Search results

1

Resources within Spiritual and Mystical Christian Traditions for the Care of Earth – our Common Home

100%

Sadowski R. F.

Studia Ecologiae et Bioethicae

|

2020

|

vol. 18

|

issue 1

43-53

PL

Badania nad kryzysem ekologicznym pozwoliły dostrzec, że ma on charakter globalny i totalny, a co za tym idzie, sposoby jego przezwyciężenia muszą uwzględniać bardzo różnorodne perspektywy. Nie dziwi więc fakt, że od kilku dekad w badania kryzysu ekologicznego włączają się filozofowie i religiolodzy, którzy w różnych tradycjach religijnych szukają inspiracji dla kształtowania prośrodowiskowego stylu życia. Pomimo panujących stereotypów na temat antyekologiczności chrześcijaństwa, wiele wskazuje na to, że ta bogata tradycja religijna ma wiele do zaoferowania na polu walki z kryzysem środowiskowym. Celem tego opracowania jest prezentacja czterech chrześcijańskich modeli relacji człowieka do przyrody, które potwierdzają wielki ekologiczny potencjał chrześcijaństwa. Wskazane tu zostaną: 1) Celtic animate model; 2) Benedictine custodial model; 3) Nuptial model of Hildegard of Bingen; and 4) St. Francis’ fraternal model.

EN

Research on the ecological crisis has revealed its global and total character, which implies that any attempts at overcoming it must take into account a wide variety of perspectives. It is not surprising, therefore, that for several decades the study of the ecological crisis has been undertaken by philosophers and religologists who seek inspirations for ways to shape an environmentally friendly lifestyle in various religious traditions. Notwithstanding the prevailing stereotypes as regards Christianity and its allegedly anti-ecological attitudes, there are many indications that this rich religious tradition has a lot to offer in the battle against the environmental crisis. The aim of this study is to present four Christian models of human relations with nature, which confirm the great ecological potential of Christianity. Those include: 1) Celtic animate model; 2) Benedictine custodial model; 3) Nuptial model of Hildegard of Bingen; and 4) St. Francis' fraternal model.

2

Filozoficzno-teologiczne źródła muzykoterapii w starożytności i średniowieczu

89%

Bramorski J.

Teologia i Moralność

|

2021

|

vol. 1

|

issue 1(29)

123-142

EN

The therapeutic importance of music is a multi-faceted issue. To understand its basics, a philosophical and theological reflection is essential. Already in antiquity, there was a common belief that music had a healing effect. This is evidenced by the legacy of the Pythagorean school and great ancient thinkers, especially Plato and Aristotle. We owe their research to the first classification and systematic use in practice of certain types of music that can affect humans. One of the basic assumptions of the ancient understanding of music was the belief that it can soothe us, console us, distract us from everyday worries, as well as stimulate and lead us into a state of elation, and even madness. In this way, Greek thinkers gave a philosophical foundation to the ancient antiquity belief in the therapeutic power of music and its relationship with medicine. They formulated a cathartic (Greek katharsis) concept of music as a cleansing medicine for the human soul, giving it an ethical and educational function. Mentions about the healing nature of music can also be found in biblical accounts. The most significant figure here is King David – a ruler, warrior, but also an extremely talented poet, composer and musician, who by playing the zither soothed the attacks of Saul's frenzy. The ancient idea of musical katharsis, i.e. purification involving various aspects of human life, became the source of medieval theological and medical concepts, of which St. Hildegard of Bingen.

