Search results

1

Trump–Putin. Stosunki USA–Rosja w 2017 r.

100%

Legucka A.

Sprawy Międzynarodowe

|

2017

|

issue 4

76-91

EN

Vladimir Putin had high hopes for relations between Russia and the U.S. during Donald Trump’s presidency, but bilateral contacts deteriorated following a report about Russia meddling in the U.S. presidential election. The aim of this article is to analyse U.S.-Russia rivalry in the first year after Trump took office, examining both domestic factors impacting on American and Russian foreign policy and the interests of both countries on the international arena.

2

Władza w Rosji – logika samorekonstrukcji systemu

75%

Bartnicki A.

Społeczeństwo i Polityka

|

2020

|

issue 2(63)

5-25

PL

Potencjał i społeczne przyzwolenie na zmiany w Rosji zostały wyczerpane już w 1993 r. Kolejne lata przynoszą coraz większą i coraz bardziej jawną kontynuację rozwiązań z przeszłości. Pewne specyficzne uwarunkowania przywództwa władzy są rzecz jasna typowe dla każdego systemu politycznego, w tym artykule chodziło jednak o podkreślenie czynników, które wpływały na polityczną pozycję przywódcy, a także tych, które przesądziły o klęsce „projektu demokratycznego” w Rosji. W tym kontekście szczególną uwagę zwrócono na uwarunkowania historyczno-kulturowe, cechy osobowościowe prezydenta oraz spuściznę czasów komunistycznych. Ta ostatnia kwestia była kluczowa z punktu widzenia budowy systemu quasi-autorytarnego i autorytarnego (po 2000 r.). Pewnym paradoksem rosyjskiej rewolucji lat 90. było to, że w walce „starego” i „nowego” zarówno władza, jak i elity, walczyły o przeniesienie do nowej Rosji jak największej liczby rozwiązań z ZSRS. Rosja miała być zreformowaną kontynuacją państwa komunistycznego pozbawioną jedynie kilku istotnych wad dawnego systemu. Polityczne zmiany w latach 1991–1993 nie skruszyły prawdziwych fundamentów życia politycznego ZSRS. W znacznym stopniu były więc tylko mniej lub bardziej udaną adaptacją istniejącego systemu do zmieniających się realiów. Tym samym wiele elementów składowych Rosji było jedynie prostą kontynuacją tradycji i rozwiązań sprzed 1991 roku.

EN

In Russia potential for “change” and its social acceptance by the year 1993 have long since expired. The following years mark a stronger and more open “continuity” – that is, the revival of mechanisms of the past. Each political system has, of course, it’s own specific circumstances of leadership, however, this article intended to display those factors, which played a crucial role in building of a political position of the leader in rule as well as those, that determined the collapse of the democratic project in Russia. In this context a special attention was given to cultural and social circumstances, president’s features of character, and the legacy of the communist regime. The last question played a crucial role first in building of a semi-authoritarian and later, after the year 2000, an authoritarian system. The Russian revolution of the 90’s displayed a paradox. In the struggle of the old and the new, both the state power and the elites insisted on implementing as many Soviet mechanisms in new Russia as it was possible. Russia was supposed to be a reformed continuation of the communist state free of a few flaws of the past regime. Political changes that took place between 1991 and 1993 did not shatter real foundations of the political system of the Soviet Union, and turned out to be a more or less successful adaptation of the existing system to the changing circumstances. This meant that many elements that the Russian state consisted of were merely a simple continuation of the tradition and solutions from before year 1991.

3

Sojusz interesów. Stosunki białorusko‑rosyjskie 1991‑2014

75%

Mironowicz E.

Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej

|

2015

|

vol. 50

|

issue 2

PL

Sytuacja polityczna w Rosji i na Białorusi w pierwszych latach po rozpadzie ZSRR nie sprzyjała zacieśnianiu współpracy. Czynniki gospodarcze w przypadku Białorusi i geopolityczne w przypadku Rosji determinowały charakter relacji dwustronnych w minionym dwudziestoleciu. Praca omawia politykę zagraniczną Białorusi w latach 1991‑2014 oraz jej stosunki z najważniejszym sąsiadem, którym bez wątpienia była Federacja Rosyjska. Były to kluczowe lata kształtowania się wzajemnych relacji opartych na fundamencie interesów politycznych i ekonomicznych definiowanych autonomicznie zarówno w Moskwie, jak i Mińsku.The political situation in Russia and Belarus in the first years after the collapse of the USSR was not conducive to enhancing cooperation. Economic factors in the case of Belarus, and geopolitical ones in the case of Russia, both determined the character of bilateral relations over the past two decades. This study discusses the foreign policy of Belarus in the years 1991‑2014, especially that relating to its most important neighbour, which undoubtedly was the Russian Federation. These were crucial formative years for the mutual relations between the two countries, founded on political and economic interests which both Moscow and Minsk defined autonomously.

