Search results

1

Problem un ou deux phonèmes? w języku polskim

100%

Wągiel M.

Studia z Filologii Polskiej i Słowiańskiej

|

2016

|

vol. 51

EN

The un ou deux phonèmes? problem in PolishThe paper deals with the so-called un ou deux phonèmes? problem in Modern Polish. The framework adopted by the author is the theory and methodology of Axiomatic Functionalism, i.e., a functional semiotic approach developed by Jan W. F. Mulder in association with Sándor G. J. Hervey which is mainly based on linguistic ideas of André Martinet. The analysis focuses on the phonological interpretation of sequences of palatalized labials and [j], nasal diphthongs, and affricates in Polish. The author argues that nasal diphthongs and palatal and retroflex affricates should be interpreted monophonematically, whereas it is both adequate and economical to interpret sequences of palatalized labials and [j] and alveolar affricates as realizations of sequences of two separate phonemes. Problem un ou deux phonèmes? w języku polskimNiniejszy artykuł poświęcony jest tzw. problemowi un ou deux phonèmes? we współczesnej polszczyźnie. Aparatem pojęciowym wykorzystanym przez autora jest teoria i metodologia funkcjonalizmu aksjomatycznego, tj. funkcjonalnego opisu semiotycznego opracowanego przez Jana W. F. Muldera we współpracy z Sándorem G. J. Herveyem, który bazuje na koncepcjach lingwistycznych André Martineta. Analiza skupia się na interpretacji fonologicznej sekwencji spalatalizowanych spółgłosek labialnych oraz [j], dyftongów nazalnych, a także afrykat w języku polskim. Autor argumentuje, że dyftongi nazalne oraz afrykaty palatalne i retrofleksyjne powinny być interpretowane monofonemicznie, natomiast interpretacja sekwencji spalatalizowanych spółgłosek labialnych i [j] oraz afrykat alweolarnych jako realizacji sekwencji dwóch niezależnych fonemów jest zarówno adekwatna, jak i ekonomiczna.

2

Fonologická interpretace polských nazálních diftongů a afrikát z hlediska axiomatického funkcionalismu

75%

Wągiel M.

Studia Slavica

|

2014

|

vol. 18

|

issue 1

111-120

EN

The author presents an alternative phonological interpretation of Modern Polish nasal diphthongs and affricates that is based on the Axiomatic-Functionalist framework. The theory that could be briefly described as a formalization of André Martinet’s concepts was introduced by Jan W. F. Mulder in 1960’s and further developed in cooperation with Sándor G. J. Hervey. The main aim of the paper is focused on the so-called un ou deux phonèmes? problem, i.e. the problem how to phonologically interpret complex phonetic sounds such as affricates, diphthongs or triphthongs. The author argues that Polish nasal diphthongs and palatal and retroflex affricates should be analyzed monophonematically (as /ẽ/, /õ/ and /ć/, /ʒ́/, /č/, /ǯ/,respectively), while the adequate way to deal with Polish alveolar affricates is to interpret them as corresponding to the sequences of two phonemes: /Ts/ (an archiphoneme /T/, i.e. the product of the neutralization of voicing, + /s/ ) or /Tz/ (an archiphoneme /T/ + /z/).

3

Pozycje nuklearne i peryferyjne a interpretacja fonologiczna aproksymantów [j] i [w] w języku polskim

63%

Wągiel M.

Język Polski

|

2016

|

vol. 96

|

issue 1

68-79

PL

Artykuł poświęcony został interpretacji fonologicznej polskich aproksymantów [j] i [w] w ujęciu funkcjonalizmu aksjomatycznego (FA). W tekście wprowadzono pojęcia pozycji nuklearnej i peryferyjnej oraz omówiono analizę aproksymantów w ramach FA w języku francuskim i czeskim. W świetle przedstawionej argumentacji interpretacja [j] i [w] jako alofonów /i/ i /u/ w pozycjach peryferyjnych jest zarówno adekwatna, jak i ekonomiczna. Propozycja ta prowadzi do konieczności wprowadzenia nowej klasy fonemów, mianowicie klasy fonemów semiwokalicznych, niemniej całkowita liczba fonemów koniecznych do interpretacji polskiego materiału fonetycznego zostaje zredukowana, co stanowi wyraźną zaletę przedstawionej analizy.

EN

In this paper the author focuses on the phonological interpretation of Polish approximants [j] and [w] within the framework of Axiomatic Functionalism (AF). Notions of a nuclear and peripheral position are introduced and the treatment of approximants in AF in French and Czech is reviewed. It is argued that it is both appropriate and economical to interpret [j] and [w], respectively, as allophones of /i/ and /u/ in peripheral positions. The proposal leads to the necessity of establishing a new class of phonemes, namely the class of semi-vowels, however, the total number of phonemes required to interpret Polish data is reduced which is a significant advantage of the proposed analysis.

Refine search results

1 Język Polski

1 Studia Slavica

1 Studia z Filologii Polskiej i Słowiańskiej

3 Wągiel M.

2 2016

1 2014

Problem un ou deux phonèmes? w języku polskim

Fonologická interpretace polských nazálních diftongů a afrikát z hlediska axiomatického funkcionalismu

Pozycje nuklearne i peryferyjne a interpretacja fonologiczna aproksymantów [j] i [w] w języku polskim