Search results

1

Geneza Konferencji Episkopatu Polski

100%

Banduła P.

Kościół i Prawo

|

2020

|

vol. 9 (22)

|

issue 2

9-21

EN

In universal law for the first time the conference of bishops was included in the 1983 Code of Canon Law. The legislator states the legal definition of a conference of bishops in can. 447 of the 1983 Code of Canon Law: “a permanent institution, is a group of bishops of some nation or certain territory who jointly exercise certain pastoral functions for the Christian faithful of their territory in order to promote the greater good which the Church offers to humanity, especially through forms and programs of the apostolate fittingly adapted to the circumstances of time and place, according to the norm of law.”

PL

W ustawodawstwie powszechnym po raz pierwszy konferencja biskupów znalazła się w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r. Ustawodawca stanowi legalną definicję konferencji biskupów w kan. 447 KPK/83: „stała instytucja, jest zebraniem biskupów jakiegoś kraju lub określonego terytorium, wypełniających wspólnie pewne zadania pasterskie dla wiernych jej terytorium, w celu pomnożenia dobra udzielanego ludziom przez Kościół, głównie przez odpowiednio przystosowane do bieżących okoliczności czasu i miejsca formy i sposoby apostolatu, z zachowaniem przepisów prawa”.

2

Św. Stanisław Kostka a wizja wychowania młodzieży w nauczaniu prymasa Stefana Wyszyńskiego

89%

Bednarczyk K. R.

humanistica 21

|

2018

|

vol. 2

77-96

PL

Okres intensywnego rozwój kultu św. Stanisława Kostki przypadł na okres międzywojenny. Popularność tego Świętego wśród pol-skiej młodzieży posiadała duże znaczenie dla Prymasa S. Wyszyńskiego, który w latach 50-tych i 60-tych położył silny nacisk na organizację duszpasterstwa młodzieżowego w Polsce. Postać św. Stanisława miała inspirować młodych do podejmowania odważnych wyzwań, zgodnie z zawołaniem do wyższych rzeczy zostałem stworzony, a także do rozwijania w sobie cnót oraz zdrowej pobożności. Kulminacyjnym momentem dla promocji kultu św. Stanisława Kostki były obchody 400-lecia jego śmierci, które miały miejsce w Przasnyszu i Rostkowie w dniach 19 i 20 sierpnia 1967 r. Uczestniczący w nich Prymas Polski wraz z całym Episkopatem zaznaczył, iż czasy św. Stanisława też nie były łatwe, gdyż wielu odrzucało katolicyzm. Dlatego Święty z Rostkowa może być wzorem przywiązania do wyznawanej wiery, a przy tym, imponować młodym siłą fizyczną i duchową, czego dał dowód wędrując samotnie z Wiednia do Rzymu. Współcześnie nadal jest potrzeba odkrywania aktualności jego przesłania dla pedagogiki, aby pobudzać młodych do wybierania głębokich wartości, którym był wierny św. Stanisław Kostka.

EN

The period of an intensive development of the cult of Saint Stanislaus Kostka fell in the interwar period. The popularity of this Saint among Polish youth was very important to Primate S. Wyszynski, who in the 1950s and 1960s put a strong emphasis on the organization of Christian ministry to the youth in Poland. The main role of the figure of St Stanislaus was to inspire young people to take courageous challenges, according to the call I was created to the higher things and to develop virtues and healthy piety. The culminating moment for the promotion of St Stanislaus Kostka’s cult was the celebration of the 400th anniversary of his death in Przasnysz and Rostkowo on 19 and 20 August 1967. The Primate of Poland attended the celebration. He pointed out, together with all the Episcopate, that the period of St Stanislaus had not been easy, because many people had rejected Catholicism. That is why, the Saint of Rostkowo can be a model of attachment to the faith, and, at the same time, impress the young physical and spiritual power, which was evidenced by his traveling alone from Vienna to Rome. Nowadays, there is still a need to discover the relevance of his mes¬sage to pedagogy in order to inspire young people to discover the profound values of St. Stanislaus Kostka.

