Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 4

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  кино
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Tworzenie wartości dla klientów kin w Polsce jest procesem trudnym i złożonym, na który składa się definiowanie, rozwijanie i dostarczanie wartości. Poznanie oczekiwań klientów oraz zdefiniowanie wymagań, które pozwolą te oczekiwania spełnić, mogą doprowadzić do wyższego zadowolenia klienta niż oczekiwał. Na sumę emocji związanych z wyjściem do kina, a tym samym tworzenie wartości, wpływa wiele czynników. Dla jednych będą to odczucia wywołane jedynie doznaniami estetycznymi, które wywołał obejrzany film. Dla innych emocje (pozytywne lub negatywne) będą potęgowane infrastrukturą, warunkami, w jakich oglądali film. Celem artykułu jest identyfikacja elementów tworzących wartość dla klientów kin w Polsce oraz próba modelowego przedstawienia procesu zarządzania relacjami w kontekście tworzenia wartości dla klientów kin w Polsce.
EN
What kind of emotions trigger going to the cinema? For some consumers, feelings will be triggered only by aesthetic experiences which can be reduced to the phrase “good” or “bad” movie. For others, positive (or negative) emotions will be enhanced by the infrastructure, something that creates the “packaging” of a product that is a movie. The objective of the article is to identify the elements that create value for customer of cinema services in Poland and an attempt to model the relationship management in the process of creating value for customer of cinema services in Poland. The selected results of field research studies concerning the behaviours of cinema viewers were used in the article.
RU
Создание ценностей для клиентов кинотеатров в Польше – трудный и сложный процесс, который состоит из определения, развития и предоставления ценностей. Изучение ожиданий клиентов и определение требо- ваний, которые позволят выполнить эти ожидания, может привести к более высокому, нежели клиент ожидал, удовлетворению. На сумму эмоций, связанных с посещением кинотеатра, тем самым с созиданием ценностей, влияет много факторов. Для одних это будут чувства, вызванные лишь эстетическими ощущениями, вызванными фильмом, который они видели. Для других эмоции (положительные или отрицательные) будут утрироваться ин- фраструктурой, условиями, в каких они смотрели фильм. Цель статьи – выявить элементы, создающие ценность для клиентов кинотеатров в Польше, а также попытаться представить в форме модели процесс управления взаи- моотношениями в контексте создания ценностей для клиентов кинотеатров в Польше.
EN
Unlike American historians challenging marginalization of women since the 1970s and theorizing usefulness of gender for history, the majority of Polish historians have been rather reluctant to address gender differences. The collapse of communism and transatlantic interest in retraditionalization stimulated interdisciplinary engendering of Solidarity. This article examines how significant, despite being strategically invisible, Solidarity women activists of the 1980s have been represented in oral history, auto/biography, film and new media as well as in dialogical genres such as auto/biography and relational memoir. The questioning of mythical visions of Solidarity focused on men and class has initially been resisted, but encouraged a debate about gender stereotypes in Poland. The early “archive fever” followed by a recent surge in transgenerational life writing on women oppositionists exploring gender along with ethnicity, class and age has helped to construct multi-layered portraits of anti-communist resistance. In the award-winning documentary and extended interviews, several Solidarity women activists evaluate critically their occa­sional complicity with (post)totalitarian system, which may complicate ultranationalist narratives and fill a number of gaps in postcolonial and post-totalitarian studies of Central and Eastern Europe.
RU
В отличие от американских историков, бросающих с 1970-х годов вызов маргинализации женщин и теоретизирующих полезность пола для истории, большин­ство польских историков довольно неохотно занимались гендерными различиями. Крах ком­мунизма и трансатлантический интерес к возрождению традиций стимулировал междисци­плинарное создание »Солидарности«. В этой статье рассматривается как женщины-активисты »Солидарности« 1980-х годов, которые делали все возможное, чтобы стать стратегически не­видимыми, были показаны в устной истории, в автобиографии и кино, новых медиа а также в таких диалогических жанрах, как автобиография и мемуары. Опрос, касающийся мифиче­ского изображения »Солидарности«, сосредоточен на мужчинах и классах, был отвергнут, но побудил дискуссию о гендерных стереотипах в Польше. Ранняя »архивная лихорадка«, за кото­рой последовал недавний всплеск трансцендентной жизни, в рамках которой писалось о жен­щинах-оппозиционерах, изучающих гендерные аспекты, а также этническую принадлежность, класс и возраст, помогла построить многослойные портреты антикоммунистического сопро­тивления. Анализ успешного документального фильма, который был подвергнут критике со стороны женщин »Солидарности« за их соучастие в (пост)тоталитарной системе, может также усложнить ультранационалистические рассказы и заполнить ряд разрывов в постколониаль­ных исследованиях Центральной Европы.