4

ŹRÓDŁA POPULARNOŚCI WŁADIMIRA PUTINA

75%

Kuczyńska–Zonik A.

Przestrzeń, Ekonomia, Społeczeństwo

|

2014

|

issue 6/II

39-53

PL

Poziom popularności Władimira Putina od lat pozostaje bardzo wysoki. Analizując ten swoisty fenomen należy zwrócić uwagę na czynniki systemowe, polityczne i osobowościowe. O ile uwarunkowania systemowe (autorytaryzm i silna pozycja przywódcy) i polityczne (społeczna redystrybucja środków, idea antyzachodnia, kontrola mediów) są powszechnie rozpoznawalne, moim zdaniem istotne znaczenie mają czynniki związane z osobowością Putina. Istotne jest również określenie zagrożenia i umiejętna konsolidacja społeczeństwa wokół wspólnych wartości. Popularność i silna pozycja Putina w państwie nie wynika jedynie z postawy antyzachodniej. Ich źródłem jest tworzenie wizji wroga i ciągłego zagrożenia. Wizerunek ten kształtowany przez zmanipulowaną w dużej mierze telewizję i zafałszowane sondaże, jest konstrukcją odzwierciedlającą podstawowe wartości społeczne i zapotrzebowanie na silnego przywódcę. Powodzenie Putina wynika z efektywności jego przekazu, w którym odbiorcy otrzymują to, czego potrzebują.

EN

High Vladimir Putin’s popularity over his presidency depends on some factors. They are connected with systemic and political factors and Putin’s personality. While systemic (authoritarianism and the strong position of the leader) and political conditions (social redistribution, the anti-Western idea, the media control) are widely recognized, there are other serious factors associated with the personality of Putin. It is also necessary to determine the risks and society consolidation because of the threat. Putin’s popularity and his strong position in the country do depend on the anti-Western attitude and the objective or imagined enemy in Russian society as well. This image created by largely manipulated and falsified satellite surveys, is a structure that reflects the basic social values and the need for a strong leader. Putin's popularity success is the result of the effectiveness of the message in which Russian society receive what they need.

5

Przyszłość propagandy w razie zmiany w najwyższych władzach Federacji Rosyjskiej

63%

Kościński P.

Społeczeństwo i Polityka

|

2020

|

issue 2(63)

43-57

PL

Rosja pod rządami przez Władimira Putina jest państwem, w którym propaganda odgrywa szczególną rolę. Rosyjski budżet na 2020 r. przewidywał, iż nadająca na zagranicę stacja telewizyjna RT otrzyma 325 mln EUR, podczas gdy Rossija Siegodnia (w tym agencja prasowa RIA Novosti i radio Sputnik) 106 mln EUR. Wobec tak intensywnie prowadzonych rosyjskich działań propagandowych, istotne jest czy i jak będą kontynuowane w razie zmiany władzy. Przyszły kształt rosyjskiej propagandy zależy przede wszystkim od tego, kto obejmie władzę po Władimirze Putinie. Demokratyzacja Rosji może prowadzić do rezygnacji z agresywnej propagandy, dojście do władzy przedstawicieli sił skrajnie nacjonalistycznych będzie powodować jej nasilenie.

EN

Ruled by Vladimir Putin, Russia is a country where propaganda plays a special role. The Russian budget for 2020 predicted that RT television broadcasting abroad would receive 325 million euros, when Rossiya Syegodnia (including RIA Novosti news agency and Sputnik radio) 106 million. Since Russian propaganda is currently being conducted so intensively, it is important whether and how it will be continued in the event of a change of leadership. The future shape of Russian propaganda depends primarily on who will take power after Vladimir Putin. Russia’s democratization may lead to the abandonment of aggressive propaganda; coming to power of representatives of extremely nationalist forces will cause its intensification.

