Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 10

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Achilles
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Obraz Achillesa i Hektora w poezji rzymskiej. Prolego­mena

100%
Hendzel J.
Collectanea Philologica
|
2017
|
issue 20
63-79
EN
In this article the author tries to present the images of two great heroes of The Iliad, Achilles and Hector, that emerges from the Roman poetry and compare them with those present in the Greek tradition. In this analysis, focus is primarily put on The Aeneid of Virgil and on Ovid’s works, with minor remarks to the works of other authors. The article concludes that in the case of Achilles there is a huge difference between the image of this character in the Greek tradition and in Roman poetry. Achilles, who for Greeks was an object of universal esteem, in the eyes of Romans has become a synonym of a criminal, a ruthless murderer and the personification of the destroyer of Troy. The image of Hector in Roman literature is also different from the Greek perspective, since Roman authors idealized the prince of Troy to such an extent that they saw him as the greatest hero of the Trojan War.
PL
-
2
Publication available in full text mode
Content available

Wojna czy pokój? Nowy świat wartości w dziełach Homera

89%
Ceglarska A.
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)
|
2019
|
vol. 66
|
issue 2
EN
The oldest poem of the European culture is the work dedicated to the war – Iliad. It is frequently believed that this war is the almost separate, most important heroine of the epic. This rather common opinion, that Homer would praise war and put military struggles ahead of times of peace, I would like to undermine in this work. Both in Iliad and Odyssey, there is a clear critique not only of the war itself but also more generally – of violence as a way of solving conflicts, while the times of peace and peaceful life are praised. In this article, I draw attention to various motifs presented in both epics, confirming the above thesis: statements of the heroes, presented symbolism, behavior of the gods, and finally the character of Achilles, who, while being the ideal warrior, remains also the main exponent of all doubts concerning the warfare. These doubts, as well as his wishes for another life most fully reflect Homer’s ambivalent attitude to war and provoke reflection on whether the poet actually was the praising her glory, or whether he tried to express the belief in the rightness of a different way of life and conflict resolution.
PL
Najstarszym poematem w kręgu kultury europejskiej jest utwór poświęcony wojnie – Iliada. Panuje przekonanie, iż ta wojna jest wręcz osobną, najważniejszą bohaterką eposu. Tę dość powszechną opinię, jakoby Homer miał sławić wojnę i przedkładać zmagania wojskowe nad czasy pokoju, pragnę podważyć w niniejszej pracy. Zarówno bowiem w Iliadzie, jak i Odysei pojawia się wyraźna krytyka nie tylko samej wojny, ale i ogólniej – przemocy mającej stanowić sposób rozwiązywania konfliktów, chwalone są zaś czasy pokoju i spokojne życie. W artykule zwracam uwagę na rozmaite motywy przedstawione w obu eposach potwierdzające powyższą tezę (wypowiedzi bohaterów, przedstawioną symbolikę, zachowanie bogów), jak również na postać Achillesa, który będąc ideałem wojownika, pozostaje zarazem głównym wyrazicielem wszelkich wątpliwości dotyczących słuszności działań wojennych. Wyrażane przezeń wątpliwości oraz marzenia o innym życiu najpełniej oddają ambiwalentny stosunek Homera do wojny i prowokują do zastanowienia się nad tym, czy poeta rzeczywiście był piewcą jej chwały czy też starał się wyrazić przekonanie o słuszności innego sposobu życia i rozwiązywania konfliktów.
3
Content available remote

IDEA CZŁOWIEKA I BÓSTWA W STAROŻYTNOŚCI CZĘŚĆ II: An idea of man as a metaphysical figure in Greek Classical art

88%
Borowicz S.
Miscellanea Anthropologica et Sociologica
|
2014
|
vol. 15(4)
PL
The article deals with the problem of representation in Greek Classical art. The authoranalyses the idea of man from the perspective of the Greek natural tendency to representvarious phenomena in the form of human figure. The notion of idea of man as a metaphysicalfigure shall be, however, understood not only as a psychisation of the image butbroadly as the element of the process of antropomorphisation of the surrounding realityas well as giving human form to various phenomena including transcendent ones, e.g.the antropomorphisation of the images of gods. In case of the Greek image, an idea ofman understood as a metaphysical figure reveals a man his being through the constantlyundertaken attempt to appear fulfilment. Simultaneously, in the world of senses, this fulfilmententails the dissolution of the metaphysical secret.
4
Content available remote

THE IDEA OF MAN AND DIVINITY IN ANTIQUITY PART II: An idea of man as a metaphysical figure in Greek Classical art

88%
Borowicz S.
Miscellanea Anthropologica et Sociologica
|
2014
|
vol. 15(4)
EN
The article deals with the problem of representation in Greek Classical art. The authoranalyses the idea of man from the perspective of the Greek natural tendency to representvarious phenomena in the form of human figure. The notion of idea of man as a metaphysicalfigure shall be, however, understood not only as a psychisation of the image butbroadly as the element of the process of antropomorphisation of the surrounding realityas well as giving human form to various phenomena including transcendent ones, e.g.the antropomorphisation of the images of gods. In case of the Greek image, an idea ofman understood as a metaphysical figure reveals a man his being through the constantlyundertaken attempt to appear fulfilment. Simultaneously, in the world of senses, this fulfilmententails the dissolution of the metaphysical secret.
5
Content available remote