RU
Потеря памяти и рок в пьесе Аси Волошиной Пациенты В основу пьесы Аси Волошиной Пациенты легли болезни, описанные английским нейрологом Оливером Саксом, а также элементы художественного мира испанского режиссера Луиса Бунюэля. Объединяя научную и художественную рефлексии в некий гибрид, Волошина создает свой нарратив о Боге, свободе, судьбе, личности и творчестве. Цель настоящей статьи - дать характеристику теряемой героями памяти в связи с присутствием в художественном мире понятия рока и в контексте заявленной Волошиной богооставленности.  Потеря памяти означает для персонажей потерю личности, что, в свою очередь, влечет за собой потерю воли. И лишь благодаря большому творческому усилию Маши, способствующей созданию Ионом последнего, правда, ужасного, фильма, возможным становятся высвобождение забытых героями травм и катарсис. Данная установка сделана с отсылкой к рассуждениям Николая Бердяева о судьбе, религии и свободе (по книге Эксизтенциальная диалектика Божественного и человеческого).
EN
Memory loss and fate in the Asya Voloshina’s Patients Asya Voloshina’s Patients are based on illnesses described by the British neurologist Oliver Sacks and on elements of the artistic world of the Spanish director Luis Buñuel. Combining scientific and artistic reflection, Voloshina creates his own narrative of God, freedom, fate, personality and creativity.  The purpose of this article is to characterize the phenomenon of memory loss by the characters in connection with the concept of fate and in the context of the forsake by God. Memory loss means for the characters a personality loss, which entails a will loss. Thanks to the great creative effort of Masha, contributing to the creation of the last film by Ion, the release of injuries forgotten by the heroes and catharsis become possible. This conclusion is made with reference to the arguments of Nikolai Berdyaev about fate, religion and freedom (according to the book The Divine and the Human).
PL
Sztuka Asi Wołoszyny Pacjenci nawiązuje do chorób, opisanych przez angielskiego neurologa Olivera Sachsa, a także do elementów świata artystycznego hiszpańskiego reżysera Luisa Bunuela. Łącząc naukową i artystyczną refleksję, Wołoszyna tworzy własną narrację o Bogu, wolności, losie, osobowości i kreatywności.Celem niniejszego artykułu jest scharakteryzowanie traconej przez bohaterów pamięci w związku z obecnością w świecie sztuki pojęcia losu oraz w kontekście zadeklarowanego przez Wołyszynę stanu porzucenia przez Boga. Utrata pamięci oznacza dla bohaterów utratę osobowości, co z kolei pociąga za sobą utratę woli. Tylko dzięki wielkiemu twórczemu wysiłkowi Maszy, która przyczynia się do stworzenia ostatniego, choć strasznego, filmu Iona, staje się możliwe uwolnienie zapomnianych przez bohaterów traum i katharsis. Powyższa konstatacja została powiązana z rozważaniami Nikołaja Berdiajewa o losie, religii i wolności (według książki Egzystencjalna dialektyka Boga i człowieka).
RU
В результате масштабной волны иммиграции, начавшейся в 1989 году, около миллиона советских евреев переселились в Израиль. Опыт переселения для большинства репатриантов был отмечен напряжением между необходимостью ассимиляции в новых культурных условиях и желанием сохранить «русскую» культурную идентичность. В данной статье рассматривается политика (само)репрезентации советских переселенцев в Израиле на примере фильма Друзья Яны (1999) Арика Каплуна, который отмечает новый рубеж в российско-израильском кино. В отличие от более ранних фильмов, созданных в Израиле кинематографистами-выходцами из бывшего СССР, в которых опыт переселения как правило характеризуется ностальгией, невыносимым чувством утраты и переживанием двойного отчуждения, Каплун смещает акценты в репрезентации русско-еврейской идентичности и ностальгии по советскому прошлому и культивированию русско-еврейской исключительности. Герои фильма бережно и трепетно сохраняют одни аспекты русской культуры (музыку, искусство, еду) и с легкостью расстаются с другими (акцент, алкоголизм, русский язык и советские модели маскулинности). Анализ фильма выявляет изменения в стратегиях самопозиционирования русско-еврейской идентичности в поликультурном контексте Израиля.
PL
W wyniku powszechnej fali imigracji, zapoczątkowanej w roku 1989, około miliona Żydów radzieckich trafiło do Izraela. Doświadczenie przesiedleń dla większości repatriantów naznaczone zostało napięciem pomiędzy potrzebą asymilacji w nowych warunkach kulturowych, a chęcią zachowania „rosyjskiej” tożsamości kulturowej. Niniejszy artykuł analizuje politykę (auto)reprezentacji radzieckich imigrantów w Izraelu na przykładzie filmu Arika Kapłuna Przyjaciele Jany (1999), który wyznaczył nową granicę w kinie rosyjsko-izraelskim. W przeciwieństwie do wcześniejszych filmów tworzonych w Izraelu przez filmowców z byłego ZSRR, w których doświadczenie przesiedlenia z reguły nacechowane było nostalgią, poczuciem utraty I podwójnej alienacji, Kapłun w przedstawianiu tożsamości rosyjsko-żydowskiej rezygnuje z nostalgii za radziecką przeszłością i kultywowania rosyjsko-żydowskiej niepowtarzalności. Chociaż bohaterowie filmu starannie i z pietyzmem zachowują niektóre aspekty kultury rosyjskiej (muzyka, sztuka, kulinaria), to łatwo rozstają się z innymi (akcent, alkoholizm, język rosyjski i radzieckie wzorce męskości). Analiza filmu ujawnia zmiany w strategiach autopozycjonowania tożsamości rosyjsko-żydowskiej w kontekście wielokulturowego Izraela.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.