Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

Diagnoza resocjalizacyjna w praktyce kuratorów sądowych

100%

Osińska M.

Lubelski Rocznik Pedagogiczny

2019

vol. 38

issue 2

The rehabilitation diagnosis is an inseparable element of curatorial practice. It is closely related to the effectiveness of the undertaken actions. The diagnostic process requires a detailed recognition of the causes, degree and dynamics of social maladjustment as well as the indication of the resources conducive to re-socialization but also the risk factors that may contribute to the destruction of the entire process of change. The consequence of the diagnosis should be determining the possible directions of work with the maladjusted person, the prognosis of their functioning in the future and formulation of a resocialization plan that is adequate to the existing situation.Formulating a correct diagnosis is a process that requires from the diagnostician both: theoretical knowledge and experience. Comand of the code of conduct and the awareness of the purpose, which the diagnosis serves, is necessary to make decisions and actions towards the charge. This in turn is associated with the effectiveness of the entire rehabilitation process. Therefore, a deep diagnostic diagnosis should be the basic element of any educational relationship aimed at introducing positive changes. On the other hand, it is justified to postulate the systematic deepening of knowledge in the field of theoretical assumptions and practical skills in diagnosing and using the obtained conclusions in the work with the charge.

Diagnoza resocjalizacyjna jest nieodłącznym elementem praktyki kuratorskiej, ściśle związanym z efektywnością podejmowanych oddziaływań. Proces diagnostyczny wymaga szczegółowego rozpoznania przyczyn, stopnia i dynamiki nieprzystosowania społecznego oraz wskazania zarówno zasobów sprzyjających powtórnej socjalizacji jak również czynników ryzyka, mogących przyczynić się do zniweczenia całego procesu zmian. Konsekwencją diagnozy powinno być ustalenie możliwych kierunków pracy z jednostką nieprzystosowaną, prognoza jej funkcjonowania w przyszłości oraz sformułowanie adekwatnego do zastanej sytuacji planu pracy resocjalizacyjnej. Sformułowanie prawidłowej diagnozy jest procesem wymagającym od diagnosty zarówno wiedzy teoretycznej jak również doświadczenia. Znajomość reguł postępowania i świadomość celu, jakiemu diagnoza służy, jest niezbędne, gdyż jej konsekwencją jest zawsze podjęcie decyzji i działań wobec podopiecznego, co z kolei wiąże się z efektywnością całego procesu resocjalizacji. Dlatego też pogłębione rozpoznanie diagnostyczne powinno być podstawowym elementem każdej relacji wychowawczej ukierunkowanej na wprowadzanie pozytywnych zmian. Z drugiej strony zasadnym jest postulat systematycznego pogłębiania wiedzy z zakresu teoretycznych założeń i praktycznych umiejętności diagnozowania oraz wykorzystania uzyskanych wniosków w pracy z podopiecznym.

Poziom poczucia własnej skuteczności a zasoby osobiste i społeczne osób skazanych

63%

Wojnarska A. D., Osińska M.

Lubelski Rocznik Pedagogiczny

2020

vol. 39

issue 4

The purpose of this article is to characterize personal resources of convicted individuals with different levels of self-efficacy. Sixty-six subjects were analyzed using self-efficacy, self-evaluation, stress management, resilience, and hope for success tests. Contrary to expectations, the convicts presented a fairly high level of self-efficacy. In terms of varying levels of this variable, low and moderate dependencies on four strategies of dealing with stress, resilience and hope for success were observed. Furthermore, the predictive model of the variable covered resilience, ability to find solutions and planning, justifying 48,0% of variance. Limitations and directions for further research are presented.

Celem niniejszego artykułu jest scharakteryzowanie zasobów osobistych skazanych o różnym poziomie własnej skuteczności. Przebadano 66 osób za pomocą testów mierzących poczucie własnej skuteczności, samoocenę, radzenie sobie ze stresem, sprężystość psychiczną i nadzieję na sukces. Wbrew oczekiwaniom skazani charakteryzowali się dość wysokim poziomem własnej skuteczności. Natomiast w zakresie różnego nasilenia tej zmiennej wystąpiły niskie i umiarkowane zależności tylko z czterema strategiami radzenia sobie ze stresem, sprężystością psychiczną i nadzieją na sukces. Natomiast model predykcyjny zmiennej objął tylko sprężystość psychiczną, umiejętność znajdowania rozwiązań i planowanie. Przedstawiono ograniczenia i kierunki dalszych badań.

Refine search results

2 Lubelski Rocznik Pedagogiczny

2 Osińska M.

1 Wojnarska A. D.

1 2020

1 2019

Search results

Diagnoza resocjalizacyjna w praktyce kuratorów sądowych

Poziom poczucia własnej skuteczności a zasoby osobiste i społeczne osób skazanych