Search results

1

Pomnik w Uroczysku Jaroszówka – świadek akcji komasacji gruntów w II Rzeczpospolitej

100%

Łopatecki K., Poniat R., Zalewska E.

Pogranicze. Studia Społeczne

|

2014

|

vol. 23

97-110

EN

The article presents research concerning historical memory in micro scale on the example of a monument erected by a Bialystok burgher Konstanty Kozyrski in 1937 in the Jaroszówka area. Although Kozyrski’s foundation assumed the form of a religious artefact, it was not a simple expression of religiousness, or an ordinary request for the care of supernatural forces. First of all, this action was a physical manifestation of the family’s memory and identity which did not correspond to ethnic and religious consciousness of the majority of their neighbours. Moreover, it was an attempt to legitimise the Kozyrskis’ land ownership in the period of the integration action ran by the state authorities in Poland’s twenty years of independence after World War I. The article shows the alienation of the family from the local community: the Kozyrskis were the newcomers, who emphasized their connection with the town, not the country, they were the members of the Orthodox Church, and they stood out economically owing to preferential legislation under Russification run by the Russian Empire.

2

Wielokulturowość a oferta kulturalna. Z badań nad ofertą kulturalną i uczestnictwem w kulturze w Białymstoku

100%

Skowrońska M., Poniat R., Białous M.

Pogranicze. Studia Społeczne

|

2015

|

vol. 26

151-167

EN

The paper presents selected results of a research of cultural events and cultural participation in Białystok, which refer to the concept of multiculturalism. By analyzing parts of focus group interviews, a selection of offers concerning cultural activities, and the cultural calendar, the authors attempt to show various approaches to understanding of what multiculturalism is, as exhibited by participants, organizers and creators of culture.

3

Piłka ręczna w województwie białostockim od zakończenia działań wojennych w 1944 r. do reformy administracyjnej w Polsce w 1975 r.

100%

Nowik J.

Rozprawy Naukowe Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu

|

2018

|

vol. 62

120-129

PL

Cel badań. Celem pracy było przedstawienie nieznanych wydarzeń związanych ze zdobyciem medalu olimpijskiego w Montrealu przez białostoczanina Jerzego Melcera. Autor opisał również tradycje piłki ręcznej w Białymstoku, a także najistotniejsze problemy dotyczące uwarunkowań tej dyscypliny na omawianym terenie bezpośrednio przed igrzyskami w Montrealu. Materiał i metody. Materiał źródłowy stanowiła głównie prasa regionalna, w której znalazło się sporo informacji na temat Jerzego Melcera. Ponadto wykorzystano badania z zakresu historii piłki ręcznej, ze szczególnym uwzględnieniem okresu do roku 1976, a także wywiad. Zastosowano także metodę analizy źródeł historycznych. Wyniki. Zdobycie medalu olimpijskiego było możliwe dzięki zmianom w organizacji pracy Związku Piłki Ręcznej w Białymstoku (Botuliński), systemom treningowym w reprezentacji Polski (Czerwiński) i klubie AZS Białystok (Wollny) oraz pojawieniu się sportowca o ponadprzeciętnych umiejętnościach i jego ciężkiej pracy (Melcer). Wnioski. Sukces sportowy stanowi rezultat współistnienia wielu czynników. W opisanym przypadku były to aspekty organizacyjne, nowoczesne metody treningowe oraz talent sportowy.

EN

Background. The aim of the research was to present unknown events related to winning an Olympic medal at the Olympic Games in Montreal by a Bialystok inhabitant Jerzy Melcer. At the same time, the author intended to show the traditions of handball in the city and the most important problems related to the state of the discipline in Bialystok immediately before the Montreal Games. Material and methods. The source material was mainly regional press, which significantly reported on Jerzy Melcer. In addition, the author made use of studies referring to handball history, with particular consideration of the period up to 1976, as well as an interview. The method of historical sources analysis was applied in the paper. Results. Winning an Olympic medal was a result of changes in the organization of the work of the Handball Association in Bialystok (Botuliński), the training systems in the Polish national team (Czerwiński) and the AZS Bialystok club (Wollny), and the appearance of an athlete with above-average abilities and his hard work (Melcer). Conclusions. Sports success is a result of many factors. The described case involved organizational activities, modern methods of training work, and a sports talent.

