Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 3

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  BGB
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
Zeszyty Prawnicze
|
2014
|
vol. 14
|
issue 4
79-106
PL
Permission for Multiple Places of Residence in German Law. Historical Patterns Summary The author uses a specific example, multiple residence under German law, to show the impact of Roman law on many of the modern European legal systems. The observations made by the editors of the German Bürgerliches Gesetzbuch (BGB) and the sources and literature they used show that Roman law was still relevant and universal in the 19th century, the age of the great codifications. Today, too, it is admissible under German law to have more than one residence and the issue is not controversial.
EN
The work aims to discuss the use of the German Civil Code from 1896 (BGB) by the Codification Commission in the work on the Code of Obligations from 1933. The subject of codification and unification of private law in the interwar period is of great interest to historians of law. It is also an issue for experts in comparative legal studies. This is since the process of unification and codification of the law of obligations in the Second Polish Republic assumed the development of a code combining elements of all laws of the former partitioning states. As a result, the Polish Code of Obligations does not belong to either the Romanesque or the Germanic system. Particularly noteworthy is the use by members of the BGB Codification Committee. The work will present a list of the provisions of the Code of Obligations that were modeled only on the German law or on the BGB and other codes. Additionally, the use of BGB will be presented on selected regulations of the Code of Obligations. When determining the impact of BGB on the rules of the Code of Obligations, a comparative method and the texts of normative acts, legislative materials, and legal literature will be used. The justification for the draft Code of Obligations by Roman Longchamps de Bérier will be particularly helpful. The subject matter raised in the paper may turn out to be attractive to Polish and German researchers studying the impact of the BGB on the development of Polish obligation law.
PL
Celem niniejszej pracy jest omówienie wykorzystania przez Komisję Kodyfikacyjną II RP niemieckiego kodeksu cywilnego z 1896 r. (BGB) w pracach nad Kodeksem zobowiązań z 1933 r. Tematyka kodyfikacji i unifikacji prawa prywatnego w okresie międzywojennym cieszy się wielkim zainteresowaniem wśród historyków prawa, a także dla znawców komparatystyki prawniczej. Wynika to z faktu, iż proces unifikacji i kodyfikacji prawa zobowiązań w II Rzeczypospolitej zakładał opracowanie kodeksu łączącego w sobie elementy wszystkich ustaw dawnych państw zaborczych. Dzięki temu polski kodeks zobowiązań nie zaliczał się ani do systemu romańskiego ani germańskiego. Na szczególną uwagę zasługuje wykorzystanie przez członków Komisji Kodyfikacyjnej BGB. W pracy zostanie zaprezentowany wykaz przepisów kodeksu zobowiązań, które były wzorowane wyłącznie na niemieckiej ustawie lub na BGB oraz innych kodeksach. Ponadto zostanie zaprezentowane wykorzystanie BGB na wybranych przepisach kodeksu zobowiązań. Przy ustaleniu wpływu BGB na przepisy kodeksu zobowiązań wykorzystana zostanie metoda porównawcza oraz teksty aktów normatywnych, materiały legislacyjne oraz literatura prawnicza. Szczególnie pomocne będzie uzasadnienie projektu kodeksu zobowiązań autorstwa referenta Romana Longchamps de Bérier. Tematyka poruszona w pracy może okazać się atrakcyjna dla badaczy polskich oraz niemieckich, badających wpływ BGB na rozwój polskiego prawa obligacyjnego.
EN
W tekstach prawa rzymskiego na oznaczenie szkody przyszłej stosowane są dwa bliskoznaczne pojęcia damnum infectum i damnum futurum. W literaturze romanistycznej dawnej i współczesnej nie znajduje się szersze opracowanie, które udzieliłoby ostatecznej odpowiedzi na przyczynę stosowania dwóch określeń co do szkody przyszłej. Analiza źródeł w przedmiotowym opracowaniu pokazała, że oba pojęcia są bliskoznaczne. Szkoda przyszła została wprowadzona do art. 151 § 2 polskiego kodeksu zobowiązań z 1933 przy okazji uregulowania szkody zagrażającej z wadliwego budynku posadowionego na sąsiednim gruncie. W kodeksie cywilnym z 1964 r. został wprowadzony przepis art. 361 § 2, który pozwalałby rozwinąć konstrukcję szkody przyszłej, jednak judykatura jednoznacznie uznaje istnienie jedynie szkody już powstałej. W § 907 ust. 1 BGB istnieje konstrukcja dogmatyczna damnum infectum, jednak zagrożenie pochodzące z gruntu sąsiedniego jest traktowane jako naruszenie spokojnego posiadania. Stąd przyjęto konstrukcję taką, że właściciel gruntu zagrożonego może w przypadku szkody przyszłej wystąpić z actio negatoria. W doktrynie ekonomicznej analizy prawa szkoda przyszła została zaliczona do prawa deliktowego (Tort Law). Obie strony stosunków sąsiedzkich zobowiązane są do zachowania szczególnej ostrożności i efektywności swojego działania (zasada racjonalnego wyboru).
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.