Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

Animowane filmy jako narzędzie propagandy politycznej w ZSRR w latach 1941–1942

100%

Wirowska A.

Doctrina. Studia społeczno-polityczne

2010

vol. 7

issue 7

197-206

Soviet animated cartoons are classical examples of propaganda because they were an effect of purposeful action of the Communist Party of the Soviet Union and its leader – Joseph Vissarionovich Stalin. The character of film productions in 1941–1942 were strongly connected with J.V. Stalin' s emotional speeches given on 6th and 7th November 1941. The main aim of those spiels was to give the audience a feeling of community, no matter who you were and where did you come from. J.V. Stalin put an impact on showing people that the USSR, like The Russian Empire, was unique because of its variety. He stressed that this feature made the Soviet Union stronger that any other country and helped it to defeat enemies. The ideological aspects of Stalin’ s speeches became a base for animated cartoons. Thanks to their convention, films were attractive both for adults and for children. The length of those movies was about 4 minutes what enabled the broadcasters to take control over the audience. The productions differed from each other in many ways. For instance, films from 1941 were aggressive what was connected with complicated military situation in the USSR. When the Soviet Union started to defeat Germany in 1942, propaganda focused more on satirizing an enemy. The element which remains unchanged and was repeated in each cartoon was a connection between particular historical events and the contemporary reality. The purpose of using this element was to give the audience as holistic vision of the situation as it was possible. That is why Soviet animated cartoons in 1941–1942 are described as examples of political propaganda. Their main aims were to inform, manipulate, mobilize and educate the audience.

Konflikt o Górski Karabach. Problem azerskich przesiedleńców

100%

Wirowska A.

Doctrina. Studia społeczno-polityczne

2012

vol. 9

issue 9

307-315

Według rankingu ONZ Azerbejdżan jest jednym z czołowych państw, na których terenie występuje wysoki odsetek przesiedleńców. Mniej więcej co ósmy Azerbejdżanin przynależy do jednej z tych grup. Sprawę pogarsza fakt, że ok. 79 % przesiedleńców cierpi z powodu ubóstwa lub społecznej dyskryminacji. Sytuacja ta jest rezultatem konfliktu między Armenią a Azerbejdżanem o Górski Karabach, który rozpoczął się u schyłku lat 80- tych. Pierwsze migracje rozpoczęły się w 1987 roku, a zakończyły w 1991 i dotyczyły głównie Azerów i Ormian powracających do ojczyzny (około 500.000 wszystkich razem). W 1988 sytuacja w regionie była już bardzo groźna i prawie nikt nie potrafił przejąć nad nią kontroli. Zaczęło dochodzić do pogromów, w wyniku których zginęło wielu ludzi w Sumgait i Baku. W latach 1992-94 doszło do regularnej wojny między Armenią i Azerbejdżanem. Gdy miały miejsce największe migracje, wielu Azerów i Kurdów musiało opuścić swe domy z powodu ormiańskiej inwazji w Szuszi i Chodżali. Najbardziej traumatyczne wydarzenia miały miejsce w roku 1993, podczas których Azerbejdżan utracił 13% swego terytorium, a wszystkich ludzi stamtąd zmuszono do wyniesienia się. W maju 1994, pod auspicjami WNP, podpisano zawieszenie broni między tymi dwoma poradzieckimi państwami. Od tego czasu między Azerbejdżanem i Armenią ma miejsce coś, co można nazwać „stanem pokojowo-wojennym”. Prace nad przywróceniem pokoju, w które zaangażowane są Mińska grupa OBWE (z Rosją, USA, Francją) oraz ONZ, wciąż trwają bez powodzenia. Niemożliwy będzie potencjalny powrót przesiedleńców nawet w następnej dekadzie. Jest to związane z nieuregulowanym statusem Górskiego Karabachu i Korytarza Laczyńskiego (stanowiącego strefę buforową).

Refine search results

2 Doctrina. Studia społeczno-polityczne

2 Wirowska A.

1 2012

1 2010

Search results

Animowane filmy jako narzędzie propagandy politycznej w ZSRR w latach 1941–1942

Konflikt o Górski Karabach. Problem azerskich przesiedleńców