Search results

1

Wywiad rzeka ze Światosławem Szewczukiem jako odmiana tekstu autobiograficznego

100%

Jakubowska-Krawczyk K.

Studia Polsko-Ukraińskie

|

2020

|

vol. 7

155-167

PL

The article analyses the extended interview Dialogue Heals all Wounds carried out by Marek Tomalik, the head of the foreign department of the Catholic Information Agency, with Sviatoslav Shevchuk, Major Archbishop of Kiev, the head of the Ukrainian Greek Catholic Church, published in 2018 by the Znak Publishing House. The focus is on the genre features that allow to categorise this text as autobiographical literature. When analysing the memories of the main character, special attention is devoted to the construction of his personal, group, and national identity in the text.

2

Analiza stylistyczno-porównawcza karpackich obiektów sakralnych ze szczególnym uwzględnieniem greckokatolickiej świątyni w Łosiu

75%

Wójtowicz B.

Studia Ecologiae et Bioethicae

|

2006

|

vol. 4

|

issue 1

91-102

EN

The article contains a stylistic comparison of the analysis of religious objects and their description of the landscape of the Carpathian region.

3

The Value of the Ukrainian Greek Catholic Church in Preservation of the National Religious Rights оf the Ukrainians: 60s–70s of the 20th Century

63%

Kindrachuk N.

Historia i Polityka

|

2017

|

issue 22(29)

97-105

EN

In the article we studied the Ukrainian Greek Catholic Church as an integral part, a national factor in the religious process of the Ukrainians, living in western regions of the USSR during the 1960s and 1970s. The research gave a comprehensive analysis of the place and role of the church in nation-building and preservation of ethnic and national identity of the titular representatives of the Ukraine’s nation during the Soviet anti-religious campaign. We described the activities of the Greek Catholic clergy, whose aim was the consolidation of national-patriotic forces and the formation of religious opposition among the Ukrainians. The article also outlined the policy vectors of the atheistic communist ruling elite and revealed their essence, covered violent reorientation of Greek Catholics to Orthodoxy. In terms of religious oppression and persecution, the Ukrainian Greek Catholic Church continued its development of underground and become a consolidating factor in Western Ukrainian struggle for their national and religious rights. It has become an important factor in ethnicity creation and a spiritual and cultural self of the Ukrainian people.

4

Greek Catholic Church and its Clergy in the Western and Northern Territories of Poland Between 1947 and 1957 – аn Outline of a Collective Portrait

63%

Hałagida I.

Przegląd Zachodniopomorski

|

2020

|

issue 4

5-26

PL

Tekst jest próbą ukazania zbiorowego portretu greckokatolickich osób duchownych i konsekrowanych, które po 1947 r. (tj. po akcji „Wisła”) znalazły się na zachodnich i północnych ziemiach Polski. Analizie poddano 142 postacie (kapłani diecezjalni, zakonnicy i zakonnice), którym przyszło funkcjonować w skrajnie niesprzyjających warunkach, sprowadzających się w praktyce do faktycznego zakazu funkcjonowania duszpasterstwa greckokatolickiego oraz pełnienia przez osoby konsekrowane jakiejkolwiek posługi w tym rycie wśród – także przesiedlonych – wiernych. Na podstawie materiałów archiwalnych z archiwów państwowych oraz – przede wszystkim – kościelnych (greckokatolickich i rzymskokatolickich), a także literatury przedmiotu, przeanalizowano wspomnianą grupę m.in. pod kątem wieku, daty święceń, wstąpienia do zakonu lub zgromadzenia czy też pełnienia posługi – w warunkach braku alternatywy – w obrządku łacińskim. Nie pominięto także kwestii powrotu do rodzimego rytu duchownych (gdy już to było możliwe) oraz zaangażowania w strukturach lojalnych wobec władz (państwowy „Caritas” czy „księża patrioci”). Publikacja jest pierwszą próbą podjęcia tytułowego zagadnienia w takiej skali.

EN

The text is an attempt to show a group portrait of Greek-Catholic clergy and consecrated persons who, after 1947, (after the “Vistula” action) found themselves in the western and northern parts of Poland. The analysis was carried out based on 142 people (diocesan priests, monks and nuns), who had to function in extremely unfavourable conditions, which in practice resulted in an actual ban on the functioning of the Greek Catholic pastoral ministry and on any religious performance by consecrated persons of the ministry among – also resettled – believers. On the basis of archival materials from state and – above all – ecclesiastical (Greek-Catholic and Roman-Catholic) archives, as well as the literature on the subject, the aforementioned group was analysed in terms of age, date of ordination, entry into the monastery or congregation, or the exercise of ministry – in the absence of an alternative – in the Latin rite. The question of a return to the native spiritual habit (when it was possible) and of the involvement in structures loyal to the authorities (the state “Caritas” or “Patriotic Priests”) was also examined. This publication is the first attempt to address the issue on such a nationwide scale.

