Search results

1

Partnerstwo wschodnie w okresie prezydencji Polski w Unii Europejskiej w 2011 r.

100%

Konopacki S., Łódzki U.

Eastern Review

|

2012

|

vol. 1

EN

Author analyses concept of Eastern Partnership evolution during Polish Presidency in European Union in 2011, that became Polish presidency priority. Author points main reasons that were blocking its completion. First of all, according to author, financial crisis can be blamed for such an state of affair. Member states attention was attracted mainly by ways of overcoming its effects in foreseeable future. Secondly most of the member states were not seriously involved in relations with EU’s eastern neighbors and interested in lending them any help with overcoming their problems. On the other hand some of EU’s eastern partners are keen more on cooperation with Russia then with EU. But the main obstacles that constrain completion Eastern Partnership policy were Arab Spring events taking place in North Africa and Middle East, that effectively distracted European politicians and society attention from EU eastern partners. Warsaw tried to convince its Union’s partners that Eastern Partnership policy should be priority for whole EU, and its completion would bring benefits all members states not only Poland. Poland opts for more symmetry in EU attitude towards its southern and eastern neighbors. New edition of European Neighbors Policy should be more flexible and fitted to the EU’s partners economic, political and societal need and environment. Moreover that policy should be more concentrated on ordinary citizens partner states and less tolerant toward authoritarian and faced democracy regimes. At the heart of the ENP should lie society not government. At this moment ENP is not enough attractive for countries at which it’s addressed. Still ENP require more attention and engagement from partners states if it should became an effective policy and bring any meaningful results.

UK

Автор аналізує еволюцію ідеї Східного Партнерства у період польського головування в Європейському Союзі в 2011 р., що було одним з пріоритетів головування Польщі. Серед ін- шого вказує на причини, котрі утруднюють його реалізацію. Передусім – це фінансова криза, котра спричинила те, що головну увагу країн-членів було спрямовано на її подолання у най- ближчому майбутньому. По-друге, більшість держав-членів були і залишаються у незначній мірі зацікавленими подіями у східних сусідів Євросоюзу і планами надання їм якоїсь допомо- ги, котра могла би змінити там існуючу ситуацію. У свою чергу, з боку країн-партнерів вираз- но спостерігається, що деякі з них більше зорієнтовані на Схід, пов’язуючи своє майбутнє зі співпрацею з Росією, а не з інтеграцією до ЄС. Але ж найбільшою перешкодою для реалізації політики Східного Партнерства, як видається, були події у Північній Африці і на Близькому Сході. У результаті, головна увага політиків і європейського суспільства була спрямована на південних сусідів Європейського Союзу. Варшава намагалася переконати своїх партнерів по ЄС, що політика Східного Партнерства належить до інтересів усієї Європи, а не лише Поль- щі. Революційні події у Північній Африці і на Близькому Сході чітко продемонстрували, якими можуть бути наслідки толерування і підтримки Європейським Союзом авторитарних режимів. Більш того, політика повинна бути у більшій мірі спрямована до усіх громадян кра- їн-партнерів і менш толерантна щодо авторитарних режимів і, часто фасадних демократій. В центрі її уваги має бути суспільство, а не уряди. Варто також підкреслити, що програма Східного Партнерства повинна бути більш привабливою для держав, до яких вона адресо- вана. Врешті, належало б також очікувати більшої підтримки і зацікавлення з боку східних партнерів. Їхнє ангажування було би дуже корисним для підвищення ефективності політики Східного Партнерства.

2

Dylematy unijnej polityki sąsiedztwa oraz wyzwania dla polityki zewnętrznej UE na Bliskim Wschodzie, Afryce Północnej i Ameryce Łacińskiej

86%

Mizerska-Wrotkowska M.

Przegląd Europejski

|

2015

|

vol. 2015 (35)(1)

122-141

PL

The purpose of this article is to analyse the challenges for EU foreign policy in three of its geographical areas of interest, which I treat here as case studies: in North Africa, the Middle East and Latin America. The research challenge here is to answer the following questions: 1) How can the European Neighbourhood Policy be made more effective? 2) What lies behind the lack of consistency in EU policy towards the Arab states? 3) What are the challenges facing the European Union in North Africa? 4) What part does the European Union play in the Middle East peace process – and what part should it play? 5) What is the European Union’s role in resolving the crisis in Syria? 6) What are the limitations of EU policy in Latin America? The article undertakes a comparative analysis and is based on analysis and criticism of source material Celem artykułu jest analiza wyzwań dla polityki zewnętrznej Unii Europejskiej w trzech – traktowanych jako case studies – obszarach zainteresowania tej organizacji: w Afryce Północnej, na Bliskim Wschodzie oraz w Ameryce Łacińskiej. Podjęto problemy badawcze zmierzające do odpowiedzi na następujące pytania: 1) Jak uczynić Europejską Politykę Sąsiedztwa bardziej efektywną? 2) Na czym polega brak konsekwencji w polityce Unii Europejskiej wobec państw arabskich? 3) Jakie wyzwania stoją przed Unią Europejską w Afryce Północnej? 4) Jaki jest, a jaki powinien być udział Unii Europejskiej w bliskowschodnim procesie pokojowym? 5) Jaka jest rola Unii Europejskiej w rozwiązaniu kryzysu w Syrii? 6) Na czym polegają ograniczenia unijnej polityki w Ameryce Łacińskiej? Przy pisaniu artykułu wykorzystano metody analizy i krytyki źródeł oraz analizę porównawczą.