4

Rynek obrotu nieruchomościami w Białymstoku w XVIII wieku

86%

Kozłowska M.

Studia Podlaskie

|

2017

|

vol. 25

PL

Artykuł przedstawia wyniki analiz funkcjonowania rynku obrotu nieruchomościami w Białymstoku w drugiej połowie XVIII w. Materiałem źródłowym, na którym oparto badania są najstarsze zachowane księgi miejskie Białegostoku z lat 1740–1795. Obserwacji poddano takie elementy, jak: strukturę i wielkość obrotów, ceny i rodzaj nieruchomości oraz strukturę społeczną osób dokonujących transakcji.

EN

The article presents the outcomes of the analysed operation of the real estate market in Bialystok in the second half of the 18th century. The research has been based on the oldest preserved Bialystok city records from 1740–1795. The following elements have been explored: the structure and value of sales, real estates’ prices and types, and a social structure of purchasers and sellers.

5

Dojazdy do pracy do Warszawy i Bialegostoku - alternatywne podejscia metodologiczne

72%

Rosik P., Stepniak M., Wisniewski R.

Studia Regionalne i Lokalne

|

2010

|

issue 2(40)

77-98

PL

W okresie PRL dojeżdżający do pracy samochodem do głównych miast Polski byli regularnie liczeni, co pozwalało na oszacowanie i analizę zarówno źródeł, jak i celów podróży. Od 1989 r. studia nad dojazdami do pracy stały się utrudnione ze względu na brak danych statystycznych. Autorzy artykułu wykorzystali dane z Warszawskiego Badania Ruchu z 2005 r. oraz autorskie kwestionariusze dotyczące dojazdów do pracy w Białymstoku i 19 gminach województwa podlaskiego z 2006 r. Ponadto zaprezentowano wyniki analizy Urzędu Statystycznego w Poznaniu dotyczącej dojazdów do pracy do Warszawy i Białegostoku z wykorzystaniem bazy danych POLTAX. Porównano rezultaty powyższych trzech metod badawczych dotyczące przeciętnych czasów podróży do pracy z atrakcyjnością Warszawy i Białegostoku dla dojeżdżających do pracy samochodem spoza tych miast. Z badań wynika między innymi, że atrakcyjność miasta zależy głównie od czasu podróży do pracy, a relacja między czasem podróży a atrakcyjnością miasta może zostać opisana za pomocą funkcji potęgowej.

EN

Road commuters in major Polish cities were counted regularly in the People’s Republic of Poland. The origin and destination of their journey to work were easy to calculate and analyze. However, since 1989 the commuter research has become very difficult due to the lack of statistical data. For that reason, in case of commuting, opinion polls are the main source of data. The authors used the data gathered by the Warsaw Traffic Survey 2005 and a self-prepared questionnaire concerning commuting in Bialystok and 19 gminas in the Podlaskie region in 2006. The results were compared with the study carried out by the Statistical Office in Poznan based on the POLTAX database. The purpose of this article is to compare the average time of a journey to work with the attractiveness of both Warsaw and Bialystok for road commuters who live outside of these cities. The conclusions are that a city’s attractiveness depends mainly on the time of a journey to work and the relationship between these variables can be described by the power function.

6

Гендерное соотношение в зеркале урбанонимиконов Витебска и Белостока начала XXI в.: сопоставительный аспект

72%

Мезенко А.