5

Ogniwa z dziejów duszpasterstwa w polskich formacjach granicznych

51%

Banaszek B.

Studia Gdańskie

|

2011

|

issue 29

155-162

PL

Dzieje polskiego duszpasterstwa wojskowego sięgają początków państwowości polskiej. W zorganizowanej formie, w tym w odniesieniu do formacji ochraniających granice państwa, funkcjonuje ono od czasu odzyskania niepodległości w 1918 r. Specyfika duszpasterstwa wojskowego wynika z faktu, że jest ono realizowane wobec żołnierzy, którzy tworzą raczej zamkniętą strukturę zawodową. Służba w wojsku naznaczona jest nierzadko stresogennymi sytuacjami. Kapelani muszą uwzględnić szczególną sytuację w jakiej znajdują się wojskowi i ich rodziny. Punktem odniesienia dla ich pracy duszpasterskiej jest dewiza Wojska Polskiego: Bóg, Honor, Ojczyzna. Zawartą w niej treść kapelani powinni potwierdzać osobistym przykładem i zaangażowaniem.

EN

The history of the pastoral care for the Polish military is going back to the beginning of the Polish state. However the organized pastoral care started its existence after Poland regained its independence in 1918. The border units, which were responsible for security and stability of the internal state, were appointed chaplains for pastoral ministry. Trying to determine what is the military pastoral care we stressed its specific form. Ordinary pastoral tasks conducted among soldiers due to a hermetic structure of military institutions, from being born in this situation, stress, tension and interpersonal and personal problems. A Chaplain should take into account the unique character of the military service and especially problems faced by the officers, acquainting them with the principles of Christian life. Chaplains should remember the motto of the Polish military: God, Honor, Fatherland and they should lead the soldiers by their own example.

6

A Brief Overview of Scientific and Publicistic Writings of Major Archbishop of the Ukrainian Greek Catholic Church Josyf Slipyi

51%

Proniuk M.

Studia Orientalne

|

2022

|

issue 4(24)

160-171

RU

В статье представлен анализ сочинений архиепископа Иосифа Слипого (1892–1984). Все они были собраны, систематизированы и изданы в 1968–2003 годах его ближайшими сотрудниками (как Иван Хома, Иван Яцив, Юрий Федорив, Иван Музыцка). Название этого произведения «Opera Omnia Josephi (Slipyi-Kobernyckyj-Dyčkovskyj) archiepiscopi maioris». Cегодня мы имеем восемнадцать томов научных трудов, очерков, обзоров, монографий, путевых заметок и статей. Все они ранее публиковались в различных изданиях. В статье мы разделим их на два блока. Первая часть – это сочинения первого периода деятельности Иосифа Слепого. Большинство из них имеют богословское содержание. Другая часть – это тексты разного назначения: философско-богословского содержания, истории догматов, истории церковной культуры, исторические очерки: педагогические, биографии и статьи. Автор затрагивает разные темы повседневной жизни. Ценность сочинений Иосифа Слипого состоит в возможности осмысления ситуации своего времени. Его предложения остаются актуальными и сегодня не только для церковной иерархии, но и для всех христиан. Архиепископ Иосиф всю свою жизнь много трудился и на благо Церкви, и на благо своей Родины. Он обладал широким кругозором и никогда не концентрировался на работе в каком-то конкретном направлении, но заботился об обеспечении широкого круга духовных, материальных и культурных потребностей украинцев, а затем и диаспоры. Он оставил ценное наследие своим потомкам, особенно в своих научных работах.

EN

This paper presents the analysis of the writings of Archbishop Josyf Slipyi (1892–1984). All of them were collected, systematized, and published during 1968–2003 by his close collaborators – Ivan Khoma, Ivan Yatsiv, Yurii Fedoriv, and Ivan Muzycka. The title of this work is “Opera Omnia Josephi (Slipyi-Kobernyckyj-Dyčkovskyj) archiepiscopi maioris”. Today, we have eighteen volumes of scientific works, sketches, reviews, monographs, travel notes and articles. All of them were previously published in various editions. In the article, we divide them into two blocks. The first part is the writings of the first period of Josyf Slipyi’s activity. Most of them have theological content. The other part is the texts with different objectives: the philosophical and theological dimension, the history of dogmas, the history of ecclesiastical culture, and the historical essays: pedagogical, biographies and articles. The author deals with different themes in daily life. The value of Josyf Slipyi’s writings is the possibility of understanding the situation of his time. His suggestions remain current even today, not only for the ecclesial hierarchy but also for all Christians. Archbishop Josyf worked hard all his life for the Church’s and his homeland’s good. He had a broad vision and never focused on working in a specific direction, but he cared about providing a wide range of spiritual, material and cultural needs of Ukrainians and then in the Diaspora. He left a valuable legacy to his descendants, particularly in his scientific works.

