Search results

1

Treści bibliologiczne na łamach „Łowca Polskiego” w latach 1989–2011

100%

Wańka D.

Biblioteka

|

2012

|

issue 16(26)

187-214

EN

The article discusses bibliological issues as presented in 25 annual (issues) publications of Łowiec Polski (between 1989 and 2011) published since 1899. Following a short presentation of the history and the core content of the periodical, the author discusses and cites sections of the texts that are of decidedly bibliological nature. Some of them are given in extensive excerpts and are treated as source material of importance for the research and the study on the culture of book.

PL

W artykule przedstawiono problematykę bibliologiczną w świetle 23 roczników „Łowca Polskiego” (1989–2011) ukazującego się od 1899 roku. Po krótkiej prezentacji dziejów i zawartości pisma opisano i zacytowano fragmenty tekstów o charakterze bibliologicznym. Niektóre z nich przytoczono ze szczegółami, traktując je jako materiały źródłowe, ważne dla badań nad kulturą książki.

2

Zbiory „archeologiczne” Konstantego Świdzińskiego

85%

Ryszewska K.

Studia Europaea Gnesnensia

|

2012

|

issue 6

261-279

PL

These paper concerns the archaeological part of Konstanty Świdziński’s collection, which in mid-19th century constituted one of the richest private collections in Poland. Konstanty Świdziński (1793-1855), son of a Radom castellan Kajetan, took over the family estate after his father’s death in 1814. The profits from the estate, the Sulgostów demesne, was devoted chiefly to the purchase of exhibits for the collection: above all manuscripts and prints, then pictures and drawings, items of functional art, numismatic specimens and archaeological artefacts. In 1831-1832 Świdziński stayed in Cracow, and then in 1833-1855 in Ukraine, where he also devoted himself to the collecting passion, constantly increasing the collection, archaeological segment included. Świdziński’s collection, assembled by him in different stages of life were heavily dispersed and stored in various localities in all partitions, including Sulgostów, Cracow, Rogalin and in Paszkówka, Kyiv and Brusilov. Shortly before his death in 1855 he bequeathed his collection and the estate in the Kingdom of Poland to margrave Aleksander Wielopolski. The collection which was then brought to Sulgostów was catalogued in 1856. The “Inventory of the remainders after Konstanty Świdziński” entailed, among other things, the “Archaeological Collection” which comprised 248 items. These were mainly the products of handicraft, including candleholders, rosaries, medallion, lockets, cutlery, trays, snuffboxes, pipes, a clock, bell, mortar, cane, jewel cases, written material, seals, musical instruments, crockery, ornaments, elements of attire and horse-riding gear, militaria (including weapons and armour), crosses and Little Russian medallions, as well as sculptures. This was in line with the 19th-century notion of archaeology and archaeological artefacts, among which one would counted any memorabilia of the past, not necessarily a remote one at that, including flint and stone wares, urns, objects associated with religious rituals, weapons and armour, ornaments and valuables, coins, household items, paintings, sculptures. The collection’s purely archaeological artefacts, originating from prehistoric and historical times include stone and flint tools (arrowheads and spearheads, axes and hatchets), earthenware (urns), silver ornaments (e.g. earrings). Already after Świdziński’s death, twenty two exhibits from his collection found their way to the Exhibition of Antiquities and Monuments of Art organised in1858 inCracow. Following Wielopolski’s renouncement of the legacy, Konstanty Świdziński’s collection was incorporated into Krasiński family entail and, along with the remaining contents of the Krasiński Library, were in greater part destroyed by the Nazi invaders as part of the repressions after the collapse of the Warsaw Uprising in 1944.

3

Emotywne funkcje ekslibrisu polskiego z lat 1939–1945

57%

Sterczewska I., Bochaczek-Trąbska J.