Onomastica

|

2022

|

vol. 66

173-187

EN

The article is dedicated to the comprehension and description of urbanonymous vocabulary in connection with the phenomenon of gender. Specific features of the representation of the gender component in the urbanonymicons of the eastern Belarusian city of Vitebsk and Рolish Bialystok are determined. The report shows general and specific aspects in the sets of “female” and “male” names of the linear objects of the Vitebsk urbanonym system in comparison with theof Bialystok. The presence of specific gender features is stated both at the level of qualitative content and the statistical structure of the system of names of intracity objects. In particular, information about the proportion of the manifestation of the presence of people of different sex in it is of a significant nature, with assessments attributed to men and women. In the body of memorial names of streets, squares, squares, the priority of the masculine principle is manifested: “feminine” is correlated with “masculine” in Vitebsk as 1 to 8.5; in Bialystok - 1 to 8.3. The absence in the Vitebsk list of the spheres of the activity of men, whose names served as the basis for naming the linear and territorial objects such as categories as church and religious figures and saints, kings, princes, representatives of a noble family, literary characters and the names of literary works serves as proof of the existing differences in the use of male names to create urbanonyms and their connection with the historical and cultural differences between the Belarusian and Polish societies, in particular, the disappearance of the privileged class of nobles and the titles of rulers as a result of the establishment of Soviet power in Belarus, as well as the greater attention of Poles to their national culture and literature. It is emphasized that a consideration of urbanonymous picture of the world in the gender paradigm can contribute to the disclosure of gender stereotypes that exist in modern culture, as well as the establishment of a specific cultural and historical content, one invested in jointly by Belarusians and Poles in understanding reality.

RU

Статья посвящена осмыслению и описанию урбанонимной лексики в связи с феноменом гендера. Устанавливаются особенности репрезентации гендерного компонента в урбанонимиконах восточнобелорусского города Витебска и восточнопольского Белостока. Показывается общее и специфическое в наборах «женских» и «мужских» названий линейных объектов витебской урбанонимной системы в сравнении с белостокской. Констатируется наличие гендерных особенностей как на уровне качественного наполнения, так и на уровне статистической структуры системы названий внутригородских объектов, в частности, значимыми оказываются информация о доле манифестации в нем наличия людей разного пола, оценки, приписываемые мужчинам и женщинам; в корпусе мемориальных названий улиц, площадей, скверов проявляется гендерная асимметрия: «женские» соотносятся с «мужскими» в Витебске как 1 к 8,5; в Белостоке – 1 к 8,3; отсутствие в витебском списке сфер деятельности мужчин, имена которых послужили основой для наименования линейных и территориальных объектов, таких разрядов, как церковно-религиозные деятели и святые, короли, князья, представители дворянского рода, литературные персонажи и названия литературных произведений, является доказательством существующих различий в использовании мужских имен для создания урбанонимов и их связи с историческими и культурными отличиями белорусского и польского социумов, в частности, исчезновение в результате установления советской власти в Беларуси привилегированного сословия дворян и титулов правителей, а также о большем внимании поляков к своей национальной культуре и литературе. Подчеркиватся, что рассмотрение урбанонимной картины мира в гендерной парадигме может способствовать раскрытию гендерных стереотипов, бытующих в современной культуре, а также установлению специфического культурно-исторического содержания, вкладываемого белорусами и поляками в осмысление действительности. Делается вывод о том, что, имея широкие перспективы исследования, изучаемая проблема нуждается в дальнейших углубленных сопоставлениях урбанонимных систем не только родственных, но и неродственных языков.

7

Siła wiary religijnej białostockich nauczycieli

72%

Krysztofik-Gogol E.

