Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 10

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Camus
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Fait divers ou avatar de l’histoire du fils prodigue : Niespodzianka de Rostworowski et Le Malentendu de Camus

100%
Jakubczuk R.
Academic Journal of Modern Philology
|
2023
|
issue 20
225-232
EN
The current article – focused on two plays about the killing of a son by his family – has a double objective: firstly it questions the probable source of a folkloric story of the prodigal son, and secondly, it places side by side theatre plays based on a legendary theme. After presenting the playwrights, Karol Hubert Rostworowski and Albert Camus, as well as the terminological propositions of Eric Durnez, the article analyses the convergences and divergences that we find in using the subjects from chronicles quasi mythical.
2
Publication available in full text mode
Content available

Le vide dans le théâtre camusien

100%
Jakubczuk R.
Quêtes littéraires
|
2012
|
issue 2
54-65
EN
This article is an analysis of two plays by a great French literature writer, Albert Camus: Caligula (1945) and Le Malentendu (The Misunderstanding, sometimes published as Cross Purpose, 1944). After a careful presentation of the plots of the play, we are proposing a definition of the following terms: the absence and the void. Afterwards, we examine the nature of the absences presented and we offer a classification of such absences. We establish four categories of the void: philosophical, spiritual, physical, and the absence of the closest kin. A re-reading of the dramaturgical texts serves to appreciate the manner in which these texts are presented to the reader/spectator and to prove that the Camusian void is in a strict relation with an existential pain associated with the absence of God in people’s life.
3
Publication available in full text mode
Content available

The woman had to fall? Jean-Baptiste Clamence and the literary infection by evil

98%
Kałuża M.
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
|
2020
|
vol. 59
|
issue 4
81-99
PL
Artykuł przedstawia koncepcję zła, rozwiniętą zarówno w dziełach literackich, jak i filozoficznych Alberta Camusa. Po wstępnym omówieniu o związku między literaturą a złem, w artykule przedstawiam dwie sfery, w których problem zła został uchwycony przez autora Człowieka zbuntowanego. W głównej części artykułu ukazana zostaje złożoność problemu zła, którą reprezentuje postać Jean-Baptiste Clamence’a z Upadku. Zło jest postrzegane w kontekście refleksji zawartych w Dżumie, szczególnie w związku z jego możliwością rozprzestrzeniania się, infekowania innych. Ale jest również analizowane jako coś wynikającego z ciężkiej, wojennej traumy głównego bohatera. W podsumowaniu argumentuję, że problem zła, którego doświadcza Clamence, może być rozpatrywany jako wciąż aktualna metafora współczesnej kultury, zmagającej się z biernością wobec zła społecznego.
EN
The article presents the concept of evil, as developed in the literary as well as philosophical works of Albert Camus. After a short, preliminary notice on the relationship between literature and evil, the article presents two spheres, in which the problem of evil was grasped by the author of The Rebel. In the main part of the article, the complexity of the problem of evil, as represented by Jean-Baptiste Clamence from The Fall is shown. It is seen as a development of the concept of evil from The Plague, with the potency to disseminate onto others. It is also perceived, as something resulting from severe trauma of the main character. In conclusion, I claim, that the problem of evil, as experienced by Clamence may be understood as a still relevant metaphor of contemporary culture, struggling with passivity against the rise of social evil.
4
Publication available in full text mode
Content available

Job: A Christian Sisyphus? Humor and the Triumph o f Humań Experience

85%
Vanhoutte K. K. P.
Stylistyka
|
2010
|
vol. 19
263-278
EN
Over the past decades humor and laughter have come to be accepted as serious topics in academic research and a number of diverse theories on humor and the role of laughter have been developed. These theories, however, consider laughter mainly in its daily aspects or in normal life situations. Starting ffom Albert Camus’ concept of the happy Sisyphus, this paper considers whether the figurę of Job, who seems to inhabit a comparably absurd situation, could also be considered as happy, even laughing. The paper concludes with a distinctive reading of the divine words found at the end of The Book of Job that ma> be fundamental in linking Sisyphus w.th Job.
5
Publication available in full text mode
Content available

