Search results

1

Apokalipsa św. Jana 12

100%

Kasiłowski P.

Studia Bobolanum

|

2019

|

vol. 30

|

issue 2

5-33

EN

In the analyses carried out, the author takes into account the historical data of the text and the teaching of the Church on the subject of Mary. It should be noted that the woman represented in the sign combines the idea of modesty with receiving glory from God. It emphasises her role in giving new life. In contrast to it, the demonic Dragon swaggers and puffs, pretending to have unlimited power. It is the enemy of life, and it wants to be the ruler of the world, therefore it is against the Woman and the Newborn. The newborn child is the Messiah. The term basanidzo (12.2), not used normally for the labour pain, encourages to see the role of the Woman in the salvific work of the Messiah, which is connected with the cross and the birth of disciples to a new life. This is indicated by the fact that the Child is being taken after birth to God’s Throne, which means exposing the finale of Christ’s life, that is, the Paschal events that bring salvation to people. They are called the rest of the Woman’s offspring because she participates in their new birth to the kingdom of God. It can be seen that salvation is God’s work. It becomes a share of the human being thanks to the blood of the Lamb (Eucharist) and the commitment to preaching the gospel. The time of the Church is the time of struggle against evil. The rest of the offspring of the Woman (the Church) during this time is experiencing God’s help and solidarity of all beings, hoping to achieve victory in heaven.

PL

W przeprowadzonych analizach autor uwzględnia dane historyczne tekstu i nauczanie Kościoła na temat Maryi. Zauważyć należy, że przedstawiona w znaku Kobieta łączy ideę skromności z otrzymaniem chwały od Boga. Podkreśla się jej rolę w darowaniu nowego życia. W kontraście do niej demoniczny Smok puszy się i nadyma, pretendując do posiadania nieograniczonej władzy. Jest on wrogiem życia, a chce być władcą świata, dlatego występuje przeciwko Kobiecie i narodzonemu Dziecku. Tym dzieckiem jest Mesjasz. Występujący termin basanidzo (12,2), nieużywany normalnie, gdy mowa o bólach porodu, zachęca do dostrzeżenia roli Kobiety w zbawczym dziele Mesjasza, które jest związane z krzyżem i rodzeniem uczniów do nowego życia. Wskazuje na to fakt porwania Dziecka po narodzinach do Bożego Tronu, co oznacza eksponowanie finału życia Chrystusa, czyli wydarzeń paschalnych, przynoszących ludziom zbawienie. Są oni nazwani resztą potomstwa Kobiety, bo uczestniczy ona w ich nowych narodzinach do królestwa Bożego. Widać, że zbawienie jest dziełem Bożym. Staje się ono udziałem człowieka dzięki krwi Baranka (Eucharystia) i zaangażowaniu w głoszenie Ewangelii. Czas Kościoła jest czasem walki ze złem. Reszta potomstwa Kobiety (Kościół) doświadcza w tym czasie pomocy ze strony Boga i solidarności stworzeń, mając nadzieję na osiągnięcie zwycięstwa w niebie.

2

Rozmowa Jezusa z Nikodemem (J 3,1-21)

100%

Kasiłowski P.

Studia Bobolanum

|

2020

|

vol. 31

|

issue 1

115-138

EN

The subject of exegetical-theological analysis is the text J 3,1-21, dedicated to the meeting of Jesus with Nicodemus, an important figure belonging to the circles ruling the religious and political life of Israel. During the conversation, the problem on the part of Nicodemus is too much mental concentration on the material reality and not on the spiritual heritage of Israel. Despite this difficulty, Jesus reveals in full the revelation of his mystery: his relationship with the Father and the role of the Spirit in the work of salvation. The human being is required to believe and ”do the truth” so that he/she may participate in the kingdom of God. In the text the dialogue with Nicodemus (3,1-11) becomes a monologue of Jesus (3,12-21) who comes into the world to reveal the path to eternal life. Jesus’ reference to Nicodemus’ statements and their correction is an example of how to lead a man focused on world affairs towards the supernatural reality.

