Search results

1

Teologiczne aspekty starotestamentalnego posłuszeństwa

100%

Szewciw A.

The Biblical Annals

|

1985

|

vol. 32

|

issue 1

123-133

PL

Die in den letzten Jahren beständigen Aufschwung nehmende Christologie stellt den Exegeten die deutliche Aufgabe, ihre Beweismittel in der Quelle der Offenbarung zu suchen. Die vorliegende Abhandlung soll eine Teilantwort auf diese Forderung sein. Der Verfasser geht auf die alttestamentliche Frage des Gehorsans in der Beziehung Got – Mensch und Mensch – Mensch ein. In der vorliegenden Abhandlung wurde die Aufmerksamkeit auf die Folge rung gerichtet, die sich aus der Annahme des Wortes Gottes ergibt Wie aufgezeigt, ist die Forderung des Gehorsams ein an die Gläubi gen gerichteter Aufruf.

2

"Bogobojni" (φοβουμενοι τον θεον) w Nowym Testamencie. Przyczynek do nowotestamentalnej teologii bojaźni Boga

75%

Romaniuk K.

The Biblical Annals

|

1964

|

vol. 11

|

issue 1

71-91

PL

Dans le Nouveau Testament sont assez nombreux les textes dont le thème constituent les exhortations morales à cultiver la vertu de la crainte de Dieu. Cette vertu quelquefois reste en relation avec le courage apostolique ou bien avec la grandeur de l’apostolat; autrefois l’idée de la crainte de Dieu appartient au thème des dangers apostoliques et dans deux textes elle est presque synonyme de la jalousie de 1’apôtre. Cependant la plupart des passages avec la formule „craignants Dieu” se réfèrent non pas aux apôtres mais à tous les fidèles. II y est question de la crainte du jugement de Dieu et des peines éternelles. Mais la formule „craignants Dieu” sert surtout à décrir 1’attitude de 1’homme envers Dieu. Cette formule, absente dans plusieurs livres de 1’Ancien Testament, se trouvent chez les autres écrivains inspirés très fréquemment. Les Psaumes et le livre de Sirach y tiennent la première place. Par l’expression „craignants Dieu” on designait dans L’Ancien Testament chaque Israëlite s’il observait toutes les prescriptions de Loi. Quelquefois „montrer la crainte à Dieu” signifie „accomplir certains gestes liturgiques”. Dans le Nouveau Testament cependant, et tout spécialement dans les Actes des Apôtres, les craignants Dieu, païens d’origine, forment une classe religieuse distincte et approchée en une certaine façon au christianisme. Sans aucun doute on ne peul pas les identifier avec les prosélytes, qui appartenaient formellement au judaïsme, bien que non pas à cause de leur naissance, mais par la conversion à la religion juive. Malgré ces différences, il est facile de constater, qu’il s’agit dans l’expression „craignants Dieu” d’une conception spéciale de la sainteté, basée sur le septiment de crainte qui est parfois très proche à 1’amour.

3

Przymus i bojaźń jako przyczyna nieważności małżeństwa (kan. 1103 KPK)

71%

Góralski W.

Ius Matrimoniale

|

1991

|

vol. 2

59-87

EN

II can. 1103 stabilisce che è invalido il matrimonio contratto a causa della violenza e del timore grave, incusso dall’esterno, anche senza intenzione di estorcere il consenso, per liberarsi dal quale uno è costretto a scegliere il matrimonio. Cosi il diritto canonico vuole proteggere la libertà di coloro che eleggono uno stato di vita. Nello suo studio l’autore - riferendosi alla dottrina e alla giurisprudenza rotale - presenta l’analisi del canone citato nell’ordine seguente: la „ratio legis” (del canone), i requisiti del timore (gravita, „estrinsicità”, timore indiretto, unica possibilità per liberarsi dal timore), la presenza del timore nel momento della celebrazione del matrimonio (oppure la „suspicio metus”), il timore riverenziale, la fonte dell’invalidità del matrimonio „ob vim et metum”, la prova del timore (l’aversio, la costrizione). Nei rispettivi capitoli si sottolinea le differenze tra il can. 1103 e il can. 1087 del codice del 1917.