Transfer. Reception studies

|

2021

|

vol. 6

219-233

EN

Ekslibris – the book ownership mark, has a tradition dating back more than five centu-ries. The history of this form of graphic design is closely connected with the epoch-making inven-tion of the font by Jan Gutenberg and the printing of incunabula - the first books. It grew and ma-tured where the book and the library appeared. Initially, it was a carrier of information about its owner. Over the centuries, it has undergone numerous transformations, which were related to cur-rent artistic trends, but also to the personal preferences of the clients. The changes also concerned graphic techniques. The 20th century brought a rebirth of cult and book decoration. On the one hand, it was greatly influenced by the development of modern graphics as an autonomous and inde-pendent visual discipline, on the other hand, it was influenced by the intensification and the need to search for new means of expression within the style and form of the bookshop. Today, a large number of bibliophiles have their own exlibris, often a few. In the era of ubiquitous digitization, dynamic development of technology and techniques, its use undoubtedly proves high cultural needs, respect for books and great care for them. Ekslibris can still be described as the emblem of the bibliophile.

DE

Ekslibris, die Eigentumsmarke eines Buches, hat eine Tradition, die mehr als fünf Jahrhunderte zurückreicht. Die Geschichte dieser Form der grafischen Gestaltung ist eng verbunden mit der bahnbrechenden Erfindung der Schrift von Jan Gutenberg und dem Druck von Inkunabeln - den ersten Büchern. Es wuchs und reifte dort, wo das Buch und die Bibliothek erschienen. Ursprünglich war es ein Informationsträger über seinen Besitzer. Im Laufe der Jahrhunderte hat es zahlreiche Veränderungen erfahren, die sich auf aktuelle künstlerische Trends, aber auch auf die persönlichen Vorlieben der Kunden bezogen. Die Änderungen betrafen auch grafische Techniken. Das 20. Jahrhundert brachte eine Wiedergeburt des Kultes und der Buchdekoration. Einerseits war sie stark von der Entwicklung der modernen Grafik als eigenständige und eigenständige Bilddisziplin geprägt, andererseits von der Intensivierung und der Notwendigkeit, nach neuen Ausdrucksmitteln im Stil und in der Form der Buchhandlung zu suchen. Heute haben viele Bibliophile ihre eigenen Exlibris, oft einige wenige. Im Zeitalter der allgegenwärtigen Digitalisierung, der dynamischen Entwicklung von Technologie und Technologie beweist ihre Nutzung zweifellos hohe kulturelle Bedürfnisse, den Respekt vor Büchern und die große Sorgfalt für sie. Ekslibris kann noch immer als das Emblem des Bibliophilen bezeichnet werden.

PL

Ekslibris – znak własności książki, posiada ponad pięciowiekową tradycję. Historia tej formy grafiki użytkowej ściśle spaja się z epokowym wynalazkiem czcionki przez Jana Gutenberga i drukiem inkunabułów – pierwszych ksiąg. Krzewił się on i dojrzewał tam, gdzie pojawiała się książka oraz biblioteka. Początkowo był nośnikiem informacji o jej właścicielu. Na przestrzeni stuleci ulegał licznym przeobrażeniom, co było związane z aktualnymi trendami artystycznymi, ale również z osobistymi preferencjami zamawiających. Zmiany dotyczyły także technik graficznych. Wiek XX przyniósł odrodzenie się kultu i zdobnictwa książki. Z jednej strony ogromny wpływ miał na to rozwój nowoczesnej grafiki, jako autonomicznej i samodzielnej dyscypliny plastycznej, z drugiej natomiast wzmożenie się i potrzeba poszukiwań nowych środków wyrazu w obrębie stylu i formy księgoznaku. Obecnie duża liczba bibliofilów posiada własny ekslibris, nierzadko kilka. W dobie wszechobecnej cyfryzacji, dynamicznego rozwoju technologii, techniki, posługiwanie się nim niewątpliwie świadczy o wysokich potrzebach kulturalnych, szacunku wobec książek i dużej dbałości o nie. Ekslibris nadal można określić mianem godła bibliofila.

4

Partnerstwo publiczno-społeczne. Współpraca Towarzystwa Przyjaciół Warszawy z Muzeum Historycznym m.st. Warszawy w latach 1963−2002

57%

Michalec B.

