Search results

1

Uncanny Valley in Video Games: An Overview

100%

Ratajczyk D.

Homo Ludens

|

2019

|

issue 1(12)

135-148

EN

The uncanny valley is an idea proposed by Masahiro Mori (1970) regarding negative emotions present in contacts with almost humanlike characters. In the beginning, it was considered only in the context of humanoid robots, but this context was broadened by the development of highly realistic animations and video games. Particularly evident are players’ interests in the uncanny valley. Recently there have been a growing number of reports from empirical studies regarding participants’ perception of highly realistic characters. In the paper, a review of publications concerning the uncanny valley hypothesis in video games is presented, as are deliberations about the impact of the uncanny valley on the game industry. According to the results, there is a need to recognise which attributes of virtual characters cause the uncanny valley effect.

PL

Dolina niesamowitości (ang. uncanny valley, UV) to pojęcie zaproponowane przez Masahira Moriego (1970) dotyczące negatywnych emocji pojawiających się w kontaktach z niemal ludzkimi postaciami. Początkowo opisywane było w kontekście robotów humanoidalnych, lecz rozwój realizmu w animacjach i grach komputerowych wpłynął na rozpatrywanie UV również w tych obszarach. Szczególnie widoczne jest duże zainteresowanie doliną niesamowitości po stronie graczy. W ostatnim czasie wzrosła liczba doniesień z badań, które empirycznie testują wpływ UV na odbiór realistycznych postaci w grach. W artykule przedstawiono przegląd badań dotyczących UV w grach wideo oraz rozważania nad tym, czy UV faktycznie wpływa na rozwój gier komputerowych. Jak wynika z dotychczasowych badań, istnieje potrzeba odpowiedzi na pytanie, jakie atrybuty postaci powodują efekt doliny niesamowitości.

2

Post-ludzki design twarzy – posthumanistyczne konteksty technologii obrazowania twarzy

71%

Stasieńko J.

Przegląd Kulturoznawczy

|

2020

|

issue 1 (43) Praktyki designu w mediach

92-107

EN

The face seems to be a category that should take a very important and special place in posthuman thought. It is in fact the battlefield between various forces and is the result of biological components, affects, technology and biotechnology, screens and communication codes. The reflection on the face that has already begun from Deleuze and Guattari, which detaches it from the human subject, undermines its status as an emblem of humanity and shows it as the intersection of various types of tension and dynamics, finds its practical expression in current technological reality. Facial imaging technologies in film CGI, specialized methods of face-tracking and analysis using artificial intelligence algorithms, fusions of human and inhuman faces in artistic and commercial projects, and finally the face as an important element of robotics, all these areas show this category as a real field of experiment and designing practices in the visual layer. The face thus appears as a critical category, inclining to ask questions about the veracity of her image, its integrity, property rights to her, and communication potential. The aim of the article will be an attempt to build a map of face design practices in post-digital media reality and answer the question about its very complex and defying contemporary status.

3

Ustawienia „No animals were used in the making of this film?” Postzwierzęta i zew antropomorfizmu w epoce CGI

70%

Kalbarczyk K.

Kwartalnik Filmowy

|

2020

|

issue 110 Poza człowiekiem

138-155

PL

Artykuł traktuje o wpływie rewolucji cyfrowej na reprezentacje zwierząt w filmach fabularnych. Autor analizuje zwierzęta generowane komputerowo w kontekście rozwoju CGI oraz skutków bezszwowego łączenia fotorealistycznej animacji z materiałem live action. Wpisuje zjawisko rozwijające się od lat 90. w kontekst studiów nad efektami wizualnymi i animal studies. Szczególną uwagę zwraca na kwestię postępującej antropomorfizacji cyfrowych zwierząt w obrębie kina live action ostatniej dekady. Autor wyróżnia trzy podstawowe strategie kreowania percepcyjnie realistycznych zwierząt w zależności od stopnia ich wewnętrznego uczłowieczenia oraz zewnętrznej antropomorfizacji i kreskówkowości. Analizując m.in. Króla Lwa (reż. J. Favreau, 2019), autor zauważa nowy trend, charakterystyczny dla hybrydycznego kina (stopu fotorealistycznej animacji i materiału live action) – reprezentacje głęboko antropomorfizowanej fauny zachowującej hiperrealistyczną fizjonomię.

EN

The article explores the impact of the digital revolution on animal representation in feature films. The author analyses computer-generated animals in the context of the progress of CGI and the effects of seamlessly compositing photorealistic animation with live action material. The author studies the phenomenon that has been developing since the 1990s in the context of visual effects studies and animal studies. He emphasizes the issue of progressive anthropomorphising of digital animals in the live action cinema of the last decade. The author differentiates three basic strategies for creating perceptually realistic animals, depending on the degree of their internal personification and external anthropomorphism or cartoonishness. Analysing The Lion King (dir. J. Favreau, 2019) the author notes a new trend, characteristic of hybrid cinema (a mélange of photorealistic animation and live action material): representations of deeply anthropomorphized fauna maintaining hyper-realistic physiognomy.

Refine search results

1 Homo Ludens

1 Kwartalnik Filmowy

1 Przegląd Kulturoznawczy

1 Kalbarczyk K.

1 Ratajczyk D.

1 Stasieńko J.

2 2020

1 2019

Uncanny Valley in Video Games: An Overview

Post-ludzki design twarzy – posthumanistyczne konteksty technologii obrazowania twarzy

Ustawienia „No animals were used in the making of this film?” Postzwierzęta i zew antropomorfizmu w epoce CGI