7

Ekumeniczna koncepcja Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego

51%

Trochanowski A.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2016

|

issue 23

201-211

PL

Katolickie Kościoły wschodnie (KKW) stanowią integralną część Kościoła powszechnego. Dekret o Kościołach Wschodnich Katolickich „Orientalium Ecclesiarum” podkreśla, że posiadają one taką samą godność w relacji do siebie oraz do Kościoła łacińskiego. Działania tychże Kościołów na płaszczyźnie ekumenicznej określają dokumenty Soboru Watykańskiego II: Dekret o Kościołach Wschodnich Katolickich „Orientalium Ecclesiarum” oraz Dekret o Ekumenizmie „Unitatis Redintegratio”. KKW mają także prawo i obowiązek pomagać Stolicy Apostolskiej zrozumieć chrześcijański Wschód w poszukiwaniu utraconej jedności. Na tych Kościołach ze względu na wspólne dziedzictwo duchowe chrześcijańskiego Wschodu spoczywa odpowiedzialność współpracy z Kościołami prawosławnymi. W trosce o jak najlepsze relacje z bratnimi chrześcijanami pomocą ma służyć dokument opracowany przez Synod Biskupów Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego pt. Koncepcja ekumeniczna Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego (UKGK). Dokument został ogłoszony 23 grudnia 2015 r., a swojej mocy prawnej nabrał 23 lutego 2016 r. Koncepcja, zatwierdzona na pięć lat, szczegółowo przedstawia zagadnienia dotyczące genezy UKGK. Ponadto podchodzi bardzo krytycznie do procesów historycznych, które z jednej strony utrudniały rozwój UKGK, a z drugiej stanowiły zagrożenie utraty własnej tożsamości. Koncepcja ekumeniczna UKGK ukazuje otwartość na dialog z Kościołami prawosławnymi, w sposób szczególny na Ukrainie, oraz podkreśla potrzebę zjednoczenia chrześcijan, którzy są spadkobiercami chrztu św. Włodzimierza. W zakończeniu ekumenicznej koncepcji Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego autorzy stwierdzają, że odrodzenie wiary na Ukrainie nastąpi poprzez odnowienie Kościoła kijowskiego w jednym patriarchacie w jedności z biskupem Rzymu i z innymi Kościoła partykularnymi.

EN

Eastern Catholic Churches (ECC) are an integral part of the universal Church. The Decree about Catholic Eastern Churches ‘Orientalium Ecclesiarum’ emphasizes that they have the same dignity in relation to each other and to the Latin Church. The actions of these churches on the field of ecumenism are determined by the documents of the Second Vatican Council: The Decree about Ecumenism ‘Orientalium Ecclesiarum’ and The Decree about Catholic Eastern Churches ‘Unitatis Redintegratio’. ECC Churches also have the right and duty to help the Holy See to understand the Christian East in search of the lost unity. These churches are responsible for cooperating with Orthodox Churches because of their common spiritual heritage. The Synod of Bishops of the Ukrainian Greek Catholic Church prepared a document in the interest of the best possible relations with fraternal Christians. The mentioned document is entitled ‘The ecumenical concept of the Ukrainian Greek Catholic Church’ (UGCC). It was published on 23 December 2015 and its legal force took on 23 February 2016. The concept has been approved for five years. The idea broadly describes the issues that are the source of the UGCC. The document is very critical to the historical processes, which on the one hand, hindered the development of UGCC and on the other hand posed a threat of losing its own identity. The ecumenical concept of the UGCC shows openness to dialogue with Orthodox Churches in particular in the Ukraine and emphasizes the need to unite the Christians, who are the heirs of St. Vladimir baptism. In the end of the ecumenical concept of the UGCC the authors state that the revival of faith in the Ukraine will take place through the renewal of the Church of Kiev in one Patriarchate in union with the Roman Pontiff and with the other particular Churches.

8

Main Vectors of International Activity of the Ukrainian Greek Catholic Church

38%

Verbytskyi V.

