Search results

1

Rozumienie jako powracanie do bycia autentycznego Martin Heidegger i literatura

100%

Januszkiewicz M., Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu, Michał Januszkiewicz – doktor habilitowany p. U. i. A. M. w. P., Michał Januszkiewicz – doctor habilitatus p. o. t. U. o. A. M. i. P.

Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne

|

2016

|

vol. 2

|

issue 1

PL

Artykuł stanowić będzie próbę hermeneutycznej refleksji nad rozumieniem jako byciem-w-świecie, pojmowanym jako poszukiwanie tożsamości. Tożsamość ujęta będzie z jednej strony jako codzienne zadanie, a z drugiej – rodzaj nieusuwalnego napięcia pomiędzy dochodzeniem do siebie i uciekaniem od siebie. Kategoria sobości zinterpretowana zostanie w kontekście etyki autentyczności Charlesa Taylora, a zwłaszcza hermeneutyki Heideggera.

EN

This article is an attempt of hermeneutic reflection on understanding as being-in-theworld, which is recognized as looking for an identity. The identity, on the one hand, will be comprehended as an everyday task and, on the other hand, as a kind of irremovable tension between returning and escaping from oneself. The problem of the self will be interpreted in the context of Charles Taylor’s ethics of authenticity with particular emphasis placed on Martin Heidegger’s hermeneutics.

2

Kwestia języka w filozofii Martina Heideggera

80%

Lubecki M.

ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal

|

2013

|

vol. 3

|

issue 2

357-372

PL

Kwestia języka w filozofii Martina Heideggera pojawia się zarówno we wczesnym projekcie ontologii fundamentalnej, jak i w tak zwanym myśleniu po zwrocie. Problematyczność tego zagadnienia wyraża się choćby w mnogości stosowanych terminów. Bycie i czas to w wybranych fragmentach wyczerpujące studium „mowy” (Rede) jako swoistego ekstatycznego, a zatem otwartego i transcendującego bycia jestestwa, które buduje i potwierdza poprzez ów modus bycia przestrzeń wspólnotowości. Późny Heidegger podejmuje kwestię języka w kontekście metafory czwórni świata, wiążąc ją ściśle z tzw. myśleniem poetyckim – wywód ten daleko odbiega od analiz egzystencjalnych jestestwa. „Język” (Sprache) to – jak pisze Heidegger – domostwo ludzkiego bycia, w którym uprzywilejowane miejsce zajmują poeci, jedynie oni potrafią bowiem czytać znaki, jakie w otwartej przestrzeni między Niebem i Ziemią pozostawiają Śmiertelnym Bogowie. Topografię owej wieści (Sage) prezentuje Heidegger w wielu miejscach swej drogi do „innego myślenia”.

EN

Martin Heidegger uses different words to express the problematic issue of language and ex- plain what it is. In the fundamental ontolog y Heidegger focuses on speech. This existentiale ( Existenziale ) is the means of being-in-the-world that indicates the area of community and is a consequence of the initial disclosedness of Dasein . However, this is not the most important aspect of language issues in Heidegger’s philosophy. According to his Letter on humanism , lan- guage is the house of being and human beings dwell in its home. A human being is not Dasein and language is not speech. Moreover, language is not a tool for expression of thought. In late Heidegger’s philosophy, the question of language is related to poetical thinking and brings with ‘the fourfold’ metaphor.

3

Phronesis: racjonalność hermeneutyczna

71%

Januszkiewicz M.

Przestrzenie Teorii

|

2016

|

issue 25

81-94

EN

The paper is an attempt to rethink the problem of rationality in the humanities in the context of hermeneutics. The author argues that this concept of rationality must be founded on the Aristotelian concept of practical reason (phronesis). Phronesis is a need for discernment of the self or rather to find itself in its own, tangible, specific situation. This understanding concerns Being-inthe-world and belongs to what in Martin Heidegger’s ontohermeneutics we can determine precisely as understanding in the hermeneutic sense.

