Search results

1

Reforma prawa karnego w Niemczech

100%

Lemkin R.

Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda

|

2020

|

vol. 3

|

issue 1(5)

181-185

PL

To już trzeci tekst Rafała Lemkina wydobyty z zakamarków pamięci. Tym razem to krótka notatka na temat zmian w prawie karnym nazistowskich Niemiec. Tekst ukazał się w 1934 r. w „Wiadomościach Literackich”, w specjalnym dodatku „Prawo, przestępca, życie”, który – jak informowano – poświęcony był zagadnieniom kryminologii. Prawdopodobnie dodatek był współtworzony z udziałem Instytutu Kryminologii Wolnej Wszechnicy Polskiej – pierwszej tego typu placówki naukowej w Polsce. Lemkin przedstawia nie tylko założenia projektowanych wtedy zmian niemieckiego prawa karnego, ale przestrzega do czego doprowadzić może oparcie prawa karnego na założeniach ochrony germańskiej rasy. Konkluduje stwierdzeniem, że na to cofnięcie rozwoju prawa w Niemczech nauka prawa innych państw patrzy ze zdumieniem i trwogą. Redakcja uznała, że ten mało znany tekst Lemkina zasługuje na przypomnienie, także jako kolejne źródło do badań nad jego studiami dotyczącymi międzynarodowego prawa karnego. W artykule dokonano niewielkich korekt mających na celu uwspółcześnienie pisowni, a także dodano pewne objaśnienia w przypisach.

EN

This is the third piece by Rafał Lemkin extracted from the archives of the Voice of Law. This time, it is a short note on the changes to the criminal law of the Nazi Germany. The text was published in 1934 in the "Literary News" special supplement Law, criminal, life, which, as it was then reported, was dedicated to criminology. The supplement was probably co-created by the Institute of Criminology of the Free Polish University – the first scientific institution of this type in Poland. Lemkin presents not only the underlying principles of the proposed changes to the German criminal law, but also observes to what consequences can the founding of the criminal law on the principles of protecting the German race lead. He concludes by stating that the legal sciences of other countries view this reverse development of the criminal law in Germany with amazement and fear. According to the Editors, this little-known text by Lemkin deserves to be published again and to be treated as yet another source for further research on his studies in the field international criminal law.

2

Sowieckie ludobójstwo na Ukrainie

100%

Lemkin R.

Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda

|

2022

|

vol. 5

|

issue 1 (9)

141-148

EN

Rafał Lemkin presented this paper to the Ukrainian diaspora in 1953. Lemkin confirmed in it his attitude towards the Soviets and Russians, which was evident already in his early research on the Soviet criminal law conducted at Juliusz Makarewicz’s seminar in Lwów (now: Lviv). From the perspective of the war that was initiated through the Russian aggression on February 24, 2022, what is striking is the adequacy of the assessment of the Russian mentality. Lemkin – just like Richard Pipes later on – did not see any difference in the policy of expansionism and the denationalization pursued by Russia since the times of the Grand Duchy of Moscow. Once they were unable to eradicate an entire nation, religion or culture, they eliminated the elites, so that the population could then be Russified. Ukrainians experienced that, and so did Poles. Examples of the Russian genocide against Poles include the crime directed at the elites known as the “Katyń massacre” as well as the 1937 “Polish Operation”. Similarly – as Lemkin writes – Ukrainian elites and leaders of the Ukrainian Orthodox and the Greek Catholic churches were being eliminated. The Russian genocide against Ukrainians took a particular form during the Holodomor.

