Search results

1

RECONCILING THE TWO WEST AFRICAS: MANAGING ETHNIC AND LINGUAL DIVERSITY FOR REGIONAL INTEGRATION

100%

Folarin S., Folarin O., Olorunyomi B.

Ante Portas – Studia nad Bezpieczeństwem

|

2015

|

vol. 2(5)

179-193

EN

In international politics, language is core in inter-state trust and relationship, and the West African region (or sub-region), which is multi-ethnic, culturally plural and bi- or multilingual in imported languages, may never evolve an integrated region if the diversity is not converted from source of disconnections to source of connections. At best, West Africans have regarded themselves as precolonial kinsmen but post-colonial strangers as a result of the factor of language barriers created in the years of colonial rule. The Yoruba, Ewe, Ashante, Mende, Temne and many more had similarities of languages and cultures and led a regular life of communal conflict and cooperation until the arrival of the French, English, Portuguese and Germans, who established sharp misunderstandings and divisions along the lines of European lingua franca. From a participation-observation experience and perspective, and having consulted literature and government records on futile integration efforts, the study, adopting a functionalist model for analysis, submits that the differences have led to alienation among West Africans since independence, and ECOWAS, despite its spirited commitment to regional integration by the protocol on free movement across the borders, has faced brick-walls from human and social forces engendered by language barriers. This paper looks beyond the artificial linguistic barriers inherent in the bilingual or multilingual character of West Africa, by exploring the richness of the linguistic diversity to advance the cause of regional integration. The paper strongly advocates that local languages spoken across most of the West African states such as Hausa, Mandingo, Peul and Yoruba be taught in primary and secondary schools, while ECOWAS leaders should agree on making English, French and Portuguese compulsory in all secondary schools and higher institutions in their respective countries. These will help demystify and dismantle the artificial linguistic barriers created by the accident of colonialism and make the formal and informal instruments, including ECOWAS towards integration, more functional.

2

Stredná Ázia Po Roku 1991: Jazyková Situácia A Politika / Central Asia after the year 1991: Language Situation and Policy

100%

Rahmonová N.

Jazykovedný Casopis

|

2012

|

vol. 63

|

issue 1

53-67

EN

The aim of paper is to research language situation and language policy of Central Asia republics of ex-Soviet Union. First part is devoted to political, ethnical and national changes in ex-Soviet republics and to the conditions before and after 1989. Second part of the work is researching language situation in Uzbekistan, Turkmenistan, Tajikistan, Kazakhstan, and Kirgizstan and is directed to mapping of aspects of derusification and revitalization of local languages. The third part of the work is focused on analyse of language situation and language policy in Tajikistan in the context of wider social and historical connections, it is also directed to research correlation and status of Russian and Tajik languages in respective areas of public life.

3

Choice of Language and the Quest for Israeli Identity in the Works of Tuvia Ruebner and Aharon Appelfeld

86%

Ben-Horin M.

Polish Political Science Yearbook

|

2018

|

vol. 2 (47)

414–423

EN

Immigration highlights the question of language and raises the dilemma of the relationship between the mother tongue and the language of the new land. For writers this question is even more crucial: should they write in the language of the place and its readers? Immigration to Israel is not exceptional, of course. What choices are open to those writers, and how are they to convey the complexities inherent in the formation of an Israeli identity? This paper focuses on two writers who demonstrate the role played by the “chosen language” in the cultural construction and deconstruction of Israeli identity. Tuvia Ruebner emigrated from Bratislava, Aharon Appelfeld from Bukovina. Ruebner shifted from German to Hebrew and back to German; Appelfeld wrote only in Hebrew. In both cases, their arrival in Israel enabled them to survive. However, the loss of their families in Europe continued to haunt them. Inspired by Walter Benjamin’s concept of ‘translation’ and responding to Gilles Deleuze and Félix Guattari’s concept of ‘minor literature’, the paper shows how their work conveys a multilayered interrelation between national and foreign languages, and between images of exile and homeland, past, present and future – all of which shed light on contemporary issues of Israeli identity.

4

Církev, jazyk, národ: Odpovědi farářů pražské arcidiecéze ohledně jazyka na jejich farnostech v průzkumu z roku 1675

72%

Richard N.

Studia theologica

|

2017

|

vol. 4

161-184

EN

The question of the language of the parish during Early Modern times is a canonic problem, not only in Bohemia. The Prague chapter initiated an inquiry about the language used in the parishes in 1675 during the vacancy of the archiepiscopal see. This inquiry is a result of the modernization of administration. The details of the answers are perhaps more interesting than the global results. Although there are a number of gaps, the answers allow us to draw a more precise map of the language situation in the archdiocese, to identify not only the Germanisation movement after the Thirty Years War, but also the healthy condition of the Czech language, more perennial than it is sometimes written. I think that this is one of the reasons for the serenity of the clergymen when they write: the linguistic question is a practical issue, not a problematic one. In the mixed parishes, solutions were found based on local possibilities. Here and everywhere, language is a technical issue, and not a fundamental issue of patriotism. For clergymen who knew theology, love for their homeland was a moral obligation, not to the benefit of a linguistic community, but of a political community assimilated to a land. This is perhaps an important argument for the peaceful tone, perhaps illusory, but in any case interesting, for our answers of 1675.