4

Przymus i bojaźń w kanonicznym prawie małżeńskim a groźba w polskim prawie rodzinnym

71%

Urbanowska-Wójcińska D.

Ius Matrimoniale

|

2015

|

vol. 26

|

issue 4

53-66

EN

in canon marriage law and in Polish family law legislator seeks toprotect prospective spouses from entering into a marriage under duress. He predicted in canon law – a defect of canon marital consent in Cann.1103 of the 1983 Code of Canon Law and in Polish family law – a defect of declaration of marriage in Article 151 Par. 1 point 3 of The Family and Guardianship Code. Regulation of impact of coercion and fear to canon marital consent is essentially similar to regulation of threat as a defect of declaration of marriage. In both systems, risk shall be serious and danger shall be severe. In canon marriage law fear shall come from the outside and in Polish family law state of fear is caused by threat, which also by its nature comes from a person other than a forced prospective spouse. However, under Polish law estimated fear is legally irrelevant but it is considered to be a defect of canon marital consent.

5

Problem bojaźni przed zniesławieniem (kan. 1103 KPK) na przykładzie wyroku Roty Rzymskiej c. Faltin z 9 XII 1992 r.

71%

Góralski W.

Ius Matrimoniale

|

1996

|

vol. 7

|

issue 6/1

195-210

6

Przymus i bojaźń w kan. 1087 KPK z 1917 r. i w kan. 1103 KPK z 1983 r.

71%

Lüdicke K.

Ius Matrimoniale

|

1996

|

vol. 7

|

issue 6/1

29-43

7

Przyczyny rezygnacji z urzędu biskupa diecezjalnego

63%

Kukulski A.

Kościół i Prawo

|

2016

|

issue 5 (18) nr 2

79-89

PL

Urząd kościelny jest to ustanowione na stałe zadanie z postanowienia czy to Bożego, czy kościelnego dla realizacji celu duchowego. Zgodnie z kan. 184 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r., urząd kościelny traci się po upływie wyznaczonego czasu, po osiągnięciu określonego prawem wieku, na skutek rezygnacji, przeniesienia, usunięcia oraz pozbawienia. Każdy, kto jest poczytalny, może dla słusznej przyczyny zrzec się urzędu kościelnego. Biskup diecezjalny, który ukończył siedemdziesiąty piąty rok życia, jest proszony o złożenie na ręce papieża rezygnacji z zajmowanego urzędu. Usilnie prosi się biskupa diecezjalnego, który z powodu choroby lub innej poważnej przyczyny nie może w sposób właściwy wypełniać swojego urzędu, by przedłożył rezygnację z urzędu (kan. 401).

EN

An ecclesiastical office is any function constituted in a stable manner by divine or ecclesiastical law to be exercised for a spiritual purpose. According to can. 184 § 1 of the 1983 Code of Canon Law, the ecclesiastical office is lost by the lapse of a predetermined time, by reaching the age determined by the law, by resignation, by transfer, by removal and by privation. Any person of sound mind can resign an ecclesiastical office for a just cause. A diocesan bishop who has completed his seventy-fifth year of age is requested to present his resignation from office to the Supreme Pontiff. A diocesan bishop is earnestly requested to present his resignation from office when he has become less able to fulfill his office due to ill health or another serious reason (can. 401).

8

Rola uczuć w ignacjańskich ćwiczeniach duchownych

45%

Augustyn J.

