EN
The article looks at how false prophecies and misinformation helped to enhance the image of the Grand Duchy of Lithuania as a Protestant state in contradistinction to the Kingdom of Poland, the identity of which was clearly Catholic. The 1650s was the time when the influence of the prophetic imposter Mikuláš Drabík and his visions became particularly pronounced. Moreover, fake news about the destruction of all Polish and Lithuanian Protestant churches found a targeted audience and seemed to have worked as a propagandistic device. This discourse regarding the reasons for the downfall of the Protestant churches in PolandLithuania fostered among western Europeans an interest in the Grand Duchy of Lithuania, and gave Janusz and Bogusław Radziwiłł an international reputation of saviours of the true faith, while at home they were vilified as traitors.
RU
В статье рассматривается, как пророчества и дезинформация помогли укрепить имидж Великого Княжества Литовского как протестантского государства на международной арене в отличие от Королевства Польского, конфессиональная идентичность которого была несомненно католической. 1650-е годы – период, когда «пророчества» Микулаша Драбика стали особенно популярны. Более того, фальшивые новости об уничтожении всех польских и литовских протестантских церквей нашли свою целевую аудиторию и, казалось, работали как удачная пропагандистская уловка. Дискурс о причинах уничтожения протестантских церквей в Речи Посполитой вызвал в Западной Европе интерес к Великому Княжеству Литовскому и позволил Янушу и Богуславу Радзивиллам завоевать международную репутацию защитников истинной веры, в то время как в своем государстве они считались предателями.
PL
W artykule mówiono o tym, jak proroctwa i dezinformacja pomogły umocować w opinii międzynarodowej wizerunek Wielkiego Księstwa Litewskiego jako państwa protestanckiego w odróżnieniu od Królestwa Polskiego, tożsamość konfesyjna którego pozostawała bez wątpienia katolickiej. Lata 50. XVII wieku były czasem, gdy „proroctwa” Mikuláša Drábika zostały szczególnie popularnymi. Co więcej nowiny fałszywe o niszczeniu wszystkich polskich i ltewskich kościołów protestanckich znalazły swoich odbiorców i, jak wydawało się, funkcjonowały jako pomyślny fortel propagandystyczny. Komunikaty o przyczynach niszczenia kościołów protestanckich w Rzeczypospolitej spowodowały wzrost ciekawości w Europie Zachodniej do Wielkiego Księstwa Litewskiego i udostępniły Januszowi i Bogusławowi Radziwiłłom możliwość otrzymać uznanie międzynarodowe jako obrońców wiary prawdziwej w czasie, gdy we własnym państwie ich uważano za zdrajców.