3

Ewolucja południowego wymiaru Europejskiej Polityki Sąsiedztwa po Arabskiej Wiośnie

86%

Diawoł-Sitko A.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2018

|

issue 3

213-228

EN

The evolution of the Southern dimension of the European Neighborhood Policy after the Arab Spring. The aim of the article is to analyze the evolution of the European Neighborhood Policy, in particular its Southern dimension, after the Arab Spring. Since then, the EU has changed the strategic documents of the ENP several times trying to adapt its policy to the change taking place in the region. The European Neighborhood Policy initiated in 2004 has become one of the most ambitious European Union policies towards its neighbors. Based on the experience of the accession process, it has offered an integration in almost all areas of cooperation and financial assistance. At the same time, the European Union emphasized democratic reforms and respect for human rights. The Arab uprisings put the logic and eﬀ ectiveness of the neighborhood policy in question. In 2011, the process of changing policy assumptions towards partners began. This process is based on a broad consensus in the EU institutions and member states regarding the need to adjust cooperation strategies with the European Union’s neighbors, to real challenges and problems, as well as partner countries’ capabilities.

PL

Celem artykułu jest analiza ewolucji Europejskiej Polityki Sąsiedztwa – w szczególności jej wymiaru południowego – po Arabskiej Wiośnie. Od czasu tych wydarzeń Unia kilkukrotnie zmieniała dokumenty strategiczne EPS, próbując dostosować swą politykę do zmian zachodzących w regionie. Zainicjowana w 2004 r. polityka sąsiedztwa stała się jednym z najambitniejszych przedsięwzięć Unii Europejskiej wobec najbliższych sąsiadów Europy – oparta na doświadczeniach procesu akcesyjnego, zaoferowała partnerom pomoc finansową oraz integrację niemal we wszystkich obszarach współpracy. Równocześnie Unia położyła nacisk na reformy demokratyczne i przestrzeganie praw człowieka. Powstania arabskie postawiły jednak logikę i skuteczność polityki sąsiedztwa pod znakiem zapytania – w 2011 r. rozpoczął się proces zmian jej założeń, będący wyrazem konsensusu w instytucjach UE i państwach członkowskich co do konieczności dostosowania strategii współpracy z sąsiadami Unii, do rzeczywistych możliwości, wyzwań i problemów

4

Umowa stowarzyszeniowa pomiędzy UE a Ukrainą elementem budowy bezpieczeństwa europejskiego. Wybrane aspekty swobodnego przepływu osób

86%

Bainczyk M.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2016

|

issue 4

29-51

PL

Na podstawie art. 8 TUE Unia Europejska ma budować przestrzeń dobrobytu i dobrego sąsiedztwa. Instrumentem realizacji tego zamierzania jest umowa stowarzyszeniowa. Umowa tego rodzaju obowiązuje tymczasowo również w relacjach UE-Ukraina. Jej istotnym elementem jest budowa przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości (Tytuł III umowy stowarzyszeniowej). Przestrzeń ta skonstruowana została, analogicznie do unijnej polityki PWBS (art. 67 TFUE), wokół swobody przepływu osób, uwarunkowanej współpracą Ukrainy w zakresie zarządzania granicami, migracji, azylu, a także zwalczania i zapobiegania przestępczości. Współpraca ta w grudniu 2015 r. została pozytywnie oceniona przez Komisję Europejską, a efektem tej pozytywnej oceny jest przedłożona w kwietniu 2016 r. inicjatywa prawodawcza Komisji w sprawie zniesienia wiz dla obywateli Ukrainy. Jeśli inicjatywa ta zostanie uchwalona przez Parlament Europejski, a na to wskazują pozytywne raporty komisji parlamentarnych, oraz przyjęta przez Radę, wówczas zniesiony zostanie obowiązek posiadania wiz, jeśli chodzi o pobyty krótkie, tj. do 90 dni. Należy jednak pamiętać, iż zmiana ta nie została powiązania w żaden sposób z prawem do podejmowania pracy przez obywateli Ukrainy w państwach członkowskich UE. Zgodnie z art. 18 umowy stowarzyszeniowej zagadnienie podejmowania pracy jest przedmiotem umów dwustronnych między państwem członkowskim a Ukrainą i prawa krajowego państw członkowskich. Zniesienie wiz dla obywateli Ukrainy stanowi jednocześnie, w świetle statystyk Komisji Europejskiej, największe wyzwanie organizacyjne dla polskich organów władzy państwowej odpowiedzialnych za kontrolę granic oraz imigrację – granica polsko-ukraińska jest najczęściej przekraczanym odcinkiem lądowej granicy wschodniej UE. Tylko w pierwszej połowie 2015 r. została przekroczona 4,7 mln razy.