Społeczeństwo i Rodzina

|

2012

|

issue 2(31)

119-129

PL

Tekst jest raportem z badań dotyczących wiary religijnej nauczycieli. Podstawowym celem badań było zmierzenie siły wiary nauczycieli, w odniesieniu do ich indywidualnej sfery życia (osobistego kontaktu z Bogiem lub Transcendentem, podejmowaniu ważnych decyzji, poszukiwaniu sensu i celu w życiu itd.). Wykorzystano Kwestionariusz Siły Wiary Religijnej Santa Clara (T.G. Plante i M.T. Boccacciniego). Przeprowadzone badania pozwoliły ustalić, że siła wiary u badanych kobiet jest wyższa niż u mężczyzn, a także osoby powyżej 56 roku życia odznaczają się wyższą siłą wiary niż ich młodsi koledzy. Siła wiary u nauczycieli pracujących w szkołach podstawowych jest wyższa niż u tych badanych, którzy nie pracują w szkołach podstawowych. Nauczyciele wyznania rzymsko-katolickiego oraz prawosławnego cechują się wyższym poziomem siły wiary niż osoby badane nie utożsamiające się z żadnym z wyznań. Im mniej religijne było otrzymane wychowanie tym niższy jest poziom siły wiary badanych nauczycieli.

EN

The text is a report of research on teachers’ religious beliefs. The primary goal of the research was to measure the strength of religious faith in relation to their individual sphere of life (personal contact with God or Transcendent, important decision making, search for life etc.). The Santa Clara Strength of Religious Faith Questionnaire (T.G. Plante, M.T. Boccaccini) was used. The studies have established that, strength of faith is higher in women than in men and also persons above 56 years of age are characterized by a higher power of faith than their younger counterparts. The strength of faith in teachers working in primary schools is higher than in those who do not work in primary schools. Roman Catholic and Orthodox teachers are characterized by a higher level of strength of faith than respondents not identified with any of the denominations. The less religious upbringing had received the lower level of strength of teachers faith.

8

Z Wilna do Białegostoku. Początki Seminarium Duchownego w Białymstoku z siedzibą przy ul. Słonimskiej 8

72%

Szot A.

Rocznik Teologii Katolickiej

|

2016

|

vol. 15

|

issue 1

EN

Seminary in Bialystok was founded 8 May 1945. It was expelled from Vilnius by the decision of communist regime of the Soviet Socialist Republic of Lithuania. Priests professors and alumni of Vilnius University in the so-called repatriation left Vilnius and moved to Bialystok. Father Al. Moscicki and father J. Krassowski by the authority of the archbishop Romuald Jalbrzykowski Metropolitan of Vilnius, with the dean of Bialystok, father Alexander Chodyka, rented from the Congregation of the Servants of Mary Immaculate premises at 8 Slonimska Street, wherein they arranged Seminary. Faculty of Theology of Stefan Batory University, whose professors also left Vilnius, resumed activity that day. Most of the lecturers of Vilnius Alma Mater moved to Torun, where they founded the Nicolaus Copernicus University, but professors of the Faculty of Theology who were also the lecturers of the Seminary remained in Bialystok. The Seminary at the Slonimska Street functioned until 1961 when the political authorities nationalized the building and gave it to the Education Supervision Body. The seminar had to leave the premises and search new premises for its operations. The seminar life was focused around the Church. Of St. Wojciech, which became a temple of the seminar.

9

Z badań nad białostockim epizodem w biografii Rafała Lemkina

72%

Stokowski M. P.

