Search results

1

Konwencja madrycka – Konwencja z Niamey: europejski wzorzec dla Afryki

100%

Dumała H.

Border and Regional Studies

|

2016

|

vol. 4

|

issue 1

25-41

PL

Celem artykułu jest udzielenie odpowiedzi na dwa zasadnicze pytania. Po pierwsze, czy, i jeżeli tak, to w jakim stopniu, Unia Afrykańska przygotowując konwencję o współpracy transgranicznej wzorowała się na rozwiązaniach europejskich opracowanych przez Radę Europy? Chodzi o takie kwestie, jak przyjęta definicja współpracy transgranicznej, struktura oraz treść konwencji. Po drugie, które z rozwiązań zastosowanych w Konwencji z Niamey wynikają ze specyfiki sytuacji na kontynencie afrykańskim i na czym one polegają? Analizie poddano wyłącznie akty prawne (analiza komparatywna treści konwencji), a nie empiryczne przykłady współpracy transgranicznej.

EN

The article is aimed at addressing two crucial questions. Firstly, when preparing convention on trans-border cooperation, has the African Union used as a model the European solutions elaborated by the Council of Europe and, if yes, to what extent? The scope of potential benchmarks includes a definition of trans-border cooperation, structure and content adapted in the convention. Secondly, which of the solutions applied in the Niamey Convention are determined by conditions peculiar to Africa and what are the characteristic features of these solutions? Instead of an empirical analysis of the examples of trans-border cooperation, this article is based on an analysis of the legal sources (the comparative content analysis of the conventions).

2

Sprawy Afryki na Monachijskiej Konferencji Bezpieczeństwa (2015–2019)

100%

Kruk A.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2020

|

issue 2

79-93

PL

Celem artykułu było wskazanie roli i miejsca Czarnego Kontynentu podczas Monachijskiej Konferencji Bezpieczeństwa (Munich Scecurity Conference, MSC), a tezą stwierdzenie, że problemy bezpieczeństwa Afryki po 2015 r. stały się ważne w agendzie MSC. Organizowana przez Wolfganga Ischingera konferencja umożliwiła kontaktowanie się i wymienianie doświadczeń politykom z Afryki i innych kontynentów. Wśród analizowanych źródeł uwzględnione zostały przemówienia polityków i strony internetowe instytucji, m.in. Unii Afrykańskiej i Forum Tana. Aby sformułować wnioski i oceny uwzględniono wiedzę o teorii: integracji, regionalnych konfliktów bezpieczeństwa, upodmiotowienia i feministycznej teorii stosunków międzynarodowych.

EN

The aim of the article is to present the place and status of the African continent on the agenda of the Munich Security Conference (MSC) and the thesis states, that Africa’s security problems after 2015 became a priority during the MSC. The conference, organized by Wolfgang Ischinger, enabled politicians from Africa and other continents to meet and exchange experiences. Analyzed sources included speeches of politicians and websites of institutions such as the African Union or the Tana Forum. In articulating the conclusions following theories were taken into consideration: the theory of integration, regional security complex theory, empowerment theory and feminist theory in international relations.

3

EU-Africa Relations: Towards a New Comprehensive Strategy With Africa. Between a Rock and a Hard Place

80%

Forysiński W., Emmanuel A.