EN

In accordance with Article 8 of the Treaty on the European Union the EU shall establish an area of prosperity and good neighbourhood. An association agreement is one of instruments used to achieve this goal. Such an agreement is applied provisionally in relation between the EU and Ukraine. The area of freedom, security and justice (Title II of the Association Agreement) is an important part of this agreement. The area is constructed in the same way like the European Union policy based on the Article 67 of the Treaty on functioning of the European Union, to establish the free movement of persons but in conjunction with the cooperation between the EU and Ukraine with respect to external border controls, asylum, immigration and the prevention and combating of crime. The European Commission gave a positive assessment of the cooperation in December 2015, conﬁ rming that Ukraine successfully met all benchmarks under the Visa Liberalisation Action Plan from 2010. In April 2016 the European Commission proposed to the Council of the European Union and the European Parliament to lift visa requirements for the citizens of Ukraine. The above mentioned amendment does not mean that the citizens of Ukraine will have the right to work in the EU. In accordance with Article 18 of the Association Agreement the mobility of workers is a subject to the legislation in the Member. The Visa Liberalisation will also mean a great challenge for the Polish border and migration administration. The Polish-Ukrainian border section remained by far the busiest section of the EU eastern land border, with an increase of 15.5% during January–June 2015 compared with the ﬁrst half of 2014.

5

Problem współpracy polsko-niemieckiej w ramach Partnerstwa Wschodniego Unii Europejskiej.

72%

Szklarczyk G.

Kultura i Polityka

|

2010

|

issue 8

149-162

PL

Inicjatywa Partnerstwa Wschodniego to nowy instrument polityczny Unii Europejskiej w ramach wschodniego wymiaru Europejskiej Polityki Sąsiedztwa. Sukces tej inicjatywy zależy przede wszystkim od tego, czy kraje, do których ta inicjatywa jest adresowana, będą chciały skorzystać z takiej formy pomocy Unii Europejskiej, czy też będą wykorzystywać oferty poszczególnych krajów członkowskich, np. Niemiec bądź też krajów spoza UE, np. Rosji. W interesie całej Unii Europejskiej jest przygotowanie takiej oferty współpracy dla państw wschodniego sąsiedztwa UE, aby zmotywować je do modernizacji i przyjmowania standardów obowiązujących w Unii Europejskiej. A zatem w interesie zarówno Polski, jak i Niemiec jest przezwyciężenie różnic interesów i podjęcie współpracy na rzecz zbudowania jak najliczniejszej koalicji państw członkowskich UE dla wzmocnienia inicjatywy Partnerstwa Wschodniego. Jest to szczególne wyzwanie dla rządu polskiego, który jest głównym pomysłodawcą tego instrumentu. Jeśli wokół Partnerstwa Wschodniego zostanie zbudowana silna koalicja państw członkowskich UE, jeśli oferta PW będzie wystarczająco atrakcyjna dla państw wschodniego sąsiedztwa UE i będą one z niej korzystać, to dopiero wtedy tę inicjatywę będzie można nazwać nową polityką wschodnią Unii Europejskiej i będzie to największy sukces Polski od początku jej członkostwa w Unii. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie inicjatywy Partnerstwa Wschodniego w kontekście niemieckiej koncepcji polityki wschodniej UE i zwrócenie uwagi na możliwości współpracy polsko-niemieckiej w ramach tej inicjatywy.

EN

The Eastern Partnership Initiative is a new political instrument of the European Union in the eastern dimension of European Neighbourhood Policy. The success of this initiative depends primarily on whether the countries to which this initiative is addressed will want to take advantage of this form of EU assistance, or will they choose the offers from individual EU member states such as Germany, or countries from outside of the EU, for example, Russia. It is in the interest of the whole European Union is to prepare such an offer of cooperation for the countries in the eastern EU, which would motivate these countries to modernize and adapt to the standards of the European Union. Thus, it is in the interest of both Polish and German governments to overcome bilateral differences and to cooperate together to build the largest possible coalition of EU Member States to strengthen the Eastern Partnership initiative. This is a special challenge for the Polish government, which was the author of this instrument. If Poland succeeds in building a strong coalition of EU Member States around the Eastern Partnership, if the offer is sufficiently attractive to the states of the eastern EU neighbourhood and these countries will make use of it, only then may this initiative be called a new eastern policy of the European Union. This would be the biggest achievement of Poland since the beginning of its EU membership. The aim of this paper is to present the Eastern Partnership initiative in the context of the German concept of the EU’s eastern policy and draw attention to the possibility of Polish-German cooperation in the framework of this initiative.