6

Stanowisko Federacji Rosyjskiej wobec paktu Ribbentrop-Mołotow za rządów Władimira Putina

63%

Bielicki P.

Dzieje Najnowsze

|

2022

|

vol. 54

|

issue 2

197-216

EN

The article presents the stance of politicians, historians, and publicists under the rule of Vladimir Putin towards the agreement signed on 23 August 1939 between the foreign ministers of the Third Reich and the Soviet Union. The pact divided Central Europe between the two totalitarian powers. The author analyses the change in tactics of the Russian president and his acolytes on the issue over the past twenty years. He concludes that the approach of the Russian head of state and his supporters towards the agreement was strictly conditioned by the internal situation and the deterioration of the relations of the Russian Federation with Western countries and Poland.

PL

Artykuł przedstawia stanowisko polityków, historyków i publicystów wobec podpisanej 23 VIII 1939 r. umowy pomiędzy ministrami spraw zagranicznych III Rzeszy i Związku Sowieckiego za rządów Władimira Putina. Zakładała ona podział Europy Środkowej pomiędzy dwa totalitarne mocarstwa. Autor analizuje zmianę taktyki prezydenta Rosji oraz jego akolitów w przedmiotowej kwestii na przestrzeni ostatnich 20 lat. Wysuwa wniosek, że podejście szefa państwa rosyjskiego i jego zwolenników odnośnie do powyższego porozumienia było ściśle uwarunkowane sytuacją wewnętrzną oraz pogorszeniem się relacji Federacji Rosyjskiej z krajami zachodnimi oraz Polską.

7

Problematyka wojny w Ukrainie na łamach czasopism opiniotwórczych w Polsce. Przypadek „Polityki” (luty–sierpień 2022 r.)

63%

Przybysz-Stawska M.

Studia Medioznawcze

|

2022

|

issue 4

1322-1341

EN

The main purpose of the article is to determine how, between February and August 2022, the “Polityka” weekly presented events directly and indirectly related to the Russian-Ukrainian conflict: what issues were most often raised, what overtones they carried, to what extent the political nature of this title influenced the transmission of information. Research methods: press content analysis method, literature analysis and criticism method, statistical method and partly historical method were used. The following categories were used: Ukraine, Russia, Russian-Ukrainian war, European Union, European Union countries, sanctions, refugees, NATO. Results and conclusions: The conducted study allowed us to answer the research questions posed in the introduction and to demonstrate the variety of issues raised directly and indirectly related to the discussed conflict. It was found that the authors of the newspaper maintained their objectivity in most of the topics they addressed. An exception were messages related to the assessment of the actions of the authorities in Poland in the context of the war. Information on this subject was clearly critical.

PL

Podstawowym celem artykułu jest określenie, w jaki sposób na łamach tygodnika „Polityka” przedstawiano, między lutym a sierpniem 2022 r., wydarzenia bezpośrednio i pośrednio związane z konfliktem rosyjsko-ukraińskim: jakie zagadnienia najczęściej poruszano, jaki miały one wydźwięk, w jakim stopniu orientacja polityczna tego tytułu wpływała na przekazywanie informacji. Metody badań: skorzystano z metody analizy zawartości prasy, metody analizy i krytyki piśmiennictwa, metody statystycznej i częściowo historycznej. Posłużono się następującymi kategoriami: Ukraina, Rosja, wojna rosyjsko-ukraińska, Unia Europejska, kraje Unii Europejskiej, sankcje, uchodźcy, NATO. Wyniki i wnioski: przeprowadzone badania pozwoliły odpowiedzieć na postawione we wstępie pytania badawcze i wykazać różnorodność poruszanych zagadnień związanych bezpośrednio i pośrednio z omawianym konfliktem. Stwierdzono, że w większości podejmowanych tematów autorzy magazynu zachowali obiektywizm. Wyjątkiem były przekazy związane z oceną działań władzy w Polsce w kontekście wojny. Informacje na ten temat miały wyraźnie krytyczny wydźwięk.

8

Stosunki Niemcy–Rosja po Merkel i Putinie

63%

Maliszewski M.

