Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: Dialogik

Sort By:

Limit search:

Sperancyjny aspekt teologii dialogu w encyklice "Spe salvi" Benedykta XVI

100%

Parzych-Blakiewicz K.

Studia Warmińskie

2012

issue 49

55-65

Dialog według współczesnej humanistyki jest wydarzeniem komunikacji, które oznacza osobowe spełnienie w aktywności relacyjnej. Pośrednim momentem między pojęciem dialogu i rzeczywistym dialogiem jest nadzieja. Bez nadziei - dialog umiera. Bez dialogu - ludzkie istnienie jest zagubione w jałowej lub destrukcyjnej samotności. Encyklika Benedykta XVI „Spe salvi” dostarcza treści, które pomagają dookreślić teologiczny status nadziei w dialogice. Głębsza refleksja nad koncepcją nadziei zbawienia w „Spe salvi” pozwala na stwierdzenie, że nadzieja wskazuje na moment odpowiadający za rozwój dramaturgii dialogicznej. Teologia dialogu definiuje model metody badawczej. Nadzieja definiuje zbawczą kategorię w historii człowieka. W perspektywie teologii dialogu i historii zbawienia, nadzieja zbawienia jest kategorią dialogiczną. Nadzieja to naturalne doświadczenie ludzkie. Benedykt XVI zauważa, że ludzkie aspiracje realizowane bez odniesienia do religijnych wartości, nie spełniają ludzkich oczekiwań. Prawdziwa nadzieja czyni człowieka szczęśliwym. Wymaga trwania przy Chrystusie oraz odważnego wprowadzania wartości ewangelicznych do życia codziennego. Benedykt XVI akcentuje konieczność „uzdrowienia" nadziei. Kultura współczesna eliminuje, wypacza i zniekształca nadzieję zbawienia, a przez to prowadzi życie ludzkie donikąd. "Uzdrowienie" nadziei zbawienia jest uprawianiem teologii dialogu.

The dialogue according to the contemporary humanities is a communication event which means the personal fulfilment in the relational activity. An indirect moment between the idea of the dialogue and a real dialogue is hope. Without hope – the dialogue dies. Without the dialogue – a human beeing is lost on the barren or destructive loneliness. The encyclical letter Spe salvi supplies the content to specify a theological-dialogical status of hope. The most reflection over the conception of the salvation hope according to the Spe salvi lets on the statement that a hope indicates the moment being accountable for development of the dialogical dramaturgy. The theology of dialogue defines a model of the research method. Hope defines the salvific category in a human history. In the perspective of the theology of dialogue and the history of salvation, the hope of salvation is a dialogical category. Hope is a natural human experience. Benedict XVI notices that human aspirations realized without the reference to religious values, do not fulfill human expectations. The true hope does the man happy. This hope demands clinging to Christ and the courageous initiation of evangelical values into the daily life. Benedict XVI accentuates the necessity “of healing” of the hope. The contemporary culture eliminates, warps and deforms the hope of salvation, and through this leads nowhere the human beeing. “Healing” of the hope of salvation relates a cultivating of the theology of dialogue.

Der Dialog nach zeitgenössischen Geisteswissenschaften des Kommunikationsereignis ist, der die Personenerfüllung in der Relationsaktivität bedeutet. Zwischen Dialog-Konzept und Dialog-Akt die Hoffnung sein soll. Ohne die Hoffnung - der Dialog stirbt. Ohne den Dialog - die menschliche Existenz ist in dem unfruchtbaren oder destruktiven Alleinsein verloren. Die Enzyklika des Papst Benedikts XVI Spe salvi liefert Inhalte, die helfen der theologische Status der Hoffnung in der Theologie des Dialogs festzustellen. Das tiefere Nachdenken über der Konzeption der Hoffnung der Erlösung in Spe salvi erlaubt artikulieren, dass eine Hoffnung für einen Augenblick zeigt, der für die Entwicklung der Dramaturgie des Dialogs verantwortlich ist. Die Theologie des Dialogs das Modell des Forschungsansatzes beschreibt. Die Hoffnung die erlösend Kategorie in der Geschichte des Menschen definiert. In der Perspektive der Theologie des Dialogs und der Geschichte der Erlösung, die Hoffnung der Erlösung ist eine dialogische Kategorie. Die Hoffnung eine fundamentale menschliche Erfahrung ist. Der Benedikt XVI oft bemerkt, dass die menschlichen Bestrebungen ohne den Bezug auf die religiösen Werte, keine aus den menschlichen Erwartungen erfüllen können. Die wahre Hoffnung macht einen Menschen glücklich. Sie fordert bei Christus zu bleiben, sowie das mutige die evangelischen Werte zu dem Alltag hereinzuführen. Der XVI Benedikt betont die Notwendigkeit „der Sanierung“ der Hoffnung. Weil, die zeitgenössische Kultur, die Hoffnung der Erlösung eliminiert, verformt und sie entstellt, und dadurch nirgendwohin ein Menschenleben führt. „Die Sanierung“ der Hoffnung der Erlösung auch zu der Theologie des Dialogs gehört.

Refine search results

1 Studia Warmińskie

1 Parzych-Blakiewicz K.

1 2012

Search results

Sperancyjny aspekt teologii dialogu w encyklice "Spe salvi" Benedykta XVI