Search results

1

„Alkoran“ a „Machomet“ ve staročeské literatuře mezi Husem a Kabátníkem

100%

Šimek Š.

Historie – Otázky – Problémy (History, Issues, Problems)

|

2014

|

vol. 6

|

issue 2

125-137

EN

This article presents the results of an analysis of Old Czech texts from the 1410s to the 1490s in which contemporary names for the Koran and the Prophet Muhammad occur.

2

Podoby proroka Muhammada v evropské vizuální kultuře

88%

Janků T.

Historie – Otázky – Problémy (History, Issues, Problems)

|

2014

|

vol. 6

|

issue 2

279-293

EN

Based on individual visual expressions created within the framework of European culture, the aim of this study is to observe and analyse the changing face of Muhammadʼs depictions in the European cultural area and to draw attention to changes in the artistsʼ motivations.

3

O HERETYKU MAHOMECIE – OPOWIEŚĆ O NARODZINACH ISLAMU W LATOPISIE HELLEŃSKIM I RZYMSKIM DRUGIEJ REDAKCJI

87%

Brzozowska Z. A.

Slavia Antiqua: rocznik poświęcony starożytnościom słowiańskim

|

2020

|

issue 61

101-116

EN

A piece of writing On the Heretic Muhammad concerning the life of Muhammad, the origin of Islam and the first Arab conquests in the 7th century is included in the second redaction of the Hellenic and Roman Chronicle, a medieval Russian historiographical source containing an outline of universal history. The aforementioned text was edited and translated into Polish following the manuscript of РГБ, собр. Пискарева (228), № 162, from 1485.

4

My bachmat, you know how to run… – Mysterious Orientalism as Reflected in the Name of a Horse Breed in Old Russian and Old Polish Literature

75%

Brzozowska Z. A.

Slavia Orientalis

|

2022

|

vol. LXXI

|

issue 1

5

The Image of Muhammad in Riccoldo da Monte di Croce’s "Contra legem Sarracenorum"

75%

Dawczyk M.

Studia Ceranea

|

2019

|

vol. 9

391-405

EN

Contra legem Sarracenorum written by the Dominican Riccoldo da Monte di Croce was considered one of the most influential medieval Christian anti-Islamic polemics. The treatise was devoted to criticism of the Quran, which was also reflected in the way Muhammad was presented there. It offers an image of the prophet that is rather blurry considering that the author’s focus is on the contents and the form of the book. Despite that, at least three distinct categories regarding the image of Muhammad can be distinguished in Contra legem Sarracenorum. He was portrayed, first and foremost, as a heresiarch, as a false prophet (most of the information about the prophet included in this work is used to support that view), and simply as an evil man. The image of Muhammad outlined by Riccoldo is largely dependent on the contents of the Mozarabic polemic treatise Liber denudationis, which the author used profusely. Muhammad is present in Contra legem Sarracenorum mainly in an indirect way as the creator of the teachings contained in the Quran. Generally speaking, in this specific aspect, one cannot speak of constructing an image of the prophet because in these fragments, the polemic conducted by Riccodlo focuses not so much on the person of Muhammad as on the contents of the book ascribed to him, in isolation from the creator.

6

Kalifat i współczesna próba jego reaktywacji

71%

Psurek W.

Nurt SVD

|

2017

|

issue 1

56-68

PL

Od śmierci Muhammada umma borykała się z problemem wyłonienia powszechnie akceptowanego przywódcy. Spór ten musiał jednak zakończyć się jakimś konsensusem. Pierwszym rozwiązaniem był okres tzw. kalifów wybieralnych, przez większość akceptowanych ze względu na ich bliskość czasową z Prorokiem i świadectwo życia. Późniejszą praktyką stał się dziedziczny kalifat Umajjadów, a następnie Abbasydów. Instytucja ta zakończyła się wraz z upadkiem Bagdadu w 1258 roku. Wielokrotnie podejmowano bezowocne próby reaktywacji kalifatu, który w ostateczności został zniesiony w 1924 roku. Dziś wraca się do tej idei. Ogłoszony w 2014 roku kalifem Abu Bakr al-Baghdadi, przywódca Państwa Islamskiego (ISIS), jest dosyć zagadkową postacią i jednym z najbardziej niebezpiecznych przywódców terrorystycznych na świecie. W kontekście jego osoby pojawiają się pytania dotyczące kryteriów i ważności dokonania tego wyboru, jak również zasadności innych muzułmańskich form sprawowania władzy.

EN

After the death of Muhammad, the ummah had a problem how to select one universally accepted leader. For some time, they were elected by the majority of Muslims for their worthy conduct and friendship with the Prophet. These were the elected caliphs. Later, the caliphate became hereditary, hold first by the Umayyads, and then the Abbasids. The caliphate ended with the fall of Baghdad in 1258. There have been many fruitless efforts to reestablish caliphate. It was ffinally abolished in 1924. Today, some reanimate the idea of caliphate. Abu Bakr al-Baghdadi, declared caliph in 2014, head of the Islamic State (ISIS), is quite a puzzling person, one of the most dangerous global terrorist leaders. There are some questions concerning the criteria and validity of his election and legitimacy of other Muslim forms of authority.

7

L’islam, une religion d’ascendance abrahamique?

65%

Younès M.

