Search results

1

Liturgia w katechezie

100%

Kołodziej M.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2014

|

vol. 67

|

issue 3

EN

The search for the answer of the following question is still actual: How to teach pupils religion in order to bring them to the proper participation in liturgy? To fulfil this assignment means to feed the catechised with the word and grace of God. Both the liturgy and catechesis are in their own ways a space for preaching the word of God and experiencing the grace of God. There are close correlations between liturgy and catechesis. Liturgy needs catechesis and catechesis needs liturgy. The Eucharist should be presented in catechesis in an encouraging way to bring the young people to the Holy Mass. Carrying out this assignment should be based on the wisdom of the Church: “Regulation of the sacred liturgy depends solely on the authority of the Church […] Therefore no other person, even if he be a priest, may add, remove, or change anything in the liturgy on his own authority” (Sacrosanctum Concilium, 22, 1–3). Those recommendations are also applicable in preparing the catechised to the sacraments in particular: First Communion, confirmation and confession. However, if the assignment of bringing the catechised to a mature participation in the liturgy is to be fully achieved the catechists should be taken in care as well. They transfer the teaching of Christ and should have proper traits. “For the noblest human and Christian attributes guarantee more fruitful catechesis than any elaborated methods” (Dyrektorium ogólne o katechizacji, 71).

PL

Ciągle aktualne jest poszukiwanie odpowiedzi na pytanie: Jak uczyć uczniów religii, aby doprowadzić ich do odpowiedniego udziału w liturgii? Aby wypełnić to zadanie, należy katechizowanych nakarmić słowem Bożym i łaską Boga. Przestrzenią głoszenia słowa Bożego i obdarzania łaską Boga jest zarówno katecheza, jak i liturgia – każda z nich, we właściwym sobie zakresie. Pomiędzy liturgią a katechezą zachodzą wzajemne relacje. Liturgia domaga się katechezy, a katecheza domaga się liturgii. Aby młodych ludzi poprzez katechezę skutecznie przybliżyć do Mszy świętej, należy ukazywać im Eucharystię w sposób zachęcający. W realizacji tego zadania należy kierować się mądrością Kościoła: „Prawo kierowania sprawami liturgii należy wyłącznie do władzy kościelnej […] Dlatego nikomu innemu, chociażby nawet był kapłanem, nie wolno na własną rękę niczego dodawać, ujmować lub zmieniać w liturgii” (konst. Sacrosanctum Concilium, 22, § 1–3). Te wskazania mają swoje zastosowanie zwłaszcza w przygotowaniu katechizowanych do sakramentów: pierwszej Komunii świętej, bierzmowania i spowiedzi świętej. Jednak, aby został w pełni osiągnięty cel doprowadzenia katechizowanych do dojrzałego udziału w liturgii, należy zadbać także o formację katechetów. Oni jako przekaziciele nauki Chrystusa, powinni odznaczać się odpowiednimi cechami. „Najszlachetniejsze bowiem przymioty ludzkie i chrześcijańskie katechety bardziej gwarantują owocność katechezy aniżeli wyszukane metody” (Dyrektorium ogólne o katechizacji, 71).

2

Urząd wikariusza parafialnego. Współpraca i autonomia w posługiwaniu duszpasterskim

100%

Kołodziej M.

Kościół i Prawo

|

2016

|

issue 5 (18) nr 1

9-31

PL

Urząd wikariusza parafialnego, który przeszedł długą ewolucję w Kościele, nie może być postrzegany jako wykonywanie doraźnych zadań zleconych przez proboszcza. Posługa wikariusza parafialnego nie jest też określana, jak w Kodeksie z 1917 roku, za pomocą pięciu różnych kategorii: wikariusz aktualny, zarządca, zastępca, pomocnik, współpracownik. Obecne prawo – inspirowane Soborem Watykańskim II – uznaje natomiast wikariusza za autentycznego współpracownika proboszcza i uczestnika jego troski, który jest ustanowiony do tej posługi przez biskupa diecezjalnego, aby – na zasadzie braterskiego współdziałania – sprawował pod władzą proboszcza dzieło nie tylko o charakterze duszpasterskim, ale i pasterskim (por. kan. 545 § 1 KPK/83). Obowiązki i uprawnienia wikariusza parafialnego, oprócz tych kodeksowych przyznających mu w określonych sytuacjach nawet uprawnienia do zastępowania proboszcza, zostały bardziej szczegółowo określone przez prawo partykularne. Dla lepszego zrozumienia zależności pomiędzy współpracą i autonomią wikariusza parafialnego w posługiwaniu duszpasterskim należy posłużyć się postanowieniami synodów diecezjalnych, które uwzględniając specyfikę konkretnych parafii i diecezji, określiły właściwe miejsce wikariusza parafialnego. Sprawuje on swoje posługiwanie z mandatu biskupa diecezjalnego, ale pod władzą proboszcza, z którym winien uzgadniać wszystkie plany i zamierzenia. Jako współbrat proboszcza w trosce o parafię, otrzymał on stosowną autonomię, która nie tylko pozwoli uczynić jego posługę bardziej owocną, ale i przygotowuje go do podjęcia w przyszłości samodzielnych zadań pasterskich.