Miscellanea Historico-Iuridica

|

2021

|

vol. 20

|

issue 1

177-186

EN

Rafał Lemkin became famous in historiography as the creator of the concept of genocide (genocide). This Polish lawyer of Jewish origin, graduated from the Faculty of Law at the University of Jan Kazimierz in Lviv and was a pupil of the outstanding Polish criminal lawyer Juliusz Makarewicz. From his student days, he became interested in the lack of legal regulations in the field of criminal liability for committing mass murders on a specific national or ethnic group. An important impulse for the development of this thought for the young Lemkin were the famous trials of the assassins Talaat Pasha, responsible for the slaughter of Armenians during the Great War, and Symon Petlura, charged with the responsibility for pogroms against Jews in Ukraine. Before the outbreak of World War II, Rafał Lemkin, as part of his activity in the Polish section of the International Criminal Law Association, presented at a conference in Madrid in 1933 the first visions of the concept of international criminal jurisdiction of genocide offenses. After the outbreak of World War II and his escape to the United States, he started working in the War Department and as a university lecturer. In 1944, he published his opus magnum – „The Axis Rule in Occupied Europe”, where he formulated and accurately described the concept of genocide as a crime of international law. Lemkin's idea was quickly appreciated. As early as December 1946, the UN General Assembly passed a resolution recognizing genocide as a crime of international law, and two years later it adopted the Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide. He described his extremely interesting life in the autobiography entitled Totally Unofficial, which was translated and published in Poland in 2018. Rafał Lemkin describes many details of his life, but omits the period of his residence in Białystok, where he allegedly passed his matriculation exams in 1919, and his student days at the Jagiellonian University, when he gained the necessary experience and knowledge in legal fields to help him develop the concept of criminalisation of genocide.

PL

Rafał Lemkin zasłynął w historiografii jako twórca pojęcia ludobójstwa (genocyd). Ten polski prawnik żydowskiego pochodzenia, będący absolwentem Wydziału Prawa Uniwersytetu im. Jana Kazimierza we Lwowie oraz wychowankiem wybitnego polskiego karnisty Juliusza Makarewicza. Już od czasów studenckich zainteresował się brakiem regulacji prawnej w zakresie odpowiedzialności karnej za dokonanie masowych mordów na konkretnej grupie narodowościowej czy etnicznej. Ważnym impulsem dla rozwoju tej myśli dla młodego Lemkina były głośne procesy zamachowców - Talaata Paszy, odpowiedzialnego za rzeź Ormian w czasie Wielkiej Wojny oraz Symona Petlury, obciążanego odpowiedzialnością za pogromy Żydów na Ukrainie. Przed wybuchem II wojny światowej Rafał Lemkin w ramach swojej działalności w polskiej sekcji Międzynarodowego Stowarzyszenia Prawa Karnego przedstawił na konferencji w Madrycie w 1933 r. pierwsze wizje koncepcji objęcia międzynarodową jurysdykcją karną przestępstw genocydu. Po wybuchu II wojny światowej i ucieczce do Stanów Zjednoczonych podjął pracę w Departamencie Wojny oraz jako wykładowca uniwersytecki. W 1944 r. opublikował swoją pracę będącą jego opus magnum pt. „Rządy państw Osi w okupowanej Europie”, gdzie sformułował i dokładnie opisał koncepcję ludobójstwa jako zbrodni prawa międzynarodowego. Idea Lemkina szybko znalazła uznanie. Już w grudniu 1946 r. Zgromadzenie Ogólne ONZ uchwaliło rezolucję, w której uznało ludobójstwo za zbrodnię prawa międzynarodowego, a dwa lata później uchwaliło konwencję o zapobieganiu i karaniu zbrodni ludobójstwa. Swoje niezwykle ciekawe życie opisał w autobiografii pt. Nieoficjalny, która została przetłumaczona i wydana w Polsce w 2018 r. Rafał Lemkin opisuje w niej wiele szczegółów ze swojego życia, jednak pomija okres pobytu w Białymstoku, gdzie rzekomo zdał maturę w 1919 r. oraz czasy studenckie na Uniwersytecie Jagiellońskim, kiedy to zdobywał niezbędne doświadczenie i wiedzę z dziedzin prawnych pomocnych przy tworzeniu opracowaniu koncepcji penalizacji ludobójstwa.

10

Żydzi w Białymstoku po II wojnie światowej jako przykład społeczności zanikającej

58%

Sadowska J.