PL

Poniższy tekst, to referat, który Rafał Lemkin wygłosił dla diaspory ukraińskiej w 1953 r. – w ramach obchodów rocznicy Wielkiego Głodu (Hołodomoru), na których był gościem honorowym. Lemkin potwierdził w nim, jaki miał stosunek do Sowietów i Rosjan, co wynikało już z jego pierwszych badań prowadzonych na seminarium Juliusza Makarewicza we Lwowie – nad sowieckim prawem karnym. Jedyna znana kopia tego napisanego na maszynie referatu znajduje się w Oddziale Rękopisów Biblioteki Publicznej w Nowym Jorku (Raphael Lemkin papers, The New York Public Library, Lenox and Tilden Foundations, Box 2, Folder 16). Wydaje się, że referat oparty został na badaniach nad dziejami ludobójstw, nad którymi pracował w ostatnich latach życia Lemkin. Referat ten nie był jedynym opracowaniem o ludobójstwie dokonywanym na narodach Europy Wschodniej przez Rosjan i Sowietów. Po ratyfikowaniu Konwencji ONZ z 9 grudnia 1948 r. w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa przez pięćdziesiąt państw i wejściu jej w życie w styczniu 1951 r. Lemkin mógł wreszcie bez obaw mówić o sowieckim ludobójstwie. Korespondował z Kongresem Polonii Amerykańskiej, który poparł starania Lemkina o ratyfikowanie przez USA Konwencji m.in. z powodu tego, że władze sowieckie dokonują ludobójstwa na Polakach, niszcząc inteligencję, w tym osoby wykonujące wolne zawodu, księży i ludzi kultury. W czerwcu 1951 r. otwierał wystawę i napisał dla diaspory litewskiej broszurę o ludobójstwie na Litwie. We wrześniu tego roku wziął udział w zorganizowanych przez Ukrainian Congress Committee of America manifestacjach w Nowym Jorku z okazji Wielkiego Głodu, wygłaszając przemówienie. W latach 1951-1952 uczestniczył w pracach tzw. Komisji Maddena, powołanej przez Izbę Reprezentantów Kongresu USA do zbadania sprawy zbrodni katyńskiej. We wrześniu 1954 r. przedstawiciele zniewolonych przez Sowietów narodów utworzyły Zgromadzenie Zniewolonych Narodów Europejskich, które zwołało obrady w Nowym Jorku w sąsiedztwie gmachu, w którym odbywały się coroczne sesje Zgromadzenia Ogólnego ONZ. We wrześniowym w 1954 r. Zgromadzeniu Zniewolonych Narodów Europejskich przemawiał (obok m.in. Zygmunta Nagórskiego i Marka Korowicza) Rafał Lemkin, który mówił o sowieckim ludobójstwie. W 1956 r. popierał projekt rezolucji ONZ potępiającej Związek Sowiecki za stłumienie zrywu węgierskiego. Odniósł się też do porywania przez komunistyczną partyzantkę tysięcy greckich dzieci celem uczynienia z nich komunistów, w czym widział realizację art. II pkt e Konwencji o ludobójstwie (przymusowe przekazywanie dzieci członków grupy do innej grupy). Gdy w 1952 r. powiązany z Moskwą Civil Rights Congress złożył w ONZ petycję oskarżającą USA o masowe wyniszczenie czarnoskórych Amerykanów, prasa donosiła, że Lemkin skomentował, że oskarżenie to stanowiło „manewr w celu odwrócenia uwagi od zbrodni ludobójstwa popełnianej na Estończykach, Łotyszach, Litwinach, Polakach i innych ujarzmionych przez Sowietów narodach” (szerzej R. Szawłowski, Rafał Lemkin. Biografia intelektualna, Warszawa 2020, s. 493-501). Z perspektywy wojny, którą 24 lutego 2022 r. zbrojną agresją zapoczątkowali Rosjanie, uderza trafność oceny mentalności rosyjskiej. Lemkin – podobnie jak potem Richard Pipes – nie widział istotniej różnicy w polityce ekspansjonizmu i wynaradawiania prowadzonej przez Rosję od czasów Księstwa Moskiewskiego. Jeżeli nie byli w stanie zlikwidować całego narodu, religii lub kultury, to likwidowali elity, a ludność mogli wtedy rusyfikować. Doświadczyli tego Ukraińcy, ale i Gruzini, Litwini, Łotysze, Ormianie i Polacy. Przykładem takiego rosyjskiego ludobójstwa na Polakach jest zbrodnia na elitach zwana „zbrodnią katyńską”, ale też akcja polska z 1937 r. Podobnie – jak pisze Lemkin – likwidowano ukraińskie elity i przywódców ukraińskiego kościoła prawosławnego i greckokatolickiego. Szczególną postać ludobójstwo Rosjan wobec ludności Ukrainy przybrało w czasie Hołodomoru. Za udostępnienie kopii oryginału referatu Rafała Lemkina dziękuję dr. Oktawianowi Kucowi.

3

Z badań nad białostockim epizodem w biografii Rafała Lemkina

100%

Stokowski M. P.

Miscellanea Historico-Iuridica

|

2021

|

vol. 20

|

issue 1

177-186

EN

Rafał Lemkin became famous in historiography as the creator of the concept of genocide (genocide). This Polish lawyer of Jewish origin, graduated from the Faculty of Law at the University of Jan Kazimierz in Lviv and was a pupil of the outstanding Polish criminal lawyer Juliusz Makarewicz. From his student days, he became interested in the lack of legal regulations in the field of criminal liability for committing mass murders on a specific national or ethnic group. An important impulse for the development of this thought for the young Lemkin were the famous trials of the assassins Talaat Pasha, responsible for the slaughter of Armenians during the Great War, and Symon Petlura, charged with the responsibility for pogroms against Jews in Ukraine. Before the outbreak of World War II, Rafał Lemkin, as part of his activity in the Polish section of the International Criminal Law Association, presented at a conference in Madrid in 1933 the first visions of the concept of international criminal jurisdiction of genocide offenses. After the outbreak of World War II and his escape to the United States, he started working in the War Department and as a university lecturer. In 1944, he published his opus magnum – „The Axis Rule in Occupied Europe”, where he formulated and accurately described the concept of genocide as a crime of international law. Lemkin's idea was quickly appreciated. As early as December 1946, the UN General Assembly passed a resolution recognizing genocide as a crime of international law, and two years later it adopted the Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide. He described his extremely interesting life in the autobiography entitled Totally Unofficial, which was translated and published in Poland in 2018. Rafał Lemkin describes many details of his life, but omits the period of his residence in Białystok, where he allegedly passed his matriculation exams in 1919, and his student days at the Jagiellonian University, when he gained the necessary experience and knowledge in legal fields to help him develop the concept of criminalisation of genocide.