Nurt SVD

|

2015

|

issue 2

275-293

FR

La lecture du Coran et des hadiths, paroles attribuées à Muhammad, procure généralement un sentiment contrasté. D’un côté on peut être frappé par la proximité entre ces textes et les traditions juives et chrétiennes. D’un autre côté, on perçoit des différences majeures, voire des traces d’une rupture catégorique. Selon la tradition musulmane, la proximité entre les religions dites révélées provient donc de la finalité inscrite dans le projet divin de création. Ce qui est commun vient de l’unique source divine, transmise fidèlement par Muhammad, la différence provient de l’oubli ou de la déviation. Qu’en est-il de l’approche chrétienne? Quel est le statut théologique de l’islam au regard de la foi chrétienne: est-ce une hérésie chrétienne ou bien une religion intimement liée au dessein salvifique de l’unique Dieu? Cet article examine les différentes positions et évalue leur portée théologique.

PL

Lektura Koranu i Hadisów (słów przypisywanych Mahometowi) prowadzi do sprzecznych wniosków. Z jednej strony uderza analogia pomiędzy przesłaniem tych tekstów a tradycjami judaistyczną i chrześcijańską. Z drugiej zaś zadziwia fakt istotnych różnic, a nawet kategorycznego rozłamu pomiędzy wspomnianymi tradycjami. Według tradycji muzułmańskiej, podobieństwa pomiędzy religiami objawionymi wynikają z Bożego planu stworzenia. Źródłem zbieżności i jednomyślności tych religii jest sam Bóg – o czym wiernie pouczył Mohammed. Różnice pomiędzy religiami wynikają z ludzkich błędów i zaniedbań. Jakie stanowisko reprezentuje w tym względzie chrześcijaństwo? Jaki status przyznaje ono islamowi? Czy jest on chrześcijańską herezją czy też religią ściśle powiązaną z Bożym planem zbawienia? Niniejszy artykuł przeprowadza ewaluację poszczególnych stanowisk i analizę ich teologicznego znaczenia.

EN

Study of the Quran and the Hadiths (sayings attributed to the Islamic prophet Muhammad) may lead to opposite conclusions. On the one hand, they contain striking similarities to the Judaistic and Christian holy texts. On the other hand, however, there are such profound differences that set the other two worlds apart. According to the received Muslim wisdom, the former are part of God’s plan for His creation. The latter are the result of human errors and negligence. Whatever the three religions have in common had come directly from God and was faithfully transmitted by the prophet Muhammad. What is the Christian stance on it? What is Islam in the Christian scheme of things? A christian heresy? Or a true religion, an integral part of God’s plan of salvation? This article provides an assessment of various opinions on the matter and their theological implications.

8

Element władzy centralnej w strukturze społeczności muzułmańskiej

63%

Markowski R.

Nurt SVD

|

2013

|

issue Wydanie specjalne 2013

13-36

PL

Artykuł wprowadza czytelnika w tematykę władzy centralnej w społeczności muzułmańskiej przez pryzmat nauczania Koranu, ale przede wszystkim w ujęciu historycznym – jest poniekąd historią działalności Mahometa i jego następców w telegraficznym skrócie, od pierwszych objawień w roku 610 do początków XX wieku. Władzę, jako istotny element struktury każdej społeczności ludzkiej, w tym także religijnej, sprawują jej członkowie; koordynując prawa poszczególnych osób, władza umożliwia realizację wspólnego dobra, jednoczącego wszystkich we wspólnym celu. Koran zawiera nie tylko prawdy metafizyczne i religijne, lecz również zasady odnoszące się do organizacji politycznej i społecznej wspólnoty muzułmańskiej (ummy), które sprowadzają się do nakazu, aby wierni byli posłuszni Bogu i jego posłańcowi oraz tym wszystkim, którzy posiadają moc rozkazywania. Na czele wspólnoty wierzących stoi Allah, źródło i dawca wszelkiego prawa i wszelkiej władzy. Jednak Bóg w trosce o wspólnotę wyznaczył proroka Mahometa na ziemskiego głosiciela, stróża i wykonawcę prawa bożego. Okres życia i działalności Mahometa oraz kalifów – kontynuatorów jego dzieła stworzył pewne reguły władzy właściwej dla społeczności muzułmańskiej, wzór dla późniejszych generacji, aczkolwiek rywalizacja kalifów na przestrzeni dziejów islamu była bardzo intensywna, a rozgrywki personalne i polityczne doprowadziły w końcu do powstania dwóch głównych nurtów w islamie: sunnizmu i szyizmu.

EN

The present article acquaints the readers with the topic of central authority in a Muslim society in terms of Qur’an teachings, but most of all in terms of historical events – it is actually a history of Muhammad’s teachings and his successors in a nutshell, from his first revelations in 610 till the beginnings of 20th century. The authority, as a significant element of each social structure, including the religious one, is wielded by this society’s members; while co-ordinating the rights of individual people the authority enables the realisation of a common good that unifies everyone in a common aim. Qur’an contains not only metaphysical and religious truths – it also comprises principles on political and social organisation of Muslim society (umma), which may all be expressed in one order that the confessors should obey God and his heralds as well all those who are empowered with ordering. Allah, the origin and the donor of all laws and power, is the leader of the confessors’ community. However, God, careful about his community assigned Muhammad with the position of an earthly preacher, guardian and executor of God’s law. The life and teachings of Muhammad and the caliphs – his successors created certain rules of the actual authority for the Muslim society, a pattern for subsequent generations, although the caliphs competed with one another very intensely and their personal and political rivalry led towards the division into Islam’s main two trends: the Sunnism and Shi’ism.

9

Czy jest możliwy dialog z islamem?

63%

Bortkiewicz P.

Civitas et Lex

|

2016

|

issue 3(11)

48 - 57

EN

Is there in the contemporary world a possibility of a dialogue with Islam? We have to look closer haw Muslims treat Christians and if Muslims want to have a dialogue with Christians.

10

Obrzęd nadania imienia

63%

Shulha D.

