Search results

1

Dieu le Père dans le quatrième Évangile

100%

Devillers L.

The Biblical Annals

|

2005

|

vol. 52

|

issue 1

95-116

FR

Św. Jan bardzo często używa terminu patēr na określenie Boga w Jego relacji do Jezusa i do ludzi. Chrystologia Janowa jest teocentryczna: Ojciec posyła Syna pomiędzy ludzi, aby objawić im swą miłość i uczynić z nich swoje dzieci. Przez swą śmierć i zmartwychwstanie Syn otwiera ludziom drogę wiodącą do Domu Ojca. Uczniowie są zobowiązani do zachowania Jego słowa i do owocnego życia, poprzez które Ojciec zostaje uwielbiony. W modlitwie za swych wyznawców (J 17), Jezus uczy ich także mówienia do Ojca. W czwartej Ewangelii odkryć można elementy modlitwy „Ojcze nasz”, ukryte w oddzielnych fragmentach tekstu.

2

Tytuły chrystologiczne w Ewangelii Galilejskiej, czyli w źródle Q

84%

Buras K.

Tarnowskie Studia Teologiczne

|

2020

|

vol. 39

|

issue 2

31-47

EN

The article introduces the main Christological titles contained in the Q document. The central Christological title, in which the other terms are included, is the term “Son of God”. The authentic words of Jesus, which are contained in the Q source, indicate the awareness of Divine filiation and the unique bond between the Son and the Father. This document emphasizes Jesus’ authority also by using the title “Son of Man”. This title refers to the earthly life and to the anticipated judge in the eschatological future.

PL

Artykuł przybliża główne tytuły chrystologiczne zawarte w źródle Q. Centralnym tytułem chrystologicznym, w którym pozostałe określenia się zawierają, jest określenie „Syn Boży”. Autentyczne słowa Jezusa zawarte w źródle Q wskazują na świadomość Bożego synostwa, a także na wyjątkową więź Syna z Ojcem. Autorytet Jezusa dokument podkreśla również przez użycie tytułu „Syn Człowieczy”, który odnosi się do życia ziemskiego oraz do oczekiwanego sędziego w eschatologicznej przyszłości.

3

Duch synowskiego posłuszeństwa

84%

Piekarz D.

Polonia Sacra

|

2017

|

vol. 21

|

issue 1(46)

21-32

PL

Ewangeliści Marek i Łukasz wyraźnie mówią o prowadzeniu Jezusa przez Ducha po chrzcie w Jordanie. To stwierdzenie nabiera szczególnego znaczenia w powiązaniu ze stwierdzeniem św. Pawła, iż „wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi” (Rz 8, 14). Zatem prowadzenie przez Ducha jest znakiem rozpoznawczym Bożego synostwa wiernych, jest bowiem znakiem podobieństwa do Jednorodzonego Syna. Młody Kościół doświadcza również prowadzenia Ducha w misji apostolskiej: Duch wskazuje głosicielom Ewangelii konkretne zadania lub nie pozwala udać się w zamierzonym kierunku. Jednak poza tymi szczególnymi przypadkami prowadzenia „przestrzennego” istnieje też – i jest powszechne dla wszystkich wiernych – wewnętrzne prowadzenie przez Ducha drogą wierności Bogu. Wiąże się ono nieraz ze zmaganiem z ludzką słabością, ale prowadzi do świętości i poznania Boga.

EN

Evangelists Mark and Luke clearly say about the leading of Jesus by the Spirit after baptism in Jordan. This statement is gaining a particular meaning in connection with St. Pauls statement, that “all who are guided by the Spirit of God, are sons of God”. Therefore guidance by the Spirit is an identifying sign of God’s sonship of the faithful, as it is in fact a sign of similarity to the only begotten Son. Young Church also experiences leadership of the Spirit in apostles mission: the Spirit indicates specific tasks for the preachers of the Gospel, or doesn’t allow to go in the intended direction. But outside these special cases of “spatial” leadership, there is also – and it is common to all believers – internal guidance by the Spirit on the way of faithfulness to the God. More than once it involves the struggle with human weakness, but leads to the holiness and knowledge of God.

