Search results

1

Julia Hartwig i „studia osobowe”

100%

Dynkowska J.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica

|

2019

|

vol. 52

|

issue 1

163-177

EN

This paper discusses Julia Hartwig’s poetic texts in which she focuses on the prominent classical and pop musicians (composers as well as performers, such as Ludwig van Beethoven and Janis Joplin). In Tomasz Cyz’s interview with Hartwig, she claims that “the origin, creation and the performance of music is always more interesting than the humanity”. However, it appears that in her poems, Hartwig is in fact more interested in musicians’ humanity, their behavior and various features which usually seem to be neglected when those great musicians’ work is appreciated. In this article, I am examine the construction and purpose of Hartwig’s “case studies”.

PL

Artykuł dotyczy muzyki w poezji Julii Hartwig, a przede wszystkim tekstów, w których autorka skupia się na postaciach wybitnych kompozytorów oraz wykonawców muzyki klasycznej i rozrywkowej (m.in. Ludwig van Beethoven czy Janis Joplin). Chociaż Hartwig w jednym z wywiadów wspomina o tym, że „muzyka – jej źródło, jej tworzenie, wykonanie – jest zawsze ciekawsze niż człowieczeństwo”, wydaje się, że w swych utworach autorka poświęca więcej uwagi właśnie „człowieczeństwu” opisywanych muzyków, zachowaniom i cechom, o których nie myśli się zazwyczaj podczas kontaktu z ich dziełami lub interpretacjami wykonawczymi tych dzieł. W tekście próbuję, po pierwsze, sprawdzić, w jaki sposób te swoiste poetyckie „studia osobowe” są konstruowane i do czego służą Julii Hartwig, po drugie zaś – rozważyć, czy i w jakim stopniu sporządzane przez poetkę specyficzne portrety artystów zbliżają do nich oraz ich twórczości.

2

„Jak żywa” to uniwersalny komunał? O nieoczywistych związkach prozopopei z ekfrazą w powieści Portret Pierre’a Assouline’a

100%

Dynkowska J.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica

|

2021

|

vol. 61

|

issue 2

83-99

EN

It stands to reason that ekphrasis cannot be limited to the detailed but plain description of the artifact, for it often concerns what is not there in the painting as well. Authors of the ekphrases sometimes “animate” or “revive” a work of art, which manifests itself in narrativization of painted scenes. The process is also frequently supplemented by its continuation or backstory and fictitious utterances of figures depicted in the painting. The paper discusses a specific literary form of that kind of “animation”, that is texts in which characters that can be seen in a painting (or paintings itself) receive the voice through the prosopopoeia and expose their selfawareness of “artificiality”. The precise subject of this study is P. Assouline’s novel Le Portrait which is narrated by baroness Betty de Rothschild, the figure from the J.A.D. Ingres’ painting. In this article, I am focusing on the mode and meaning of prosopopoeia in Assouline’s novel. I am also trying to examine whether every text that is based on the concept of a “speaking” work of art (i.e. in which prosopopoeia is used) can be described as ekphrasis.

PL

Ekfraza – literacka deskrypcja dzieła sztuki – nie jest, rzecz jasna, wyłącznie dokładnym opisem artefaktu; często dotyczy również tego, czego na obrazie nie ma. W ekfrazach dzieła sztuki ulegają czasem swoistemu „ożywieniu” – narratywizacji namalowanych scen, a także uzupełnieniu ich o przed- i „poakcje” czy też o wyobrażone wypowiedzi przedstawionych postaci. Artykuł dotyczy specyficznej formy takich literackich „ożywień”, czyli tekstów, których autorzy, wykorzystując prozopopeję, oddali głos bohaterom obrazów oraz świadomym swej sztuczności (i eksponującym ją) obrazom-przedmiotom. Ciekawym (i rozbudowanym) przykładem zastosowania prozopopei jest powieść Portret P. Assouline’a. Narrację prowadzi w niej namalowana przez J.A.D. Ingres’a Betty de Rothschild. W artykule omawiam sposób i sens zastosowania tej figury retorycznej w powieści Assouline’a i zastanawiam się nad tym, czy każdy tekst literacki, w którym narratorem (dzięki prozopopei) czyni się postać z obrazu, można nazwać ekfrazą.

3

„Park pod Lucerną” albo kombinat fabryk. Przestrzeń dzieł sztuki w tekstach Jakuba Kornhausera

100%

Dynkowska J.

Białostockie Studia Literaturoznawcze

|

2018

|

issue 13

51-63

EN

The paper discusses literary forms of extension and transformation of the space of art works in the selected texts by Jakub Kornhauser. In the ﬁrst mode, the spatial system of the painting is integrated with the real space, which is immediate to the subject, allowing the conceptualization of the subject’s experience. In the second mode the subject presents either a continuation or the story that precedes the plot featured in the work of art. The story narrated is subjected to the realities of the visual paradigm. It completes what remains unseen in the painting. The author asserts that it is this way of representing space that may determine the apocryphal component in the ekphrastic text.

4

Jak się opowiada o „obrazie nie-do-powiedzenia” - przypadek ekfrastycznego apokryfu (Kobieta w oknie Joyce Carol Oates)

100%

Dynkowska J.

Zagadnienia Rodzajów Literackich

|

2020

|

vol. 63

|

issue 3

47-60

EN

This paper is a close-reading of Joyce Carol Oates’ short story The Woman in the Window inspired by Edward Hopper’s 11 A.M. An extensive narrative, which is overwritten over the painting and set in it’s space-time framework, enables the short story discussed herein to be considered as an ekphrastic apocryphon with subversive potential. Literary reaffirmation of the perspective of painted woman that is obviously omitted in Hopper’s masterpiece, allows for the alleged oppressiveness of the painting to be revealed.

5

Od narcystycznej identyfikacji do zdystansowanej uważności: refokalizacja w apokryficznych ekfrazach i ekfrastycznych apokryfach Rembrandtowskiej „Lekcji anatomii doktora Tulpa”

100%

Dynkowska J.

Białostockie Studia Literaturoznawcze

|

2020

|

issue 16

127-159

EN

The paper presents the strategy of refocalization in apocryphal ekphrases and ekphrastic apocrypha, and more specifically, the shift from the perspective that dominates the original painting into the perspective and narrative that are valid in the literary text(s) inspired by this painting. The precise subject of this study are works related to Rembrandt’s The Anatomy Lesson of Dr. Nicolaes Tulp – Jacek Dehnel’s Po wyjściu malarza, Jacek Kaczmarski’s Lekcja anatomii (według Rembrandta), Nina Siegal’s Anatomy Lesson and a fragment of the W.G. Seblad’s novel The Rings of Saturn.

Refine search results

2 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica

2 Białostockie Studia Literaturoznawcze

1 Zagadnienia Rodzajów Literackich

5 Dynkowska J.

1 2021

2 2020

1 2019

1 2018

Julia Hartwig i „studia osobowe”

„Jak żywa” to uniwersalny komunał? O nieoczywistych związkach prozopopei z ekfrazą w powieści Portret Pierre’a Assouline’a

„Park pod Lucerną” albo kombinat fabryk. Przestrzeń dzieł sztuki w tekstach Jakuba Kornhausera

Jak się opowiada o „obrazie nie-do-powiedzenia” - przypadek ekfrastycznego apokryfu (Kobieta w oknie Joyce Carol Oates)

Od narcystycznej identyfikacji do zdystansowanej uważności: refokalizacja w apokryficznych ekfrazach i ekfrastycznych apokryfach Rembrandtowskiej „Lekcji anatomii doktora Tulpa”