Przegląd Strategiczny

|

2020

|

issue 13

61-78

PL

Unia Europejska ma długą historię stosunków i strategicznego partnerstwa z Afryką. Dziś jednak stosunki Unii Europejskiej z Afryką są na rozdrożu, a ich partnerstwo musi ulec głębokiej i szybkiej transformacji. Aby właściwie zbadać ten problem badawczy i odpowiedzieć na pytania badawcze dotyczące przyszłości partnerstwa Unii Europejskiej z Afryką, artykuł dowodzi, że nadszedł czas na jego zmianę i redefinicję. Głównym celem tego artykułu jest identyfikacja nadrzędnych ram nowego partnerstwa UE z Afryką, analiza jego elementów konstytutywnych, złożonego charakteru i zakresu, aktorów, podstaw prawnych, i pozycji negocjacyjnych stron nowego partnerstwa. Badania prowadzono z wykorzystaniem wielu metod badawczych, przede wszystkim analizy tekstowej źródeł podstawowych – dokumentów regulujących stosunki UE z Afryką, literatury, analizy dokumentalnej, a także analizy porównawczej, kontekstualnej i historycznej. Trudności przed jakimi stoją negocjatorzy Unii Europejskiej i ich afrykańscy partnerzy, których oczekiwania są często dramatycznie rozbieżne, rodzą ciekawość i refleksję na temat nowego partnerstwa. Autorzy wychodzą z założenia, że partnerstwo Unii Europejskiej z Afryką jest procesem i nie stoi w miejscu. Jest to proces coraz ściślejszego związku, który stopniowo przekształcił się w kompleksowy system instrumentów i instytucji i podzielił się na dwa równoległe partnerstwa – partnerstwo Unii Europejskiej z państwami Afryki, Karaibów i Pacyfiku i partnerstwo Unii Europejskiej z Unią Afrykańską. Oba te partnerstwa są dzisiaj przedmiotem ponownych negocjacji, a prawdopodobieństwo pomyślnego zakończenia negocjacji do końca 2020 roku pozostaje zdaniem autorów pod znakiem zapytania. Niemniej jednak naszym ogólnym wnioskiem i prognozą jest, że partnerstwo Unii Europejskiej z Afryką zostanie wzmocnione i zbliży się o krok do zintegrowanego, kompleksowego partnerstwa i skutecznych ram dla stosunków Unii Europejskiej z Unią Afrykańską.

EN

The European Union has a long history of relations with Africa and Africa has always been a strategic partner for the European Union. Today, however, the European Union’s relations with Africa are at a crossroads and the partnership needs to undergo a profound and rapid change. In order to properly investigate this research problem and to address its research questions concerning the future of the EU-Africa partnership, it is demonstrated that the time has come for change and redefinition of the partnership. Therefore, the overall aim of the article is to provide an insight into the EU’s new partnership with Africa, to explore its complex, fragmented nature and scope, actors, legal bases, constitutive elements and different ways both sides are going to present the new agreement to their respective constituencies. The way this research is pursued combines a number of methods. It involves textual analysis of primary sources – the instruments regulating the EU’s relations with Africa, secondary sources, documentary analysis as well as comparative, contextual and historical analysis. The complexities facing the EU and its African partners encourage curiosity and reflection about the new partnership. The article strongly emphasizes that the EU-Africa partnership does not stand still. It is a process of ever closer partnership. It has evolved from a relatively limited scale into a comprehensive system of normative instruments and institutions. And it has bifurcated into EU-ACP and EU-AU partnerships and today both partnerships are being re-negotiated. The likelihood of the negotiations being completed successfully, optimistically, by the end of 2020, remains open. It is our overall conclusion and prediction that the EU-Africa partnership will be enhanced and move a step closer to an integrated, comprehensive partnership, an effective framework for EU-AU relations.

4

Kwestie bezpieczeństwa w polityce zagranicznej RPA po 1994 roku - wybrane problemy

80%

Żukowski A.

Forum Politologiczne

|

2014

|

vol. 17 - Konteksty bezpieczeństwa w Afryce. Konflikty, wojny, polityki bezpieczeństwa

279-300

EN

At the beginning of the paper very brief history of contemporary South African foreign policy is presented (period of apartheid and transition) and fundamental changes of the goals of South African foreign policy after 1994 are also depicted. The analysis is focused on engagement of the RSA in Africa and especially in Southern Africa in the context of peace and security. Special attention is drawn into South African activities in the United Nation's and African Union's peace-making and peace-building operations as well as peace negotiations of the South African presidents: Nelson Mandela, Thabo Mbeki and Jacob Zuma. Also the RSA efforts for global peace and security are taken into account.

5

Kryzys w Mali. Rola afrykańskich sił pokojowych AFISMA

80%

Lizak W.

