Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

Grody wieloczłonowe, zalążki miast, Seehandelsplätze, miejsca centralne u ujścia Odry w X–XII wieku? – synonimy czy problem definicyjny?

100%

Sołtysiak M.

Folia Praehistorica Posnaniensia

2020

vol. 25

315-350

Dyskusja na temat definicji „miejskości” grodów w średniowieczu na ziemiach słowiańskich ma długą tradycję. Już we wczesnym średniowieczu mamy do czynienia z tzw. „zalążkami miast”, centrami wielofunkcyjnymi pełniącymi funkcję miast i grodami miejskimi, jak również z licznymi mniejszymi grodami, którym ciężko przypisywać rolę pierwszych miast. Modele zachodnioeuropejskich miast i ich procesów urbanizacyjnych są trudne do porównania ze wspomnianymi formami osadniczymi, jeśli w analizie staramy się podkreślać postrzymskie, zachodnioeuropejskie rozumienie miast, bez podejścia funkcjonalnego, skoncentrowanego na rzeczywistej roli danych ośrodków w swoim regionie, uzyskujemy obraz, gdzie nie ma żadnych miast, a z punktu widzenia archeologii. Pojawiły się liczne koncepcje na temat definiowania różnych stadiów rozwoju grodów, ale brakuje prób uporządkowania obecnie spotykanej terminologii, bo krótko mówiąc, „gród grodowi nierówny”. Bardzo dobrze to widać u ujścia Odry, gdzie mamy nie tylko terminologię wypracowaną przez polskich badaczy, ale również liczne terminy wykorzystywane w niemieckiej i skandynawskiej archeologii (tj. Burgstadt, Seehandelsplaz, emporium itd.). Celem tego artykułu jest podsumowanie i próba korelacji lub rozróżnienia w zależności od charakterystyki obecnie wykorzystywanych terminów dotyczących grodów z północno-zachodnich ziem polskich w okresie od X do XII w. (okresu przedlokacyjnego), celem uporządkowania postulowanych stadiów rozwoju i form grodów, z jakimi mają do czynienia archeolodzy, na przykładzie Pomorza Zachodniego.

Rozważania o narracji budowanej wokół argumentu: „w świetle archeologii”.

100%

Sołtysiak M.

Folia Praehistorica Posnaniensia

2020

vol. 25

351-379

“In the light of archaeology…” means a statement or conclusion based on archaeological sources, its practice and theoretical models used in it. But the range of possibilities and persuasiveness of all such statements is very wide. A typical lack of contemporary historiographic literature is the writer’s failure to define his own research attitude. Researchers also rarely want to confront their own subjectivity and define their views before they start presenting their explanations for the topic under study. This applies to both the research attitude, evaluation and purposefulness of the sources used, the scope of using the achievements and workshop of anthropology, and the issue of the narrative nature of archaeological writing itself. The aim of this article is to discuss the need for a more substantive attention to theoretical assumptions in archaeological writing, especially in the aspect of creating a historiographic narrative in historical archaeology. While attention is put on belonging to a given theoretical trend, the issues of narrative, persuasive procedures and noticing the narrative style that is chosen are less frequently analyzed. These are very significant characteristics of a given text, as they are directly directed to the reader, i.e., the person to whom our research and conclusions are presented. This text is, in accordance with the above considerations, also a commentary on the existing state and an attempt to draw attention to the need for the most conscious approach to one’s own scientific workshop.

Refine search results

2 Folia Praehistorica Posnaniensia

2 Sołtysiak M.

2 2020

Search results

Grody wieloczłonowe, zalążki miast, Seehandelsplätze, miejsca centralne u ujścia Odry w X–XII wieku? – synonimy czy problem definicyjny?

Rozważania o narracji budowanej wokół argumentu: „w świetle archeologii”.