Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: bezpieczeństwo żywnościowe, basen Morza Śródziemnego, państwa arabskie, Unia Europejska

Sort By:

Limit search:

Bezpieczeństwo żywnościowe w państwach arabskich Basenu Morza Śródziemnego

100%

Gąsowski A.

Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych

2015

vol. 10

issue 2

Arab countries have a worsening food shortage and a deficit in agricultural trade. They have become some of the world’s largest grain importers. They also rely on imports of sugar and vegetable oil. At the same time, Arab countries have enormous manpower resources and excellent climate and soil conditions for fruit and vegetable production, large quantities of which are imported by EU countries. On the other hand, thanks to the increased mechanization and consolidation of farms, EU countries can provide competitively priced supplies of cereals, sugar, and vegetable oils, which are imported in large volumes by Arab countries. Food security improvement (a prerequisite for political stability) will be possible in the Arab countries, given a genuine not merely declarative integration of agricultural production, processing, and trade between countries on both shores of the Mediterranean Sea. As land resources, know-how, and capital are in abundance in the Mediterranean region, it is capable of providing an adequate level of food security. This can even change the region from a food deficit area into a leading exporter of agriculture products that could address the demographic explosion that is anticipated in coming decades. Such a result could be only achieved through real political determination in bringing about genuine cooperation in agricultural production and trade in the region. Unfortunately, giving the current economic crisis, ongoing conflicts in Syria and Libya and other sources of instability in the region an adequate Mediterranean compromise in the field of agriculture will not be easy to reach.

Arabskie kraje basenu Morza Śródziemnego (BMŚ) wykazują pogłębiający się deficyt żywnościowy. Państwa te stały się jednymi z największych w świecie importerów zbóż. Uzależniły się także od importu cukru oraz oleju. Jednocześnie dysponują olbrzymimi zasobami siły roboczej oraz doskonałymi warunkami klimatyczno-glebowymi do produkcji warzyw i owoców, których znaczący deficyt odczuwają państwa Unii Europejskiej (UE). Z kolei UE, dzięki mechanizacji upraw i konsolidacji gospodarstw, może zapewnić po konkurencyjnych cenach dostawę zbóż, cukru i olejów roślinnych, których rosnący niedobór odczuwają państwa Bliskiego Wschodu i Północnej Afryki (MENA). Zapewnienie bezpieczeństwa żywnościowego w krajach arabskich, jak i szerzej ogólnej stabilności regionu, staje się możliwe w wyniku specjalizacji i autentycznej, a nie deklaratywnej integracji produkcji, przetwórstwa i handlu produktami rolnymi pomiędzy krajami po obu stronach BMŚ. Można założyć, iż duże zasoby ziemi, know-how i kapitał, jakie występują w BMŚ, pozwolą zapewnić temu regionowi odpowiedni poziom bezpieczeństwa żywnościowego, a nawet przekształcić go w czołowego eksportera produktów rolnych, których zbyt zapewni dynamika przyrostu liczby ludności. Konieczny jest jedynie odpowiedni poziom determinacji politycznej w doprowadzeniu do autentycznej współpracy w zakresie produkcji i handlu artykułami rolnymi. W realiach kryzysu finansowo-gospodarczego oraz trwających konfliktów zbrojnych w Syrii i Libii, a także pozostałych źródeł niestabilności w regionie BMŚ osiągnięcie takiego śródziemnomorskiego porozumienia w tej dziedzinie będzie jednak utrudnione.

Refine search results

1 Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych

1 Gąsowski A.

1 2015

Search results

Bezpieczeństwo żywnościowe w państwach arabskich Basenu Morza Śródziemnego