EN

The parochial vicar office, which has undergone a long evolution in the Church, cannot be regarded as performing ad hoc tasks assigned by the parish priest. The ministry of parochial vicar is also not determined, as in the 1917 Code, using five different categories: the current vicar, the administrator, the substitute, the assistant, or the associate. The current law – inspired by the Second Vatican Council – considers the vicar to be an authentic associate pastor and participant in his care, who is organized for this service by the diocesan bishop – on the principle of fraternal cooperation – to hold under the authority of the pastor, the work not only of a priestly nature, but pastoral (cf. can. 545 § 1 CPC). The duties and powers of a parochial vicar, except those of the Code conferring on him in certain situations even the power to replace the pastor, have been more specifically defined by the particular law. For a better understanding of the relationship between the cooperation and autonomy of the parochial vicar in the pastoral ministry it is highly advisable to use the provisions of the diocesan synods, which, having taken into consideration the specificity of certain parishes and dioceses, have identified the right place for the parochial vicar. He exercises his ministry with the mandate of the diocesan bishop, but under the authority of the pastor, with whom he should agree all plans and intentions. As a confrere of the pastor in the care of the parish, he has received the appropriate autonomy, which will not only make his ministry more fruitful, but will prepare him for future independent pastoral work.

3

Godność człowieka a ubezwłasnowolnienie seniora

100%

Kołodziej M.

Zeszyty Naukowe KUL

|

2022

|

vol. 65

|

issue 3

31-48

EN

In the Polish legal system, human dignity is the limiting value in applying all norms. Dignity is intrinsic and inalienable. Therefore, respecting and protecting human dignity are considered fundamental duties of public authorities. At the same time, Polish legislation features an institution of incapacitation, which is among the most severe forms of legal interference in the sphere of fundamental human rights. Taking in a broader, philosophical-theological-legal perspective, this article seeks to juxtapose human dignity as a constitutional value against the institution of incapacitation concerning senior citizens. Even if necessity sometimes requires that institution of incapacitation be used, the value of human dignity should be taken into account when assessing the admissibility and lawfulness of its use in particular cases.

PL

W polskim systemie prawnym godność człowieka stanowi wartość limitującą stosowanie wszelkich norm. Jest ona przyrodzona i niezbywalna, dlatego jej poszanowanie oraz ochronę uznaje się za jeden z istotnych obowiązków władz publicznych. Obok niej w ustawodawstwie polskim funkcjonuje także instytucja ubezwłasnowolnienia należąca do najpoważniejszych form ingerencji prawnej w sferę elementarnych praw człowieka. Artykuł ma na celu zestawienie w kontekście filozoficzno-teologiczno-prawnym godności człowieka jako wartości konstytucyjnej z instytucją ubezwłasnowolnienia stosowaną w odniesieniu do seniorów. W ocenie dopuszczalności i zasadności zastosowania ubezwłasnowolnienie w konkretnym przypadku niezmiennie musi zostać wzięta pod uwagę wartość, jaką jest godność człowieka.

4

Kierowanie świętą liturgią według Magnum principium. Komentarz do kan. 838 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku

100%

Kołodziej M.

Kościół i Prawo

|

2022

|

vol. 11

|

issue 2

97-119

EN

Liturgy is a particular space of contact between theology and law. Despite of the fact that certain people are of the opinion that it should be limited only to a purely mystical dimension, as it is perceived as a special kind of prayer, its form is in fact precisely defined by the standards of church law. Critical assessment of the 1983 Code of Canon Law must also take into account the objective statement that not every precept defined and contained therein accurately reflects the sensus Ecclesiae of the founders and participants of the Second Vatican Council. This is the case with can. 838 of the Code of Canon Law. The standards relating to adaptation and accommodation contained therein and defining the principles of cooperation between the Holy See and local conferences of bishops, required agreement with the provisions already adopted as part of the deliberations of the Second Vatican Council. Therefore, by virtue of the apostolic letter of the motu proprio Magnum principium, the Pope made appropriate changes that made the cooperation of the Holy See and the Conference of Bishops even more efficient and more fruitful in the service of the faithful. Moreover, thanks to this amendment, the liturgical prayer is to be more adapted to the understanding of people.