Niezwykły przypadek wczesnego Mocka i klasyków

87%
Schade G.
Forum Poetyki
|
2018
|
issue 13
62-75
EN
For more than a decade now, Marek Krajewski is publishing crime novels, starring police officer Eberhard Mock. Although son of a shoe-maker, prole Mock went to high-school, even to university. In Wrocław between the wars, we see him remembering his classical texts, which he still reads in the original. He’s not the only police man in a crime novel to do so. In contemporary Venice, Commissario Brunetti, the protagonist of Donna Leon’s stories, regularly returns to classical texts, too. Good cop Brunetti, however, a calm and settled man, luckily married to a professor of English at Ca’ Foscari, differs much from bad cop Mock, a more agitated character, unremittingly aroused by red-haired prostitutes. Once, Mock studied classical languages and published academic papers in Latin. Now, we find him leading a dissolute life, spending more time in brothels than at home, and this not only for reasons of duty. Perhaps, his intense flash-backs make him behave so erratically? In fact, more often than not, Mock remembers his classical education suddenly, involuntarily, as if he is reminded of a trauma. On closer inspection, these at first sight arbitrary citations comment on the narrative, a process intelligible to Mock alone, who more and more imitates the life of a highly classical loner. Since monstrous anger and over-whelming sorrow are his driving forces, Mock mirrors a great Homeric hero, Achilles.
PL
Od ponad dekady Marek Krajewski publikuje kryminały, w których pojawia się postać oficera policji Eberharda Mocka. Choć proletariusz Mock jest synem szewca, uczył się w gimnazjum, a nawet na uniwersytecie. Widzimy, jak w międzywojennym Wrocławiu przypomina sobie klasyczne teksty, które nadal czytuje w oryginale. Nie jest jedynym policjantem z powieści kryminalnej, który ma taki zwyczaj. Do klasycznych tekstów powraca również we współczesnej Wenecji Commissario Brunetti, bohater opowieści Donny Leon. Jednak dobry glina Brunetti, człowiek spokojny i ustatkowany, szczęśliwy mąż wykładowczyni anglistyki na Uniwersytecie Ca’ Foscari, bardzo się różni od złego gliny Mocka, bohatera bardziej impulsywnego, nieustannie pobudzanego przez rudowłose prostytutki. Mock studiował kiedyś języki klasyczne i publikował artykuły naukowe po łacinie. Teraz prowadzi rozwiązłe życie, spędzając więcej czasu w burdelach niż w domu i to nie tylko z powodu obowiązków służbowych. Może to intensywne wspomnienia sprawiają, że działa w sposób tak niezrównoważony? Najczęściej Mock przypomina sobie swoją edukację klasyczną nagle, mimowolnie, tak, jakby przypominał sobie traumę. Kiedy przyjrzymy się bliżej, okazuje się, że te na pierwszy rzut oka przypadkowe cytaty stanowią komentarz do narracji, a proces ten jest zrozumiały wyłącznie dla Mocka, który upodabnia się coraz bardziej do zanurzonego w klasyce samotnika. Jako że jego siłami napędowymi są olbrzymi gniew i przytłaczający smutek, Mock odzwierciedla wielkiego bohatera Homeryckiego, Achillesa.
6
Publication available in full text mode
Content available

An Ulsterman Named Achilles

76%
Schade G.
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
|
2019
|
vol. 29
|
issue 1
PL
Schade Gerson, An Ulsterman Named Achilles (Ulsterczyk o imieniu Achilles).A new novel by an English-writing author turns out to be a careful reworking of the story of Achilles, as it is told by Homer. The article elucidates how the modern text works and suggests how it may relate to an ‘Irish’ gaze. A new term, décalage, is introduced to describe a particular poetic device that belongs to the many ways of establishing intertextuality.
7
Publication available in full text mode
Content available

The Hidden God. Achilles, Aquinas, and Moral Action in an Ordered World

75%
Fitzpatrick D.
Studia Gilsoniana
|
2017
|
vol. 6
|
issue 2
197-220
EN
The central goals of this essay are three: (1) to situate St. Thomas’s moral psychology within his cosmology, with special emphasis on the notion of virtual quantity; (2) to illuminate and confirm that moral psychology through an examination of Achilles as Homer present him in the Iliad; (3) to suggest that if St. Thomas’s picture of the psychological landscape can be validated by reference to Homer, then so, too, might his metaphysical portraiture bear more credence than it is typically awarded. Particular attention will be given to Achilles’ anger and the psychological distinctions by which St. Thomas makes such anger and its attendant acts intelligible.
8
Publication available in full text mode
Content available