4

MARTIN HEIDEGGER I FENOMENOLOGICZNO- -HERMENEUTYCZNE POJĘCIE DYSKURSU

71%

Januszkiewicz M.

Porównania

|

2017

|

vol. 21

|

issue 2

EN

The article presents an analysis and an interpretation of the phenomenological-hermeneutic discourse based on Martin Heidegger’s idea and understanding of discourse (these are two separate notions). The choice of the topic is not arbitrary. The point is to show that Heidegger’s notion of discourse is also worth applying (and not only the popularised and almost conventionalised notion of Michel Foucault). The philosopher differentiates between four main structural moments of discourse in Prolegomena zur Geschichte des Zeitbegriffs. These are: 1) the about-which talked over; 2) the said as such (discursive what); 3) communication; 4) manifestation. These issues are discussed in the paper in detail. The notion of discourse is not neutral but is always formulated on the basis of some discourse that is a certain way of understanding the world and the problem under analysis. That is why discourse will first be characterised as a way of thinking (the first part of the paper) and only then will Heidegger’s concept of discourse be approached (in the second part). Both issues seem important because: 1) the issue of the phenomenological-hermeneutic discourse seems relatively unknown (laymen’s approach is to radically differentiate between phenomenology and hermeneutics); 2) Heidegger’s concept of discourse deserves a broader audience.

PL

Artykuł stanowi próbę analizy i interpretacji dyskursu fenomenologiczno-hermeneutycznego w ujęciu Martina Heideggera oraz sposobu rozumienia dyskursu przez wspomnianego filozofa (to dwie niezależne kwestie). Wybór tematyki nie jest arbitralny. Przeciwnie, chodzi o to, aby pokazać, że Heideggerowskie ujęcie dyskursu zasługuje na uwagę (nie mniej niż spopularyzowane, by nie powiedzieć wręcz skonwencjonalizowane, ujęcie Michela Foucaulta). W Prolegomena zur Geschichte des Zeitbegriffs wyróżnia filozof cztery zasadnicze momenty strukturalne dyskursu. Są to kolejno: 1) to, o czym się mówi; 2) to, co powiedziane jako takie (dyskursywne co); 3) komunikacja; 4) wyjawianie/odkrytość. Kwestie te zostaną szczegółowo omówione w artykule. Pojęcie dyskursu nie jest neutralne, ale zawsze formułowane na gruncie jakiegoś dyskursu, a więc pewnego sposobu widzenia świata czy badanych problemów. Dlatego należy scharakteryzować wstępnie ów dyskurs jako sposób myślenia (część pierwsza szkicu), by dopiero następnie przyjrzeć się uważniej Heideggerowskiej koncepcji dyskursu (w części drugiej). Oba te zagadnienia wydają się bardzo ważne, bo: 1) problem dyskursu fenomenologiczno-hermeneutycznego wydaje się stosunkowo jeszcze mało znany (w potocznej świadomości zazwyczaj radykalnie oddziela się fenomenologię i hermeneutykę); 2) Heideggerowska koncepcja dyskursu również domaga się szerszego przedstawienia.

Refine search results

1 ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal

1 Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne

1 Porównania

1 Przestrzenie Teorii

3 Januszkiewicz M.

1 Lubecki M.

1 Michał Januszkiewicz – doctor habilitatus p. o. t. U. o. A. M. i. P.

1 Michał Januszkiewicz – doktor habilitowany p. U. i. A. M. w. P.

1 Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu

1 2017

2 2016

1 2013

Rozumienie jako powracanie do bycia autentycznego Martin Heidegger i literatura

Kwestia języka w filozofii Martina Heideggera

Phronesis: racjonalność hermeneutyczna

MARTIN HEIDEGGER I FENOMENOLOGICZNO- -HERMENEUTYCZNE POJĘCIE DYSKURSU