Forum Politologiczne

|

2014

|

vol. 17 - Konteksty bezpieczeństwa w Afryce. Konflikty, wojny, polityki bezpieczeństwa

141-159

EN

At basis in crisis in Mali in 2012 lay Tuaregs independence aspirations. The Separatist National Movement for the Liberation of Azawad, aim at secession of northern provinces of the country, has been intensified in 2011 due to inflow for country arms and former soldiers from Libyan army. Military progress of MNLA have allowed proclamation of independence Azawad, however fundamentalist organizations have taken charge of this territory: Al-Qaeda of the Islamic Maghreb, Ansar Dine and Movement for Unity and Jihad in West Africa (MUJAO). Such evolution of situation has made a threat to the secu¬rity interests for African states as well as powers of the West. As a consequence the procedures and mechanisms were launched in support of the Government in Mali in regaining control of the northern provinces of the country. Member states of the Economic Community of West African States (ECOWAS) established operation AFISMA (African-led International Support Mission to Mali), with the support of the African Union and the United Nations. France, simultaneously, decided on military intervention in Mali (operation “Serval”). Within several weeks at the beginning of 2013 French and African combat units take control on northern Mali making impossible further expansion of fundamentalist organization, and AFISMA has taken stabilization operation next weeks. Operation lasted for half 2013, when it has been substituted by UN mission (MINUSMA).

6

Regional security system after the cold war- a game of power and nterest.

61%

Białoskórski R.

Przegląd Geopolityczny

|

2021

|

vol. 35

EN

The paper analyses the regional security system (RSS) concept consisting of regional security organizations (RSOs) related to five regional security blocks (RSBs): Western RSB, CIS/CSTO RSB, CIS-Asia RSB, African RSB, and East-West RSB, after a Cold War. Relying on the empirical data received from powermetric formal model approach, the balance of power, as well as the security interests of the RSBs have been determined. The East-West RSB represented by the OSCE is the leader in all categories of powermetric ranking according to economic power, military power, and geopolitical power, composed by the NATO’s, EU’s, as well as the CIS/CSTO RSB countries. The economic, military, and geopolitical power of the NATO (more broadly the Western RSB) is the strongest pillar of the OSCE power. The non-NATO states, like the Russian Federation only slightly impact the power of the OSCE. The security interests of the Western RSB countries are quite different in comparison to the CIS/CSTO RSB states in OSCE.

PL

W artykule przeanalizowano koncepcję regionalnego systemu bezpieczeństwa (RSS) po zimnej wojnie, składającą się z regionalnych organizacji bezpieczeństwa (RSO) powiązanych z pięcioma regionalnymi blokami bezpieczeństwa (RSB): Zachodnim, Rosyjskim (WNP/OUBZ), CIS-Azjatyckim, Afrykańskim i Północnym. Opierając się na danych empirycznych otrzymanych z metodycznego modelu potęgometrycznego, określono równowagę sił, a także interesy związane z bezpieczeństwem poszczególnych bloków. Blok Północny, reprezentowany przez OBWE, jest liderem we wszystkich kategoriach rankingu potęgometrycznego zarówno jeśli chodzi o potęgę gospodarczą, militarną jak i geopolityczną. W jego skład wchodzą państwa NATO, UE, a także państwa WNP/OUBZ. Potęga gospodarcza, militarna i geopolityczna NATO (szerzej bloku zachodniego) jest najsilniejszym filarem potęgi OBWE. Państwa nie należące do NATO, jak Federacja Rosyjska, tylko w niewielkim stopniu wpływają na siłę OBWE. Interesy bezpieczeństwa bloku zachodniego są zupełnie inne niż w krajach WNP.

Refine search results

2 Forum Politologiczne

1 Border and Regional Studies

1 Krakowskie Studia Międzynarodowe

1 Przegląd Geopolityczny

1 Przegląd Strategiczny

1 Białoskórski R.

1 Dumała H.

1 Emmanuel A.

1 Forysiński W.

1 Kruk A.

1 Lizak W.

1 Żukowski A.

1 2021

2 2020