UR Journal of Humanities and Social Sciences

|

2022

|

vol. 24

|

issue 3

48-64

EN

By the end of the 1960s, cooperation between museums and associations could be noticed in Poland, today we would call it a model public-social partnership. An example of this is the cooperation between the Society of Friends of Warsaw (TPW) and the Historical Museum of the Capital City of Warsaw, which took place from 1963 and lasted uninterrupted for many years, even after the death of prof. Stanisław Lorentz, director of the National Museum in Warsaw, co-founder and first president of TPW. The result of this cooperation was cultural, research and educational activity. In the field of this cooperation, a branch of the Historical Museum of the Capital City of Warsaw − the Museum of Wola - was founded. The establishment of this facility was initiated by the members of the Wola branch of TPW. Another cultural event organized in cooperation between the museum and the association was the organization of not only collector's exhibitions, but also the holding of symposia, scientific sessions and lectures. From the very beginning, one of the basic tasks of the museum and the goals of the Society of Friends of Warsaw was to spread knowledge about Warsaw's turbulent past. This article presents the undertaken and implemented projects in a chronological manner, finding a common space of activity so as to consolidate the community of Warsaw historians, art historians, museologists, Varsovianists and collectors. Cooperation in the public and social field contributed to the enrichment of the cultural offer in the city, thanks to which the majority of residents and tourists visiting the capital could take advantage of it. Cooperation between TPW and the Historical Museum of the Capital City of Warsaw developed significantly and went beyond the city. Museum employees and social activists from TPW passed on to the next generations knowledge about the material and nonmaterial heritage of the capital. To this day, many exhibits made available for exhibitions by private persons remain in the collections The Museum of Warsaw.

PL

Już pod koniec lat sześćdziesiątych XX w. można było zauważyć w Polsce współpracę muzeów ze stowarzyszeniami, dziś nazwalibyśmy to modelowym partnerstwem publiczno-społecznym. Przykładem takiego partnerstwa jest współpraca pomiędzy Towarzystwem Przyjaciół Warszawy (TPW) a Muzeum Historycznym m.st. Warszawy, która rozpoczęła się w 1963 r. i trwała nieprzerwanie przez wi ele lat jeszcze po śmierci prof. Stanisława Lorentza, dyrektora Muzeum Narodowego w Warszawie, współzałożyciela i pierwszego prezesa TPW. Jej efektem była działalność kulturalna, naukowo-badawcza czy edukacyjna. W ramach tej współpracy powołano oddział Muzeum Historycznego m.st. Warszawy – Muzeum Woli. Inicjatywa utworzenia tej placówki wyszła z kręgu członków oddziału wolskiego TPW. Wydarzeniami kulturalnymi organizowanymi wspólnie przez muzeum i stowarzyszenie były wystawy kolekcjonerskie, ale także sympozja, sesje naukowe oraz odczyty. Od samego początku jednym z podstawowych zadań muzeum i celów działalności Towarzystwa Przyjaciół Warszawy było krzewienie wiedzy o burzliwej przeszłości tego miasta. Niniejszy artykuł w sposób chronologiczny przedstawia realizowane we wspólnej przestrzeni działalności przedsięwzięcia, które pozwoliły skonsolidować środowisko warszawskich historyków, historyków sztuki, muzealników, varsavianistów i kolekcjonerów. Inicjatywy te przyczyniły się do wzbogacenia oferty kulturalnej miasta, z której mogła skorzystać większość mieszkańców i turystów odwiedzających stolicę. Współpraca pomiędzy TPW a Muzeum Historycznym m.st. Warszawy rozwijała się także poza terenem Warszawy. Pracownicy muzeum i społecznicy z TPW przekazywali kolejnym pokoleniom wiedzę o dziedzictwie materialnym i niematerialnym stolicy. Do dziś wiele eksponatów udostępnianych na wystawy przez osoby prywatne pozostaje w zbiorach Muzeum Warszawy.

Refine search results

1 Biblioteka

1 Studia Europaea Gnesnensia

1 Transfer. Reception studies

1 UR Journal of Humanities and Social Sciences

1 Bochaczek-Trąbska J.

1 Michalec B.

1 Ryszewska K.

1 Sterczewska I.

1 Wańka D.

1 2022

1 2021

2 2012

Treści bibliologiczne na łamach „Łowca Polskiego” w latach 1989–2011

Zbiory „archeologiczne” Konstantego Świdzińskiego

Emotywne funkcje ekslibrisu polskiego z lat 1939–1945

Partnerstwo publiczno-społeczne. Współpraca Towarzystwa Przyjaciół Warszawy z Muzeum Historycznym m.st. Warszawy w latach 1963−2002