Nurt SVD

|

2013

|

issue Wydanie specjalne 2013

103-107

PL

Artykuł zawiera informacje o wyborze i tradycjach związanych z nadaniem imienia dziecku muzułmańskiemu. Można w nim znaleźć wiadomości o tym, jakie imię jest najlepsze i najpiękniejsze dla dziecka płci męskiej i jakie dla płci żeńskiej, jakie zasady stosuje się przy wyborze imienia, jakie imiona zaleca Prorok. Artykuł zawiera opis obrzędu, w którym dziecko dostaje imię, jego przebieg i główne przesłanie. Z referatu można też dowiedzieć się o obrzędzie, który towarzyszy nadaniu imienia i jest symbolicznym włączeniem dziecka do wspólnoty muzułmańskiej. Na samym końcu artykułu autorka zebrała wypowiedzi Mahometa dotyczące prawidłowego wyboru imienia, jego porady odnośnie tego, jakie imię może przynieść zbawienie dziecku i jego rodzicom.

EN

The present article includes information on the choice of a name and traditions connected with giving it to a Muslim child. The reader may find information here on the best and most beautiful name for a boy-child and the best and most beautiful name for a girl-child, what principles are applied when choosing a name and what names the Prophet suggests. The article describes the ritual, during which a child is given a name, its procedure and the main message. The reader may learn here also about another ritual which accompanies the name-giving ritual and is a symbolic moment of joining the child to the Muslim community. At the end of the present article, the author collected Mohammad’s sentences on the correct choice of a name, his advice on what name can bring salvation to the child and his parents.

11

Jeden z herezjarchów? Przedstawienia ikonograficzne Mahometa w rękopisie Рнб, f.IV.151 w kontekście staroruskich narracji na jego temat

63%

Brzozowska Z.

Vox Patrum

|

2018

|

vol. 70

449-469

EN

The РНБ, F.IV.151 manuscript is the third volume of a richly illustrated historiographical compilation (so-called Лицевой летописный свод – Illustrated Chronicle of Ivan the Terrible), which was prepared in one copy for tsar Ivan IV the Terrible in 1568-1576 and represents the development of the Russian state on the broad background of universal history. The aforementioned manuscript, which contains a description of the history of the Roman Empire and then the Byzantine Empire between the seventies of the 1st century A.D and 919, includes also an extensive sequence devoted to Muhammad (Ѡ Бохмите еретицѣ), derived from the Old Church Slavonic translation of the chronicle by George the Monk (Hamartolus). It is accompanied by two miniatures showing the representation of the founder of Islam. He was shown in an almost identical manner as the creators of earlier heterodox trends, such as Arius or Nestorius. These images therefore become a part of the tendency to perceive Muhammad as a heresiarch, a false prophet, and the religion he created as one of the heresies within Christianity, which is also typical of the Old Russian literature.

12

Elity chrześcijańskie wobec islamu (VII-X wiek)

63%

Wolińska T.

Vox Patrum

|

2015

|

vol. 64

529-567

EN

It is difficult to find equally important event in history as the birth of Islam and Arab expansion, although their importance was not appreciated at first. Its appearance was a breakthrough in several dimensions: religious, political, economic, cultural and lingual. The article attempts to discuss the reaction of Christian elites to the new monotheist religion. Initially, Islam was not identified as a new, separate religion. It was believed that the invaders would be chased away soon. The invasion was perceived in the biblical context, as a punishment for sins and as a work of the devil. So thought Sophronios, Theodor, John of Nikiu. Other writers pointed out Jews and heretics as the cause of God’s anger (Maximus the Confessor), but also emperor Constans (Anastasius the Synaite, Sebeos, some anonymous authors). A debate between Christians and Muslims commenced when Muhammad was still alive and both parties knew virtually nothing of each other. With time, the knowledge about Islam increased, although it still depended on education, social status, place of residence and knowledge of Arabic. In the 8th century it became obvious that Muslim rule would continue which can be observed in the opinion expressed by such writers as Sebeos, Anastasios, Denys of Tell Mahré or Ghewond. The task of Christian elites then, was to survive in an alien, not in frequently hostile environment and to preserve Christian faith. It was even more important when, particularly under the Umayyad rule, the religious policy became worse for Christians, which resulted in numerous conversions to Islam. The church must have felt threatened, consequently new arguments in the disputes with Muslims were needed. A form of a dialogue or polemics between two adversaries appeared. This can be seen in the texts of Theodor Abu Qurra, John on Damascus, in the polemics between patriarch Timothy with caliph Mahdi (781), homilies of a Syriac bishop from Iraq Mar Aba II (641-751), a discourse between monk Bert Hale and a wealthy Muslim or the answer of emperor Leo III to caliph Umar II (719), to mention just a few. The Christians attacked primarily Muhammad himself. He was accused of being a heretic or fake prophet. His knowledge would come either from Jews or heretic Christians. His adversaries pointed out that he had not done miracles as Christ had. It was also said that his revelation had been nothing but his dream or a result of his illness (epilepsy), or even that he had been possessed by daemons. Another target of attacks was the Quran, which was presented as a falsified Scripture. According to Niketas, it was not created by God, but by a daemon, as a compilation of many, often contradicting texts. It was also criticized as being non-original. Islam, was also be spread with the sword rather than with the word.