5

Miejsce osób tożsamowościowo Głuchych w modelu otwartej edukacji XXI wieku

72%

Czyż A.

Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce

|

2017

|

vol. 12

|

issue 2(44)

13-24

PL

Artykuł poświęcony jest sytuacji osób niesłyszących w systemie edukacyjnym promującym multikulturowość i transkulturowość. Uwzględnia się tu specyfikę funkcjonowania i identyfikacji tożsamowościowej jednostki żyjącej jednocześnie w „świecie ciszy”, ale w „społeczeństwie dźwięku”. Zwraca się uwagę na tworzenie środowiska edukacyjnego sprzyjającego rozwojowi kulturowości Głuchych oraz znoszącego bariery biopsychospołeczne, w tym komunikacyjne. Praca skupiona jest wokół wsparcia rozwoju dziecka z wadą słuchu, które nie jest w stanie rozwinąć mowy dźwiękowej na poziomie umożliwiającym swobodną komunikację i eksplorację świata. Wzrastając jednak w kulturze Głuchych, może ono percypować rzeczywistość, budując relacje i tworząc reprezentacje poznawcze w Polskim Języku Migowym.

EN

The article is devoted to the situation of the deaf in an educational system which promotes the multicultural and transcultural. This includes the specific of functioning and identity of the hard of hearing, who live in a “world of silence”, but “sound society”. Attention is drawn to how to create an educational environment conducive to the development of the culture of the hard of hearing and abolishing biopsychosocial barriers, including communication. The dissertation is focused on supporting the development of a child who is hard of hearing and unable to develop sound speech at a level that allows human communication and exploration of the world. Growing up in a hard of hearing culture, however, they can perceive reality by creating relationships and cognitive representations in Polish Sign Language.

6

O mestu in vlogi slovenske književnosti v nemško govorečem prostoru

72%

Borovnik S.

Przekłady Literatur Słowiańskich

|

2019

|

vol. 9

|

issue 2

133-146

EN

Slovenian literature in Austria represents a case of multiculturality, but most of the time, biculturality and interculturality. The researchers claim that this type of literature belongs to Slovenian as well as to contemporary Austria nor German literature. It discusses and linguistically reflects on both cultural-historical environments. The literary translations show that the Slovenian literature in Austria has a double, Slovenian-German identity.

PL

Literatura słoweńska w Austrii to przykład wielokulturowości, choć najczęściej, dwu- czy międzykulturowości. Badacze twierdzą, że wspomniana twórczość to część zarówno literatury słoweńskiej, jak i austriackiej czy niemieckiej. Obiera ona bowiem jako swój temat i językowo odzwierciedla obydwa środowiska kulturowo-historyczne. Przekłady literackie pokazują, że literatura słoweńska w Austrii ma podwójną, słoweńsko-niemiecką tożsamość. od lat 60. XX wieku (ukazanie się czasopisma „mladje”) literatura słoweńska starała się o miejsce w przestrzeni kulturalnej europy. Udało się to dopiero wraz z przekładem powieści Zmote dijaka Tjaža (1972) Florjana Lipuša na język niemiecki dokonanym przez Petera Handkego i Helgi Mračnikar w roku 1980. Przekład ten doprowadził Handkego, pisarza austriacko-niemieckiego, do ponownego odkrycia jego, wcześniej zapomnianego, języka ojczystego, słoweńskiego, który stał się następnie centralnym tematem jego powieści Die Wiederholung (tłumaczenie na słoweński Silvija Borovnik, Klaus Detler OIof, 1988). język słoweński odgrywa też pierwszoplanową rolę w sztuce Handkego Immer noch Sturm (2010, słow. 2011), a także w powieści mai Haderlap pt. Engel des Vergessens (2011, słow. 2012). Młodsza i starsza generacja karyntyjskich Słoweńców to pisarze dwujęzyczni bądź piszący wyłącznie po niemiecku, co wywołuje liczne polemiki i głosy krytyczne.