PL

Rafał Lemkin zasłynął w historiografii jako twórca pojęcia ludobójstwa (genocyd). Ten polski prawnik żydowskiego pochodzenia, będący absolwentem Wydziału Prawa Uniwersytetu im. Jana Kazimierza we Lwowie oraz wychowankiem wybitnego polskiego karnisty Juliusza Makarewicza. Już od czasów studenckich zainteresował się brakiem regulacji prawnej w zakresie odpowiedzialności karnej za dokonanie masowych mordów na konkretnej grupie narodowościowej czy etnicznej. Ważnym impulsem dla rozwoju tej myśli dla młodego Lemkina były głośne procesy zamachowców - Talaata Paszy, odpowiedzialnego za rzeź Ormian w czasie Wielkiej Wojny oraz Symona Petlury, obciążanego odpowiedzialnością za pogromy Żydów na Ukrainie. Przed wybuchem II wojny światowej Rafał Lemkin w ramach swojej działalności w polskiej sekcji Międzynarodowego Stowarzyszenia Prawa Karnego przedstawił na konferencji w Madrycie w 1933 r. pierwsze wizje koncepcji objęcia międzynarodową jurysdykcją karną przestępstw genocydu. Po wybuchu II wojny światowej i ucieczce do Stanów Zjednoczonych podjął pracę w Departamencie Wojny oraz jako wykładowca uniwersytecki. W 1944 r. opublikował swoją pracę będącą jego opus magnum pt. „Rządy państw Osi w okupowanej Europie”, gdzie sformułował i dokładnie opisał koncepcję ludobójstwa jako zbrodni prawa międzynarodowego. Idea Lemkina szybko znalazła uznanie. Już w grudniu 1946 r. Zgromadzenie Ogólne ONZ uchwaliło rezolucję, w której uznało ludobójstwo za zbrodnię prawa międzynarodowego, a dwa lata później uchwaliło konwencję o zapobieganiu i karaniu zbrodni ludobójstwa. Swoje niezwykle ciekawe życie opisał w autobiografii pt. Nieoficjalny, która została przetłumaczona i wydana w Polsce w 2018 r. Rafał Lemkin opisuje w niej wiele szczegółów ze swojego życia, jednak pomija okres pobytu w Białymstoku, gdzie rzekomo zdał maturę w 1919 r. oraz czasy studenckie na Uniwersytecie Jagiellońskim, kiedy to zdobywał niezbędne doświadczenie i wiedzę z dziedzin prawnych pomocnych przy tworzeniu opracowaniu koncepcji penalizacji ludobójstwa.

4

Reforma prawa karnego w Niemczech

100%

Lemkin R.

Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda

|

2020

|

vol. 3

|

issue 1(5)

EN

This is the third piece by Rafał Lemkin extracted from the archives of the Voice of Law. This time, it is a short note on the changes to the criminal law of the Nazi Germany. The text was published in 1934 in the "Literary News" special supplement Law, criminal, life, which, as it was then reported, was dedicated to criminology. The supplement was probably co-created by the Institute of Criminology of the Free Polish University – the first scientific institution of this type in Poland. Lemkin presents not only the underlying principles of the proposed changes to the German criminal law, but also observes to what consequences can the founding of the criminal law on the principles of protecting the German race lead. He concludes by stating that the legal sciences of other countries view this reverse development of the criminal law in Germany with amazement and fear. According to the Editors, this little-known text by Lemkin deserves to be published again and to be treated as yet another source for further research on his studies in the field international criminal law.

PL

To już trzeci tekst Rafała Lemkina wydobyty z zakamarków pamięci. Tym razem to krótka notatka na temat zmian w prawie karnym nazistowskich Niemiec. Tekst ukazał się w 1934 r. w „Wiadomościach Literackich”, w specjalnym dodatku „Prawo, przestępca, życie”, który – jak informowano – poświęcony był zagadnieniom kryminologii. Prawdopodobnie dodatek był współtworzony z udziałem Instytutu Kryminologii Wolnej Wszechnicy Polskiej – pierwszej tego typu placówki naukowej w Polsce. Lemkin przedstawia nie tylko założenia projektowanych wtedy zmian niemieckiego prawa karnego, ale przestrzega do czego doprowadzić może oparcie prawa karnego na założeniach ochrony germańskiej rasy. Konkluduje stwierdzeniem, że na to cofnięcie rozwoju prawa w Niemczech nauka prawa innych państw patrzy ze zdumieniem i trwogą. Redakcja uznała, że ten mało znany tekst Lemkina zasługuje na przypomnienie, także jako kolejne źródło do badań nad jego studiami dotyczącymi międzynarodowego prawa karnego. W artykule dokonano niewielkich korekt mających na celu uwspółcześnienie pisowni, a także dodano pewne objaśnienia w przypisach.

5

Rafał Lemkin (1900-1959) – koryfeusz ludzkich sumień

100%

Chrószcz G.

Eunomia – Rozwój Zrównoważony – Sustainable Development

|

2023

|

issue 2(105)

171-205

EN

The signing of peace treaties after the end of World War I was supposed to ensure international peace and security in the world. War was to be eliminated from human history once and for all. Meanwhile, the revisionist policies pursued by extreme nationalist political groups in Rome and Berlin enjoyed enormous support from the masses. Western democracies wanted to avoid another armed conflict, which is why they decided to cooperate with regimes as part of the policy of appeasement. Unfortunately, such a policy was doomed to failure in advance, which resulted in World War II. The enormity of the atrocities and crimes committed during the war was unimaginable and did not fit into any political dictionaries. All elementary rules and laws of war were broken, all standards of international law were trampled upon, and the treatment of civilians was an expression of the greatest dehumanization and barbarism that has ever taken place in the history of mankind. Winston Churchill stated in one of his excellent speeches that "we are witnessing a nameless crime". After the end of World War II, the Allies tried the main German criminals who committed terrible crimes. Taught by experience, politicians have been forced by the international community to act to secure the future and fate of humanity from committing further "nameless crimes". On December 9, 1948, the UN General Assembly unanimously adopted the Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide, which entered into force on January 12, 1951. The slogan "Never again" was on the lips of the whole world and is repeated every time in the case of committing genocide, war crimes, crimes against humanity m.in: the Khmer (1975-1979); Kurds in Iraq (1988); Rwanda (1994); Srebrenica (1995); or Bucha (2022). In 2015, the UN General Assembly established December 9 as the International Day of Remembrance and Dignity of Victims of Genocide and Prevention of Genocide. The war in Ukraine has meant that war criminals cannot feel unpunished and count on avoiding punishment for committing the most serious crimes of crimes. He took care of it more than seventy years earlier – Rafał Lemkin. Polish lawyer, creator of the term "genocide" and initiator and chief architect of the UN Genocide Convention of 9 December 1948, who devoted his entire private and professional life to never again calling the crimes committed "nameless crimes", but the crimes of genocide. Rafał Lemkin "FATHER OF THE GENOCIDE CONVENTION".