DE

Die Initiative „Östliche Partnerschaft“ ist ein neues politisches Instrument der EU im Rahmen der „Europäischen Nachbarschaftspolitik“. Der Erfolg dieser Initiative hängt hauptsächlich davon ab, ob sie von den Adressatenländern, in Anspruch genommen wird oder ob sechs ehemalige Sowejtrepubliken die bereits vorliegenden Angebote einzelner EU-Mitgliedstaaten, wie z. B. Deutschlands oder einiger nicht EU Ländern (z. B. Russlands) bevorzugen werden. Im Interesse der gesamten EU liegt jedoch die Herausarbeiterung von so einem attraktiven Partnerschaftsprogramm, das die östlichen Nachbarn der EU zur weiteren Modernisierung und Anpassung an die EU-Standards anspornen würde. So liegt es auch im Interesse der polnischen und der deutschen Seite, ihre bisherigen unterschiedlichen Positionen zu überwinden und zusammenzuarbeiten, um die möglichst große Koalition der EU-Mitgliedstaaten für die Stärkung der Initiative „Östliche Partnerschaft“ aufzubauen. Dies stellt eine besondere Herausforderung für die polnische Regierung dar, auf die die Grundidee der „Östlichen Partnerschaft“ zurückgeht . Nur dann wenn es gelingt, eine starke Koalition der EU-Mitgliedstaaten für die „Östliche Partnerschaft“ aufzubauen, und wenn mit diesem Angebot die östlichen Nachbarn an die EU herangeführt würden dürfte man von einem Erfolg in der Ostpolitik der EU und zugleich dem größten Erfolg Polens seit seinem Beitritt in die EU sprechen.. Das erklärte Ziel des Artikels beruht darauf , die „Östliche Partnerschaft“ vor dem Hintergrund des deutschen Konzepts der EU-Ostpolitik darzustellen und die Möglichkeiten der deutsch-polnischen Zusammenarbeit im Rahmen dieser Initiative hervorzuheben.

6

The EU-Georgia Association Agreement: An Instrument To Support The Development Of Georgia Or Lip Service? / Układ Stowarzyszeniowy Ue – Gruzja: Instrument Wsparcia Rozwoju Gruzji Czy Deklaracja Bez Pokrycia?

72%

Kawecka-Wyrzykowska E.

Comparative Economic Research. Central and Eastern Europe

|

2015

|

vol. 18

|

issue 2

77-97

EN

On 1 September 2014, the Association Agreement (AA) between the EU and Georgia partially came into force. Its main pillar is a “deep and comprehensive free trade agreement” (DCFTA). It provides for the full liberalisation of trade in industrial products and substantial reduction of barriers in agricultural trade. A significant part of the AA is devoted to the elimination of regulatory barriers to trade (e.g. technical standards). The Agreement provides for a progressive and partial liberalisation of trade in services as well as for fast and deep elimination of barriers to capital flows. The liberalisation of the movement of workers is of a very limited scope however. Provisions of the EU-Georgia AA resemble the earlier Europe Agreements (EAs) signed by the Central and Eastern European Countries, albeit there are many differences as well. It is expected that the AA will bring about a number of advantages for Georgia, including: (a) stabilisation of its economic and legal system, thus making it more predictable for investors and more business friendly; (b) alignment of many business laws to those in the EU, which will broaden the market for Georgian products and services; (c) better implementation of business laws. The short term advantages resulting from trade liberalisation will be modest for Georgia, partly because it granted open access to its market before the AA entered into force. Implementation of the Agreement will involve adjustment costs, which are usually an inevitable part of the path to increasing exports to the huge EU market.

PL

1 września 2014 r. wszedł w życie (częściowo) układ stowarzyszeniowy między UE i Gruzją. Jego główną część stanowi „Umowa o pogłębionej i całościowej strefie wolnego handlu”, która przewiduje pełną liberalizację handlu wyrobami przemysłowymi i znaczącą redukcję barier w handlu rolnym. Istotna część umowy jest poświęcona eliminacji regulacyjnych barier dla handlu (np. standardów technicznych). Umowa przewiduje też stopniową i częściową liberalizację handlu usługami, jak też szybką i głęboką eliminację barier w zakresie przepływów kapitałowych. Liberalizacja przepływu pracowników ma bardzo ograniczony zakres. Postanowienia układu stowarzyszeniowego UE-Gruzja są podobne do Układów europejskich podpisanych wcześniej przez państwa Europy Środkowej i Wschodniej, jakkolwiek istotne są też różnice. Oczekuje się, że układ stowarzyszeniowy przyniesie wiele korzyści Gruzji, w tym (a) stabilizację jej systemu ekonomicznego i prawnego, czyniąc go w efekcie bardziej przewidywalnym dla inwestorów oraz bardziej przyjaznym dla przedsiębiorców; (b) zbliżenie wielu przepisów do tych, które obowiązują w UE, co rozszerzy rynek dla gruzińskich towarów i usług; (c) lepsze wdrożenie przepisów ważnych dla biznesu. Krótkookresowe korzyści wynikające z liberalizacji handlu będą skromne dla Gruzji, częściowo z uwagi na otwarty dostęp do jej rynku już przed wejściem Układu w życie. Implementacja Układu będzie się też wiązać z kosztami dostosowawczymi, które są zazwyczaj nieuniknioną metodą wzrostu eksportu na wielki rynek UE.

