PL
Określenie miejsca literatury austriackiej wśród literatur niemieckiego obszaru językowego i wskazanie jej odrębności jest możliwe tylko przy uwzględnieniu tych czynników historycznych, które zdecydowały o transformacji naddunajskiego mocarstwa aż po utworzenie Drugiej Republiki. Celem niniejszego szkicu nie jest ani politologiczna, ani socjologiczna analiza towarzyszących owej transformacji procesów. Przedmiotem refleksji jest jednakże ich wpływ na literaturę, co wyraża się między innymi zmienną dynamiką tematyki tożsamościowej w twórczości autorów austriackich w okresie ostatnich dwóch stuleci. Rozważaniom tym towarzyszy próba nazwania tych cech, które stanowią o jej swoistości, zarówno formalnie, jak i tematycznie. Są wśród nich z jednej strony kompetencja estetyczna i skłonność do refleksji nad językiem, a z drugiej – zdominowana przez „Hassliebe” problematyka ojczyźniana. Leżąca u jej podłoża obecność mitów, zarówno mitu monarchii, jak i późniejszego mitu Austrii jako ofiary nazizmu, legitymuje odrębność tej literatury. Punktem odniesienia dla podjętych dociekań jest toczący się współcześnie dyskurs o austriackiej tożsamości, a konkretnie działalność Instytutu Badań i Wspierania Austriackich i Międzynarodowych Procesów Literackich, a także publikacje takich badaczy, jak Hans Arlt, Klaus Bartsch czy Leslie Bodie. Ważną przesłanką okazały się Też tezy Vittorii Borsò na temat przyszłości literatur narodowych.