Roczniki Kulturoznawcze

|

2021

|

vol. 12

|

issue 2

71-83

PL

Główne obszary aktywności międzynarodowej Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego Od lat 50. do lat 80. XX wieku w krajach, w których istniała ukraińska diaspora migracyjna, utrzymywał się Kościół katolicki wschodni (kultywujący tradycję bizantyjską). W latach 60. XX wieku tak zorganizowany kościół powstał w diasporze ukraińskiej. Nazwano go Ukraińskim Kościołem Katolickim. Na czele metropolii halickiej stanął Andrzej Szeptycki, sprawując urząd do roku 1944. Jego następcą został Josyf Slipyj, który był pasterzem metropolii do 1984 roku. Ukraiński Kościół Katolicki ten obejmował także dwie diecezje w USA i Kanadzie, pod przewodnictwem łącznie 18 biskupów (poza wymienionymi metropolitami). Kościół liczył około 1 mln wyznawców i 900 księży. Najliczniejsze grupy wiernych mieszkały we Francji, Jugosławii, Wielkiej Brytanii, Brazylii, Argentynie i Australii. Dziś liczba grekokatolików na świecie wynosi ponad 7 milionów. Współpraca międzywyznaniowa na szczeblu międzynarodowym w kontekście rozwiązywania zaszłości historycznych wydaje się być całkiem owocna. Dobrym przykładem są uroczystości, które odbyły się 28 czerwca 2013 r. dla upamiętnienia ofiar 70. rocznicy rzezi wołyńskiej. Na wstępie przedstawiciele Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego i Kościoła rzymskokatolickiego w Polsce podpisali wspólną deklarację, potępiającą ówczesne akty przemocy. Polacy i Ukraińcy zostali wezwani do przeproszenia i rozpowszechniania prawdziwych informacji o zbrodni. Jest to z pewnością znaczący krok w kierunku pojednania między obydwoma narodami. Najbardziej oczywistym faktem jest to, że Kościoły tradycji kijowskiej, Kościół Prawosławny Ukrainy i Ukraiński Kościół Greckokatolicki, a także Kościoły protestanckie (Wszechukraiński Związek Kościołów Ewangelickich – Zielonoświątkowcy, Ukraiński Kościół Luterański, Niemiecki Kościół Ludowy) – opowiadają się za zacieśnieniem stosunków Ukrainy z Unią Europejską. Transformacja społeczeństwa ukraińskiego pod kątem członkostwa w zjednoczonej Europie (Unii Europejskiej) jest ich zdaniem gwarancją wzmocnienia suwerenności państwowej oraz zapewnienia demokratycznego rozwoju państw i społeczeństwa ukraińskiego.

EN

During the 1950s and 1980s, the Eastern Catholic Church (sharing the Byzantine tradition) was maintained in countries with a Ukrainian migrant diaspora. In the 1960s, this branched and organized church was formed in the Ukrainian diaspora. It was named the Ukrainian Catholic Church (UCC). The Galician Metropolitan Department was headed by Andriy Sheptytskyi until 1944, and after that Sheptytskyi was preceded by Yosyp Slipiy, who headed it until 1984. In addition to the Major Archbishop and Metropolitan Yosyp, this church included two dioceses (in the United States and Canada), a total of 18 bishops. It had about 1 million believers and 900 priests. The largest groups of followers of the union lived in France, Yugoslavia, Great Britain, Brazil, Argentina, and Australia. Today, the number of Greek Catholics in the world is more than 7 million. The international cooperation of denominations in the field of resolving historical traumas of the past seems to be quite productive. An illustrative example was shared on June 28, 2013. Preliminary commemorations of the victims of the 70th anniversary of the Volyn massacres, representatives of the UGCC and the Roman Catholic Church of Poland signed a joint declaration. The documents condemned the violence and called on Poles and Ukrainians to apologize and spread information about the violence. This is certainly a significant step towards reconciliation between the nations. The most obvious fact is that the churches of the Kyiv tradition-ОCU and UGCC, as well as Protestant churches (All-Ukrainian Union of Evangelical Churches-Pentecostals, Ukrainian Lutheran Church, German People’s Church)-are in favor of deepening the relations between Ukraine and the European Union. A transformation of Ukrainian community to a united Europe, namely in the European Union, which, in their view, is a guarantee of strengthening state sovereignty and ensuring the democratic development of countries and Ukrainian society.

Refine search results

1 Historia i Polityka

1 Przegląd Zachodniopomorski

1 Roczniki Kulturoznawcze

1 Studia Ecologiae et Bioethicae

1 Studia Gdańskie

1 Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

1 Studia Orientalne

1 Studia Polsko-Ukraińskie

1 Banaszek B.

1 Hałagida I.

1 Jakubowska-Krawczyk K.

1 Kindrachuk N.

1 Proniuk M.

1 Trochanowski A.

1 Verbytskyi V.

1 Wójtowicz B.

1 2022

2 2021

1 2020

1 2017

1 2016

1 2011

1 2006