7

GU(U)AM – od deklaracji po rzeczywistość

72%

Król‑Mazur R.

Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej

|

2013

|

vol. 48

PL

Artykuł ma zadanie nakreślić funkcjonowanie organizacji GUUAM, zrzeszającej od 1997 r. Gruzję, Ukrainę, Uzbekistan (oficjalnie wystąpił w 2005) i Mołdawię na szerokim tle toczących się wydarzeń politycznych. Po omówieniu historii powstawania organizacji autorka skupiła się na analizowaniu współpracy w ramach GU(U)AM, kwestii bezpieczeństwa, współzależności energetycznej członków organizacji od Rosji oraz podejmowanej przez GUAM dywersyfikacji surowców i środków transportu. Zastanawiając się, jaka będzie przyszłość tej organizacji, autorka dochodzi do wniosku, że podobnie jak do tej pory uzależniona będzie od polityki bezpieczeństwa energetycznego.

8

Globalna strategia a redefinicja polityki Unii Europejskiej w jej sąsiedztwie

72%

Piskorska B.

Roczniki Nauk Społecznych

|

2018

|

vol. 10(46)

|

issue 1

67-91

PL

Najbliższe sąsiedztwo i zachodzące tam procesy stanowią znaczące wyzwanie dla Unii Europejskiej od początku jej istnienia. W ostatnim czasie występują tam nakładające się na siebie kryzysy i przeobrażenia, mające istotny wpływ na cały region, ale też warunkujące kształt polityki zagranicznej i bezpieczeństwa UE. Zaliczyć do nich należy trwający od 2014 r. konflikt zbrojny we wschodniej Ukrainie, aneksję Krymu przez Rosję, a w konsekwencji destabilizację samej Ukrainy i całego regionu. Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie o kierunek redefinicji polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Unii Europejskiej w jej sąsiedztwie, na podstawie nowo przyjętych dokumentów strategicznych, takich jak Globalna Strategia Unii Europejskiej w 2016 r., jej pierwotna wersja – Europejska Strategia Bezpieczeństwa, oraz ściśle z nimi powiązana rewizja Europejskiej Polityki Sąsiedztwa z 2015 r. Artykuł stanowi odpowiedź na podstawowe pytania badawcze: W jakim stopniu Unia Europejska w nowo przyjętej Globalnej Strategii dokonała przeformułowania swojej roli i tożsamości w świecie? Jakie są podstawy, cele i zakres przeobrażeń polityki Unii Europejskiej wobec jej sąsiedztwa zarówno w aspekcie teoretycznym, jak i praktycznym? Czy korekta polityki sąsiedztwa UE jest pomocna w kontekście dokonywanych zmian w regionie?

EN

The immediate neighbourhood and the processes that are taking place here represent a significant challenge for the European Union from its very beginning. Recently there have been overlapping crises and transformations that have a significant impact on the whole region, but also on the shape of EU foreign and security policy. These include the armed conflict in eastern Ukraine from 2014, annexation of the Crimea by Russia, and consequently the destabilization of Ukraine itself and the whole region. The aim of the article is to answer the question of the direction of the redefinition of the European Union's foreign and security policy in its neighborhood, based on newly adopted strategic documents such as the 2016 Global Strategy of the European Union, its original version – European Security Strategy and closely related European Union Neighborhood Policy from 2015. This article will answer the basic research questions: To what extent has the European Union adopted the newly adopted Global Strategy to reformulate its role and identity in the world?, What are the bases, goals and scope of the EU’s policy change vis-à-vis its neighbourhood, both theoritical and practical?, Is the EU neighbourhood revision helpful in the context of the region’s changes?

9

W kierunku nowej Europejskiej Polityki Sąsiedztwa Unii Europejskiej

72%

Nitszke A.

Rocznik Integracji Europejskiej

|

2016

|

issue 10

381-396

EN

After over 12 years of implementation of the European Neighbourhood Policy and the two political upheavals – Ukrainian crisis and the Arab Spring, it is time for its comprehensive assessment and review of certain assumptions. In 2015 began consultations on a new shape of the ENP, so that the policy on the one hand might continue to fulfill its essential function of supporting and promoting human rights and democracy in neighboring countries, but on the other hand, the EU can effectively influence their external security. After more than six months of consultations, which was attended by the EU institutions, Member States and non-governmental organizations in November 2015, the European Commission presented the principles of the reformof the ENP, which can be described as the new European Neighbourhood Policy. The paper presents the current model of the ENP, including evidence to establish policy in 2004., then isshown the evolution of the policy and in the next part of the article is discussed the establishment of a new ENP based on analysis of documents of the EU institutions.