3

Bp Andrzej F. Dziuba, Prymas – kanclerz – patron. Kardynał Stefan Wyszyński, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego: Warszawa 2021, ss. 457

89%

Kalinski D.

Studia Elbląskie

|

2023

|

vol. 24

459-463

4

Biskup Michał Klepacz jako członek Episkopatu Polski

89%

Białkowski M.

|

2021

|

vol. 30

|

issue 1

19-36

EN

This paper, opening a series of publications dedicated to activities of Bishop Michał Klepacz at the Episcopal Conference of Poland, is an introduction to his biography and to the subject. Its first part presents the life and activities of the Bishop. The future Łódź ordinary was born on July 23, 1893, in the village of Wola, a suburb of Warsaw. He was ordained in 1916. He was a graduate of the Roman Catholic Theological Academy in Saint Petersburg and the Catholic University of Lublin, at which he defended his PhD dissertation in 1932. In 1936, he was appointed an Associate Professor of the Christian philosophy at the Stefan Batory University in Vilnius. The years he spent in Vilnius under Soviet, Lithuanian and, again, Soviet occupation, were dedicated to conspirational educational and research activities. During the German occupation in 1942–1944, he was held in prison and in labour camps. Following changes in state borders imposed after the end of the World War II, he was forced to leave Vilnius and settle in Białystok. And it was there where he received his appointment as a bishop of Łódź in 1947. Rev. Michał Klepacz was ordained a bishop on April 13, 1947, and his ingress to the Łódź cathedral took place one week later. During twenty years of his rule as the bishop, the most important events in the life of the Łódź Diocese included regulation of relations with the government, renewal of the priestly formation, reorganisation and development of the Church structures, and convoking of two Diocese Councils in 1948 and 1958. Bishop Michał Klepacz died on January 27, 1967, on a day preceding the millennial celebrations in the Łódź Diocese. The subsequent part of this work briefly presents the legal and structural basis of the Episcopal Conference of Poland and its specialist committees, focusing in particular on Bishop Michał Klepacz’s participation in those bodies. Furthermore, the importance of the office of the Primate of Poland was emphasised, as a person also being a chairman of the Plenary Conference and the Main Committee of the Episcopate of Poland.

5

Ojciec i pasterz. Działalność Prymasa Polski Stefana Wyszyńskiego na forum Komisji/Rady Głównej Episkopatu Polski (1949–1953, 1956–1981)

71%

Białkowski M.

Studia Pelplińskie

|

2021

|

vol. 55

37-71

EN

Cardinal Stefan Wyszynski played a crucial role in the post-war history of the Catholic Church in Poland. Having been appointed the Primate he was a chairman of the Bishops Conference from 1949 till 1953 and from 1956 till 1981. Since 1969 he also chaired the Main Committee, i.e. the „presidium” of the Bishops Conference. Its tasks included: i) development of projects, drafts and guidelines to pastoral letters and other public addresses of the Catholic Church; ii) analysis of the current situation of the Church; iii) coordination of works of other committees and sub-committee. Taking into account basic the social and the political situation in those times, one must not ignore the issues being sole personal responsibility of the Chairman. Cardinal Stefan Wyszynski managed personally: i) main directions and contents for pastoral teaching; ii) relationships with the authorities of the Polish People’s Republic; iii) episcopal appointments; iv) organisational reforms, structure, objectives, and the legal status of the Bishops Conference. Although these topics are discussed in the paper, it ought to be borne in mind that this list does not include all the issues the Chairman was dealing with. These include: v) foreign relations and vi) reception and implementation of the Vatican II in Poland. Cardinal Stefan Wyszynski’s contribution to the works of the Main Committee still is a question requiring much comprehensive, complete and exhaustive study. However, it is not possible to understand the processes taking place in the Catholic Church in Poland and in its relations with the Communist state without making such inquiries.

