Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 2

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Niniejsze studium jest próbą semiotycznej analizy opisów różnego rodzaju przemieszczeń postaci w trzech powieściach Flauberta: Pani Bovary, Szkole uczuć i w Bouvard i Pécuchet. Bohaterowie tych powieści mają wyraźne trudności z wszelką zmianą miejsca i sposobu życia, a jednocześnie marzą o ewazji. Początkowe sceny wszystkich trzech powieści ujawniają istnienie ciągów izotopicznych, które można zredukować do dwu opozycji: bezruch vs ruch oraz (opozycja artykułująca pojęcie ruchu) - do tyłu vs do przodu. W opisach dominują wyraźnie figury bezruchu i cofania się. Dalsze analizy ukazują dużą różnorodność figur bezruchu oraz jego wariantu, jakim jest ruch monotonny, a zwłaszcza wahadłowy. Nieliczne obrazy ruchu bez przeszkód, ukierunkowanego ku przodowi są w tekstach Flauberta skojarzone z pasją lub marzeniem tzn. są potraktowane jako wyobrażone, a nie rzeczywiste. W opisach ruchu niezwykle częste są ponadto figury zamknięcia, wśród których szczególnie interesujące są: dorożka w Pani Bovary i statek w Szkole uczuć. Nie wchodząc w szczegóły ich bogatej symboliki, reprezentują one, w sposób syntetyczny, semiotyczną strukturę obrazów ruchu w powieściach Flauberta, która opiera się na ekwiwalencji dwu opozycji: bezruch v.s ruch - zamknięcie vs otwarcie, oraz na łączeniu przeciwieństw. Doskonałym przykładem tego łączenia przeciwieństw jest właśnie dorożka i statek, jako figury przestrzeni zamkniętej w ruchu.
2
100%
PL
Przedmiotem analizy prezentowanego artykułu są dwa teksty, opisy podróży do Maroka, dokonane w tych samych okolicznościach (misja dyplomatyczna ministra pełnomocnego Francji), w tym samym mniej więcej czasie (1886 r. i 1889 r.) przez dwóch różnych autorów: dziennikarza i publicystę Gabriela Charmes oraz przedstawiciela literatury pięknej, Pierre’a Loti. Zestawienie tych dwóch tekstów pozwoliło, z jednej strony, na wyłonienie obrazu Maroka istniejącego w świadomości Francuzów u progu XX w. oraz, z drugiej strony, na ustalenie pewnych analogii między analizowanymi opisami. Szczegółowa analiza opisów przyrody, zdarzeń, sytuacji, sugeruje zależność tekstu chronologicznie późniejszego od wcześniejszego: podobieństwa wydają się reminiscencjami. Mimo braku dokumentu stwierdzającego z całą pewnością, iż Loti znał Une ambassade au Maroc, nie ulega wątpliwości, że tekst Charmes stanowił dlań źródło funkcjonujące świadomie lub nieświadomie.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.