Search results

1

Problem przyczynowości nieruchomego poruszyciela u niektórych arystotelików schyłku XVI wieku

100%

Facca D.

Odrodzenie i Reformacja w Polsce

|

2011

|

vol. 55

PL

The Causality of the Unmoved Mover in Some Peripatetic Philosophers at the End of the XVIth CenturyThe correct understanding of Aristotle’s passages from Metaphysics book XII, concerning the causality of the prime mover, had been a matter of debate since antiquity. Most relevant for Renaissance peripatetic–oriented thinkers were interpretations of Alexander of Aphrodisias’ (the prime mover is only a final cause) and Averroes’ one (final as well as efficient), both presupposing the animation of the heavens. Despite several attempts (like Pedro de Fonseca’s or Ciriaco Strozzi’s) to overcome this exegetical scheme, it appears to prevail in the second half of the XVI century, as revealed in the case of two Pisan professors of Aristotelian philosophy, Andrea Cesalpino and Francesco Buonamici. Their interpretation of the unmoved mover was the polemic starting point for Nicolaus Taurellus’ and Johann Crell’s philosophical theology. Taurellus’ and Crell’s interpretation of the prime mover as a “practical, not speculative intellect”, pointing unequivocally to its “efficiency”, can well be considered as a turning point in the history of the understanding of this Aristotelian topic.

2

Between Ramus, Alexander of Aphrodisias and Averroes. Francesco Vimercato’s Commentary to Book Twelve of Aristotle’s Metaphysics

100%

Facca D.

Peitho. Examina Antiqua

|

2012

|

vol. 3

|

issue 1

211-230

EN

What kind of causality does the Aristotelian Prime Mover exert on the heaven? Who “loves” the Prime Mover? Renaissance peripatetic philosopher, Francesco Vimercato, a “royal” teacher of “Greek and Latin philosophy” in Paris during the forties and the fifties of the 16th century tried to resolve these traditional puzzles that resulted from the exegesis of the Metaphysics XII, 6–7. His solution appears to be innovative, if compared to the ancient and the medieval ones. It seems partially to prefigure the last two decades’ interpretations of Aristotelian “theology”.

3

Sebastian Petrycy – „polski Arystoteles”

100%

Facca D.

Język. Religia. Tożsamość

|

2022

|

issue 2 B (26)

69-84

PL

Wydana w 1602 r. Oekonomika arystotelesowa (dalej Oekonomika) zapoczątkowała cykl edycji arystotelesowskich (przekładów i komentarzy w języku polskim) Sebastiana Petrycego z Pilzna, jeden z pomników polskiej literatury filozoficznej późnego renesansu. Już w pierwszej publikacji występują formy literackie i motywy filozoficzne, które odnajdziemy w późniejszych pracach Petrycego nad Polityką i Etyką Nikomachejską. Artykuł nawiązuje do badań W. Wąsika nad kwestią tekstu, na którym Petrycy opierał swoją wersję, i analizuje jego stanowisko w odniesieniu do dwóch zagadnień ideologiczno-filozoficznych, szeroko dyskutowanych w tradycji arystotelesowskiej, scholastycznej i nowożytnej: stosunku/różnicy między wspólnotą polityczną a rodzinną oraz niewolnictwa jako stanu „naturalnego”.

EN

In 1602, a series of Aristotelian publications (translations and commentaries in Polish) by Sebastian Petrycy of Pilzno, one of the monuments of Polish philosophical literature of the late Renaissance, began with Aristotle’s Economics. Already in this work literary forms are present, as well as philosophical motifs that can be found in later Petrycy’s works on Politics and Nicomachean Ethics. The article refers to W. Wąsik’s research on the question of the text on which Petrycy based his version, and analyzes his views on two ideological and philosophical issues that were widely discussed in the Aristotelian tradition, especially scholastic and early modern: 1) the relation/difference between the political community and the family 2) slavery as a “natural” state.

4

Arystotelesowskie pojęcie formy i jego zastosowanie we współczesnej filozofii

100%

Facca D.

Filozofia i Nauka

|

2016

|

vol. 4

305-314

EN

The papers analyses the Aristotelian concept of form (eidos, morphe) which is a basis of Aristotle’s philosophy. Aristotle’s critique of Plato’s conception of forms was for Aristotle a starting point for elaborating his own theory of forms. This theory provided Aristotle with a theoretical equipment applied in all the fields of scientific inquiry. So his concept of form proved to be all-pervasive. The article also deals with some recent debates, concerning the questions of sense and intellectual cognition, the problem of identity, the mind-body problem.

PL

W artykule analizowane jest pojęcie formy (gr.: eidos, morphe), który leży u podstaw teoretycznej refleksji Arystotelesa. Arystotelesa krytyka Platońskiej koncepcji form była punktem wyjścia do opracowania jego własnej filozofii natury („fizyki”) oraz filozofii bytu w ogóle (metafizyki). Koncepcja form w istocie dostarczyła Arystotelesowi teoretyczne podwaliny dla wszystkich dziedzin badań naukowych, toteż pojęcie formy stało się w jego myśli wszechobecne. Artykuł pokazuje także, jak Arystotelesowskie pojęcie formy jest obecne lub można je wprowadzić do współczesnych debat, m.in. dotyczących poznania zmysłowego i rozumowego, tożsamości oraz tzw. mind-body problem.

5

Bartholomäus Keckermann (1572 1609). The Theology of the Reformation and the Logic

88%

Facca D.

Odrodzenie i Reformacja w Polsce

|

2013

Refine search results

2 Odrodzenie i Reformacja w Polsce

1 Filozofia i Nauka

1 Język. Religia. Tożsamość

1 Peitho. Examina Antiqua

5 Facca D.

1 2022

1 2016

1 2013

1 2012

1 2011

Problem przyczynowości nieruchomego poruszyciela u niektórych arystotelików schyłku XVI wieku

Between Ramus, Alexander of Aphrodisias and Averroes. Francesco Vimercato’s Commentary to Book Twelve of Aristotle’s Metaphysics

Sebastian Petrycy – „polski Arystoteles”

Arystotelesowskie pojęcie formy i jego zastosowanie we współczesnej filozofii

Bartholomäus Keckermann (1572 1609). The Theology of the Reformation and the Logic