PL

Podpisanie traktatów pokojowych po zakończeniu I wojny światowej miało zapewnić międzynarodowy pokój i bezpieczeństwo na świecie. Wojna miała zostać raz na zawsze wyeliminowana z dziejów ludzkich. Tymczasem polityka rewizjonistyczna, uprawiana przez skrajnie nacjonalistyczne ugrupowania polityczne w Rzymie i Berlinie, cieszyła się ogromnym poparciem grup społecznych. Demokracje zachodnie chciały uniknąć kolejnego konfliktu zbrojnego, dlatego zdecydowały się na współpracę z reżimami w ramach polityki appeasementu. Niestety taka polityka z góry była skazana na klęskę, czego efektem była II wojna światowa. Ogrom okrucieństw i zbrodni popełnionych w czasie wojny był niewyobrażalny i nie mieścił się w żadnych słownikach politycznych. Złamane zostały wszystkie elementarne zasady i prawa prowadzenia wojny. Podeptane zostały wszelkie standardy prawa międzynarodowego, a postępowanie wobec ludności cywilnej było wyrazem największego odhumanizowania i barbarzyństwa jakie kiedykolwiek miało miejsce w dziejach ludzkości. Już dwa miesiące po ataku wojsk hitlerowskich na Związek Sowiecki premier Winston Churchill stwierdził w jednym ze swoich znakomitych przemówień, że „od czasów mongolskich inwazji na Europę w szesnastym wieku nigdy nie było tak metodycznych, bezlitosnych rzezi na taką skalę albo osiągających taką skalę. A jest to tylko początek. Lada chwila szlakiem krwawych kolein hitlerowskich czołgów nadejdą głód i zarazy. Jesteśmy świadkami bezimiennej zbrodni (podkr. – G.CH.)”1. Alianci po zakończeniu II wojny światowej osądzili głównych zbrodniarzy niemieckich, którzy dopuścili się okropnych zbrodni. Nauczona doświadczeniem, społeczność międzynarodowa zmusiła polityków do działań na rzecz zabezpieczenia przyszłych pokoleń przed popełnianiem kolejnych „bezimiennych zbrodni”. Zgromadzenie Ogólne ONZ przyjęło jednogłośnie 9 grudnia 1948 roku Konwencję w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa, która weszła w życie 12 stycznia 1951 roku. Hasło „Nigdy więcej” było na ustach całego świata i jest powtarzane także dzisiaj. „Nigdy więcej” było powielane za każdym razem w przypadku popełniania zbrodni ludobójstwa, zbrodni wojennych, zbrodni przeciwko ludzkości m.in: Khmerów (1975-1979), Kurdów w Iraku (1988), Rwandy (1994), Srebrenicy (1995) czy Buczy (2022). W 2015 roku Zgromadzenie Ogólne ONZ ustanowiło 9 grudnia Międzynarodowym Dniem Pamięci i Godności Ofiar Zbrodni Ludobójstwa oraz Zapobiegania Tej Zbrodni. Społeczność międzynarodowa ma nadzieję, że tocząca się wojna w Ukrainie sprawi, że zbrodniarze wojenni nie mogą czuć się już bezkarni i liczyć na uniknięcie kary za popełnianie najcięższych crime of crimes. Zadbał o to ponad siedemdziesiąt lat wcześniej – Rafał Lemkin. Polski prawnik, twórca pojęcia „genocide” oraz inicjator i główny architekt konwencji ONZ o ludobójstwie z 9 grudnia 1948 roku. Ten wybitny jurysta poświecił całe swoje życie prywatne i zawodowe temu, aby już nigdy więcej nie nazywać popełnionych przestępstw „bezimiennymi zbrodniami”, tylko zbrodniami genocydu. Rafał Lemkin – „FATHER OF THE GENOCIDE CONVENTION”.

6

Wkład Rafała Lemkina we wszechstronne zrozumienie ludobójstwa Ukraińców w Związku Sowieckim

99%

Serbyn R.

Władza sądzenia

|

2021

|

issue 20

29-51

PL

Celem artykułu jest skonstruowanie odpowiedzi na pytanie badawcze, w jaki sposób nowatorskie tezy wybitnego prawnika Rafała Lemkina (1900–1959), ojca koncepcji ludobójstwa (genocide) oraz intelektualnego patrona Konwencji ONZ w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa z 1948 r., przekładają się na nowe wszechstronne rozumienie Hołodomoru, zbrodni ludobójstwa na narodzie ukraińskim popełnionej przez władzę sowiecką. Autor pochyla się nad ewolucją rozumienia i oceny wydarzeń z lat 20. i 30. XX wieku w Ukraińskiej Socjalistycznej Republice Sowieckiej, zademonstrowanych po II wojnie światowej przez przedstawicieli ukraińskiej diaspory z Ameryki Północnej, władze USRS oraz środowiska naukowe i polityczne w niepodległej Ukrainie, przez pryzmat pojęcia zbrodni ludobójstwa. Artykuł stanowi ponadto próbę paradygmatycznego przepracowania historii stosunków rosyjsko-ukraińskich i wskazania głównych czynników, które doprowadziły Kreml do dokonania genocydu narodu ukraińskiego. W opracowaniu przeanalizowano źródła zachodnie oraz sowieckie.

7

Genocide – from the crime to the legal rule

99%

Parys J.

Confrontation and Cooperation: 1000 Years of Polish-German-Russian Relations

|

2015

|

vol. 2

|

issue 1

50-57

8

Totalitarno-kolonialny wymiar sowieckiego ludobójstwa narodu ukraińskiego w świetle myśli Rafała Lemkina. Analiza politologiczna

85%

Pobereƶny G.

