Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

Racjonalność i etyka decyzji gospodarczych

100%

Pietrzkiewicz T.

Prakseologia

2004

issue 144

175-184

The author presents one of the solutions how to evaluate business decisions ex ante as a contribution to achieve sustainable growth of the economy and human progress. He defines the decision−maker’s attitude as ethical who selects the objectives and methods of its achievement, aiming at common good (subjective ethics) and the result of a decision which contributes to the same (objective ethics). Indicates the sources which have formulated the criteria of common good among others the Second Vatican Ecumenical Council, Pastoral Constitution Gaudium et Spes, Encyclical Letter Centesimus annus of the Supreme Pontiff John Paul II, the United Nation and resolutions of the European Union. Describes the nine variants of relationship between rationality of consequences for the addressee of decisions taken at different attitude (intentions) of the decision makers – named as “Matrix of 9 evaluation fields: Decision−makers – Stakeholders”. This general systematic of relations can be helpful as well at the stage of making decisions as in evaluation. Application of the “matrix” in six enterprises has proved this concept. The benefits of stakeholders in the enterprise with higher ethicality were significantly higher than in the enterprise with lower.

Reinventing - efekt kompromisu w projektowaniu

100%

Pietrzkiewicz T.

inAW Journal – Multidisciplinary Academic magazine

2020

vol. 1

issue 1

Re-in-venting, understood as a rethink of new architectural projects, is provoked by what I refer to as errors coming as a consequence of compromise. These errors are due to the following reasons: transience, loss of universal values and the frequent designers’ incongruity with their own beliefs. The error of transience consists in that designers ignore this phenomenon. It manifests itself in the designers’ insufficient taking into account the importance of variability of functions and the impact of the pace of civilization changes on spatial conditions. The above mentioned tendencies lead to a rift between architecture and its time. The second error is compromise that the universal value system is subject to. This error is provoked by post-modern individualism. In this age of post-modernity, transience and departure are impossible to explain and how difficult to accept. The lack of stable values also creates serious ethical obstacles to space design. It is difficult for us to distinguish what is good from what evil brings. Legal norms are created which presuppose dishonesty. The Public Procurement Law is a bizarre compromise between people (designer, employer, contractor), the essence of design in space and the law itself. As part of this compromise, the designer has been deprived of the right to freely form creative project teams, freely choose materials and equipment. As a result of these assumptions architecture is subject to a process of dehumanization. The third plane of this compromise is the quite common paradox of disagreement with one’s own beliefs, which often happens to designers. To a large extent, we depart from our own ideas. I mean new currents or architectural ideas that (as designers) we see, admire, co-author but, for various reasons, we abstain from their implementation.

Re-in-venting, rozumiany jako powtórne przemyślenie podejmowane w stosunku do nowych realizacji architektonicznych, prowokowany jest zjawiskiem, które określam jako błędy będące konsekwencją kompromisu. Błędy te wynikają z następujących przyczyn: przemijania, utraty uniwersalnych wartości oraz częstego pozostawania projektantów w niezgodzie z własnymi przekonaniami. Błąd przemijania polega na ignorowaniu przez projektantów zjawiska przemijania. Przejawia się on w niedostatecznym uwzględnianiu przez projektantów znaczenia zmienności funkcji oraz wpływu tempa zmian cywilizacyjnych na uwarunkowania przestrzenne. Powyżej wskazane skłonności prowadzą do rozdźwięku pomiędzy architekturą a jej czasem. Błąd drugi to kompromis, jakiemu podlega uniwersalny system wartości. Błąd ten prowokowany jest przez ponowoczesny indywidualizm. W dobie ponowoczesności przemijanie i odchodzenie są nie do wyjaśnienia i jakże trudne do przyjęcia. Brak stabilnych wartości powoduje też poważne przeszkody etyczne przenikające do projektowania w przestrzeni. Trudno jest nam odróżnić to, co jest dobre, od tego, co przynosi zło. Powstają normy prawne, które z góry zakładają domniemanie nieuczciwości. Ustawa o zamówieniach publicznych to forma przedziwnego kompromisu zawartego pomiędzy człowiekiem (projektantem, inwestorem, wykonawcą), istotą projektowania w przestrzeni i samym prawem. W ramach tego kompromisu projektantowi odebrano prawo do wolnego formowania twórczych zespołów wykonawczych, swobodnego doboru materiałów oraz sprzętów. Wskutek tych założeń architektura podlega procesowi dehumanizacji. Trzecią płaszczyzną omawianego kompromisu jest dość powszechny paradoks niezgody z własnymi przekonaniami, w jakim często trwają projektanci. W dużej mierze sami odstępujemy od tworzonych przez siebie idei. Myślę tu o nowych prądach, ideach architektonicznych, które (jako projektanci) widzimy, podziwiamy, współtworzymy, ale z różnych przyczyn odstępujemy od ich realizacji.

Refine search results

1 Prakseologia

1 inAW Journal – Multidisciplinary Academic magazine

2 Pietrzkiewicz T.

1 2020

1 2004

Search results

Racjonalność i etyka decyzji gospodarczych

Reinventing - efekt kompromisu w projektowaniu