PL

Terapeutyczne znaczenie muzyki jest zagadnieniem wieloaspektowym. Aby zrozumieć jego podstawy istotna jest refleksja o charakterze filozoficznym i teologicznym. Już w starożytności istniało powszechne przekonanie o uzdrawiającym oddziaływaniu muzyki. Świadectwem tego jest spuścizna szkoły pitagorejskiej oraz wielkich myślicieli antycznych, zwłaszcza Platona i Arystotelesa. Ich badaniom zawdzięczamy pierwsze sklasyfikowanie oraz systematyczne wykorzystanie w praktyce określonych rodzajów muzyki, mogących oddziaływać na człowieka. Jednym z podstawowych założeń antycznego pojmowania muzyki było przekonanie, że może nas ona uspokajać, pocieszać, odrywać od codziennych trosk, a także pobudzać i wprowadzać w stan uniesienia, a nawet szału. W ten sposób greccy myśliciele nadali filozoficzne podstawy sięgającemu zamierzchłej starożytności przeświadczeniu o terapeutycznej mocy muzyki i jej związku z medycyną. Sformułowali oni katartyczną (gr. katharsis) koncepcję muzyki jako oczyszczającego lekarstwa dla ludzkiej duszy, nadając jej funkcję etyczną i wychowawczą. Wzmianki o uzdrawiającym charakterze muzyki można odnaleźć również w przekazach biblijnych. Najbardziej znacząca jest tu postać króla Dawida – władcy, wojownika, ale także niezwykle uzdolnionego poety, kompozytora i muzyka, który grą na cytrze uspokajał ataki szału Saula. Starożytna idea muzycznego katharsis, czyli oczyszczenia obejmującego różne aspekty ludzkiego życia, stała się źródłem średniowiecznych koncepcji teologicznych i medycznych, których najbardziej znaczącą reprezentantką jest św. Hildegarda z Bingen.

3

The Linguistic Artistry of Hildegard of Bingen as Exemplified in Her Letters

89%

Kowalewska M.

Roczniki Kulturoznawcze

|

2014

|

vol. 5

|

issue 1

125-152

PL

Hildegardę z Bingen (1095-1179) uwzględniają współczesne badania naukowe prowadzone w wielu różnych dziedzinach. Ta dwunastowieczna benedyktynka jest jednym z najbardziej interesujących nas dziś autorów średniowiecza. Jej twórczość pozwala na poznanie ówczesnych poglądów odnoszących się do głównych obszarów wiedzy, takich jak teologia, filozofia, medycyna, przyrodoznawstwo. Najważniejsze jej pisma to tzw. trylogia wizyjna, na którą składają się: Scivias, Liber divinorum operum, Liber vitae meritorum. Uzupełnieniem, a zarazem echem tej twórczości są listy, których zbiór jest cennym świadectwem epoki. Poruszone w nich zostały najbardziej ważkie problemy teoretyczne ówczesnych czasów. Listy stanowią zbiór dokumentów cennych także z literaturoznawczego punktu widzenia, jako interesujące przykłady średniowiecznego listu chrześcijańskiego. Pozwalają one przy tym przedstawić nie tylko umysłowość autorki, ale także sytuację panującą w ówczesnym świecie zewnętrznym. Tę ostatnią w kilku aspektach – religij¬nym, filozoficznym, duchowym, politycznym, społecznym. Językiem, w którym zostały napisane jest łacina, której – jak wiadomo – wizjonerka nie uczyła się w sposób systematyczny, a mimo to lektura dowodzi, że można listy te potraktować jako przegląd najważniejszych środków stylistycznych, jakimi dysponuje literatura europejska. Hildegarda wykorzystuje je wszystkie, choć najchętniej korzysta z metafor i rozbudowanych porównań. Chętnie i celowo stosuje aliteracje, nie unika tautologii. W jej listach natrafiamy na ustępy o zdecydowanie rytmizowanym i rymizowanym charakterze. W artykule środki te zostały zaprezentowane, choć ze względu na obfitość materiału z konieczności jedynie w pewnym wyborze. Są to środki odnoszące się do warstwy brzmieniowej i znaczeniowej tekstów oraz środki składniowe. Niniejszy artykuł nie wyczerpuje tematu, jedynie wyznacza perspektywę badawczą.