Yoko Taro’s NieR: Automata—An Existential Journey through the Absurd

85%
Pęcak M.
Świat i Słowo
|
2021
|
vol. 36(1)
211-227
EN
The focus of this article is Yoko Taro’s NieR: Automata in general and its four main characters—androids 2B and 9S as well as machines Adam and Eve—in particular. Following their evolution in the game, I intend to show that they serve its author as a tool with which to propose that the sense of absurd, and the sense of life’s meaninglessness around which their world is created, can be fought with selflessness.
6
Publication available in full text mode
Content available

NieR: Automata Yoko Taro. Egzystencjalna podróż przez absurd

85%
Pęcak M.
Świat i Słowo
|
2021
|
vol. 36(1)
211-227
PL
Głównym tematem artykułu jest gra NieR: Automata Yoko Taro, w szczególności jej cztery główne postaci—androidy 2B i 9S, a także maszyny Adam i Eve. Śledząc ich ewolucję w grze, tekst pokazuje, że służą one jako narzędzie, dzięki któremu autor gry może zaproponować tezę, że walka z poczuciem absurdu i bezsensowności życia, wokół którego powstaje ich świat, jest możliwa i że da się je pokonać za pomocą bezinteresowności.
7
Publication available in full text mode
Content available

Yoko Taro’s NieR: Automata-An Existential Journey through the Absurd

80%
Pęcak M.
Świat i Słowo
|
2021
|
vol. 36
|
issue 1
211-227
PL
Głównym tematem artykułu jest gra NieR: Automata Yoko Taro, w szczególności jej cztery główne postaci-androidy 2B i 9S, a także maszyny Adam i Eve. Śledząc ich ewolucję w grze, tekst pokazuje, że służą one jako narzędzie, dzięki któremu autor gry może zaproponować tezę, że walka z poczuciem absurdu i bezsensowności życia, wokół którego powstaje ich świat, jest możliwa i że da się je pokonać za pomocą bezinteresowności.
EN
The focus of this article is Yoko Taro’s NieR: Automata in general and its four main characters-androids 2B and 9S as well as machines Adam and Eve-in particular. Following their evolution in the game, I intend to show that they serve its author as a tool with which to propose that the sense of absurd, and the sense of life’s meaninglessness around which their world is created, can be fought with selflessness.
8
Publication available in full text mode
Content available

Koń trojański albo dziecko w literaturze absurdu

61%
Włoczewska A.
Studia Gdańskie
|
2011
|
issue 28
349-364
PL
W literaturze świeckiej adresowanej do dorosłego odbiorcy dziecko nie funkcjonuje jako samodzielny symbol utrwalony tradycją literacką. Niemniej w pewnych tekstach nabiera ono głęboko symbolicznego sensu. Przekonujących przykładów dostarcza XX‑wieczna francuska literatura absurdu, w której staje się ono symbolem na płaszczyźnie estetycznej i biograficznej. Twórcą pojęcia absurdu jest Albert Camus, a rozwinęli je dramaturdzy lat 50. W powieściach i dramatach Camusa oraz w anty‑sztukach Ioneski dziecko występuje jako element fundamentalnych antynomii życia i śmierci, wiedzy i wiary, bytu i poznania, logiki i spontaniczności. Symbolizuje anty‑absurd, a ulegając bezdusznym siłom stawia dramatyczne pytania o możliwość ocalenia człowieka. Ów obraz systematycznie powracający w twórczości wymienionych pisarzy tworzy, według zasady psychokrytyki Maurona, zindywidualizowaną sieć metaforyczną odzwierciedlając ich podświadomość. Ta zaś, w przypadku Camusa i Ioneski, wyraża bunt wobec oficjalnie wyznawanej filozofii absurdu, ujawnia tęsknotę za światem wartości, za wiarą i Absolutem. Jeśli zestawić pełne napięć i tragizmu obrazy literackie z biografiami pisarzy okaże się, że mają one źródło w doświadczeniach z dzieciństwa. Camus, półsierota wojenny, wychował się w Algierii, w środowisku zubożałych kolonów. Zaznał biedy materialnej, a jednocześnie przesiąkł śródziemnomorską filozofią kultu dla życia i piękna natury skażonego świadomością śmierci, która zrodziła w nim bunt. Ionesco przedstawia kryzys małżeństwa, rodziny, języka i całkowitą niezdolność ludzi do porozumienia się. Tragiczny obraz podyktowany jest traumatyczną historią XX w. oraz osobistym doświadczeniem. Wyrwany z ojczystej Rumunii i porzucony przez ojca tworzy pełne pesymizmu obrazy literackie. Dziecko w literaturze absurdu każe zadawać pytania o jego sens; odpowiedzi na nie podważają fundamenty tej filozofii, stąd jako symbol sensu, spełniania, wiary pełni ono funkcję konia trojańskiego.
XX
In most rhetoric dictionaries, the child, apart from the Infant Jesus, is not considered as an autonomous symbol. The fiction authors addressing adult readers seldom present the child’s image. However, a 20th century branch of French literature, precisely the absurd school, makes the child one of its important metaphors revealing a deeper sense of the texts. Albert Camus, who initiated the philosophy of absurd in the 1940s, as well as Eugène Ionesco who promoted the theatre of absurd, evoke the child as the symbol of sense, faith and hope. What is more interesting, the child’s meaning is not strictly limited to the text, but also reveals some details about the inner self of the authors called “hidden personality”. To unveil it, one should apply the psychocritics, a literary analysis method proposed by a famous French critic and thinker Charles Mauron. The child in the world of absurd becomes a symbol of some past experiences as well as of secret wishes and unspoken expectations. Sometimes the authors themselves are not aware of their inner needs, as they are the part of the subconscious discussed in detail by Freud. In this context, the child as a symbol becomes a real Trojan horse, and shakes its fundaments by posing the essential questions about the principles of absurd.
9
Publication available in full text mode
Content available