Horyzonty Wychowania

|

2013

|

vol. 12

|

issue 23

195-215

EN

The article analyses the role of feelings in the Spiritual Exercises of St. Ignatius of Loyola in the context of teaching of the Catechism of the Catholic Church. The author emphasises that both sources treat a man in an integral way, taking into account all spheres of a human being, including human psyche and its needs, feelings and desires; the feelings are dealt with from the perspective of spiritual discernment and moral appraisal. The author, on the one hand, argues with the attempts of psychology to appropriate the notion of feelings and, on the other hand, objects to neglecting human emotions by spirituality. Referring to the Catechism, the author stresses that „the concept of the ‘feeling’ belongs to the Christian heritage” and that feelings are „natural ingredients of a human psyche” and „constitute a transitional area and provide a link between a sensory life and a spiritual life”. According to the author, if we make use of what the Spiritual Exercises and the Catechism teach us about feelings, we will avoid unnecessary controversial disputes devoted to such topics as psychology and spirituality or spiritual consolation and therapeutic assistance. Both spirituality and psychology are integral parts of a human life. The attempts of confronting psychology and spirituality are pointless and harmful to persons looking for personal development, including spiritual development. Every kind of pedagogy, regardless of anthropology assumed as its basis, should treat a human being in an integral way, taking into consideration all his spheres, including emotional and spiritual ones.

PL

Artykuł omawia problematykę uczuć w Ćwiczeniach duchownych św. Ignacego Loyoli w świetle nauczania Katechizmu Kościoła Katolickiego. Autor podkreśla, że oba dzieła traktują człowieka w sposób integralny, uwzględniając wszystkie sfery ludzkiej osoby, w tym sferę ludzkiej psychiki z jej potrzebami, odczuciami i pragnieniami, a problematykę uczuć omawiają pod kątem duchowego rozeznania i oceny moralnej ludzkiego zachowania. Autor podejmuje z jednej strony polemikę z zawłaszczaniem problematyki uczuć przez psychologię, z drugiej zaś przeciwstawia się lekceważeniu świata ludzkich uczuć przez duchowość. Odwołując się do Katechizmu, z naciskiem podkreśla, że „pojęcie «uczucia» należy do dziedzictwa chrześcijańskiego”, oraz że uczucia są „naturalnymi składnikami psychiki ludzkiej” i „stanowią obszar przejściowy i zapewniają więź między życiem zmysłowym a życiem ducha”. Zdaniem autora – korzystając z nauki o uczuciach zawartej w Ćwiczeniach duchownych oraz w Katechizmie Kościoła Katolickiego, unikamy zbędnych kontrowersyjnych dyskusji wokół tematów: psychologia a duchowość oraz pomoc duchowa a pomoc terapeutyczna. Zarówno duchowość, jak i psychologia są integralnymi elementami ludzkiego życia. Wszelkie przeciwstawianie psychologii – duchowości i odwrotnie – podkreśla autor – jest nieuzasadnione i wyrządza szkodę osobom szukającym osobistego rozwoju, w tym także rozwoju duchowego. Każdy rodzaj pedagogiki, niezależnie od przyjętej antropologii, winien traktować człowieka w sposób integralny, uwzględniając wszystkie sfery ludzkiej osoby, w tym także emocjonalną i duchową.

Refine search results

4 Ius Matrimoniale

2 The Biblical Annals

1 Horyzonty Wychowania

1 Kościół i Prawo

2 Góralski W.

1 Augustyn J.

1 Kukulski A.

1 Lüdicke K.

1 Romaniuk K.

1 Szewciw A.

1 Urbanowska-Wójcińska D.

1 2016

1 2015

1 2013

2 1996

1 1991

1 1985

1 1964

Teologiczne aspekty starotestamentalnego posłuszeństwa

"Bogobojni" (φοβουμενοι τον θεον) w Nowym Testamencie. Przyczynek do nowotestamentalnej teologii bojaźni Boga

Przymus i bojaźń jako przyczyna nieważności małżeństwa (kan. 1103 KPK)

Przymus i bojaźń w kanonicznym prawie małżeńskim a groźba w polskim prawie rodzinnym

Problem bojaźni przed zniesławieniem (kan. 1103 KPK) na przykładzie wyroku Roty Rzymskiej c. Faltin z 9 XII 1992 r.

Przymus i bojaźń w kan. 1087 KPK z 1917 r. i w kan. 1103 KPK z 1983 r.

Przyczyny rezygnacji z urzędu biskupa diecezjalnego

Rola uczuć w ignacjańskich ćwiczeniach duchownych