13

Nobile e ignobile simbolismo islamico nella 'Divina Commedia'

62%

Balducci M. A.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria

|

2020

|

vol. 20

3-30

RU

Within the mysteries of 'The Divine Comedy', it seems that the culture of Muslims is well known to Dante, above all thanks to the mediation of works such as the 'Book of Muhammad’s Ladder '(Kitāb al‑miʿrāj), the 'Travels of Marco Polo' and various writings of friar Riccoldo of Montecroce. Islam is considered a danger, yet it is also admired in Dante’s vision, for its scientific height reached in the Middle Ages. Love is the essential concept of the whole message of Christianity: it is caritas, a universal embrace that includes every aspect of man and harmonizes it. Muhammad, despite his original Christian spiritual formation, according to Dante, did not understand the concept of caritas. Therefore, he deceived others and himself, founding a new creed and a different faith, which is by no means superfluous from a Dantean point of view. Indeed, it is useless and dangerous as a heresy, due to its same nature that generates schism and, precisely, war. It is natural, in this sense, that Muhammad finds himself in hell in the vision of The Divine Comedy, grotesquely oppressed by his guilt of fraud, because he has shared the circle of love (the all‑encompassing and Trinitarian perfection of Love) with all the hatred of his anger. However, beyond all the Muslim limits of a culture of submission and the doctrine that arises from it, Dante reveals to us in his 'Paradise' a possible salvation also for Islam (apparently damned); and this for a very subtle yet strong way: the mystical way in its perfect sentimental Truth, which is tolerant, fraternal and inclusive.

DE

Within the mysteries of 'The Divine Comedy', it seems that the culture of Muslims is well known to Dante, above all thanks to the mediation of works such as the 'Book of Muhammad’s Ladder' (Kitāb al‑miʿrāj), the 'Travels of Marco Polo' and various writings of friar Riccoldo of Montecroce. Islam is considered a danger, yet it is also admired in Dante’s vision, for its scientific height reached in the Middle Ages. Love is the essential concept of the whole message of Christianity: it is caritas, a universal embrace that includes every aspect of man and harmonizes it. Muhammad, despite his original Christian spiritual formation, according to Dante, did not understand the concept of caritas. Therefore, he deceived others and himself, founding a new creed and a different faith, which is by no means superfluous from a Dantean point of view. Indeed, it is useless and dangerous as a heresy, due to its same nature that generates schism and, precisely, war. It is natural, in this sense, that Muhammad finds himself in hell in the vision of The Divine Comedy, grotesquely oppressed by his guilt of fraud, because he has shared the circle of love (the all‑encompassing and Trinitarian perfection of Love) with all the hatred of his anger. However, beyond all the Muslim limits of a culture of submission and the doctrine that arises from it, Dante reveals to us in his Paradise a possible salvation also for Islam (apparently damned); and this for a very subtle yet strong way: the mystical way in its perfect sentimental Truth, which is tolerant, fraternal and inclusive.

PL

Rozpatrując zagadki "Boskiej Komedii", można przyjąć, że kultura muzułmańska była dobrze znana Dantemu, przede wszystkim poprzez dzieła takie jak "Księga Drabiny Mahometa", "Podróże Marco Polo" czy prace Riccolda z Montecroce. Islam jest uznawany za zagrożenie, a jednak podziwiany w wizji Dantego. Miłość jest postrzegana jako kluczowy element chrześcijaństwa, jest to caritas i obejmuje ona każdy aspekt życia człowieka, utrzymując go w harmonii. Według Dantego Mahomet nie rozumiał tej koncepcji, dlatego stworzył nowy rodzaj wiary. Zgodnie z wizją "Boskiej Komedii" Mahomet znalazł się w piekle, z poczuciem winy z powodu oszustwa. Z kolei w "Raju" Dante wskazuje, że zbawienie jest możliwe również w islamie, gdzie Prawda jest tolerancyjna, braterska i całkowita.

14

Rozmach Islámu na Balkáně — řád Bektášíja

51%

Peza K.

Studia Ethnologica Pragensia

|

2021

|

issue 2

26-56

EN

The aim of the study The rise of Islam in the Balkans-the Bektashi Order was to map the development of this religion in this region. This study explains at the beginning the basic principles of Islam, its spread in the Balkan region with an important focus on the efforts of Albanians not to submit to the Ottoman Empire, and informs why Albanians decided to accept Islam through different orders, but mainly through the Bektashi Order that is still very influential in Albania. My initial effort was to present the most accurate knowledge of this order and their teachings, their customs, hierarchy and history in the territory where the Albanian population lived and lives.

15

Jerozolima w tradycjach kultury muzułmańskiej

51%

Modras K.

Roczniki Kulturoznawcze

|

2015

|

vol. 6

|

issue 3

65-81

PL

Dla muzułmanów Jerozolima jest trzecim świętym miejscem po Mekce i Medynie. Święte Miasto wskazuje na ciągłość istniejącą między wcześniejszymi religiami i podkreśla jedność objawienia się Boga w historii ludzkości. Podobnie jak dla żydów i chrześcijan, również dla muzułmanów Jerozolima oznacza środek świata. W porównaniu z poprzednimi religiami jednak Jerozolima stała się symbolem wyższości islamu jako doskonałej religii, która doprowadzi ludzkość do dnia ostatecznego. Kultura muzułmańska rozbudowała bogatą symbolikę związaną z Jerozolimą. Mahomet, który z historycznego punktu widzenia nigdy nie dotarł do Świętego Miasta, dokonał tej podróży w sposób mistyczny. Tu spotkał się z dawnymi prorokami i wstąpił do nieba, by spotkać się z samym Bogiem. To wydarzenie miało potwierdzić jego misję jako ostatni i doskonały prorok. Rolę Jerozolimy w kulturze islamu ukazują muzułmańska architektura. Podkreśla ona historyczne powiązanie islamu z poprzednimi tradycjami religijnymi, wskazuje na wydarzenia eschatologiczne i ostateczne spotkanie ludzkości z Bogiem, które dokona się w Świętym Mieście na końcu czasów.