Upadek Alberta Camus i wzlot Jacka Dobrowolskiego

57%
Polak M.
Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris
|
2016
|
vol. 35 (4)
EN
The Rise and the Fall of the Modern Man is an excellent philosophical essay written by Jacek Dobrowolski. The author – which is contemporary, existential nihilist with pretensions to a minimum of compassion-morality – tracks the development of the idea of the modern subjectivity, swinging between literature and philosophy. He mastered the rare art of concise updates of momentous philosophical issues, by which he refers in hedge-hopping vivacious style. The review notes the advantages (and shortcomings) of the essay, exposing the main focal points present in its insightful narration developed from disenchanted antiquity to the exhausted post-modernity.
10
Publication available in full text mode
Content available

The Day After. The Post-Crisis IASA and Daemons That Can Help (A Farewell Address)

57%
Jędrzejko P.
Review of International American Studies
|
2023
|
vol. 16
|
issue 2
5-15
EN
Amid the chaos of pandemics or wars, the conflict extends beyond mere human struggles with (their) commonsensically understood “demons”-fears, ambitions, traumas, desires, angsts, and all of other conditions and structures always-already in place even before we become aware of them. Although, beyond doubt, such “side effects” of being-in-the-world or being-with-others generate facts that are effect-producing, whether these facts prove to be morally actionable depends on if and how we engage them. Summing up the mission of the post-Crisis IASA, I build my argument around Friedrich Nietzsche's concept of personal responsibility in the face of the Daemon of Eternal Recurrence, Paul Ricoeur’s phenomenological hermeneutics, and leading Western existentialists to demonstrate that, at least in the Western perspective, the conflict also entails, perhaps more crucially, a fierce battle between the daimōn and the daemonium. Recognizing the eternal recurrence of such catastrophes such as pandemics or wars, the “Greek mindset,” embracing the daimōn, fosters an existential philosophy that emphasizes participation in the realm of immanence, shaping our ethical considerations and propelling actions. In contrast, the “Latin approach,” in constant fear of the daemonium, seems to foster self-perception as constantly plunged in “fear and trembling,”  despairingly “sick unto death,” and prone to attributing malevolent forces to the “evil spirits,” thereby generating configurations that shift the narrative towards self-absolution, and ultimately legitimize refigurations that, diluting personal responsibility, delegate it to transcendence. Embracing Greek thought, we engage in an ongoing quest with facta-ficta, revising language critically (Gr. κρίνω), without expecting finality in our categories, acknowledging that our imperfect language is essential for defining our existence within immanence. Conversely, “Latin thinking,” in which demons are seen as elements of a transcendent realm-unreachable without relinquishing the self, or as part of a faith-based narrative, and in which human is potentially lacking tangible impact-involves the risk of rendering us indifferent to historical lessons, legitimizing a fatalistic nihil novi as a self-fulfilling prophecy. 
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.