DE

Die slowenische Literatur in Österreich stellt einen Fall von Multikulturalität, aber meist Bikulturalität oder Interkulturalität dar. Die Forscher stellen fest, dass dieses Schaffen sowohl zur slowenischen als auch zur österreichischen bzw. deutschen Literatur gehört. Dabei werden beide kulturhistorischen Regionen diskutiert und sprachlich reflektiert. Die literarischen Übersetzungen zeigen, dass die slowenische Literatur in Österreich eine doppelte, slowenisch-deutsche Identität aufweist. Seit den 60er Jahren des 20. Jahrhunderts, als die Zeitschrift „Mladje“ zum ersten mal veröffentlicht wurde, versucht die slowenische Literatur, sich im europäischen Kulturraum einen Namen zu machen. Erreicht wurde dies erst mit der Übersetzung von Florjan Lipuš‘ Roman Zmote dijaka Tjaža (1972), der 1980 von Peter Handke und Helga Mračnikar ins Deutsche übersetzt wurde. Die Übersetzung dieses Romans veranlasste Handke, einen österreichisch-deutschen Schriftsteller, seine vergessene slowenische Sprache, also seine Muttersprache, wieder zu entdecken. Die slowenische Sprache stand dann im Mittelpunkt seines Romans Die Wiederholung (ins Slowenische übersetzt von Silvija Borovnik und Klaus Detlef Olof 1988). Die slowenische Sprache spielt auch eine wichtige Rolle im Stück Immer noch Sturm von Peter Handke (2010, ins Slowenische übersetzt: 2011), sowie im Roman Engel des Vergessens von Maja Haderlap (2011, ins Slowenische übersetzt: 2012). Die jüngere und ältere Generation der Kärntner Slowenen schreibt oft zweisprachig oder nur auf Deutsch, was zu zahlreichen Polemiken und Kritiken führt.

7

DROIT COMMUN, LANGUE COMMUNE: UN RETOUR SUR L'INTERPRÉTATION JUDICIAIRE DU DROIT LINGUISTIQUE AU QUÉBEC À LA LUMIÈRE DU DROIT COMMUN

61%

Côté F.

Comparative Legilinguistics

|

2020

|

vol. 42

41-75

PL

Do ius commune (droit commun) odwołują się reguły prawa i interpretacje prawne dotyczące wszystkich gałęzi prawa, nawet prawa konstytucyjnego. W związku z tym warto zastanowić się, jak w tym kontekście interpretować prawo językowe w odniesieniu do mniejszości żyjącej w większej, federalnej strukturze państwowej, dla której ochrona własnego języka to żywotny problem. Autor twierdzi, że Sąd Najwyższy Kanady mógł zaniedbać te kwestie w Quebecu, unieważniając duże fragmenty Karty języka francuskiego dotyczące oficjalnego języka ustawodawstwa i sądownictwa w sprawie Blaikie z 1979 roku, w której narzucił francuskojęzycznej enklawie konstytucyjną dwujęzyczność w sprawach legislacji i sądownictwa. Być może słuszność tej decyzji powina być poddana ponownej ocenie.

FR

The jus commune (droit commun) is the intellectual canvas upon which any rule of law is built upon within a given society, that must be integrated in any interpretation or construction process in any field of law, even constitutionnal law. As the jus commune bears a series of structural values, one ponders as to the correct construction of linguistic law to be held in that regard within a minority society entrenched inside a greater federal superstructure, where linguistic preservation is a collective existential matter. The author submits that the Supreme Court of Canada may have neglected to consider this important factor in Quebec when striking down large sections of the Charter of the French Language pertaining to the official language of law and judicial decisions in the 1979 Blaikie case, in which it imposed official constitutional bilingualism in matters of legislation and judicial decisions to the enclaved French-speaking province. Perhaps the appropriateness of this decision should be revisited.

EN

Le droit commun (jus commune) est la toile de fond intellectuelle sur laquelle toute normativité juridique se construit au sein d'une société et dont tout droit, même constitutionnel, ne peut faire l'économie au moment de son interprétation. Le droit commun emportant une série de valeurs structurantes, il convient de s'interroger sur l'interprétation à donner au droit linguistique d'une société minorisée, pour laquelle la préservation linguistique est un enjeu littéralement existentiel au sein d'un cadre constitutionnel fédéral plus grand, à la lumière de son droit commun. L'auteur avance que la Cour suprême du Canada n'aurait peut-être pas adéquatement tenu compte de cette donnée importante au Québec au moment d'invalider les pans de la Charte de la langue française traitant de la langue officielle de la législation et de la justice au Québec dans le cadre de l'affaire Blaikie en 1979, par laquelle elle imposait à la province francophone enclavée un bilinguisme législatif et judiciaire obligatoire, et qu'il conviendrait de réévaluer la justesse en droit de cette décision.

Refine search results

1 Ante Portas – Studia nad Bezpieczeństwem

1 Comparative Legilinguistics

1 Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce

1 Jazykovedný Casopis

1 Polish Political Science Yearbook

1 Przekłady Literatur Słowiańskich

1 Studia theologica

1 Ben-Horin M.

1 Borovnik S.

1 Czyż A.

1 Côté F.

1 Folarin O.

1 Folarin S.

1 Olorunyomi B.

1 Rahmonová N.

1 Richard N.

1 2020

1 2019

1 2018

2 2017

1 2015