4

The Theology of Similarity in the Teaching of the Synod of Ancyra (358)

67%

Wołyniec W.

Collectanea Theologica

|

2021

|

vol. 91

|

issue 1

25-50

PL

Synod w Ancyrze (358) mówi o podobieństwie Syna κατ’ οὐσίαν do Ojca. Czy nauka synodalna jest herezją? Pierwsza część artykułu jest próbą teologicznej interpretacji podobieństwa, które okazuje się być podobieństwem osoby (Syna) do osoby (Ojca) i podobieństwem substancji (istoty). W drugiej części zostają przedstawione biblijne teksty, na których Synod opiera teologię podobieństwa, z ich synodalną interpretacją. Trzecia część dotyczy podobieństwa Syna do ludzi, które w ujęciu synodalnym jest analogiczne do podobieństwa Syna do Ojca, chociaż jest od niego różne. Końcowe wnioski ukazują znaczenie teologii podobieństwa, która może wnieść nowe impulsy dla współczesnej teologii.

EN

Recent research has addressed the problem of the orthodoxy of the teaching of the Synod of Ancyra, but has not dealt directly with the theology of similarity, which is not identical to the theology of the image, although it is close to it. The Synod focused on the similarity of the Son in God’s inner Trinitarian life, claiming that the Son is similar to the Father κατ’ οὐσίαν. It also mentioned the Son’s similarity to us. However, it did not take up the subject of the similarity between man and God or between man and man. The article shows the biblical basis of the synodal theology of similarity and its basic propositions. The difficult expression κατ’ οὐσίαν, defining the similarity of the Son to the Father, is the key to the understanding of the synodal theology. It means the similarity of a person to a person and the unity of persons on the level of substance.

5

Syn reprezentujący Ojca w "De Trinitate" św. Hilarego z Poitiers

67%

Grzywaczewski J.

Vox Patrum

|

2020

|

vol. 75

185-200

EN

The aim of this article is to present the teaching of Saint Hilary of Poitiers on the equality of the Son and the Father. Hilary explored the spiritual experience of Abraham, Sarah and Hagar; all of them saw an apparition of an angel, who was not an ordinary messenger of God but God himself, and more precisely – the Son. In a very similar way, the saint interpreted Moses’ experience near the burning bush in the desert: there was an angel, there was God of Israel, and there was the Son. God the Father and Creator cannot appear to people in a visible way. The Son could appear to some because of his connection to the material world. In this sense, theophanies in the Old Testament can be considered as Christophanies. According to Hilary and other Church Fathers, the events of the Old Testament anticipated Christ’s Incarnation. Hilary lived and worked in the time of Arian controversies. He accepted the Creed of Nicaea and he believed that the Son is equal to God the Father by having the same divine nature. Of course, he admitted there is a difference between the missions of the Father and the Son. Hilary’s teaching conformed to the early Christian Tradition as regards theological issues. The theology of the latter centuries, even in our times, has been inspired by the patristic theology found in Hilary’s thoughts.

PL

Artykuł oparty jest na dziele De Trinitate św. Hilarego z Poitiers, a ściślej mówiąc na tych fragmentach, które dotyczą doświadczenia Boga w rodzinie Abrahama. Tam, gdzie w Starym Testamencie jest mowa o Aniele Boga (aniele Jahwe), Hilary dopatrywał się Syna Bożego. W ten sposób wykazywał, że nauka o Synu Bożym znajduje się już w Starym Testamencie. Jeśli się czyta odpowiednio księgi Starego Przymierza, to można w nich dostrzec istnienie Syna oraz to, że jest On równy Ojcu. Niniejszy artykuł ukazuje zagrożenie dla wiary w Bóstwo Chrystusa w IV w. oraz wysiłek teologów, w tym św. Hilarego z Poitiers, w celu przedstawienia prawidłowej nauki na temat relacji Syna do Ojca.

6

La generazione del Figlio secondo san Tommaso d'Aquino nel suo commento del Sal 2,7

67%

Dąbrowski W.