Społeczeństwo i Polityka

|

2020

|

issue 2(63)

105-123

PL

Stosunki Niemcy – Rosja pozostają kluczowe dla przyszłego, nowego ładu międzynarodowego. Równie kluczowe w tych stosunkach pozostają silne umocowanie kanclerza Niemiec i prezydenta Rosji w systemach politycznym swoich krajów, a co za tym idzie – znacząca rola obecnych przywódców tych państw Angeli Merkel i Wladimira Putina. Tymczasem niezwykle dynamicznie rysuje się perspektywa zakończenia urzędowania przez oboje polityków. Zaakceptowana przez referendum w Rosji zmiana konstytucji tego kraju daje Władimirowi Putinowi możliwość sprawowania swego urzędu do 2036 r. W Niemczech z kolei nie milkną spekulacje co do możliwości zmiany decyzji kanclerz Angeli Merkel w sprawie rezygnacji z kandydowania na urząd kanclerza Niemiec w następnej kadencji, co przedłużyłoby okres jej rządów do 2025 r.

EN

Germany-Russia relations remain crucial for the future new international order. Equally crucial in these relations is the strong legitimacy of the German Chancellor and the Russian President in the political systems of their countries, and thus the significant role of the current leaders of these countries, Angela Merkel and Vladimir Putin. Meanwhile, there is a very dynamic prospect that both politicians will end their positions. The change in Russia’s constitution approved by the referendum gives Vladimir Putin the opportunity to hold office until 2036. In Germany, on the other hand, speculation about the possibility of changing the decision of Chancellor Angela Merkel to resign from her candidacy for the office of German Chancellor in the next term of office, which would extend her term of office until 2025, will continue.

9

Zbrojna napaść Rosji na Ukrainę a kwestia odpowiedzialności karnej jednostki

63%

Czeszejko-Sochacka K.

Roczniki Nauk Społecznych

|

2023

|

vol. 51

|

issue 2

147-167

EN

Russia’s armed attack on Ukraine has sparked a discussion on the possibility of prosecuting on the possibility of prosecuting those responsible for international crimes committed in this war. The subject of the article is an analysis of the provisions of the Rome Statute of the ICC in terms of their possible prosecution. The presented considerations answer the question what actions could be attributed to the Russian soldiers taking part in the invasion of Ukraine. The possibility of prosecuting the president of the Russian Federation was also presented and it was pointed out that performing the function of the head of state does not exclude his individual liability. By the way, it was noticed that the actions of the Russian troops in Ukraine are very similar to the methods used by Serbian soldiers during the war in Bosnia and Herzegovina.

PL

Zbrojna napaść Rosji na Ukrainę zapoczątkowała dyskusję o możliwości postawienia w stan oskarżenia osób odpowiedzialnych za popełnienie zbrodni międzynarodowych w tym konflikcie. Celem artykułu jest analiza przepisów Rzymskiego Statutu MTK pod kątem ewentualnego ich oskarżenia. W rozważaniach udzielono odpowiedzi na pytanie, jakie czyny mogłyby zostać przypisane żołnierzom rosyjskim biorącym udział w inwazji na Ukrainę. Przedstawiono także możliwość pociągnięcia do odpowiedzialności karnej prezydenta Federacji Rosyjskiej i zwrócono uwagę, że pełnienie funkcji głowy państwa nie wyłącza jego indywidualnej odpowiedzialności. Zauważono też, że działania wojsk rosyjskich w Ukrainie są bardzo zbliżone do metod, jakimi posługiwali się serbscy żołnierze w czasie wojny w Bośni i Hercegowinie.

10

Wojny czeczeńskie – „błąd”, „hańba” czy „narodowa tragedia” Rosji? Obraz konfliktów rosyjsko-czeczeńskich w rosyjskich podręcznikach do historii

51%

Kadyklało A.