Przeszłość Demograficzna Polski

|

2018

|

vol. 40

273-300

PL

Przeprowadzone badania służyły przede wszystkim określeniu zmieniającej się liczebności populacji białostockich Żydów po II wojnie światowej. Wykorzystano w tym celu dane zbierane przez żydowskie instytucje społeczne i – w mniejszym stopniu – instytucje państwowe. Wykazano, że pomimo dużego przyrostu naturalnego liczebność ta się zmniejszała na skutek ruchów wędrówkowych (głównie kilku fal emigracji do Izraela) oraz akulturacji i integracji. Z końcem XX w. społeczność ta przestała istnieć. Przeanalizowano także strukturę demograficzną i zawodową tej populacji w latach powojennych. Struktura ta okazała się nietypowa – na skutek zróżnicowanych szans za przetrwanie Zagłady istniała znacząca przewaga liczebna mężczyzn, bardzo mało było dzieci i ludzi starszych. Z kolei struktura zawodowa była odmienna nie tylko od charakterystycznej dla ogółu społeczeństwa polskiego badanego okresu, ale i żydowskiej społeczności przedwojennej. Charakteryzowały ją niski odsetek zatrudnionych, zwłaszcza w przemyśle, i relatywnie często podejmowana praca w spółdzielniach i warsztatach rzemieślniczych. Procesy przebiegające w społeczności białostockiej były charakterystyczne dla ogółu polskich Żydów w okresie powojennym.

EN

The main purpose of the research was to determine the changing population size of the Białystok Jewish community after the Second World War. To this end, data from Jewish social institutions and, to a lesser extent, state institutions were used. The research showed that despite a high birth rate, the population decreased, as a result of migratory movements (principally, several waves of emigration to Israel) and assimilation. At the end of the 20th century, the community ceased to exist. Another subject of the analysis was the demographic and professional structure of this population in the post-war years. It was unusual – due to different chances of survival in the Holocaust, there was a significant numerical predominance of men, while there were very few children or older people. The occupational structure differed not only from that typical in Polish society in general during this period, but also from the pre-war Jewish community. It was characterized by a low rate of regular employment, especially in industry, and a relatively high rate of work in cooperatives and craft workshops. The processes in the Białystok community were characteristic of all Polish Jews in the post-war period.

11

Blessed Michael Sopocko: A Zealous Pastor

44%

Olszewski M.

Rocznik Teologii Katolickiej

|

2018

|

vol. 17

|

issue 2

EN

Bl. Fr. Michael Sopocko is a fascinating figure, particularly because of his zealous involvement in everything that he did, especially in his pastoral ministry. This article discusses Bl. Michael Sopocko’s pastoral achievements based on three biographical and chronological stages of his life, pastoral activity, and academic work. The first stage involves his early life in his family home as well as his work at the parish in Taboryszki, where he served until 1918 when he went to study in Warsaw. The second stage took place when he returned to Vilnius after completing his intermittent studies at the University of Warsaw (from 1918 until December 8, 1924) and until he met St. Faustina who introduced him to the mystery of Divine Mercy in 1933-1934. In the third phase of Bl. Michael Sopocko’s pastoral and academic ministry, the mystery of Divine Mercy dominated his thoughts and views on both the Church’s activities and pastoral ministry.

PL

Błogosławiony ks. Michał Sopoćko to postać fascynująca swoim zaangażowaniem i gorliwością we wszystkie dzieła, których dokonywał, a zwłaszcza te z dziedziny duszpasterskiej. Gdy zaś mówimy o bł. ks. Michale Sopoćce, o jego działalności duszpasterskiej i jego pracy naukowej to można rozróżnić trzy wyraźne okresy biograficzno-czasowe. Pierwszy okres obejmowałby jego życie w domu rodzinnym i praca w parafii Taboryszki aż do roku 1918, kiedy to wyjechał na studia do Warszawy. Drugi okres możemy rozciągnąć od powrotu do Wilna ze studiów, które miały miejsce na Uniwersytecie Warszawskim i trwały z przerwami od 1918 roku do 8 grudnia 1924 roku. Okres ten trwał aż do czasu zapoznania się z tajemnicą Miłosierdzia Bożego poprzez objawienia św. Faustyny w latach 1933-1934. W trzecim okresie działalności duszpasterskiej i naukowej ta tajemnica zdominowała jego poglądy zarówno na działalność Kościoła, jak i w ogóle na duszpasterstwo. Według tego schematu przedstawimy jego dokonania na polu duszpasterskim.

