Press performance test preceded by 5 minutes of low-intensity running. The PAPE protocol was then administered 72 hours later after another 5 minutes of low-intensity running to avoid fatigue. Visual reaction time was measured immediately before the PAPE protocol and six times at 3-minute intervals afterward. Data were analyzed using IBM Statistics (SPSS, ver. 26.0, Armonk, NY, USA) software. Results. The study found that although there was a difference in the mean visual reaction time performance of participants before and after the PAPE protocol, this difference was not statistically significant (p > 0.05). Therefore, it can be concluded that PAPE does not have an enhancing effect on the visual reaction time performance of boxers. Conclusions. In conclusion, this study suggests that PAPE does not significantly affect visual reaction time performance in amateur boxers. Further research may be warranted to explore other factors that may influence reaction time in this population.
PL
Tło. Istnieją silne dowody sugerujące, że Wzmocnienie Wydajności po Aktywacji (PAPE) może w sposób doraźny poprawić różne aspekty wydajności sportowej, takie jak siła, wytrzymałość, szybkość i zwinność. Jednak istnieje luka w badaniach dotyczących wpływu PAPE na wydajność czasu reakcji. Dlatego celem tego badania było zbadanie wpływu PAPE na czas reakcji wzrokowej u amatorskich bokserów. Materiały i metody. Przeprowadzono badanie przekrojowe z udziałem 17 amatorskich bokserów. Dokonano pomiarów antropometrycznych, a uczestnicy wykonali test wydajnościowy 1 powtórzenia maksymalnego (RM) wyciskania na ławce poprzedzony 5 minutami biegu o niskiej intensywności. Protokół PAPE został następnie przeprowadzony 72 godziny później po kolejnych 5 minutach biegu o niskiej intensywności, aby uniknąć zmęczenia. Czas reakcji wzrokowej został zmierzony bezpośrednio przed protokołem PAPE oraz sześciokrotnie w odstępach 3-minutowych po jego zakończeniu. Dane były analizowane za pomocą oprogramowania IBM Statistics (SPSS, wersja 26.0, Armonk, NY, USA). Wyniki. Badanie wykazało, że choć średni czas reakcji wzrokowej uczestników przed i po protokole PAPE różnił się, to różnica ta nie była statystycznie istotna (p > 0,05). Można zatem stwierdzić, że PAPE nie ma wpływu na poprawę czasu reakcji wzrokowej u bokserów. Wnioski. Podsumowując, badanie sugeruje, że PAPE nie ma znaczącego wpływu na wydajność czasu reakcji wzrokowej u amatorskich bokserów. Warto przeprowadzić dalsze badania, aby zbadać inne czynniki, które mogą wpływać na czas reakcji w tej populacji.
4
Publication available in full text mode
Content available

Cultural and Ethical Values in Martial Arts: Wushu and Budō in a Globalized World

64%
Jiang S., Cynarski W. J., Ambroży T., Tai K., Figueiredo A. A., Kulpiński J., Green T. A., Rydzik L., Zhang G.
Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology
|
2025
|
issue 3
61-72
EN
Background. This study investigates the values embedded in Chinese Wushu and Japanese Budō within contemporary contexts, with a focus on practitioners’ perceptions and internalization of these values. It explores how cultural heritage influences value preferences and motivations among martial arts practitioners. Materials and Methods. The research is based on a survey of 648 martial arts practitioners from Europe and East Asia. The study analyzes cultural influences, value preferences, and motivations, examining how these factors shape the practitioners’ understanding and practice of martial arts. Results. The findings indicate that Chinese martial arts practitioners prioritize humility [68.2%] and righteousness [47.5%], values deeply rooted in Confucian ideals. In contrast, Japanese martial arts practitioners emphasize loyalty [31.8%] and perseverance [42.9%], reflecting Bushidō principles. Additionally, 37.2% of respondents identified the balance between body and spirit as their primary life value, highlighting the universal appeal of martial arts in promoting holistic development. The study also reveals that training frequency, duration, and proficiency significantly influence value preferences [p < 0.05]. Conclusions. This study underscores the role of martial arts as bridges between cultural heritage and modern practices. They contribute to personal growth, social cohesion, and cross-cultural dialogue. Future research should further investigate the evolving roles of martial arts in global contexts and their impact on mental and social well-being.
PL
Wprowadzenie. W niniejszym opracowaniu zbadano wartości osadzone w chińskim wushu i japońskim budō w kontekście współczesnym, ze szczególnym uwzględnieniem postrzegania i internalizacji tych wartości przez praktykujących. Analizuje się, w jaki sposób dziedzictwo kulturowe wpływa na preferencje wartości i motywacje wśród praktykujących sztuki walki. Materiały i metody. Badania opierają się na ankiecie przeprowadzonej wśród n = 648 praktykujących sztuki walki z Europy i Azji Wschodniej. W badaniu analizuje się wpływy kulturowe, preferencje wartości i motywacje, badając w jaki sposób czynniki te kształtują rozumienie i uprawianie sztuk walki przez praktykujących. Wyniki. Wyniki wskazują, że chińscy praktycy sztuk walki stawiają na pierwszym miejscu pokorę [68,2%] i prawość [47,5%], wartości głęboko zakorzenione w ideałach konfucjańskich. Natomiast japońscy praktycy sztuk walki kładą nacisk na lojalność [31,8%] i wytrwałość [42,9%], co odzwierciedla zasady Bushidō. Ponadto 37,2% respondentów uznało równowagę między ciałem a duchem za swoją główną wartość życiową, co podkreśla uniwersalny urok sztuk walki w promowaniu holistycznego rozwoju. Badanie ujawnia również, że częstotliwość, czas trwania i biegłość treningów znacząco wpływają na preferencje wartości [p < 0,05]. Wnioski. Badanie to podkreśla rolę sztuk walki jako pomostu między dziedzictwem kulturowym a nowoczesnymi praktykami. Przyczyniają się one do rozwoju osobistego, spójności społecznej i dialogu międzykulturowego. Przyszłe badania powinny dalej badać ewoluujące role sztuk walki w kontekstach globalnych i ich wpływ na dobre samopoczucie psychiczne i społeczne.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.