EN

For Muslims, Jerusalem is the third holiest site, after Mecca and Medina. The Holy City marks the continuity that exists between the religions, and emphasizes the unity of the revelation of God in human history. Just like for the Jews and the Christians, also for the Muslims, Jerusalem is the center of the world. Compared with the previous religions, however, Jerusalem has become a symbol of the superiority of Islam, as a perfect religion that will lead humanity to the Last Day. The Muslim culture developed a rich symbolism associated with Jerusalem. Muhammad, who historically never reached the Holy City, accomplished this journey in a mystical way. Here he met with former prophets and ascended to heaven to meet God himself. The goal of this event was to confirm his mission as the last and perfect prophet. The Muslim architecture shows the role of Jerusalem in Islamic culture. It emphasizes the historical connection of Islam with previous religious traditions, it points to the eschatological events and the final meeting of humanity with God, which will be in the Holy City at the End of Time.

16

OBJAWIENIA PRYWATNE W RELIGIACH NIECHRZEŚCIJAŃSKICH

51%

Sakowicz E.

Forum Teologiczne

|

2018

|

vol. 19

125-139

PL

W religiach niechrześcijańskich nie ma „ostrego” rozdzielenia tego, co stanowi sacrum („święte”) i tego, co jest profanum („świeckie”). Jedna sfera przenika drugą. Rozumienie objawień prywatnych w religiach niechrześcijańskich z tej racji jest diametralnie inne od pojmowania ich przez katolicyzm. O ile chrześcijaństwo jest religią teocentryczną, sytuującą w centrum (zgodnie z nazwą) Boga, o tyle religie niechrześcijańskie mają wymiar kosmocentryczny. W religiach kosmocentrycznych (np. w religiach ludów pierwotnych) dojść może do „nałożenia się” na siebie tego, co immanentne i transcendentne. Skoro człowiek i Bóg jeszcze za życia istoty ludzkiej stanowić mogą jedno (jak chce hinduizm czy sufizm – mistycyzm islamski), to przekonanie o istnieniu „objawień prywatnych” może być w tych przypadkach wątpliwe. W buddyzmie pierwotnym brak jest przekazów o tzw. objawieniach prywatnych, których miałby doświadczać Budda. Budda nie tęsknił za żadnym objawieniem. Nie wypowiadał się ani o istnieniu, ani o nieistnieniu bóstw. Wraz z ekspansją misyjną buddyzmu pojawiły się nurty tzw. buddyzmu ludowego, w którym jego adepci jednakże zaczęli doświadczać zjawień samego Buddy oraz bodhisattwów, czyli postaci historycznych, które zrezygnowawszy z osiągnięcia swojego wyzwolenia służyły innym ludziom na ich drodze ku nirwanie. W islamie „prywatne objawienia” wiążą się z Mahometem. Najwyższy Prorok islamu otrzymał od Allaha ostateczne objawienie. Zamykały one cykl objawień znanych w judaizmie a sięgających Abrahama. O ile w Kościele katolickim „objawienia prywatne” nastąpiły i następować będą po zakończeniu objawienia publicznego (do którego niczego nowego nie wniosły i nie wniosą), o tyle np. w islamie „objawienia prywatne” Mahometa zainicjowały nowe rozumienie monoteizmu, wnoszące dużo nowego do wcześniejszych systemów jedynobóstwa

EN

In non-Christian religions, there is no clear-cut division between the sacred and the profane; one sphere permeates the other. Therefore, private revelations are construed and perceived in non-Christian religions in a totally different way than in Catholicism. While Christianity is a theocentric religion and situates God in the centre, non-Christian religions have a cosmocentric dimension. In cosmocentric religions (e.g. religions of indigenous peoples), the immanent and the transcendent can be superimposed on each other. Since man and God can be one already during the lifetime of a human being (according to Hinduism or Sufism – Islamic mysticism), the belief in the existence of “private revelations” can be doubted in these cases. In original Buddhism, there is no mention of private revelations that Buddha would have experienced. Buddha did not yearn for any revelation. He spoke neither about the existence nor the non-existence of deities. Along with Buddhism’s missionary expansion, there appeared trends of the so-called popular Buddhism whose proselytes began to experience the revelations of Buddha himself and of bodhisattvas, i.e. historical figures who, out of compassion, forgo nirvana in order to save others. In Islam, “private revelations” are linked with Muhammad. The highest Prophet of Islam received the ultimate revelation from Allah. They ended the cycle of revelations known in Judaism and reaching back to Abraham. While in the Catholic Church, “private revelations” have occurred and will be occurring after the completion of the public revelation (to which they have not and will not contribute anything new), Muhammad’s “private revelation” initiated a new understanding of monotheism in Islam, making a major new contribution to earlier monotheistic systems.

17

Rozumienie życia doczesnego i śmierci w źródłach islamskich – Koranie i hadisach

45%

Stefaniuk T., Domańska K.

Kultura i Wartości

|

2013

|

issue 6

DE

Im Artikel werden die Grundsätze der islamischen Eschatologie und Soteriologie besprochen, insbesondere das Verständnis des irdischen Lebens und des Todes im Koran und in den Hadithen. Die Quellentexte des Islams bezeichnen Gott als Schöpfer der Welt und den Herrn aller Schöpfung, was wiederum den Glauben an völlige Abhängigkeit des Menschen von Gott bedeutet. Dem Islam zufolge ist der Mensch vor allem Träger der moralischen Tätigkeiten. Er wird nach seinem Tode die Rechenschaft über seine Entscheidungen ablegen, die er in seinem zeitlichen, als vorübergehende Probezeit begriffenen Leben, getroffen hat. Diejenigen Menschen, mit denen Gott zufrieden sein wird, werden mit ewigem Leben in paradiesischen Gärten belohnt, diejenigen dagegen, die Gottes Zorn erregt haben, werden in die Hölle verbannt.