PL

Po przeszło 12 latach realizacji EPS i dwóch wstrząsach politycznych – kryzysie ukraińskim i arabskiej wiośnie, nadszedł czas kompleksowej oceny i rewizji niektórych założeń.W 2015 r. rozpoczęły się konsultacje dotyczące nowego kształtu EPS, tak by polityka ta z jednej strony nadal wypełniała swoją zasadniczą funkcję wspierania i promocji praw człowiekai demokracji w państwach sąsiedzkich, ale z drugiej strony by UE mogła efektywniej wpływać na swoje bezpieczeństwo zewnętrzne. Po ponad półrocznym okresie konsultacji, w których udział wzięły zarówno instytucje UE, państwa członkowskie, a także organizacje pozarządowe, w listopadzie 2015 roku Komisja Europejska przedstawiła założenia reformy EPS, które można określić jako nową Europejską Politykę Sąsiedztwa. W artykule przedstawiony zosta dotychczasowy model EPS, w tym także przesłanki ustanowienia polityki w 2004 r., następnie ukazana została ewolucja EPS, a w kolejnej części artykułu omówione zostały założenia nowej EPS na podstawie analizy dokumentów instytucji UE.

10

Three decades of relations between the European Union and Moldova – from cooperation to the membership perspective

72%

Tkachuk O.

Rocznik Integracji Europejskiej

|

2022

|

issue 16

223-241

PL

Celem badawczym pracy jest analiza ewolucji dwustronnych stosunków między Unią Europejską a Mołdawią od lat 90. XX w. do chwili obecnej, ze szczególnym uwzględnieniem udziału republiki mołdawskiej w Europejskiej Polityce Sąsiedztwa i Partnerstwie Wschodnim oraz podpisania i realizacji umowy stowarzyszeniowej. Współczesne wyzwania i zagrożenia (m.in. rosyjska agresja na Ukrainę) w znacznym stopniu wpłynęły na bezpieczeństwo UE, a także rozwój stosunków między UE a krajami sąsiedzkimi. W szczególności przed Mołdawią (jak i Ukrainą) otwarta została perspektywa członkostwa w strukturach UE. W pracy autorka postawiła hipotezę badawczą, iż mimo przyznania Mołdawii statusu kraju kandydującego do UE, republika wciąż posiada znaczące problemy wewnętrzne, brak rozwiązania których może w dużym stopniu odroczyć w czasie rozpoczęcie negocjacji akcesyjnych lub wręcz zahamować unijno-mołdawską współpracę.

EN

The research objective of the article is to analyze the evolution of bilateral relations between the European Union and Moldova from the 1990s to the present, with a particular focus on the participation of the Republic of Moldova in the European Neighborhood Policy and Eastern Partnership, as well as the signing and implementation of the Association Agreement. Contemporary challenges and threats (including Russian aggression against Ukraine) have had a significant impact on the security of the EU, as well as the development of relations between the EU and neighboring countries. In particular, the prospect of membership in the EU structures was opened up to Moldova (and Ukraine). In the paper, the author poses a research hypothesis that despite the fact that Moldova has been granted the status of an EU candidate country, the republic still has a significant internal problem, the lack of solution to which may largely postpone the commencement of accession negotiations or even hinder EU-Moldova cooperation.

11

Europejskie Partnerstwo Wschodnie – wymiar polityczny, ekonomiczny i bezpieczeństwa zacieśniania stosunków ze wschodnimi sąsiadami Unii Europejskiej

72%

Czermińska M.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2020

|

issue 2

195-214

PL

Przystąpienie dziesięciu państw do Unii Europejskiej w 2004 r., a następnie Rumunii i Bułgarii w 2007 r., zbliżyło Wspólnotę do niestabilnych regionów na wschodzie i południu. Pojawiła się ko nieczność wzmocnienia relacji (w tym handlowych) z sąsiadami. Wschodni sąsiedzi Unii Europejskiej zawsze odgrywali bardzo ważną rolę w kształtowaniu jej polityki zagranicznej. Unijna polityka wschodnia obejmuje nie tylko kwestie gospodarcze, ale również polityczne i bezpieczeństwa. Ze względu na zbliżone doświadczenia historyczne, podobne problemy oraz silne wzajemne powiązania gospodarcze, państwa partnerskie traktowane są jako jeden region. Celem artykułu jest ukazanie założeń, istoty i głównych wymiarów Partnerstwa Wschodniego w kontekście wzmocnienia stosunków ze wschodnimi sąsiadami Unii Europejskiej.