Roczniki Humanistyczne

|

2017

|

vol. 65

|

issue 7: Slawistyka

79-101

PL

Artykuł ukazuje recepcję wojen czeczeńskich we współczesnych rosyjskich podręcznikach do historii; odpowiada na pytanie, jak współczesne rosyjskie społeczeństwo postrzega dziś te traumatyczne wydarzenia. Przeanalizowane w tekście fragmenty rosyjskich podręczników do historii, opracowań historycznych oraz wyników badań opinii publicznej przekonują, że wojny czeczeńskie to wydarzenia, z którymi nadal związane są liczne kontrowersje i sprzeczności. W podręcznikach obecna jest krytyka nieudolności rosyjskiego rządu i wojska, jednak częste są także próby usprawiedliwienia działań władz federalnych. Szczególną uwagę zwraca przemilczenie kwestii rosyjskich zbrodni wojennych. Zamiast tego wojny czeczeńskie umiejscawia się w ramach międzynarodowej walki z terroryzmem. Powyższe uwagi prowadzą do wniosku, że pamięć kulturowa, kreowana na wiedzy z podręczników, jest ukierunkowywana na przeformułowanie skrajnie negatywnych wspomnień o czeczeńskich konfliktach. Dokonuje się to poprzez celowe przemilczenia oraz podkreślanie problemu walki z islamskim ekstremizmem. Odbywa się tym samym stopniowe oczyszczenie rosyjskiej pamięci zbiorowej ze wspomnień błędów wojennych przy jednoczesnym włączeniu w nią dodatkowych sensów podejmowania działań zbrojnych w Czeczenii, co ma umocnić tożsamość zbiorową Rosjan.

EN

The aim of the article is to show the reception of the Chechen wars in contemporary Russian history textbooks in order to answer the question how nowadays contemporary Russian society looks at these traumatic events. Analyzed in the article fragments of Russian history textbooks, historical studies and the results of public opinion polls convince that the Chechen wars are events still associated with numerous controversies and contradictions. The textbooks present a criticism of Russian government and military incompetence, but there are also frequent attempts to justify the actions of the federal authorities. Particular attention should be paid to the omission of the issue of Russian war crimes. Instead, the Chechen wars are located in the context of the international fight against terrorism. Mentioned remarks lead to the conclusion that the creation of cultural memory based on the textbooks is directed to the reformulation of the extremely negative memories of the Chechen conflicts. This is done through deliberate concealment and highlighting the problem of the fight against Islamic extremism. In this way the gradual purification of the Russian collective memory from the memories of war mistakes takes place and at the same time including in the collective memory the additional justification of military actions in Chechnya is done, which should strengthen the collective identity of the Russians.

RU

Целью данной статьи является показать восприятие чеченских войн в современных российских учебниках истории, чтобы ответить на вопрос, как современное российское общество воспринимает сегодня эти травматические события. Анализ фрагментов российских учебников истории, исторических исследований и результатов опросов общественного мнения доказывает, что чеченские войны – это события, с которыми до сих пор связаны многочисленные разногласия и противоречия. В учебниках присутствует критика некомпетентности российского правительства и военных, но часты тоже попытки оправдать действия федеральных властей. Особое внимание обращает упущение вопроса о российских военных преступлениях. Вместо того, войны в Чечне представляются в контексте международной борьбы с терроризмом. Вышеприведенные замечания ведут к выводу, что образование культурной памяти на основе учебников – это процесс, направленный на переформулировку крайне негативных воспоминаний о чеченских конфликтах. Он осуществляется с помощью преднамеренного сокрытия фактов, на первый план выдвигая проблему борьбы с исламским экстремизмом. Таким образом российская коллективная память постепенно очищается от воспоминаний военных ошибок; одновременно в память включаются дополнительные смыслы проводимых в Чечне военных действий, что должно еще более укрепить коллективную идентичность россиян.

11

Relacje węgiersko-rosyjskie za rządów Viktora Orbána w latach 2010–2019

51%

Bielicki P.

Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej

|

2020

|

vol. 55

|

issue 1

199-228

EN

The article is devoted to the conditions and interrelations characteristic of the Hungarian-Russian relations under the premiership of Viktor Orbán from 2010 when he took the position of prime minister. The study presents the genesis of establishing contacts with Moscow and the reasons for which Orbán decided to limit economic relations with Western states. There is also a description of the Hungarian-Russian relations after the annexation of the Crimea, contacts with Ukraine, tensed due to the problem of the Hungarian minority, and also an issue of American-Hungarian relationship in the context of connections between Moscow and Budapest. The text also sheds light on the questions of economic relations between the two states, being the very essence of their mutual cooperation, especially in the area of energy supply.