12

Sprzedaż dóbr białostockich przez spadkobierców Jana Klemensa Branickiego

44%

Łopatecki K.

Studia Podlaskie

|

2015

|

vol. 23

EN

The article presents the process of taking over real estate inherited from Jan Klemens Branicki by his heirs. After the Great Crown Hetman’s death, any inheritable lands and some parts of counties (starostwa) were handed over “for life” to Izabela Branicka. The widow was entitled to administer the properties and receive income on them until her death. Under the law, after her death the real estate was to be transferred to Jan Klemens Branicki’s sisters, their children, grandchildren and great grandchildren. The rules of annuity were confirmed by a special commission appointed by Delegated Sejm which was held in Warsaw in 1774. Numerous court proceedings lasted as long as until 1800 when Izabela Branicka reached an agreement with the grandsons (brothers Jan Alojzy and Feliks Potocki) and the granddaughter of Krystyna Sapieha of Branicki (Joanna Potocka of Potocki). According to the decisions thereof, any property claims of Hetman’s wife were to be secured on Prussian lands (Bialystok, Tykocin and Choroszcz lands). Soon afterwards, on 22nd September, 1802, Kriegs- und Domänenkammer (Office of War and Crown Lands) purchased Bialystok real estate (their territory is shown on the map attached to the article) whereas Izabela Branicka leased the city of Bialystok since 1st June, 1803. The transaction of Bialystok real estate’s sale was to be terminated a year after their annuity owner’s death. Actually, in an already new political reality, Russian authorities acquired the real estate on 4th March, 1809. The sellers, however, did not receive the money entered in the sale contract (217.970 thalers / 1.307.820 zlotys) because Izabela Branicka heirs’ liabilities had to be repaid (over 619.000 zlotys) as well as Jan Klemens Branicki’s old debts and liabilities. There was a little more than 124.000 zlotys left in cash but thanks to this transaction Choroszcz and Tykocin estates’ debts were repaid. Smaller financial liabilities also burdened estates located in Austrian Partition.

RU

Статья представляет процесс перехода недвижимости к наследникам Яна Клеменса Браницкого. После смерти гетмана Великой Короны все земельное имущество было унаследовано и часть староства перешла в пожизненное пользование Изабеллы Браницкой. Вдова имела право до конца жизни управлять имуществом и получать с него доход. По праву после ее смерти вся земельная собственность должна была перейти сестрам Яна Клеменса Браницкого, их детям, внукам и правнукам. Правила пожизненного наследия подтвердила специальная комиссия, назначенная делегированным сеймом, которая заседала в Варшаве в 1774 г. Множественные судебные заседания продолжались до 1880 г., пока Изабелла Браницка не заключила соглашение с правнуками (братьями Яном Алоизом и Феликсом Потоцким) и внучкой Кристиной Сапегой из рода Браницких (Иоанной Потоцкой из рода Потоцких). Она желала, чтобы все ее имущественые права как жены гетмана, были сохранены в виде прусской собственности (белосктокской, тыкотинской и хорошчанской). После әтого, 22 сентрября 1802 г. Камера Войны и Домен (военно-әкономический орган публичной администрации) купила белостокское имущество (их территорию представляет прилагаемая карта), а Изабелла Браницка с 1 июня 1803 г. арендовала город Белосток. Процедура продажи белостокского имущества, находящегося в пожизненном пользовании, должна была закончиться через год после смерти Изабеллы Браницкой. Очевидно, что в новой реальной политической ситуации русские приобрели имущество в собственность 4 марта 1809 г. Продавцы однако не получили денежной суммы, прописанной в контракте (217 970 талеров/1 307 820 злотых), а также нужно было оплатить обязательства наследникам после смерти Изабеллы Браницкой (более 619 000 злотых), кроме әтого, небольшие долги и задолженности Яна Клеменса Браницкого. Наличными оставалось немного более 124 000 злотых, однако, благодаря әтой операции была погашена задолжненность хорошчанского и тыкотинского имущества, более мелкие финансовые обязательства являлись частью собственности, находяшейся на территории Польши, аннексированной Австрией.