EN

The accession of ten countries in 2004, followed by Romania and Bulgaria in 2007, has brought the EU closer to fragile regions in the east and south. There was a need to strengthen relations (including commercial ones) with neighbors. The European Union’s Eastern neighbors have always played a very important role in its foreign policy. The EU’s eastern policy covers not only economic but also political and security issues. Due to similar historical experience, similar problems and strong economic interconnections, partner countries are treated as one region. The purpose of the article is to show the assumptions, essence and main dimensions of the Eastern Partnership in the context of strengthening relations with the eastern neighbors of the European Union.

12

Dylematy unijnej polityki sąsiedztwa oraz wyzwania dla polityki zewnętrznej UE na Bliskim Wschodzie, Afryce Północnej i Ameryce Łacińskiej

58%

Mizerska-Wrotkowska M.

Przegląd Europejski

|

2015

|

issue 1(35)

122-141

PL

Celem artykułu jest analiza wyzwań dla polityki zewnętrznej Unii Europejskiej w trzech – traktowanych jako case studies – obszarach zainteresowania tej organizacji: w Afryce Północnej, na Bliskim Wschodzie oraz w Ameryce Łacińskiej. Podjęto problemy badawcze zmierzające do odpowiedzi na następujące pytania: 1) Jak uczynić Europejską Politykę Sąsiedztwa bardziej efektywną? 2) Na czym polega brak konsekwencji w polityce Unii Europejskiej wobec państw arabskich? 3) Jakie wyzwania stoją przed Unią Europejską w Afryce Północnej? 4) Jaki jest, a jaki powinien być udział Unii Europejskiej w bliskowschodnim procesie pokojowym? 5) Jaka jest rola Unii Europejskiej w rozwiązaniu kryzysu w Syrii? 6) Na czym polegają ograniczenia unijnej polityki w Ameryce Łacińskiej? Przy pisaniu artykułu wykorzystano metody analizy i krytyki źródeł oraz analizę porównawczą.

EN

The purpose of this article is to analyse the challenges for EU foreign policy in three of its geographical areas of interest, which I treat here as case studies: in North Africa, the Middle East and Latin America. The research challenge here is to answer the following questions: 1) How can the European Neighbourhood Policy be made more effective? 2) What lies behind the lack of consistency in EU policy towards the Arab states? 3) What are the challenges facing the European Union in North Africa? 4) What part does the European Union play in the Middle East peace process – and what part should it play? 5) What is the European Union’s role in resolving the crisis in Syria? 6) What are the limitations of EU policy in Latin America? The article undertakes a comparative analysis and is based on analysis and criticism of source material.

13

Między Rosją a Zachodem. Polityczno-społeczny wymiar relacji Mołdawii z Unią Europejską

58%

Orzechowski M., Noskowska D.

Opuscula Sociologica

|

2016

|

issue 3(17)

45-57

PL

Tematem rozważań podjętych w niniejszym artykule jest analiza relacji Unii Europejskiej z Mołdawią. Autorzy wskazują na przyczyny leżące u podstaw trudności we wdrażaniu Partnerstwa Wschodniego wobec tego państwa. Szczególną rolę odgrywa tutaj Federacja Rosyjska broniąca swych strategicznych interesów na obszarze Europy Wschodniej, uznawanym za jej wyłączną strefę wpływów. Autorzy przedstawiają również tezę mówiąca o tym, że w Mołdawii społeczeństwo jest podzielone wobec kwestii ewentualnej integracji z Unią Europejską, preferując często opcję prorosyjską w polityce realizowanej przez establishment w obu tych państwach. Ułatwia to Rosji wspieranie tendencji separatystycznych w Naddniestrzu.

EN

The authors analyse the relations between Moldova and the European Union. They identify the causes of the difficulties while Eastern Partnership was being implemented in that state. A special part is played here by the Russian Federation that is defending its strategic interests in the areas of Eastern Europe, which is considered to be the Russian zone. The authors also present a thesis that the society of Moldova is divided as far as a possible integration with the EU is concerned, and a significant part of it prefer a pro-Russian option, which is supported by the establishment in the two countries. Thanks to that Russia finds it easier to back up the separatist tendencies in the area around the Dniester River (Transnistria, Transdniester, Trans-Dniestr, Transdniestria, or Pridnestrovie).

14

Granice Europy w wyobrażeniach i praktykach Europejskiej Polityki Sąsiedztwa i Partnerstwa Wschodniego

58%

Grzymski J.