POTWÓR JAKO ZWIERCIADŁO HEROSA EPICKIEGO

71%
Zieliński K.
Rocznik Lubuski
|
2016
|
vol. 42
|
issue 2
167-188
PL
Przedmiotem artykułu jest kwestia wizerunku bohatera i jego adwersarza w epice oralnej. Przedstawiony został model ewolucyjnego przekształcania się wizerunku potwora w zgodzie ze zmianami funkcji i opisu herosa. Zmiany te odpowiadają wymogom struktury narracji oralnej w specyficzny sposób budującej napięcie. Przejście od eposu baśniowego do historycznego znamionuje wyrównanie sił obu walczących stron, w którym adwersarz, tracący rysy potworne, przejmuje poszczególne elementy charakterystyki herosa (począwszy od magicznych artefaktów mających wcześniej wyrównać szanse herosa w walce ze "smokiem" a na szlachetności natury skończywszy) stając się jego zwierciadlanym odbiciem.
EN
In oral epic an image of the hero and his adversary is correlated. In the article there has been presented a model of the evolutionary transformation of the image of a monster in line with changes in the function and description of the hero. These changes correspond to the requirements of oral narrative structure, which is dynamic because singer’s main task is to build tension during performance of songs. The transition from the fairytale to historical epic marks the alignment of forces of the two warring parties, in which the adversary, losing monstrous scratches, takes over the individual elements of the hero (beginning from magical artifacts, which previously were to equal opportunities of the hero in the fight against the "dragon", and on the generosity of nature ending) becoming its mirror image.
9
Publication available in full text mode
Content available

Kryminały jako literatura światowa

71%
King S.
Forum Poetyki
|
2018
|
issue 13
48-61
EN
Od ponad dekady Marek Krajewski publikuje kryminały, w których pojawia się postać oficera policji Eberharda Mocka. Choć proletariusz Mock jest synem szewca, uczył się w gimnazjum, a nawet na uniwersytecie. Widzimy, jak w międzywojennym Wrocławiu przypomina sobie klasyczne teksty, które nadal czytuje w oryginale. Nie jest jedynym policjantem z powieści kryminalnej, który ma taki zwyczaj. Do klasycznych tekstów powraca również we współczesnej Wenecji Commissario Brunetti, bohater opowieści Donny Leon. Jednak dobry glina Brunetti, człowiek spokojny i ustatkowany, szczęśliwy mąż wykładowczyni anglistyki na Uniwersytecie Ca’ Foscari, bardzo się różni od złego gliny Mocka, bohatera bardziej impulsywnego, nieustannie pobudzanego przez rudowłose prostytutki. Mock studiował kiedyś języki klasyczne i publikował artykuły naukowe po łacinie. Teraz prowadzi rozwiązłe życie, spędzając więcej czasu w burdelach niż w domu i to nie tylko z powodu obowiązków służbowych. Może to intensywne wspomnienia sprawiają, że działa w sposób tak niezrównoważony? Najczęściej Mock przypomina sobie swoją edukację klasyczną nagle, mimowolnie, tak, jakby przypominał sobie traumę. Kiedy przyjrzymy się bliżej, okazuje się, że te na pierwszy rzut oka przypadkowe cytaty stanowią komentarz do narracji, a proces ten jest zrozumiały wyłącznie dla Mocka, który upodabnia się coraz bardziej do zanurzonego w klasyce samotnika. Jako że jego siłami napędowymi są olbrzymi gniew i przytłaczający smutek, Mock odzwierciedla wielkiego bohatera Homeryckiego, Achillesa.
PL
Celem tego artykułu jest przyjrzenie się prozie kryminalnej (crime fiction) w ramach koncepcji literatury światowej. Autor przekonuje, że badanie tradycji narodowych może nas wyłączyć z dialogu pomiędzy granicami i językami, pomiędzy tekstami i pisarzami. Proponuje praktykę czytania, która ma rozwinąć bardziej zróżnicowane rozumienie tego naprawdę globalnego gatunku.
10
Publication available in full text mode
Content available

A New Voice for an Ancient Story: Speaking from the Margins of Homer’s Iliad in Madeline Miller’s The Song of Achilles

63%
Struzziero M. A.
Anglica. An International Journal of English Studies
|
2021
|
issue 30(1)
133-152
EN
Madeline Miller’s The Song of Achilles (2011) is an imaginative rewriting of Homer’s Iliad. The writer uses the strategy of transfocalization and enters the text from the point of view of Patroclus. His fresh look offers a new critical perspective both on the moral world of the epic and on Achilles, the great Greek hero whose complex personality and tragic hubris Patroclus observes with emotional understanding. Miller transforms the Homeric sparing narrative of the friendship between Patroclus and Achilles into a touch- ing love story built on their mutual devotion, and locates this narrative at the heart of a world of ruthless violence. This paper will consider the writer’s use of hypertextual adap- tation in the novel from the perspective of the change in the narrative focus of the source, and discuss her objectives and methodology.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.