Władza sądzenia

|

2021

|

issue 20

53-73

PL

W niniejszym opracowaniu autor dotyka problematyki Hołodomoru – zbrodni ludobójstwa na narodzie ukraińskim, choć niezawężonej jedynie do Wielkiego Głodu lat 1932–1933 – poddanej politologicznej analizie w kontekście szerszej genocydalnej polityki władzy sowieckiej prowadzonej względem Ukraińców w ZSRS. W tym celu w artykule wskazuje się na główne elementy składowe koncepcji zbrodni ludobójstwa skonstruowanej przez Rafała Lemkina (który podnosił, że jest ona w istocie zbrodnią kolonialną), a także jej porównanie z obowiązującą definicją genocydu w treści Konwencji ONZ z 1948 r. Wreszcie autor pochyla się nad dyskursem odnoszącym się do obecności ludobójstwa (na czele z Hołodomorem) i jego percepcji w ukraińskiej polityce pamięci ostatnich kilku dekad.

9

O SOBIE SAMYM

85%

Szawłowski R.

Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda

|

2020

|

vol. 3

|

issue 2(6)

504-519

EN

A curriculum vitae written in 2006 by late Professor Ryszard Szawłwoski, a tireless researcher of the life and achievements of Rafał Lemkin. The curriculum vitae was supplemented in 2008. An appendix features the list of the author’s publications updated by the Editors.

PL

Te krótką autobiografię przygotował śp. prof. Ryszard Szawłowski ok. 2006 r. Odnaleziona została w komputerze osoby, która przepisywała opracowania prof. Szawłowskiego. Nosiła tytuł Curriculum vitae, co wskazywałoby, że powstała dla konkretnych potrzeb. Po naradzie z Panią Hanną, żoną śp. Profesora, postanowiliśmy opublikować tekst w całości, uzupełniając notatką z 2008 r. z listu do ministra spraw zagranicznych oraz notatką z 2009 r., celu powstania której nie ustalono. Taka swoista autobiografia ma szczególne znaczenie, gdyż życie i dzieło śp. Profesora Szawłowskiego nie jest szerzej znane. Redakcja dziękuje Pani Hannie Szawłowskiej oraz Pani Ewie Siemaszko za przekazanie materiału.

10

„Nieoficjalny" – autobiografia Rafała Lemkina po polsku

85%

Lutwak W.

Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda

|

2019

|

vol. 2

|

issue 2(4)

447-450

EN

A short presentation of Rafał Lemkin’s autobiography published in Polish in 2018 together with personal reflections on the content of the autobiography.

11

O sobie samym

85%

Szawłowski R.

Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda

|

2020

|

vol. 3

|

issue 2(6)

504-519

EN

A curriculum vitae written in 2006 by late Professor Ryszard Szawłwoski, a tireless researcher of the life and achievements of Rafał Lemkin. The curriculum vitae was supplemented in 2008. An appendix features the list of the author’s publications updated by the Editors.

PL

Te krótką autobiografię przygotował śp. prof. Ryszard Szawłowski ok. 2006 r. Odnaleziona została w komputerze osoby, która przepisywała opracowania prof. Szawłowskiego. Nosiła tytuł Curriculum vitae, co wskazywałoby, że powstała dla konkretnych potrzeb. Po naradzie z Panią Hanną, żoną śp. Profesora, postanowiliśmy opublikować tekst w całości, uzupełniając notatką z 2008 r. z listu do ministra spraw zagranicznych oraz notatką z 2009 r., celu powstania której nie ustalono. Taka swoista autobiografia ma szczególne znaczenie, gdyż życie i dzieło śp. Profesora Szawłowskiego nie jest szerzej znane. Redakcja dziękuje Pani Hannie Szawłowskiej oraz Pani Ewie Siemaszko za przekazanie materiału.

12

Wandalizm i barbarzyństwo — Rafała Lemkina koncepcja zbrodni nowego typu

71%

Spychalska A.

Studenckie Prace Prawnicze, Administratywistyczne i Ekonomiczne

|

2015

|

vol. 17

185 - 195

EN

Raphael Lemkin’s concept of the crime of barbarity and vandalism did not earn support from jurist and lawyers participating in Conference in Madrid. In his speech he never used the words “Germany” or “Third Reich.” However ten years later, he admitted that his report was a proposition of international actions against Hitler’s Nazi and racist policy. The policy, he openly warned of. His warnings and postulates proved to be a dark prophecy of the Second World War tragedy. Despite defeat, Lemkin did not put an end to his works on the crimes of the new type idea. In his opus vitae — the monograph Axis Rule in Occupied Europe, which was published over ten years after the Conference in Madrid — he reminded his original propositions. The concept of the crime of genocide (especially different areas of the crime — political, social, cultural, religious) was based on his earlier idea of the crime of barbarity and vandalism.

13

Przestępstwa polegające na wywołaniu niebezpieczeństwa międzypaństwowego jako delicta iuris gentium (Wnioski na V Międzynarodową Konferencję Unifikacji Prawa Karnego w Madrycie)

71%

Lemkin R.

Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda

|

2018

|

vol. 1

|

issue 1-2

130-137

PL

Adam Redzik: Za kilka dni minie 70 lat od dnia, gdy Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych uchwaliło Konwencję w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa. Miało to miejsce w Paryżu 9 grudnia 1948 r. Niedługo potem została ona ratyfikowana i weszła w życie. Poniżej publikujemy artykuł, który ukazał się na łamach „Głosu Prawa” w 1933 r. W tekście tym “Dr. Rafał Lemkin, podprokurator Sądu Okr. (Warszawa)”, zapowiedział uregulowanie przez społeczność międzynarodową najcięższych zbrodni iuris gentium, które „będą ścigane i karane niezależnie od miejsca popełnienia przestępstwa i od przynależności państwowej sprawcy, stosownie do ustawy obowiązującej w miejscu ścigania”. W tamtym czasie niestety nie doszło do szerszej dyskusji nad propozycjami polskiego prawnika, a sam Lemkin nie pojechał też do Madrytu na konferencję, na którą zgłosił swoje tezy. Odwołanie Lemkina z polskiej delegacji bywa przedmiotem nadinterpretacji. Prawdopodobne wydaje się, że doszło do kumulacji kilku ważnych zdarzeń na forum międzynarodowym. Tylko tytułem zasygnalizowania należy przypomnieć trzy zdarzenia mające miejsce w 1933 r. wpływ na polską aktywność na forum międzynarodowym. W styczniu Hitler doszedł do władzy w Niemczech. Józef Piłsudski nie miał złudzeń i wysłał tajną misję do Francji celem zorientowania się, czy są szanse na interwencję w Niemczech. Francja – po doświadczeniu I wojny światowej – nie miała zamiaru podejmować żadnych ruchów przeciwko Niemcom. Piłsudski postanowił więc podjąć rozmowy z Hitlerem, aby zabezpieczyć interesy Polski ze strony Niemiec. W efekcie, 26 stycznia 1934 r. podpisana została deklaracja polsko-niemiecka o niestosowaniu przemocy. W trakcie rozmów z Niemcami postanowiono, że tezy referatu Lemkina mogą być niewygodne. W konsekwencji Lemkin, jako przedstawiciel rządu polskiego został odwołany z delegacji. Dodać należy, że w następnych delegacjach uczestniczył, chociaż już jako adwokat. W tekście oryginalnym dokonano wyłącznie kosmetycznych korekt, wynikających z prawideł współczesnej ortografii polskiej, poprawiono oczywiste omyłki oraz uzupełniono nieznacznie przypisy. Artykuł Rafała Lemkina w tym samym czasie (w 1934 r.) ukazał się po francusku w Paryżu, a w nieco skróconych wersjach w Madrycie (także po francusku) oraz we Wiedniu (po niemiecku). Zawierał on pierwszą wersję opisu zbrodni, którą w 1944 r. Lemkin nazwał „genocydem” – „ludobójstwem”. Przedrukowujemy go jako materiał źródłowy – z archiwum „Głosu Prawa” adw. dr. Anzelma Lutwaka. W kolejnych zeszytach przypomnimy kilka innych – naszym zdaniem ważnych – artykułów, które ukazały się na łamach najbardziej „niezależnego czasopisma prawniczego” okresu II RP – jak zwykł pisać o nim sam redaktor.

EN

The section „Fontes” is dedicated to short legal research papers which were published many years ago, and today are not known. Preprint is preceded by introductory remarks about the paper and its author. In the first volume we preprint an article by Rafał (Raphael) Lemkin from the times when he was a Polish prosecutor and a delegate of the Polish government to international congresses. In 1933 he formulated a proposal to the international community to regulate in international law the gravest crimes against the person which were called “barbarity” and “vandalism”. From these terms, in 1944 the word “genocyd” was created, and Lemkin’s proposals from 1933 eventuated after the trauma of Holocaust in the form of the UN Convention from 9 December 1948 on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide. The preprinted article was published as motions during the 5th International Conference on the Unification of Criminal Law in Madrid. It also appeared in the “Voice of Law” 1933, issue 10. At that time it was published in slightly modified versions in French (in Paris and in Madrid) and in German (in Vienna).

14

Ewolucja władzy sędziego karnego. Reforma prawa karnego na tle stosunku jednostki do zbiorowości

71%

Lemkin R.

Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda

|

2019

|

vol. 2

|

issue 1(3)

159-178

PL

Adam Redzik: Poniższy artykuł Rafała Lemkina ukazał się w 1933 r. na łamach „Palestry” (nr 3-4, s. 158-180). W następnym zeszycie „Palestry” (nr 5/1933, s. 289-313) ukazał się artykuł pt. Specjalizacja sędziego karnego, stanowiący kontynuację rozważań przedstawionych w poniższym tekście. W tym czasie prokurator dr Rafał Lemkin wykładał w Wolnej Wszechnicy Polskiej, współtworzył Instytut Kryminologiczny tej uczelni i przygotowywał rozprawę na temat sędziego karnego, która jeszcze tego roku ukazała się (Sędzia w obliczu nowoczesnego prawa karnego i kryminologii, Wydawnictwo Instytutu Kryminologicznego Wolnej Wszechnicy Polskiej”, nr 1, Warszawa 1933, ss. 142). Artykuły wskazane na wstępie stanowią fragmenty owej książki, która ukazuje Rafała Lemkina w nieco innym świetle niż jest znany powszechnie. Książka stanowi najobszerniejsze i jedno z najciekawszych opracowań naukowych Rafała Lemkina sprzed II wojny światowej. W tekście dokonano minimalnych zmian w zakresie ortografii i interpunkcji, a także objaśnienia niektórych pozycji w przypisach.

EN

Reprint of one of Rafał Lemkin’s article from 1933 concerns an issue of the creation and evolution of the authority of a coroner and, more broadly, of a judge. This article was published by Lemkin in the monthly “Palestra”. Not long after that he published a book entitled Sędzia w obliczu nowoczesnego prawa karnego i kryminologii (Judge in the face of the modern criminal law and criminology) (Institute of Criminology Press, Free University of Poland). This article is redacted with a small interference into the original text.