Przegląd Europejski

|

2017

|

issue 3(45)

58-76

PL

Autor bada w niniejszym artykule wyobrażenia granic Europy zawarte w praktykach Europejskiej Polityki Sąsiedztwa i Partnerstwa Wschodniego. W nawiązaniu do badań nad granicami oraz zastosowaniem konstruktywizmu w studiach europejskich, autor przekonuje, że owe wyobrażenia i praktyki ujawniają niejednoznaczne rozumienie wyobrażonej przestrzeni Europy i jej granicy między Europą a „nie-Europą” oraz Europą a Europą Wschodnią, bez określenia całkowitego wnętrza i zewnętrza. Nie-Europa oraz Europa Wschodnia są wyobrażane w praktykach i poszczególnych instrumentach polityki sąsiedztwa, jako geograficzna część kontynentu europejskiego lub jako „sąsiad Europy”, ale będącymi zarazem w procesie stawania się bardziej „europejskimi”. Artykuł pokazuje jak instrumenty polityki sąsiedztwa zmieniają rozumienie granic i tożsamości Europy.

EN

This article critically analyses the reconfiguration of imaginaries of Europe’s borders, which is presupposed and practiced within the European Neighbourhood Policy (ENP) and Eastern Partnership (EaP). Referring to borders studies and constructivism in European studies, this article addresses to what degree the political imaginaries of ENP and EaP’s political practices are based on a specific concept of Europe and its boundaries, where Europe's border is being constructed by reproducing the deeply-seated opposition between Europe vs. non-Europe and Europe vs. Eastern Europe. It argues that it blurs the clear-cut divisions of the inside-outside, where the former is designated as being part of Europe by geography or “friend of Europe”, but still in the process of becoming fully “European”. The article studies how the policy instruments and ENP and EaP’s concepts of “neighbourhood” and “partnership” reframe the understanding of Europe’s borders and identity.

15

Aspekty polityki Unii Europejskiej wobec Afryki w kontekście kryzysu migracyjnego

58%

Banach W.

Rocznik Integracji Europejskiej

|

2018

|

issue 12

195-207

EN

The aim of the article is to explore the policy of the European Union towards Africa between 2011-2017 in the context of migration crisis. Analysis of the legal acts and soft law documents of the European Union allowed to recognize the changes in the external dimension of the different EU policies addressed to African countries. In the article author focused on the framework of the European Union policy towards Africa and the phenomenon of the intensified migration from this continent into Europe. Then, the reaction of the European Union to the high migration pressure on its external borders has been explored.

PL

Celem artykułu jest przegląd polityki Unii Europejskiej wobec Afryki w kontekście kryzysu migracyjnego w latach 2011-2017. Analiza źródeł w postaci aktów prawnych i dokumentów Unii Europejskiej pozwoliła na identyfikację zmian w wymiarze zewnętrznym różnych polityk unijnych adresowanych do państw afrykańskich. W niniejszej pracy skupiono są na przedstawieniu ram polityki Unii Europejskiej wobec Afryki. Następnie przybliżono zjawisko intensyfikacji migracji z tego kontynentu do Europy. Zaprezentowano także odpowiedź Unii Europejskiej na problem wzmożonej presji na granice zewnętrzne.

Refine search results

Partnerstwo wschodnie w okresie prezydencji Polski w Unii Europejskiej w 2011 r.

Dylematy unijnej polityki sąsiedztwa oraz wyzwania dla polityki zewnętrznej UE na Bliskim Wschodzie, Afryce Północnej i Ameryce Łacińskiej

Ewolucja południowego wymiaru Europejskiej Polityki Sąsiedztwa po Arabskiej Wiośnie

Umowa stowarzyszeniowa pomiędzy UE a Ukrainą elementem budowy bezpieczeństwa europejskiego. Wybrane aspekty swobodnego przepływu osób

Problem współpracy polsko-niemieckiej w ramach Partnerstwa Wschodniego Unii Europejskiej.

The EU-Georgia Association Agreement: An Instrument To Support The Development Of Georgia Or Lip Service? / Układ Stowarzyszeniowy Ue – Gruzja: Instrument Wsparcia Rozwoju Gruzji Czy Deklaracja Bez Pokrycia?

GU(U)AM – od deklaracji po rzeczywistość

Globalna strategia a redefinicja polityki Unii Europejskiej w jej sąsiedztwie

W kierunku nowej Europejskiej Polityki Sąsiedztwa Unii Europejskiej

Three decades of relations between the European Union and Moldova – from cooperation to the membership perspective

Europejskie Partnerstwo Wschodnie – wymiar polityczny, ekonomiczny i bezpieczeństwa zacieśniania stosunków ze wschodnimi sąsiadami Unii Europejskiej

Dylematy unijnej polityki sąsiedztwa oraz wyzwania dla polityki zewnętrznej UE na Bliskim Wschodzie, Afryce Północnej i Ameryce Łacińskiej

Między Rosją a Zachodem. Polityczno-społeczny wymiar relacji Mołdawii z Unią Europejską

Granice Europy w wyobrażeniach i praktykach Europejskiej Polityki Sąsiedztwa i Partnerstwa Wschodniego

Aspekty polityki Unii Europejskiej wobec Afryki w kontekście kryzysu migracyjnego