EN

In the modern times, the life and activity of Hildegard of Bingen (1095–1179) have inspired academic research in many different fields. While Hildegard’s fundamental theological works are the three volumes of her so-called visionary trilogy: Scivias, Liber divinorum operum, and Liber vitae meritorum, it is above all her letters that offer a precious reflection of the epoch. Moreover, the collection of Hildegard’s letters is of outstanding value from the literary and linguistic points of view, since it comprises very interesting instances of the genre of medieval Christian epistle. The fact that Hildegard has been included among the Doctors of the Church provides special inspiration for the research of her letters, which offer a vivid reflection of her views and outlook. The research in question may focus on selected aspects: doctrinal, prescriptive or literary. The focal point of the present considerations is precisely the literary aspect of Hildegard’s letters. Although the literary value of her correspondence is usually considered as serving its main objective, namely prescription, it deserves separate attention. A particularly interesting theme of analysis is the stylistic means of expression Hildegard of Bingen employed in her letters. Hildegard’s letters were written in Latin. It is common knowledge that she did not learn that language systematically, so her command of it was not perfect. Her “textbooks” of rhetoric were above all the Bible, the Breviary and the writings of the Fathers of the Church, which determined her way of expression. The adoption of Biblical phraseology gives a characteristic tone to her style and determines the solemnity of the contents of her letters. Another characteristic of the language of Hildegard’s letters (and undoubtedly also of her Latin) is its figurativeness and emotional tone. A reading of Hildegard’s letters shows that they include the most important stylistic devices used in European literature. While Hildegard makes frequent use of all of them, metaphors and detailed similes are undoubtedly her favorite. She frequently and deliberately introduces alliteration and does not avoid tautology. Occasionally, passages of her letters are organized by means of rhythm or rhyme. In the current paper, only a very narrow selection of the stylistic devices that appear in the letters authored by Hildegard of Bingen has been presented. Without doubt, one might point out to others that have been disregarded here. In this context, however, it is worthwhile to mention that apart from various figures of speech, she introduces into the body of her letters passages which represent distinct literary genres which add to the prescriptive tone of her correspondence. The two genres in question are the sententia (sentence) and the parable. The attention of a reader of Hildegard’s letters is immediately drawn to her perspicuous sentences which have a positively sapiential nature and are remindful of Pascal’s Pensées (Thoughts), however anachronistic such a comparison might seem. Their form is that of a maxim (a sententia, or an aphorism) and they express general insights, in which they go beyond their prescriptive goals and assume the shape of philosophical statements. The parables used by Hildegard serve the purpose of parenesis. Since the parable is essentially a didactic and prescriptive genre, Hildegard resorted to it in order to formulate the moral prescription or exhortation which was the ultimate goal of her letters. Apart from the parable, Hildegard occasionally uses exempla. Interestingly though, the passages in Hildegard’s letters which are made up of parables might not give the impression of rhetorical richness: she refrains from alliteration, the text does not have a rhythm, and there are no rhymes or complex similes in it. However, the passages in question comprise numerous allegories which are the structural elements of the parables. Instead, they comprise simple sentences without any kind of stylistic ornamentation. The parables are composed of rhetorically ascetic, dry statements. The epithets used in them are simple, unsophisticated, one might even say colloquial. Hildegard’s modest recourse to rhetoric in the case of parables proves her good insight into genre theory and the literary means suitable for a particular genre. It also demonstrates both her good taste and her literary intuition.

4

Ze Starego Średniowiecza do Nowego

75%

Kowalewska M.

Roczniki Kulturoznawcze

|

2020

|

vol. 11

|

issue 4

51-69

EN

The main purpose of this article is presentation of chosen aspects which say about functioning of the thought and creation of Hildegard of Bingen in XX and XXI century. Wide interest of this creation is in this article a form of representation of growing tendency of resumption of the long lost spiritual dimension of live. Interest about creation and person of Hildegard started to becoming more popular after the period of philological works which recalled her work. Hildegard’s works became source of inspiration for philologists, philosophers, theologians, artists and musicologists. There are many Companies of Friends of Hildegard which propagate her ideas. In the context of today’s crisis of culture her admonitions to clergy and her ideas of philosophy of man seems very actual. In this sphere idea of Christian humanism is especially important. Current and important are her opinions about scientific research especially about distinction of good and evil knowledge (scientia bona, scientia mala). Also idea of moderation and idea of human to earth relation. This is probably the reason why dietetics and medicine of her are so popular in this days. Thanks to that, Hildegard of Bingen from old middle ages enters into new middle ages which perhaps will come to be.

PL

Głównym celem artykułu jest przedstawienie wybranych aspektów funkcjonowania w XX i XXI wieku myśli i twórczości Hildegardy z Bingen. Szerokie zainteresowanie ową twórczością jest w tym artykule formą prezentacji rosnącej tendencji do wznowienia dawno utraconego duchowego wymiaru życia. Zainteresowanie twórczością i osobą Hildegardy zaczęło wzrastać po okresie prac filologicznych, który przypomniał jej twórczość. Twórczość Hildegardy stała się źródłem inspiracji dla filologów, filozofów, teologów, artystów i muzykologów. Istnieje wiele Towarzystw Przyjaciół Hildegardy, które propagują jej idee. W kontekście dzisiejszego kryzysu kultury jej przestrogi skierowane do duchowieństwa i jej idee filozofii człowieka wydają się bardzo aktualne. W tej dziedzinie idea humanizmu chrześcijańskiego jest szczególnie ważna. Aktualne i ważne są jej poglądy na temat badań naukowych, w szczególności na temat rozróżnienia między dobrą a złą wiedzą (scientia bona, scientia mala). Także idea umiaru i idea relacji człowieka z ziemią. Zapewne z tego powodu jej dietetyka i medycyna są w dzisiejszych czasach tak popularne. Dzięki temu Hildegarda z Bingen ze starego średniowiecza wkracza w nowe średniowiecze, które być może nastąpi.