Teologia w Polsce

|

2014

|

vol. 8

|

issue 2

5-29

EN

In the presentation of the subject – preceded by an Introduction, where the Aquinas is presented as Bible’s Commentator – the author examines the saint Thomas’ interpretations of the text Ps 2,7 regarding the theme of this research, confronted with the contemporary exegesis, and presents also two parallel commentaries of the text Hebr 1,5 and 5,5. The exposition is theological, doctrinal and biblical: the generation of the Son is spiritual, intellectual, natural and eternal. All this permits to the author to conclude that the doctrine on the generation of the Son presented by Saint Thomas in Commentary on the Ps 2,7 and parallels is very clear, rich and remains valid and topical and permits to remain in the faith and doctrine of the catholic Church.

PL

Siamo abituati che il pensiero teologico di san Tommaso d’Aquino viene presentato secondo la sua più famosa e più matura opera, cioè La Summa Theologiae, il che fa sì che non conosciamo il suo pensiero, altrettanto maturo, valido e interessante, contenuto nelle sue altre opere, soprattutto quelle esegetiche. L’Aquinate infatti, essendo magister in Sacra Pagina, non ha mai insegnato la sua Summa di Teologia, matutta la sua attività accademica era dedicata e concentrata sulla spiegazione-esegesi della Sacra Scrittura. Perciò questo studio ha per scopo presentare la dottrina della generazione del Figlio dal Padre, che troviamo nel suo commento al Sal 2,7 e nei commenti dei testi paralleli di Eb 1,5 e 5,5; con riferimenti al commento del Vangelo di Giovanni.

7

Trinity and Church in the light of Vatican II's Constitution Lumen Gentium

67%

Siwecki L.

|

2015

|

vol. 62

|

issue 2: Teologia dogmatyczna

153-173

EN

The whole itinerary of the Vatican II's dogmatic constitution Lumen Gentium on the Church is permeated with a trinitarian outlook. The Church has her origin in the Father's eternal plan of salvation. She not only is the result of his paternal love but also finds in the beatific communion with the Father her destiny and goal (LG 2). The universal project of Father's salvation is realized by the Son who enjoys unconditional primacy within that plan (LG 3). Originating in the mystery of Father's eternal plan of love and born of the paschal mystery of Jesus Christ's death and resurrection, the Church cannot live without the life given to her by the mission of the Holy Spirit. Therefore, the Church, whose origin is in the Father's love which comes into effect through the paschal mystery of the Son, is vivified and renewed by the Spirit (LG 4). The Church is thus the work of the Trinity. This is the fundamental understanding of the Church in Lumen Gentium. The Church of Vatican II is the “Ecclesia de Trinitate”. The Church is “a people made one with the unity of the Father, the Son and the Holy Spirit”.

PL

Konstytucja dogmatyczna o Kościele Lumen gentium przyczyniła się do pogłębienia analizy trynitarnego charakteru Kościoła. Relacja owa dotyka nie tylko natury początku Kościoła, ale odnosi się również do jego permanentnej struktury, zgodnie z twierdzeniem patrystycznym Ecclesia de Trinitate. Jego struktura jest de unitate Patris et Filii et Spiritus Sancti plebs adunata (LG 4). Ecclesia de Trinitate wskazuje nie tylko na fakt, że Kościół rodzi się z tajemnicy trynitarnej Boga, lecz także przypomina, że jego natura jest przeniknięta Trójcą. Życie oraz posłannictwo Kościoła można ująć, w sposób analogiczny, w perspektywie życia wewnątrztrynitarnego. Tym samym Kościół stanowi owoc Boskiego planu zbawienia. Bierze początek z odwiecznej i szczodrobliwej miłości Ojca (LG 2). Owa miłość objawiła się i zrealizowała poprzez wcielenie, śmierć i zmartwychwstanie Syna (LG 3) oraz poprzez nieustanną i ożywiającą obecność Ducha Świętego (LG 4). Należy jednak rozważnie wyrażać owe istotne relacje, unikając „nieuzasadnionych” i wymuszonych odniesień struktury Kościoła do natury Boga Trójjedynego. Warto bowiem pamiętać, jak przypomniał Kard. Ratzinger (OR 8.11.2000), o ostrożności wobec rozprzestrzeniającej się tendencji, która bezpośrednio transponuje tajemnicę trynitarną na strukturę Kościoła.