EN

The purpose of the article is the analysis of the foundations of Islamic eschatology and soteriology, and in particular the understanding of life and death in the Koran and the Hadith. Islamic source texts define God as the Creator of the world and the Lord of all creation, which implies absolute faith in humanity’s total dependence on the Almighty. According to the teachings of Islam, humans are primarily subjects of moral actions. As a result, they will be judged on the basis of the choices made during their lifetime, which is understood as the transient trial period. Humans who satisfy God’s wishes will be rewarded with eternal life in the heavenly gardens, while those who fail to comply with the Almighty’s commands will be subject to damnation.

PL

Celem artykułu jest omówienie podstaw islamskiej eschatologii i soteriologii, a szczególnie rozumienia życia doczesnego oraz śmierci w Koranie i hadisach. Teksty źródłowe islamu określają Boga jako Stwórcę świata i Pana wszelkiego stworzenia, co z kolei oznacza wiarę w całkowitą zależność człowieka od Boga. Według islamu człowiek to przede wszystkim podmiot działań moralnych. Zostanie on po swej śmierci rozliczony z wyborów, których dokonał w życiu doczesnym, pojmowanym jako tymczasowy okres próby. Ci ludzie, z których Bóg będzie zadowolony, zostaną wynagrodzeni wiecznym przebywaniem w rajskich ogrodach, tych zaś, na których Bóg będzie zagniewany,obejmie kara Gehenny.

18

Mahomet, w jakiego wierzą muzułamanie w świetle Siry Ibn 'IshaqA

45%

Węsierski-Tesen K.

Studia Pelplińskie

|

2019

|

vol. 53

517-532

EN

The Muslim religious doctrine is founded on the Quran as well as on so-called “Traditions of the Prophet” (Hadith) and Sirah, which is a biography of Muhammad. Sira (Arabic: ةريس), means as much as “he way out”, “the way of proce- eding”, “acting” or “way of life”. The author of the biography of the Prophet of Islam, Ibn Ishâq, refers to many texts in which it is foretold. They can be divided into two groups: i) revealed before his birth and ii) proclaimed during his lifetime. These writings have one purpose, namely to show that Mohammed is the true messenger of Allah. A similar goal is the narrative about the Prophet’s calling. At times it bears a resemblance to the narrative describing the vocation of Moses or Jeremiah. Following the Quran, Ibn ‘Ishâq shows Mohammed as “the seal of the prophets” that conclude the entire process of Allah’s revelation. The author of Sirah meant to present the image of Muhammad as one who is not only the most important prophet but also the most wonderful of all the people. Therefore, he assigns to him all the necessary qualities. Hence, the Prophet is a man of impeccable morality, a political and religious leader of the community sometimes called a king and a descendant of Adam and Abraham who brings forth the will of Allah and warns against the punishment for the infidels. He was shown as a model for Muslims and for this reason his life may be a norm not only for a particular follower of Allah but also a source of the moral and legal values of the Muslim community.

PL

Świat muzułmański opiera swoją doktrynę nie tylko na Koranie, ale także na tzw. Tradycji Proroka (Hadith) oraz na biografii Mahometa zwanej Sirą. Sira (arab.: ةريس), znaczy: „droga wyjścia”, „sposób postępowania”, „postępowanie”, „sposób życia”. Ibn ’Ishâq, autor Siry przywołuje wiele tekstów zapowiadających Mahometa, które można podzielić na 2 grupy: 1) wypowiedziane przed jego narodzinami; 2) proklamowane za jego życia. Mają one na celu: wykazać, że Mahomet jest wysłannikiem Allaha, a jednocześnie zbudować jego obraz jako człowieka o nieskazitelnej moralności. Prorok Islamu w Sirze został przedstawiony jako wzór dla muzułmanów, a jego życie może być normą nie tylko dla konkretnego wyznawcy Allaha, ale również dla przepisów moralnych i prawnych społeczności muzułmańskiej.

19

Restraints and problems in the field of combating terrorism and crimes done by immigrants in Europe

26%

Izak K.

Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego

|

2017

|

vol. 9

|

issue 17

342-369

EN

Terrorist threat in Europe is at the highest rate from the 70ties and 80ties of twentieth century which were called years of lead (anni di piombo), when extreme rights and lefts attacks were accompanied by Palestinian terrorists attacks. Present terrorists are motivated by radical Islam and more specifically ideology of jihad which is spread by Salafis supporting self-appointed Caliphate of Abu Bakr al Baghdadi, their spiritual homeland. Despite serious danger political correctness of the elites does not allow to name it univocally as “Islamic terrorism” not to be accused of racism or islamophobia. They use different euphemisms and try to secure Muslim communities support, which often demand next privileges and concessions, sometimes at host countries expenses. The answer of some countries to the terrorist threat are de-radicalization programs which include also jihadists coming back from Syria and Iraq. This process despite huge amounts of money and efforts involved does not bring much success, sometimes it helps to deter young people from violence (often temporarily) without changing their overall attitude. IS claims responsibility for next terrorist attacks in Europe by lone wolves and groups of extremists and spreads propaganda in cyberspace together with instructions for Muslims to carry out next attacks with any tools available and materials with advice how to blend in effectively before any actions. Simultaneously the immigration wave which came to Europe in 2015 has increased terrorists threat and common criminality especially by adolescent Muslims who go unpunished. The problems law enforcement have with age identification of ethical nature and human rights make it very hard to fight with criminality and cause frustration among Police officers. Despite the fact that governments of many EU countries have opened their borders for immigrants their increased influx caused objection of the part of societies and turn to populist and extreme right parties. Meanwhile many politicians think that the real threat pose not Islamic radicals but extreme right and left groups. How much these ideas differ from reality one can observe by comparing scale of terrorism when it comes to different groups and number of victims. Well known representatives of Arab world seeking often shelter in Europe warn about the ones of their faith. They are strongly criticized by Islamic organizations and part of the native political scene or even threatened to be killed for brave opinions about the necessity of reforms in Islam by its re-interpretation and adjustment to present times.