15

Рафал лемкін (1900-1959), один із твоРців міжнаРодного кРимінального пРава. коРотка біогРафія

71%

Redzik A.

Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda

|

2022

|

vol. 5

|

issue 1 (9)

66-86

EN

The study is a slightly modified version of the book published in English in 2017 (Rafał Lemkin (1900-1959) co-creator of international criminal law. Short biography, Warsaw 2017) [Raphael Lemkin (1900-1959), co-creator of international criminal law. Short biography]. Owing to the circumstances, including the constantly uncovered crimes committed by the Russian army against the Ukrainian population, we decided to publish an article devoted to Rafał Lemkin in Ukrainian, also because Lemkin himself noticed the tragedy of Ukraine already in the mid-XX century, when he labelled the Holodomor and the policy of Ukraine’s denationalization by Russians, and subsequently by the Soviet Russians, a genocide (see the Polish version of Lemkin’s 1953 - p. 141-148). This article is published in Ukrainian. For help in the paper’s translation and the preparation for publication, the author thanks Dr Ihor Zeman and Ms. Krystyna Potapenko.

PL

Opracowanie jest nieco zmienioną wersją książeczki, która ukazała się w 2017 r. w języku angielskim (Rafał Lemkin (1900-1959) co-creator of international criminal law. Short biography, Warsaw 2017). Z uwagi na okoliczności, w tym ujawniane stale zbrodnie dokonywane przez rosyjskie wojsko na ludności ukraińskiej, postanowiliśmy opublikować artykuł poświęcony Rafałowi Lemkinowi w języku ukraińskim, także dlatego, że Lemkin dostrzegał tragizm Ukrainy już w połowie XX w., gdy Hołodomor i politykę wynaradawiania Ukrainy przez Rosjan, a następnie Sowieckich Rosjan, nazwał ludobójstwem (zob. polską wersję referatu Lemkina z 1953 r. – niżej s. 141–148 ). Za pomoc w tłumaczeniu i przygotowaniu do druku opracowania dziękuję serdecznie Panu docentowi dr. Ihorowi Zemanowi oraz Pani Krystynie Potapenko.

16

Poczet jurystów i ekonomistów (2). Rafał Lemkin (1900-1959) – patron „Głosu Prawa” 2019

57%

Redzik A.

Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda

|

2019

|

vol. 2

|

issue 1(3)

217-229

PL

W drugim zeszycie w ramach „Pocztu Jurystów i Ekonomistów” prezentujemy Rafała Lemkina, polskiego prawnika, którego dziś zna cały świat jako twórcę koncepcji „zbrodni ludobójstwa” a potem głównego autora Konwencji ONZ z 9 grudnia 1948 r. w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa. Stale wiedza o polskim okresie życia Lemkina jest w literaturze światowej nieznaczna. Dlatego też w 2017 r. opublikowaliśmy krótką biografię, akcentując przede wszystkim okres polski życia twórcy pojęcia „ludobójstwo” (A. Redzik, Rafał Lemkin (1900-1959) – co-creator of international criminal law. Short biography, Warsaw 2017, ss. 70; ISBN 978-83-931111-3-8). Zbliżające się 60-lecie śmierci Rafała Lemkina jest dobrą okazją, aby to on stał się patronem drugiego roku wydawniczego „Głosu Prawa”. Postanowiliśmy też o przedrukowaniu mało znanego artykułu Lemkina na temat władzy sędziego karnego, gdyż twórczość jego z okresu sprzed 1933 r., szczególnie z obszaru kryminologii oraz prawa karnego nie jest dziś znana. 60 rocznica śmierci stanowi dodatkowy pretekst do przywołania sylwetki Rafała Lemkina.

EN

This section presents figures of the most distinguished Polish lawyers and economists. The aim is to provide a possibly broad depiction of their scientific, organizational, didactic and social achievements. In 2019, the patron of “The Voice of Law” is Raphael Lemkin.

17

The validity of R. Lemkin’s notion of genocide in the context of Russia’s war in Ukraine

50%

Tarczyński D.

Studia Prawnicze KUL

|

2023

|

issue 4

151-164

UK

У статті представлено образ видатного правника Рафала Лемкіна. Основна увага приділяється його діяльності у Другій Речі Посполитій, на міжнародній арені до 1939 року та діяльності після 1940 року за межами Польщі. Рафал Лемкін вважається творцем поняття та терміну “геноцид” і головним натхненником Конвенції Організації Об’єднаних Націй від 9 грудня 1948 року про запобігання та покарання злочину геноцидy. У тексті розглядається процес еволюції поняття “геноцид”, беручи до уваги аспект соціальної чутливості Рафалa Лемкіна. Порушується питання про вплив праць цього автора на остаточний вигляд визначення геноциду. Вказано на аналогію між визначенням геноциду Лемкіна та війною, що триває в Україні, а також підкреслено актуальність його праць у сучасному контексті з огляду на загрози нових технологій та культурних трансформацій. Згадано про новаторський і сприйнятий як суперечливий у деяких колах підхід Лемкіна до злочину геноциду. Також звертається увага на необхідність подальшого вивчення творчості Лемкіна та розвитку досліджень у нових сферах, які можуть стати “злочином злочину” в сучасному світі.