PL

Kardynał Stefan Wyszyński odegrał kluczową rolę w powojennych dziejach Kościoła katolickiego w Polsce. Po nominacji prymasowskiej, w latach 1949–1953 i 1956–1981 pełnił funkcję przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski. Stał również na czele Komisji (od 1969 r.) Rady Głównej Episkopatu Polski – gremium będącego prezydium polskiego episkopatu. Do najważniejszych zadań Komisji/Rady Głównej Episkopatu Polski w okresie przewodniczenia kardynała Stefana Wyszyńskiego wskazać należy: 1) opracowywanie projektów, schematów i wytycznych do listów pasterskich i innych publicznych wystąpień Kościoła katolickiego; 2) analizę aktualnej sytuacji Kościoła katolickiego; 3) koordynację prac innych komisji i podkomisji episkopatu. Uwzględniając – wynikające z ówczesnej sytuacji społeczno-politycznej – podstawowe kierunki pracy polskich hierarchów, określić można zagadnienia pozostające ściśle w gestii samego przewodniczącego Komisji/Rady Głównej Episkopatu Polski. Kardynał Stefan Wyszyński osobiście odpowiadał za: 1) wyznaczanie głównych kierunków i treści nauczania pasterskiego; 2) kształtowanie stosunków z władzami PRL; 3) prowadzenie polityki personalnej episkopatu w zakresie nominacji biskupich; 4) inspirowanie zmian struktury organizacyjnej, celów, zadań i statusu prawnego Konferencji Episkopatu Polski. Problematyka ta rozwinięta została w dalszej części rozważań, choć podkreślić należy, że nie wyczerpuje ona bogatego katalogu spraw, jakie spoczywały na przewodniczącym Komisji/Rady Głównej Episkopatu Polski. Poza omawianym obszarem pozostały m.in.: 5) koordynacja kontaktów ze Stolicą Apostolską i zagranicznymi konferencjami episkopatów oraz 6) szczegółowy nadzór nad procesem recepcji oraz wdrażania uchwał Soboru Watykańskiego II. Wkład kardynała Stefana Wyszyńskiego w prace Komisji/Rady Głównej Episkopatu Polski pozostaje wciąż zagadnieniem domagającym się całościowego, pełnego i wnikliwego opracowania. Nie sposób bowiem zrozumieć procesów zachodzących w Kościele katolickim w Polsce oraz w jego relacjach z państwem komunistycznym bez tej fundamentalnej wiedzy.

6

Prymas Stefan Wyszyński wobec zagrożenia interwencją sowiecką i konsekwencje jego poglądów (1980–1981)

71%

Łatka R.

Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej

|

2018

|

vol. 53

|

issue 1

PL

Autor artykułu powziął za cel badawczy przedstawienie stosunku Prymasa Stefana Wyszyńskiego do zagrożenia interwencją sowiecką w latach 1980–1981 oraz wskazania na implikacje przyjętych przez niego poglądów. Kardynał ryzyko wkroczenia wojsk sowieckich we wzmiankowanym okresie oceniał jako poważne i mogące przynieść nieprzewidywalne rezultaty. Z jego spojrzenia na wspomnianą kwestię wynikały również poglądy na temat konieczności istnienia PZPR w ramach systemu Polski „ludowej”, dystans do politycznej sfery działalności Solidarności oraz negatywny stosunek do działalności Komitetu Obrony Robotników.The article’s author has decided to present Primate Stefan Wyszyński’s attitude towards the threat of Soviet military intervention in Poland in 1980–1981, and to indicate implications of his opinions and ideas. According to Cardinal Wyszyński, the risk of Soviet military invasion of Poland in the analysed period was serious and could produce unforeseen results. His opinion on the question had a bearing on his opinions that it was necessary for the Polish United Workers’ Party to exist within the system of “people’s” Poland, his distance to a political sphere of activity of the “Solidarity”, and a negative attitude towards operations of the Workers’ Defence Committee.

Refine search results

1 Kościół i Prawo

1 Studia Elbląskie

1 Studia Pelplińskie

1 Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej

1 humanistica 21

1 Łódzkie Studia Teologiczne

2 Białkowski M.

1 Banduła P.

1 Bednarczyk K. R.

1 Kalinski D.

1 Łatka R.

1 2023

1 2022

1 2021