Background. Submissions due to joint locks and strangleholds accounted for many stoppages in the early days of Mixed Martial Arts (MMA). Since then, the adoption of unified weight classes, and rule changes have considerably impacted the sport. There is a need to update the database of the incidence of submission outcomes in modern MMA.Problem and Aim. Assess ratios of match-ending by submission as well as to identify the most frequently-used submission tech-niques among different weight and gender categories in MMA. Methods. A total of 1903 fights (1728 male and 175 female) in 167 events from 2014 to 2017 were assessed. Submissions were fur-ther investigated to identify the specific technique used to end a fight. Results. Submissions accounted for the ending in 17.3% of male and 21.1% of female modern MMA combats, respectively. As the weight class became lighter, the chance of a stoppage due to submission is greater (p<0.05). The more frequent combat-ending techniques were based on strangleholds, mainly rear and front chokes. The elbow was the most targeted joint for all weight classes, except the male heavyweight. The shoulder was the second most attacked joint, whereas the knee and the ankle were reported in a relatively small number. Conclusion. This updated database on fight outcomes should be considered for MMA trainers, coaches and athletes when pro-gramming specific training sessions aiming to mimic combat patterns.
PL
Tło. Poddawanie się w czasie walki z powodu blokady stawów i chwytów duszących powodowało wiele przerw w początkach historii mieszanych sztuk walki (Mixed Martial Arts). Od tego czasu przyjęcie ujednoliconych klas wagowych i zmiany zasad miały znaczący wpływ na ten sport. Istnieje potrzeba aktualiza-cji bazy danych dotyczących częstości występowania zgłoszeń poddania walki w nowoczesnych MMA.Problem i cel. Oszacowanie współczynników zakończenia walki przez poddanie się, jak również określenie najczęściej stosowanych technik poddania się wśród różnych kategorii wagowych i płciowych w MMA. Metody. Ogółem oceniono 1903 walk (1728 mężczyzn i 175 kobiet) w czasie 167 spotkań od 2014 do 2017 roku. Walki zakończone poddaniem się były dalej badane w celu zidenty-fikowania konkretnej techniki stosowanej do ich zakończenia. Wyniki. Poddania walki stanowiły zakończenie odpowiednio 17,3 i 21,1% walk MMA mężczyzn i kobiet. Im klasa wagowa jest lżejsza, tym większa jest szansa na zatrzymanie walki z powodu zgłoszenia poddania się (p<0,05). Częstsze techniki kończenia walki opierały się na chwytach duszących od tyłu i przodu. Łokieć był najbardziej atakowanym stawem wśród wszystkich klas wagowych, z wyjątkiem męskiej wagi cięż-kiej. Łopatka była drugim najczęściej atakowanym stawem, natomiast kolano i kostka były zgłaszane w stosunkowo nie-wielkim odsetku. Wniosek. Ta zaktualizowana baza danych wyników walki powinna być brana pod uwagę przez trenerów, szkoleniowców i zawodników MMA podczas programowania konkretnych sesji treningowych mających na celu naśladowanie wzorców walki.
Background. Brazilian jiu-jitsu classes require a wide motor repertoire to carry out the activities since good motor coordination is needed to perform different techniques of the sport. However, little is known about the effects of Brazilian jiu-jitsu on the level of motor coordination of its practitioners. Problem and aim. To compare motor coordination between beginner and experienced children Brazilian jiu-jitsu practitioners, as well as distinguish whether sex and age influence the results. Methods. The study included 31 children (aged: 8 to 14 years, 19 male and 12 female) Brazilian jiu-jitsu practitioners. To assess motor coordination, the KTK (Korperkoordinationstestfur Kinder) test battery was applied, consisting of four tasks (walking back-wards, jumping sideways, hopping for height, and moving sideways). The normality of the data was verified by the Shapiro-Wilk test. For comparison between groups (practice time, sex, or age), the t test for independent measures was used. Results: In the analysis by practice time, experienced practitioners presented better performance than beginner practitioners for the motor quotient score hopping for height (p<0.05) and for total KTK motor quotient(p< 0.05). In the overall analysis (without distinction for sex, age, or practice time), 54.8% of the children were classified as having severe motor disorder. In total, 93.5% of the participants are below the classification considered normal, with only 6.5% reaching the normal coordination classification. Conclusion. Brazilian jiu-jitsu may positively influence children’s motor coordination. The practice of Brazilian jiu-jitsu alone was unable to avoid below normal levels of motor coordination. Future interventions in longitudinal studies with complementary tests are suggested.
PL
Tło. Zajęcia brazylijskiego jiu-jitsu wymagają szerokiego repertuaru motorycznego, ponieważ potrzebna jest dobra koordynacja ruchowa do wykonywania różnych technik tego sportu. Niewiele jednak wiadomo o wpływie brazylijskiego jiu-jitsu na poziom koordynacji ruchowej jego praktykujących. Problem i cel.Porównanie koordynacji ruchowej między dziećmi praktykującymi brazylijskie jiu-jitsu na poziomie początkującym i zaawansowanym, a także rozróżnienie, czy płeć i wiek wpływają na wyniki. Metody. W badaniu wzięło udział 31 dzieci i młodzieży (w wieku: od 8 do 14 lat, 19 mężczyzn i 12 kobiet) brazylijskich praktykujących jiu-jitsu. Do oceny koordynacji ruchowej zastosowano baterię testową KT (Korperkoordinationstestfur Kinder), składającą się z czterech zadań (chodzenie do tyłu, skakanie na boki, skakanie wzwyż i poruszanie się na boki). Prawidłowość danych zweryfikowano testem Shapiro-Wilka. Do porównania między grupami (czas praktyki, płeć lub wiek) zastosowano test t dla pomiarów niezależnych. Wyniki: W analizie według czasu praktyki doświadczeni zawodnicy prezentowali lepsze wyniki niż początkujący zawodnicy w zakresie przeskakiwania wskaźnika motorycznego dla wzrostu (p< 0,05) oraz dla całkowitego wskaźnika motorycznego KTK (p<0,05). W ogólnej analizie (bez rozróżnienia na płeć, wiek lub czas praktyki) 54,8% dzieci zostało sklasyfikowanych jako mających ciężkie zaburzenia motoryczne. W sumie 93,5% uczestników znajduje się poniżej klasyfikacji uznanej za normalną, a tylko 6,5% osiąga normalną klasyfikację koordynacyjną. Wniosek. Brazylijskie jiu-jitsu może pozytywnie wpływać na koordynację ruchową dzieci. Sama praktyka brazylijskiego jiu- jitsu nie była w stanie poprawić poziomu koordynacji ruchowej, która została poniżej poziomu normalnego. Sugerowane są przyszłe interwencje w badaniach podłużnych z testami uzupełniającymi.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.