RU

В данной статье представлена личность выдающегося юриста Рафаэля Лемкина. Основное внимание уделено его деятельности во Второй Речи Посполитой, на международной арене до 1939 г., а также его деятельности после 1940 г. за пределами Польши. Рафаэль Лемкин считается создателем понятия и термина «геноцид» и главным инициатором принятия Конвенции ООН от 9 декабря 1948 г. о предупреждении преступления геноцида и наказании за него. В тексте рассматривается процесс эволюции понятия «геноцид» с учетом аспекта социальной чувствительности Рафаэля Лемкина. Рассматривается вопрос о влиянии работ этого автора на окончательное формирование определения геноцида. Отмечена аналогия между определением геноцида Лемкина и продолжающейся войной в Украине, подчеркнута актуальность его работ в современном контексте, с учетом угроз новых технологий и культурных трансформаций. Напоминается о новаторском и, как считают некоторые, спорном подходе Лемкина к преступлению геноцида. Также обращается внимание на необходимость дальнейшего изучения трудов Лемкина и развития исследований в новых областях, которые могут стать «преступлением преступлений» в наши дни.

EN

The article presents the figure of the outstanding lawyer Rafał Lemkin. It focuses on his work in the Second Polish Republic, on the international forum until 1939, and outside Poland after 1940. Rafał Lemkin is recognised as the author of the concept and the term ‘genocide’ and the main animator of the United Nations Convention of December 9, 1948 on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide. The text discusses the evolution of the concept of ‘genocide’ taking into account Lemkin’s social sensitivity. Not only does it cover the influence of Rafał Lemkin’s works on the final shape of the definition of genocide but also indicates an analogy between the definition of genocide and the ongoing war in Ukraine, as well as the relevance of his canon to the current times taking into account the threats of new technologies and cultural transformations. Attention was also drawn to his approach to the crime of genocide, which is perceived as controversial in some circles. It was written in response to the need for further exploration of Lemkin’s work and with the view to developing research on new areas that may become “crime of crimes” in the present day.

PL

W artykule przedstawiono sylwetkę wybitnego prawnika Rafała Lemkina. Skupiono się na jego działalności w II Rzeczypospolitej, na forum międzynarodowym do roku 1939 oraz działalności po roku 1940 poza granicami Polski. Rafał Lemkin uważany jest za twórcę pojęcia i terminu „ludobójstwa” oraz głównego animatora Konwencji Organizacji Narodów Zjednoczonych z dnia 9 grudnia 1948 r. w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa. W tekście omówiono proces ewolucji pojęcia „ludobójstwa” z uwzględnieniem aspektu wrażliwości społecznej Rafała Lemkina. Poruszono kwestię wpływu dzieł tego autora na końcowy kształt definicji ludobójstwa. Wskazano analogię między zdefiniowaniem ludobójstwa przez Lemkina a trwającą wojną na Ukrainie, podkreślono aktualność jego dzieł w kontekście współczesności, uwzględniając zagrożenia nowych technologii oraz przemian kulturowych. Przywołano nowatorskie i odbierane jako kontrowersyjne w niektórych kręgach podejście Lemkina do przestępstwa zbrodni ludobójstwa. Zwrócono także uwagę na konieczność dalszego prowadzenia studiów nad pracami Lemkina oraz rozwijania badań nad nowymi obszarami, które mogą stać się „zbrodnią zbrodni” w obecnych czasach.

18

Rafała Lemkina autobiografia

43%

Grzeloński B.

Themis Polska Nova

|

2016

|

issue 2(11)

33-49

EN

Raphael Lemkin (1900–1959), a Polish-born jurist and Holocaust survior lead an extraordinary life of struggle – to educate the world about genocide and create mechanisms to punish perpetrators .Because of that his „Totally Unofficial. The Autobiography of Raphael Lemkin” draws attention. While writing about the book Bogdan Grzeloński gives a spotlight to these issues and events that Lemkins is silent about. Based on the newest resarch and publications he presents in detail the beginnings of Lemkins University education. He explains why Lemkn resigned from the prosecutors office and became lawyer. He describes how Lemkin was consistently building his position among the lawyers in Europe. He presents new fact about how Lemkins managed to save himself from Holocaust and flee from two aggressors, German and Soviet, that invaded Poland. And how, thanks to his acqauitance with the prominent Swedish laywer Karl Schlyter Lemkin first go to Stockholm and later emigrated to the United States. Finally Bogdan Grzeloński gives an account of Lemkins involment in the establishment of the Nuerenberg Tribunal. He is of the opinion, that even if many facts were omitted from this work, it dosent diminish its signifance. Raphael Lemkin autobiography is still an extraordinary book.

Refine search results

Reforma prawa karnego w Niemczech

Sowieckie ludobójstwo na Ukrainie

Z badań nad białostockim epizodem w biografii Rafała Lemkina

Reforma prawa karnego w Niemczech

Rafał Lemkin (1900-1959) – koryfeusz ludzkich sumień

Wkład Rafała Lemkina we wszechstronne zrozumienie ludobójstwa Ukraińców w Związku Sowieckim

Genocide – from the crime to the legal rule

Totalitarno-kolonialny wymiar sowieckiego ludobójstwa narodu ukraińskiego w świetle myśli Rafała Lemkina. Analiza politologiczna

O SOBIE SAMYM

„Nieoficjalny" – autobiografia Rafała Lemkina po polsku

O sobie samym

Wandalizm i barbarzyństwo — Rafała Lemkina koncepcja zbrodni nowego typu

Przestępstwa polegające na wywołaniu niebezpieczeństwa międzypaństwowego jako delicta iuris gentium (Wnioski na V Międzynarodową Konferencję Unifikacji Prawa Karnego w Madrycie)

Ewolucja władzy sędziego karnego. Reforma prawa karnego na tle stosunku jednostki do zbiorowości

Рафал лемкін (1900-1959), один із твоРців міжнаРодного кРимінального пРава. коРотка біогРафія

Poczet jurystów i ekonomistów (2). Rafał Lemkin (1900-1959) – patron „Głosu Prawa” 2019

The validity of R. Lemkin’s notion of genocide in the context of Russia’s war in Ukraine

Rafała Lemkina autobiografia