Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: слоны

Sort By:

Limit search:

She-Writes. Narrating Animality in Barbara Gowdy’s The White Bone

100%

Szatanik Z.

Zoophilologica. Polish Journal of Animal Studies

2020

issue 6

241-251

Статья предлагает интерпретацию романа Барбары Гоуди Белая кость (1998). Действие романа происходит в Кении в 1980-х гг., то есть в период крупнейшего в истории страны убийства слонов браконьерами. Герои романа – слоны, ищущие мифическое Безопасное место. Роман Гоуди часто классифицируется как постколониальный, потому что повествование ведется вразрез с колонизационным дискурсом. Одновременно, книга – попытка рассказать об опыте слонов, а сам рассказчик становится в этом случае как переводчиком, так и посредником между животными двух разных видов. Представление о том, что животное думает и чувствует, происходит за счет антропоморфизации этого животного. Однако анализ предполагает, что антропоморфизм не всегда означает антропоцентризм, и может указывать путь к эмпатии.

Niniejszy artykuł stanowi interpretację powieści kanadyjskiej autorki Barbary Gowdy z 1998 roku zatytułowanej The White Bone (Biała kość). Akcja powieści toczy się w Kenii w latach 80. XX wieku – a więc w okresie największego w historii kraju „słoniobójstwa”. Jej bohaterami są właśnie słonie, poszukujące mitycznego Bezpiecznego Miejsca. Powieść Gowdy często klasyfikowana jest jako postkolonialna, bo narracja prowadzona jest na przekór dyskursowi kolonizacji. Jednocześnie stanowi ona próbę opowiedzenia doświadczenia słoni, narrator zaś staje się tu tłumaczem i łącznikiem między zwierzętami dwóch różnych gatunków. Wyobrażenia dotyczące tego, co zwierzę myśli i czuje zawsze odbywają się kosztem antropomorfizacji tego zwierzęcia. Przedstawiona tu analiza sugeruje jednak, że antropomorfizm nie musi pociągać za sobą antropocentryzmu, a może wskazywać drogę do empatii.

Słoń Pliniusza

80%

Sapota T.

Zoophilologica. Polish Journal of Animal Studies

2021

issue 7

1-12

В основе этой статьи лежит концепция взаимоотношений между людьми и животными, выдержанная в русле философии стоиков. Стоики предполагали человеческое господство над другими существами и считали, что человеческая гегемония не может быть ограничена нормами справедливости. Отрывок из Естественной истории – рассказ о слонах – служит материалом для исследования того, в какой степени Плиний согласился с этим убеждением стоиков.

As a point of departure, article presents the Stoic understanding of human-animal relationships: the Stoic philosophers presupposedhuman dominance over other creatures, which excluded the norms of justice as a means of limiting the human hegemony. On the basis of an excerpt from Pliny’s Natural History, which recounts a story of elephants, Tomasz Sapota examines the extent to which Pliny accepted this view of the Stoics.

Tłem rozważań podjętych w tym artykule jest stoicka koncepcja relacji między ludźmi i zwierzętami. Stoicy zakładali panowanie ludzi nad pozostałymi istotami i uważali, że hegeminia człowieka nie może być ograniczana przez normy sprawiedliwości. Passus z Historii naturalnej – opowieść o słoniach – służy jako materiał do zbadania, w jakim stopniu Pliniusz zgadzał się z tym przekonaniem.

Refine search results

2 Zoophilologica. Polish Journal of Animal Studies

1 Sapota T.

1 Szatanik Z.

1 2021

1 2020

Search results

She-Writes. Narrating Animality in Barbara Gowdy’s The White Bone

Słoń Pliniusza