PL

Liturgia stanowi przestrzeń szczególnego spotkania teologii i prawa. Nawet, jeśli niektórym wydaje się, że powinna być ona ograniczona tylko do wymiaru czysto mistycznego, bo widzi się w niej specjalny rodzaj modlitwy, to w rzeczywistości jej kształt jest dokładnie określony przez normy prawa kościelnego. Krytyczna ocena Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. musiała uwzględnić obiektywne stwierdzenie, że nie każdy przepis w nim określony i zawarty oddał w sposób precyzyjny sensus Ecclesiae twórców i uczestników Soboru Watykańskiego II. Tak było chociażby w przypadku kan. 838 KPK/83. Zawarte w nim normy odnoszące się do adaptacji i akomodacji oraz określające zasady współpracy pomiędzy Stolicą Apostolską a lokalnymi konferencjami biskupów wymagały uzgodnienia z przepisami przyjętymi już w ramach obrad Soboru Watykańskiego II. Dlatego na mocy listu apostolskiego motu proprio Magnum principium papież dokonał stosownych zmian, które uczyniły współpracę Stolicy Apostolskiej i konferencji biskupów jeszcze sprawniejszą i bardziej owocną w służbie wiernym. Ponadto dzięki tej nowelizacji modlitwa liturgiczna ma być bardziej przystosowana do zrozumienia ludzi.

5

Modele inkulturacji liturgicznej

100%

Kołodziej M.

Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars

|

2023

|

vol. 61

|

issue 1

83-101

EN

The basic mission of the Church is carried out through munus docendi and munus sanctificandi. In fulfilling these tasks, the community founded by Christ meets with different cultures and becomes involved in the process of inculturation. The latter points to the need to build proper relationships between faith and culture. Its special expression is the liturgical inculturation, which can be defined as the process of introducing cultic texts and rites into the structure of local culture. This study presents the process of the inculturation in relation to the liturgical law, as well as models of inculturation, which are extremely important in the process of creating public worship and liturgical prayer.

PL

Realizacja podstawowej misji Kościoła dokonuje się poprzez munus docendi oraz munus sanctificandi. W ramach wypełniania tych zadań wspólnota założona przez Chrystusa spotka się z różnymi kulturami i zostaje włączona w proces inkulturacji. Ta ostatnia wskazuje na potrzebę budowania właściwych relacji pomiędzy wiarą i kulturą. Jej szczególnym wyrazem jest inkulturacja liturgiczna, którą można zdefiniować jako proces wprowadzania tekstów i obrzędów kultycznych do struktury kultury lokalnej. W niniejszym opracowaniu został ukazany proces inkulturacji w odniesieniu do prawa liturgicznego, jak również zaprezentowane modele inkulturacji, które są niezwykle ważne w procesie tworzenia publicznego kultu Bożego i przystosowanej modlitwy liturgicznej.

6

Pobożność eucharystyczna i kult Eucharystii poza Mszą świętą

100%

Kołodziej M.

Studia Pastoralne

|

2015

|

vol. 11

222-232

EN

St John Paul II wrote in his last encyclical Ecclesia de Eucharistia, that the “Eucharist is a priceless treasure: by not only celebrating it but also by praying before it outside of Mass we are enabled to make contact with the very wellspring of grace” (EE 25). Therefore, the Church not only places a special emphasis on the Holy Communion but it also proposes that the faithful develop the Eucharistic devotion in themselves, by a deepened participation in the Holy Mass. Why should it be the Eucharistic devotion? It is because every Mass teaches us how to establish mature relations with God and other people. Thanks to Mass we mature to perfect love, which we learn by the contemplation of the mystery of Christ. The real Eucharistic devotion should be theophanic, christocentric and pneumocentric, meaning that it should be focused on the Holy Trinity and have both a personalistic character – oriented towards the personal God, and an ecclesial one – which teaches the openness to the Church. The Eucharistic devotion demands not only the participation in the Mass but the cult of the Eucharist outside of Mass as well. Hence, the Church has developed three forms of such cult: exposition and adoration of the Blessed Sacrament, Eucharistic procession and Eucharistic congresses. Exposition and adoration express the recognition of the miraculous nature of Christ and encourage to unify with Him. The Eucharistic processions indicate the nature of the Church, which is a community on a pilgrimage to heaven. Eucharistic congresses, in turn, whether organized locally or at a more extended level, always express a living Eucharistic devotion and countering religious indifference.

Refine search results

2 Kościół i Prawo

1 Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars

1 Ruch Biblijny i Liturgiczny

1 Studia Pastoralne

1 Zeszyty Naukowe KUL

6 Kołodziej M.

1 2023

2 2022

1 2016

1 2015

1 2014

Liturgia w katechezie

Urząd wikariusza parafialnego. Współpraca i autonomia w posługiwaniu duszpasterskim

Godność człowieka a ubezwłasnowolnienie seniora

Kierowanie świętą liturgią według Magnum principium. Komentarz do kan. 838 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku

Modele inkulturacji liturgicznej

Pobożność eucharystyczna i kult Eucharystii poza Mszą świętą