PL

Artykuł poświęcony jest uwarunkowaniom i zależnościom charakteryzującym relacje węgiersko-rosyjskie za rządów Viktora Orbána – od momentu objęcia przez niego funkcji premiera w 2010 r. W tekście przedstawiona została geneza nawiązania kontaktów z Moskwą oraz przyczyny, dla których Orbán zdecydował się ograniczyć więzi ekonomiczne z państwami zachodnimi. Opisano relacje węgiersko-rosyjskie po aneksji Krymu, kontakty z Ukrainą, napięte ze względu na problem mniejszości węgierskiej, a także problem relacji amerykańsko-węgierskich w kontekście stosunków Moskwa-Budapeszt. Poruszone również zostały kwestie kontaktów ekonomicznych między Moskwą a Budapesztem, stanowiących istotę obecnej kooperacji obu podmiotów, szczególnie w sferze energetycznej.

12

BRICS – ugrupowanie „krajów wschodzących” a członkostwo Rosji. Bariery pozorowanej modernizacji.

51%

Łysek W.

Kultura i Polityka

|

2013

|

issue 14

61-81

PL

Esej omawia program modernizacji Rosji rozpoczęty przez Dmitrija Miedwiediewa w 2009 roku, w kontekście dotychczasowych prób unowocześnienia Rosji. Przeanalizowane zostały bariery gospodarcze, polityczne i społeczne z jakimi muszą zmierzyć się rosyjscy politycy. Autor przedstawia zagadnienie odwołując się do przykładów o charakterze historycznym a także doświadczenia w reformowaniu gospodarki w pozostałych krajach BRICS. Przeprowadzona analiza prowadzi do wniosków, iż Rosja to „najbardziej nietypowy aktor” w tym klubie.

EN

The paper concerns the process of Russia modernization, implemented by Dmitry Medvedev in 2009, putting it in the context of the previous attempts at Russia modernization. I perform an analysis of the economical, political and social barriers faced by Russian politicians, supplemented by the references to historical examples and the experience of the modernization of the economy in other BRIC countries. The analysis leads to the conclusion that Russia is “the most uncharacteristic actor” in the club.

13

Kto stoi po stronie dobra? Wartości w rosyjskiej polityce zagranicznej

51%

Lisiakiewicz R.

Zarządzanie Publiczne / Public Governance

|

2017

|

issue 1(39)

83-96

PL

Autor niniejszego artykułu stawia tezę, że podstawowym problemem w relacjach Rosja–Zachód jest odniesienie obu podmiotów do szeroko rozumianej sfery wartości politycznych w obszarze stosunków międzynarodowych. Pogląd ten jest rozwijany na trzech głównych płaszczyznach: 1) podstawowego paradygmatu interpretacji stosunków międzynarodowych w Rosji, czyli realizmu; 2) konsekwencji tego podejścia dla miejsca Rosji w stosunkach międzynarodowych; oraz 3) znaczenia dla Rosji współpracy gospodarczej z partnerami zachodnimi.

EN

The author of this paper argues that the basic problem in relations between Russia and the West concerns political values shared by these entities in the area of international relations. This paper examines the problem on the three basic levels: (1) the basic paradigm of interpretation of international relations in Russia, i.e. realism; (2) the consequences of this approach for Russia’s place in international relations; and (3) the importance for Russia of economic cooperation with Western partners.

14

Podobieństwa i różnice w zwalczaniu bojowników kaukaskich w okresie sprawowania władzy przez Borysa Jelcyna i Władimira Putina w Federacji Rosyjskiej

45%

Kardaś J.

Środkowoeuropejskie Studia Polityczne

|

2017

|

issue 1

85-100

EN

Analyzing the policy of the Russian Federation to the terrorist threat originating from the North Caucasus, it is clear that for many years Moscow has not established a coherent approach to solving this problem. In the last decade of the 20th century, Russia’s policy consisted primarily in responding to the emerging crises. This policy led to the defeat in the first Chechen war and contributed to increased instability in the whole region of the North Caucasus. At the beginning of the 21st century, Russia changed its strategies to combat terrorism rooted in the North Caucasus. Moscow began to implement the so-called Chechenization policy, assuming that the representatives of the Caucasian nations would fight the terrorists themselves.