PL

Zagrożenie terrorystyczne w Europie jest najwyższe od lat 70. i 80. ubiegłego wieku, nazwanych latami ołowiu (anni di piombo), gdy zamachom organizacji skrajnie prawicowych i lewackich towarzyszyły ataki terrorystów palestyńskich. Współczesnych terrorystów motywuje radykalny islam, a dokładnie – ideologia dżihadu propagowana przez salafitów wspierających samozwańczy kalifat Abu Bakra al-Bagdadiego, ich duchową ojczyznę. Mimo poważnego zagrożenia, poprawność polityczna elit zachodnich nie pozwala na jego jednoznaczne określenie mianem „terroryzmu islamskiego”, aby nie zostać posądzonym o rasizm lub islamofobię. Używa się więc różnych eufemizmów i czyni starania o zjednanie sobie środowisk muzułmańskich, które często domagają się kolejnych ustępstw i przywilejów, niekiedy kosztem społeczności krajów przyjmujących. Odpowiedzią niektórych państw na zagrożenie terrorystyczne jest realizowanie programów deradykalizacji, także dżihadystów, którzy wrócili ze strefy walk w Syrii i Iraku. Ten proces, mimo zaangażowania znacznych sił i środków, nie przynosi jednak większych rezultatów, a co najwyżej – pozwala odciągnąć młodych ludzi od stosowania przemocy (często chwilowej), bez zmiany nastawienia do otaczającej rzeczywistości. Państwo Islamskie przyznaje się do kolejnych ataków terrorystycznych w Europie w wykonaniu samotnych wilków i grup ekstremistów. Publikuje w cyberprzestrzeni materiały propagandowe oraz instrukcje dla muzułmanów wzywające do kolejnych zamachów przy użyciu dowolnych narzędzi i zawierających porady dotyczące skutecznego wtapiania się w środowisko „niewiernych” przed przystąpieniem do wymierzonych w nich działań. Jednocześnie fala migracyjna, która dotarła do Europy w 2015 r., wywołała wzrost zagrożenia terrorystycznego i przestępczości pospolitej, zwłaszcza ze strony nastoletnich muzułmanów, którzy są bezkarni wobec przepisów prawa. Kłopoty aparatu ścigania z identyfikacją tożsamości i wieku tych osób, motywowane względami etycznymi i prawami człowieka, utrudniają walkę z przestępczością i budzą frustrację funkcjonariuszy Policji. Mimo że rządy wielu państw UE otworzyły swoje granice dla imigrantów, to ich wzmożony napływ spotkał się ze sprzeciwem części społeczeństw, które swoje sympatie przenoszą na partie populistyczne i skrajnie prawicowe. Tymczasem wielu polityków uważa, że zagrożeniem nie są islamscy radykałowie, ale ugrupowania skrajnie prawicowe i lewackie. Żeby stwierdzić, jak bardzo te poglądy mijają się z rzeczywistością, wystarczy porównać skalę terroryzmu ze strony poszczególnych ugrupowań i liczbę ofiar, za które odpowiadają. Przed zagrożeniem ze strony współwyznawców ostrzegają znani przedstawiciele świata arabskiego, szukający często schronienia w Europie. Za odważne poglądy dotyczące m.in. konieczności zreformowania islamu przez jego reinterpretację i dostosowanie do obecnych czasów są ostro krytykowani przez organizacje islamskie i część sceny politycznej, a nawet grozi im się śmiercią.

20

Ograniczenia i problemy w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości imigrantów w Europie.

26%

Izak K.

Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego

|

2017

|

vol. 9

|

issue 17

104-137

PL

Zagrożenie terrorystyczne w Europie jest najwyższe od lat 70. i 80. ubiegłego wieku, nazwanych latami ołowiu (anni di piombo), gdy zamachom organizacji skrajnie prawicowych i lewackich towarzyszyły ataki terrorystów palestyńskich. Współczesnych terrorystów motywuje radykalny islam, a dokładnie – ideologia dżihadu propagowana przez salafitów wspierających samozwańczy kalifat Abu Bakra al-Bagdadiego, ich duchową ojczyznę. Mimo poważnego zagrożenia, poprawność polityczna elit zachodnich nie pozwala na jego jednoznaczne określenie mianem „terroryzmu islamskiego”, aby nie zostać posądzonym o rasizm lub islamofobię. Używa się więc różnych eufemizmów i czyni starania o zjednanie sobie środowisk muzułmańskich, które często domagają się kolejnych ustępstw i przywilejów, niekiedy kosztem społeczności krajów przyjmujących. Odpowiedzią niektórych państw na zagrożenie terrorystyczne jest realizowanie programów deradykalizacji, także dżihadystów, którzy wrócili ze strefy walk w Syrii i Iraku. Ten proces, mimo zaangażowania znacznych sił i środków, nie przynosi jednak większych rezultatów, a co najwyżej – pozwala odciągnąć młodych ludzi od stosowania przemocy (często chwilowej), bez zmiany nastawienia do otaczającej rzeczywistości. Państwo Islamskie przyznaje się do kolejnych ataków terrorystycznych w Europie w wykonaniu samotnych wilków i grup ekstremistów. Publikuje w cyberprzestrzeni materiały propagandowe oraz instrukcje dla muzułmanów wzywające do kolejnych zamachów przy użyciu dowolnych narzędzi i zawierających porady dotyczące skutecznego wtapiania się w środowisko „niewiernych” przed przystąpieniem do wymierzonych w nich działań. Jednocześnie fala migracyjna, która dotarła do Europy w 2015 r., wywołała wzrost zagrożenia terrorystycznego i przestępczości pospolitej, zwłaszcza ze strony nastoletnich muzułmanów, którzy są bezkarni wobec przepisów prawa. Kłopoty aparatu ścigania z identyfikacją tożsamości i wieku tych osób, motywowane względami etycznymi i prawami człowieka, utrudniają walkę z przestępczością i budzą frustrację funkcjonariuszy Policji. Mimo że rządy wielu państw UE otworzyły swoje granice dla imigrantów, to ich wzmożony napływ spotkał się ze sprzeciwem części społeczeństw, które swoje sympatie przenoszą na partie populistyczne i skrajnie prawicowe. Tymczasem wielu polityków uważa, że zagrożeniem nie są islamscy radykałowie, ale ugrupowania skrajnie prawicowe i lewackie. Żeby stwierdzić, jak bardzo te poglądy mijają się z rzeczywistością, wystarczy porównać skalę terroryzmu ze strony poszczególnych ugrupowań i liczbę ofiar, za które odpowiadają. Przed zagrożeniem ze strony współwyznawców ostrzegają znani przedstawiciele świata arabskiego, szukający często schronienia w Europie. Za odważne poglądy dotyczące m.in. konieczności zreformowania islamu przez jego reinterpretację i dostosowanie do obecnych czasów są ostro krytykowani przez organizacje islamskie i część sceny politycznej, a nawet grozi im się śmiercią.

EN

Terrorist threat in Europe is at the highest rate from the 70ties and 80ties of twentieth century which were called years of lead (anni di piombo), when extreme rights and lefts attacks were accompanied by Palestinian terrorists attacks. Present terrorists are motivated by radical Islam and more specifically ideology of jihad which is spread by Salafis supporting self-appointed Caliphate of Abu Bakr al Baghdadi, their spiritual homeland. Despite serious danger political correctness of the elites does not allow to name it univocally as “Islamic terrorism” not to be accused of racism or islamophobia. They use different euphemisms and try to secure Muslim communities support, which often demand next privileges and concessions, sometimes at host countries expenses. The answer of some countries to the terrorist threat are de-radicalization programs which include also jihadists coming back from Syria and Iraq. This process despite huge amounts of money and efforts involved does not bring much success, sometimes it helps to deter young people from violence (often temporarily) without changing their overall attitude. IS claims responsibility for next terrorist attacks in Europe by lone wolves and groups of extremists and spreads propaganda in cyberspace together with instructions for Muslims to carry out next attacks with any tools available and materials with advice how to blend in effectively before any actions. Simultaneously the immigration wave which came to Europe in 2015 has increased terrorists threat and common criminality especially by adolescent Muslims who go unpunished. The problems law enforcement have with age identification of ethical nature and human rights make it very hard to fight with criminality and cause frustration among Police officers. Despite the fact that governments of many EU countries have opened their borders for immigrants their increased influx caused objection of the part of societies and turn to populist and extreme right parties. Meanwhile many politicians think that the real threat pose not Islamic radicals but extreme right and left groups. How much these ideas differ from reality one can observe by comparing scale of terrorism when it comes to different groups and number of victims. Well known representatives of Arab world seeking often shelter in Europe warn about the ones of their faith. They are strongly criticized by Islamic organizations and part of the native political scene or even threatened to be killed for brave opinions about the necessity of reforms in Islam by its re-interpretation and adjustment to present times.

Refine search results

„Alkoran“ a „Machomet“ ve staročeské literatuře mezi Husem a Kabátníkem

Podoby proroka Muhammada v evropské vizuální kultuře

O HERETYKU MAHOMECIE – OPOWIEŚĆ O NARODZINACH ISLAMU W LATOPISIE HELLEŃSKIM I RZYMSKIM DRUGIEJ REDAKCJI

My bachmat, you know how to run… – Mysterious Orientalism as Reflected in the Name of a Horse Breed in Old Russian and Old Polish Literature

The Image of Muhammad in Riccoldo da Monte di Croce’s "Contra legem Sarracenorum"

Kalifat i współczesna próba jego reaktywacji

L’islam, une religion d’ascendance abrahamique?

Element władzy centralnej w strukturze społeczności muzułmańskiej

Czy jest możliwy dialog z islamem?

Obrzęd nadania imienia

Jeden z herezjarchów? Przedstawienia ikonograficzne Mahometa w rękopisie Рнб, f.IV.151 w kontekście staroruskich narracji na jego temat

Elity chrześcijańskie wobec islamu (VII-X wiek)

Nobile e ignobile simbolismo islamico nella 'Divina Commedia'

Rozmach Islámu na Balkáně — řád Bektášíja

Jerozolima w tradycjach kultury muzułmańskiej

OBJAWIENIA PRYWATNE W RELIGIACH NIECHRZEŚCIJAŃSKICH

Rozumienie życia doczesnego i śmierci w źródłach islamskich – Koranie i hadisach

Mahomet, w jakiego wierzą muzułamanie w świetle Siry Ibn 'IshaqA

Restraints and problems in the field of combating terrorism and crimes done by immigrants in Europe

Ograniczenia i problemy w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości imigrantów w Europie.