PL

Przedmiotem analiz egzegetyczno-teologicznych jest tekst J 3,1-21 poświęcony spotkaniu Jezusa z Nikodemem, ważną postacią, przynależną do kręgów rządzących życiem religijnym i politycznym Izraela. W trakcie rozmowy problemem Nikodema okazuje się zbytnia koncentracja umysłowa na rzeczywistości materialnej, a nie naduchowym dziedzictwie Izraela. Mimo tej trudności ze strony Nikodema Jezus objawia w pełni swoją tajemnicę: swoją relację do Ojca i rolę Ducha w dziele zbawienia. Od człowieka żąda się wiary i czynienia prawdy, by miał on udział w królestwie Bożym. W pewnym momencie rozmowa Jezusa z Nikodemem (3,1-11) staje się monologiem (3,12-21), w którym Jezus ukazuje drogę do życia wiecznego. Nawiązywanie przez Jezusa do wypowiedzi Nikodema i ich korygowanie stanowi przykład, w jaki sposób człowieka skoncentrowanego na sprawach tego świata prowadzić w kierunku nadprzyrodzonej rzeczywistości.

3

Naoczne spotkanie źródłem wiarygodności (1P 1,16-18)

100%

Kasiłowski P.

Studia Bobolanum

|

2018

|

vol. 29

|

issue 2

95-128

EN

In 2 P 1: 16-18, Peter announces the parousia of Jesus at the end of time, citing the Transfiguration of Jesus, of which he was an eyewitness. Because these are supernatural events, the credibility of the preaching is emphasised. In the article, we follow Peter’s argumentation, which urges Christians to agree with the word he proclaims. We are interested not only in the objective content of the text, but also in the rationales behind the credibility of the kerygma. Peter insists on the word of God, which comes from the transcendent world and leads people to Him. It is understood by people, but it is not the product of the human spirit. Peter, predicting the parousia of Christ, refers to his own experience, contrasting it with the myths that are treated in the New Testament as the creations of human imagination. He does not refer to rational arguments, but to the word of revelation in which God the Father presents Jesus to his disciples as his Beloved Son, full of glory and power. When determining the presence of the experience, the importance of the word that interprets the visual element (epoptes) is emphasised. The emphasis rests on “listening” and “being present” of the eyewitnesses during the event.

PL

W 2P 1,16-18 Piotr zapowiada paruzję Jezusa na końcu czasów, powołując się przy tym na przemienienie Jezusa, którego był naocznym świadkiem. Ponieważ są to wydarzenia nadprzyrodzone, podkreślona zostaje wiarygodność przepowiadania.W niniejszym artykule śledzimy argumentację Piotra, który nakłania chrześcijan dozgody na głoszone przez niego słowo. Interesuje nas nie tylko obiektywna treść tekstu, lecz także pojawiające się w nim racje za wiarygodnością kerygmatu. Piotr nalega na słowo Boga, które pochodzi ze świata transcendentnego i prowadzi do niego ludzi. Jest ono zrozumiałe przez człowieka, lecz nie jest wytworem ludzkiego ducha. Piotr, przepowiadając paruzję Chrystusa, powołuje się na swoje naoczne doświadczenie, przeciwstawiając je mitom, które w Nowym Testamencie traktowane są jako twory wyobraźni ludzkiej. Nie powołuje się na argumenty rozumowe, lecz na słowo objawienia, w którym Bóg Ojciec przedstawia Jezusa uczniom jako swojego Umiłowanego Syna, pełnego chwały i mocy. Przy stwierdzeniu naoczności doświadczenia podkreśla się wagę słowa, które interpretuje element wizyjny (epoptes). Akcent spoczywa na „słuchaniu” i „byciu obecnym” naocznych świadków w czasie wydarzenia

Refine search results

3 Studia Bobolanum

3 Kasiłowski P.

1 2020

1 2019

1 2018

Apokalipsa św. Jana 12

Rozmowa Jezusa z Nikodemem (J 3,1-21)

Naoczne spotkanie źródłem wiarygodności (1P 1,16-18)