13

Pamięć o epidemii cholery z 1893 roku we wsi Bagnówka pod Białymstokiem

37%

Ostaszewski M.

Studia Podlaskie

|

2015

|

vol. 23

EN

The text describes the results of the research on local memories connected with 1893 cholera epidemic in Bagnówka village near Bialystok. Due to insufficient amount of preserved written sources, data from questionnaires and interviews with the oldest inhabitants were very important. The collected information allowed to reconstruct the outbreak of the epidemic. The memories of residents’ generations preserved a description of the time of illness, its course and end. We know about local methods of treatment, death rate and types of funerals and burial places. There was also some information about the reasons for the illness’s appearance and signals about the existence of local taboo connected with the plaque. Remembering places important for the local community who is not always aware of them is very important. The areas with the graves of people who died of cholera epidemic in the 19th century are irretrievably destroyed by new investments and extending residential zones. Discovering history of such places is an attempt at protecting them against destruction.

RU

Текст представляет результаты исследований локальной памяти, касающейся әпидемии холеры в 1893 г. и мест, связанных с ней, в деревне Багнувка около Белостока. Поскольку сохранилось малое количество письменных источников, крайне важной была информация из анкет и интервью, которые проводились с самыми пожилыми жителями деревни. Собранные данные позволили открыть ход развития әпидемии. В памяти поколений сохранилось описание времени холеры, ее течение и конец. Мы знаем о локальных методах лечения болезни, смертности жителей и способах похорон, а также местах захоронения. Появились сведения о причине возникновения болезни и сигналы о существовании местного табу, связанного с инфекцией. Существенной является память о местах важных для местного общества, которое не всегда знает о том, чем они являются. Местность, на которой находятся захоронения лиц, умерших во время әпидемии холеры в XIX в., безвозвратно уничтожается новыми инвестициями и увеличением жилых территорий. Открытие истории әтих околиц является пробой сохранить их от уничтожения.

Refine search results

Pomnik w Uroczysku Jaroszówka – świadek akcji komasacji gruntów w II Rzeczpospolitej

Wielokulturowość a oferta kulturalna. Z badań nad ofertą kulturalną i uczestnictwem w kulturze w Białymstoku

Piłka ręczna w województwie białostockim od zakończenia działań wojennych w 1944 r. do reformy administracyjnej w Polsce w 1975 r.

Rynek obrotu nieruchomościami w Białymstoku w XVIII wieku

Dojazdy do pracy do Warszawy i Bialegostoku - alternatywne podejscia metodologiczne

Гендерное соотношение в зеркале урбанонимиконов Витебска и Белостока начала XXI в.: сопоставительный аспект

Siła wiary religijnej białostockich nauczycieli

Z Wilna do Białegostoku. Początki Seminarium Duchownego w Białymstoku z siedzibą przy ul. Słonimskiej 8

Z badań nad białostockim epizodem w biografii Rafała Lemkina

Żydzi w Białymstoku po II wojnie światowej jako przykład społeczności zanikającej

Blessed Michael Sopocko: A Zealous Pastor

Sprzedaż dóbr białostockich przez spadkobierców Jana Klemensa Branickiego

Pamięć o epidemii cholery z 1893 roku we wsi Bagnówka pod Białymstokiem