PL

Analizując politykę Federacji Rosyjskiej wobec zagrożenia terrorystycznego, pochodzącego z Kaukazu Północnego, należy stwierdzić, że Moskwa przez wiele lat nie miała wypracowanej jednej i spójnej koncepcji rozwiązania tego problemu. W ostatniej dekadzie XX w. rosyjska strategia polegała w dużej mierze na reagowaniu na zaistniałe kryzysy. Polityka ta, doprowadziła do porażki w pierwszej wojnie czeczeńskiej oraz przyczyniła się do wzrostu niestabilność całego regionu Kaukazu Północnego. Rosjanie na początku XXI w. zmienili strategię walki z terroryzmem pochodzącym z Kaukazu Północnego, realizując tzw. politykę czeczenizacji. Polega ona na tym, że przedstawiciele samych narodów kaukaskich zwalczają terrorystów.

15

Europejska agenda czwartego rządu Angeli Merkel

38%

Stempin A.

Przegląd Europejski

|

2019

|

issue 2(52)

173-192

PL

Artykuł analizuje stanowisko rządu kanclerz Angeli Merkel wobec dalekosiężnych planów przebudowy UE francuskiego prezydenta w trzech kluczowych obszarach: unii gospodarczej i walutowej, kwestii uchodźczej i polityki bezpieczeństwa oraz wobec dwóch spoza UE graczy na kontynencie: Rosji i Turcji. Artykuł stara się udowodnić, że niemiecka szef rządu, preferująca jedność UE nad jej pogłębioną integrację, będzie szukała kompromisu z Emmanuelem Macronem, uwzględniając odmienne od francuskiego stanowiska innych państw unijnych i dążyła do zahamowania fali uchodźczej z Afryki na drodze porozumień z krajami afrykańskimi. Wobec autokraty tureckiego Berlin unikając prowokacji, będzie się starać o pragmatyczne relacje z Ankarą. Także wobec Rosji, pomimo, że ta stanowi ona zagrożenie dla bezpieczeństwa UE, za wymóg chwili uzna zawiązanie sieci ożywionych relacji z państwem Putina.

EN

The article analyzes the Angela Merkel government's attitude towards far-reaching plans to rebuild the EU of the French president in three key areas: EU architecture, refugee issue and security policy and towards two non-EU players on the continent: Russia and Turkey. The article is trying to prove that the head of the German government, preferring the unity of the EU to integration, will look for compromise with Macron, taking into account different from the French one positions of other EU countries, and will seek to stop the wave of the refugees from Africa through agreements with African countries. Regarding the Turkish autocrat, to avoid provocation, she will attempt pragmatic relations with Ankara. Also regarding Russia, even though it poses a threat to the security of the EU, she will consider the requirement of the moment to establish a network of lively relations with the Putin state.

Refine search results

Trump–Putin. Stosunki USA–Rosja w 2017 r.

Władza w Rosji – logika samorekonstrukcji systemu

Sojusz interesów. Stosunki białorusko‑rosyjskie 1991‑2014

ŹRÓDŁA POPULARNOŚCI WŁADIMIRA PUTINA

Przyszłość propagandy w razie zmiany w najwyższych władzach Federacji Rosyjskiej

Stanowisko Federacji Rosyjskiej wobec paktu Ribbentrop-Mołotow za rządów Władimira Putina

Problematyka wojny w Ukrainie na łamach czasopism opiniotwórczych w Polsce. Przypadek „Polityki” (luty–sierpień 2022 r.)

Stosunki Niemcy–Rosja po Merkel i Putinie

Zbrojna napaść Rosji na Ukrainę a kwestia odpowiedzialności karnej jednostki

Wojny czeczeńskie – „błąd”, „hańba” czy „narodowa tragedia” Rosji? Obraz konfliktów rosyjsko-czeczeńskich w rosyjskich podręcznikach do historii

Relacje węgiersko-rosyjskie za rządów Viktora Orbána w latach 2010–2019

BRICS – ugrupowanie „krajów wschodzących” a członkostwo Rosji. Bariery pozorowanej modernizacji.

Kto stoi po stronie dobra? Wartości w rosyjskiej polityce zagranicznej

Podobieństwa i różnice w zwalczaniu bojowników kaukaskich w okresie sprawowania władzy przez Borysa Jelcyna i Władimira Putina w Federacji Rosyjskiej

Europejska agenda czwartego rządu Angeli Merkel