8

La generazione del Figlio secondo san Tommaso d’Aquino nel suo commento del Sal 2,7

51%

Dąbrowski W.

Teologia w Polsce

|

2014

|

vol. 8

|

issue 2

5-29

IT

Siamo abituati che il pensiero teologico di san Tommaso d’Aquino viene presentato secondo la sua più famosa e più matura opera, cioè La Summa Theologiae, il che fa sì che non conosciamo il suo pensiero, altrettanto maturo, valido e interessante, contenuto nelle sue altre opere, soprattutto quelle esegetiche. L’Aquinate infatti, essendo magister in Sacra Pagina, non ha mai insegnato la sua Summa di Teologia, ma tutta la sua attività accademica era dedicata e concentrata sulla spiegazione-esegesi della Sacra Scrittura. Perciò questo studio ha per scopo presentare la dottrina della generazione del Figlio dal Padre, che troviamo nel suo commento al Sal 2,7 e nei commenti dei testi paralleli di Eb 1,5 e 5,5; con riferimenti al commento del Vangelo di Giovanni.

EN

In the presentation of the subject – preceded by an Introduction, where the Aquinas is presented as Bible’s Commentator – the author examines the saint Thomas’ interpretations of the text Ps 2,7 regarding the theme of this research, confronted with the contemporary exegesis, and presents also two parallel commentaries of the text Hebr 1,5 and 5,5. The exposition is theological, doctrinal and biblical: the generation of the Son is spiritual, intellectual, natural and eternal. All this permits to the author to conclude that the doctrine on the generation of the Son presented by Saint Thomas in Commentary on the Ps 2,7 and parallels is very clear, rich and remains valid and topical and permits to remain in the faith and doctrine of the catholic Church.

PL

Św. Tomasz z Akwinu wyjaśnia teologicznie, że Pierwsza i Druga Osoba Trójcy Świętej, tj. Ojciec i Syn, są wobec siebie w prawdziwej i właściwe relacji ojcostwa i synostwa. Prawdziwe i własne synostwo Syna ma swoją podstawę w naturalnym zrodzeniu przez Ojca. Odwieczne zrodzenie Syna przez Ojca jest stwierdzone w Ps 2,7 i paralelnych tekstach Hbr 1,5 i 5,5. To odwieczne zrodzenie Syna przez Ojca Akwinata przedstawia jako czysto duchowe i intelektualne, czyli jako akt intelektu Ojca; dlatego Syn jest Słowem zrodzonym przez akt intelektywny Ojca. W ten sposób są ukonstytuowane teologicznie także Osoby, z zachowaniem tearchii Ojca: Ojciec jest tym, który zradza, a Syn jest tym, który jest zrodzony. To zrodzenie Syna, czyli poczęcie Słowa, jest odwiecznym mówieniem Ojca, tak że Słowo jest poczęte w sercu Ojca, który wypowiadając siebie samego zrodził Syna równego sobie we wszystkim. Dzięki temu Doktor Anielski wykazuje, właśnie na podstawie odwiecznego zrodzenia, że Syn jest współistotny Ojcu.

Refine search results

2 Teologia w Polsce

1 Collectanea Theologica

1 Polonia Sacra

1 Roczniki Teologiczne

1 Tarnowskie Studia Teologiczne

1 The Biblical Annals

1 Vox Patrum

2 Dąbrowski W.

1 Buras K.

1 Devillers L.

1 Grzywaczewski J.

1 Piekarz D.

1 Siwecki L.

1 Wołyniec W.

1 2021

2 2020

1 2017

1 2015

2 2014

1 2005

Dieu le Père dans le quatrième Évangile

Tytuły chrystologiczne w Ewangelii Galilejskiej, czyli w źródle Q

Duch synowskiego posłuszeństwa

The Theology of Similarity in the Teaching of the Synod of Ancyra (358)

Syn reprezentujący Ojca w "De Trinitate" św. Hilarego z Poitiers

La generazione del Figlio secondo san Tommaso d'Aquino nel suo commento del Sal 2,7

Trinity and Church in the light of Vatican II's Constitution Lumen Gentium

La generazione del Figlio secondo san Tommaso d’Aquino nel suo commento del Sal 2,7