5

Stan badań nad źródłami myśli Hildegardy z Bingen

71%

Wieczorek B.

Studia Philosophiae Christianae

|

2013

|

vol. 49

|

issue 2

137-158

PL

Hildegarda z Bingen to jedna z najbardziej wpływowych postaci w dwunastowiecznej myśli chrześcijańskiej. Jest ona autorką bardzo oryginalnej wizji świata, w której antropologia i kosmologia chrześcijańska przenikają się z filozoficznymi ideami, głównie platońskimi i neoplatońskimi. Obecnie jej zróżnicowana twórczość jest obiektem szczegółowych studiów teologicznych i filozoficznych, gdyż okazuje się, iż Hildegarda była nie tylko autorką ciekawej syntezy teologicznej, ale znała też i twórczo wykorzystywała wiele poglądów filozoficznych, głównie zaś chrześcijański neoplatonizm. Artykuł przedstawia współczesny stan badań nad źródłami myśli Hildegardy z Bingen, pokazując zmianę, jaka zaszła w odczytywaniu jej spuścizny. Głównym celem artykułu jest ukazanie możliwości nowej interpretacji myślicielki z Bingen w perspektywie chrześcijańskiego neoplatonizmu, głównie w wydaniu Jana Szkota Eriugeny.

EN

Hildegard of Bingen was one of the most influential figures of 12th century Christianity. She is the author of a very original vision of the world, in which anthropology and Christian cosmology are intertwined with philosophical ideas, mainly Platonism and Neo-Platonism. Currently her diverse works are the subject of detailed theological and philosophical research; as it turns out, Hildegard was not only the author of interesting theological syntheses, but she also knew and incorporated many philosophical views, mainly Christian Neo-Platonism. The article outlines the current research on the philosophical works of Hildegard of Bingen, and shows the various ways in which her works have been interpreted. The article presents the latest and most important concepts for interpreting her views. The article’s main objective is to present the possibility of a new interpretation of Hilgedard’s thoughts, through the prism of Christian Neo-Platonism and mainly the thoughts of Johannes Scotus Eriugena.

6

EDYTY STEIN I HILDEGARDY Z BINGEN PRÓBY TRANSGRESJI KOBIECEJ I TEOLOGICZNEJ

71%

Huras S. M.

Świat Tekstów. Rocznik Słupski

|

2019

|

vol. 17

115-126

PL

Tekst stanowi część pracy magisterskiej. Artykuł jest próbą nakreślenia pozycji kobiety w hierarchii Kościoła. Kluczowym problemem jest porównanie działalności naukowej, teologicznej i filozoficznej dwóch wybitnych kobiet-lekarzy: Edyty Stein i Hildegardy z Bingen. Ich myśli są uchwycone z perspektywy kontekstu historycznego i politycznego. Jak się okazuje, uczona żyjąca w średniowieczu cieszyła się autonomią i poważaniem oraz – w przeciwieństwie do Stein – potrafiła przyczynić się do wzrostu poczucia wartości wśród kobiet, których była mentorką.

EN

The article is an attempt to outline a woman’s position in the hierarchy of the Church. The key problem is the comparison of the scientific, theological and philosophical activities of the two distinguished women doctors: Edyta Stein and Hildegarda from Bingen. Their thoughts are captured from the perspective of historical and political context. As it turns out, the scholar living in the Middle Ages enjoyed greater autonomy and respect, and unlike Stein, she managed to surround women with self-esteem and conviction.

Refine search results

2 Roczniki Kulturoznawcze

1 Studia Ecologiae et Bioethicae

1 Studia Philosophiae Christianae

1 Teologia i Moralność

1 Świat Tekstów. Rocznik Słupski

2 Kowalewska M.

1 Bramorski J.

1 Huras S. M.

1 Sadowski R. F.

1 Wieczorek B.

1 2021

3 2020