Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

Basic categories for a theory of language

100%

Sroka K.

Beyond Philology: An International Journal of Linguistics, Literary Studies and English Language Teaching

2016

issue 13

139-162

The present paper makes reference to its author’s work The Dynamics of Language (1976) and presents three basic and indispensable cate-gories for a theory and description of language, namely form, significa-tion, and location, with special emphasis on the last two. After a short introduction, the following problems are considered: (1) language theory and semantics, (2) language sign and the dichot-omy significans : significatum, (3) (morpho)semanteme and the trichot-omy: form, signification, location, (4) form, signification, and location in the process of encoding and decoding, (5) context and the contex-tual theory of meaning according to J. R. Firth, (6) the influence of context and speech situation on the signification of the el-ement of text. The conclusion (7) summarizes the presentation of the trichoto-my of the defining categories for the (morpho)semanteme, i.e. form, signification, and location, and of their role in the description of lan-guage and of the process of verbal communication. It also draws at-tention to the relation that holds between context in the broad sense and location in the sense defined in the paper and shows the ad-vantages following from the introduction of the latter concept into the theory and description of language.

L’article fait référence à l’ouvrage de son auteur intitulé The Dynamics of Language (1976) et il présente trois catégories de base essentielles dans la théorie et la description du langage, c’est-à-dire la forme, la signification et l’emplacement, en particulier les deux dernières. Après une courte introduction, on examine les questions suivantes : (1) la théorie du langage et la sémantique, (2) le signe linguistique et la dichotomie signifiant / signifié, (3) le (morpho)- sémantème et la trichotomie : forme / signification / emplacement, (4) la forme, la signification et l’emplacement dans le processus de codage et de décodage, (5) le contexte et la théorie contextuelle du sens selon J. R. Firth, (6) l’influence du contexte et de la consituation sur la signification d’un élément du texte. La conclusion (7) résume la présentation de la trichotomie des catégories définitionnelles du (morpho)sémantème, c’est-à-dire : forme, signification et emplace-ment, et leur rôle dans la description du langage et du processus de la communication verbale. On souligne aussi la relation entre le contexte au sens large et l’emplacement dans le sens défini dans l’article et on présente les bénéfices qui viennent de l’introduction de cette dernière notion dans la théorie et dans la description du langage.

Artykuł nawiązuje do pracy jego autora pt. The Dynamics of Lan-guage (1976) i omawia trzy podstawowe i niezbędne kategorie teorii i opisu języka, a mianowicie formę, sygnifikację i lokację, ze szczegól-nym uwzględnieniem tych dwu ostatnich. Po krótkim wstępie rozwa-żane są następujące zagadnienia: (1) teoria języka a semantyka, (2) znak językowy i dychotomia significans : significatum, (3) (mor-fo)semantem i trychotomia: forma, sygnifikacja, lokacja, (4) forma, sygnifikacja i lokacja w procesie kodowania i dekodowania, (5) kon-tekst i kontekstualna teoria znaczenia według J. R. Firtha, (6) wpływ kontekstu i konsytuacji na sygnifikację elementu tekstu. Zakończenie (7) podsumowuje prezentację trychotomii kategorii definicyjnych (morfo)semantemu, czyli formy, sygnifikacji i lokacji i ich roli w opisie języ-ka i procesu komunikacji werbalnej. Zwraca też uwagę na stosunek zachodzący pomiędzy kontekstem w sensie szerokim a lokacją w ujęciu zdefiniowanym w artykule oraz podaje korzyści wynikające z wprowadzenia tego ostatniego pojęcia do teorii i opisu języka.

Znak językowy i dychotomia significans : significatum a morfosemantem i funkcja morfosemantyczna

100%

Sroka K.

Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego

2020

vol. 76

307-320

Artykuł dotyczy teorii znaku językowego, w tym rozróżnienia elementów: znaczący (significans) i znaczony (significatum). Rozważania skupione są na dwóch przeciwstawnych teoriach: jednej ‒ bilateralnej i psychologistycznej (mentalistycznej), pochodzącej od Ferdinanda de Saussure’a (CLG) i drugiej ‒ unilateralnej i obiektywistycznej autorstwa Leona Zawadowskiego (LTJ). Autor artykułu teorie te porównuje i ocenia, zestawiając je z przedstawianą już w swoich wcześniejszych pracach (m.in. Sroka 2016a i 2016b) własną koncepcją morfosemantemu i funkcji morfosemantycznej. Znak (fr. signe) w ujęciu de Saussure’a składa się z wyobrażenia akustycznego (fr. image acoustique) jako elementu znaczącego (fr. signifiant) i pojęcia (fr. concept) jako elementu znaczonego (fr. signifié), podczas gdy w ujęciu Zawadowskiego obejmuje on tylko będący na płaszczyźnie elementu znaczącego element tekstu (jako zjawisko fizyczne) w jego cechach inherentnych, a poza znakiem pozostaje element rzeczywistości pozatekstowej jako element znaczony. Pojęcie morfosemantemu jest uogólnieniem, modyfikacją i rozwinięciem pojęć znaku językowego wypracowanych przez de Saussure’a i Zawadowskiego. Morfosemantem jest elementem tekstu, definiowanym według trzech kategorii, do których należą: forma (F) (segment tekstu w jego cechach inherentnych), sygnifikacja czynna (S) (fakt, że segment tekstu reprezentuje wybrany element rzeczywistości pozasegmentalnej) i lokacja (L) (występowanie segmentu tekstu w danym otoczeniu). Funkcja morfosemantyczna (o kierunkach: sygnifikacja/lokacja => forma; forma/lokacja => sygnifikacja; forma/sygnifikacja => lokacja) jest rozpięta nad strukturalnie homogenicznym zbiorem morfosemantemów. Zaproponowane pojęcie morfosemantemu jako odpowiednika znaku językowego nie jest ani w pełni bilateralne, gdyż element znaczony (reprezentowany element rzeczywistości pozasegmentalnej (RR)) nie jest częścią morfosemantemu, ani też w pełni unilateralne, ponieważ obok formy (F), tj. kategorii, której wartościami są zespoły cech inherentnych segmentu tekstu, do istoty morfosemantemu należą również kategorie relacyjne: sygnifikacja czynna (S) oraz lokacja (L). Przedstawiona koncepcja morfosemantemu i funkcji morfosemantycznej jest obiektywistyczna, lecz obok niej można też stworzyć interpretację psychologistyczną (mentalistyczną), zakładając, że przedmiot poznania ma swoje odbicie (reprezentację) w umyśle poznającego podmiotu.

Linguistic sign and the dichotomy significans : significatum in relation to morphosemanteme and the morphosemantic function. Summary: The paper deals with the theory of linguistic sign and with the distinction between the elements: signifying/signifier (significans) and signified (significatum). The discussion focuses on two opposite theories: one – bilateral and psychologistic (mentalistic) ‒ coming from Ferdinand de Saussure (CLG) and the other ‒ unilateral and objectivistic ‒ authored by Leon Zawadowski (LTJ). The present author compares and evaluates these theories, juxtaposing them with his own conception of morphosemanteme and the morphosemantic function, proposed in his earlier studies (e.g. Sroka 2016a and 2016b). According to de Saussure, a linguistic sign (Fr. signe) consists of the acoustic image (Fr. image acoustique) as the signifying element (Fr. signifiant) and of the concept (Fr. concept) as the signified element (Fr. signifié). According to Zawadowski, the sign includes only the textual element (as a physical phenomenon) in its inherent features, which belongs to the plane of the signifying element, and outside of the sign there is the element of the extratextual reality as the signified element. The concept of the morphosemanteme is a generalization, modification and development of de Saussure’s and Zawadowski’s concepts of the linguistic sign. The morphosemanteme is an element of text defined according to three categories, namely: form (F) (textual segment in its inherent features), active signification (S) (the fact that a textual segment represents a given element of the extrasegmental reality), and location (L) (occurrence of a textual segment in a given environment). The morphosemantic function (of the directions: signification/location => form; form/location => signification; and form/signification => location) expands over a structurally homogeneous set of morphosemantemes. The proposed concept of the morphosemanteme as a counterpart of the language sign is neither fully bilateral, since the signified element (represented element of the extrasegmental reality (RR)) is not part of the morphosemanteme, nor fully unilateral, since in its essence the morphosemanteme includes not only form (F), i.e. the category whose values are sets of the inherent features of the textual segment, but also relational categories: active signification (S) and location (L). The conception of the morphosemanteme and morphosemantic function described here is objectivistic but it is also possible to create its psychologistic (mentalistic) interpretation, assuming that the object of cognition has its reflection (representation) in the mind of the conceiving subject. Keywords: F. de Saussure, Leon Zawadowski, element of text, linguistic sign, signifying element (significans), signified element (significatum), morphosemanteme, form, signification, location, morphosemantic function

Refine search results

1 Beyond Philology: An International Journal of Linguistics, Literary Studies and English Language Teaching

1 Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego

2 Sroka K.

1 2020

1 2016

Search results

Basic categories for a theory of language

Znak językowy i dychotomia significans : significatum a morfosemantem i funkcja morfosemantyczna