Search results

1

Koncepcja „cura pastoralis” w ujęciu ks. Franciszka Blachnickiego

100%

Biela B.

Studia Pastoralne

|

2021

|

vol. 17

57-86

EN

One of the most important practical suggestions resulting from ecclesiological deduction of the pastoral theology was the suggestion of a shift from pastoral ministry to evangelization, which Blachnicki called ”a Copernican revolution”. The process of realization of the Church starts with evangelization, which initiates liberating processes in both individuals and entire communities. The next stage of the process is introduction – through a catechumenal formation – to living in the ecclesiastical community. Therefore, for Fr. Blachnicki the principal conclusion drawn from the fact that the Church realizes itself in specific communities is a postulate that the entire pastoral ministry should be reshaped to serve the formation of basic communities of Christian life within the parish. Hence it is necessary to implement the introduction of a model of the communal parish. A dilemma that emerges from this context is how to introduce a post-conciliar model of the parish, if it is impossible to build a living community of the Church without mature ecclesial communities. To solve this dilemma, the founder of Light-Life Movement pointed to the role and opportunity offered by movements based on comprehensive and catechumenal formation within the contemporary Church.

2

Katechumenat przedmałżeński narzeczonych

100%

Kulbacki P.

Studia Pastoralne

|

2009

|

vol. 5

133-147

EN

After the restoration of catechumenate in the Church its ideas are still more often applied in a post-baptism formation according indications presented in the 4th chapter of the Rite of Christian Initiation for Adults. New suggestions appeared for marriage preparation since it should be similar to catechumenate. The main rules of catechumenate are considered in this text concerning Christian formation and applied to an initiation to the „Church of the home”. The last should be analogous to Christian initiation, being the pre-marriage catechumenate, as is shown in Familiaris consortio. It is possible to fulfill all the required periods, degrees and celebrations during one year, as it is in formal catechumenate. The article presents pastoral and liturgical foundations for such a formation.

3

Przygotowanie do sakramentu bierzmowania: czy wykorzystana szansa?

88%

Biela B.

Studia Pastoralne

|

2008

|

vol. 4

41-53

EN

The aim of preparation for Confirmation is the formation for a testimonial form of Christian life and practising of apostolate. In the context of these tasks the present mode of preparation for the reception of the sacrament of Confirmation still remains highly insufficient. This preparation is of a too individualistic and formal character. It does not prepare for living in a community and therefore does not meet its major purpose of fostering Christian maturity. In this context a new meaning should be bestowed upon the roles of witnesses and mystagogy in preparation for the reception of the sacrament of Confirmation. The conclusion is that in pastoral practice one should take into consideration the fuller introduction of the confirmed to a parish life by a catechumenal method. In order to achieve this aim one can use more profoundly the deuterocatechumenal formation of the Light-Life Movement (Ruch Światło-Życie) an experience of the Catholic Charismatic Renewal which is quite efficient in introducing into a reality of faith through seminars of faith renewal. There is also a very valid postulate at stake to create „spirituality centres” in dioceses or special centres preparing adults for Confirmation according to the Rites of Christian initiation of adults (Ordo initiationis christianae adultorum).

4

Misterium „wejścia do Kościoła” i przygotowanie do sakramentów w tradycji prawosławnej

75%

Baczyński k. A.

Rocznik Teologiczny

|

2013

|

vol. 55

|

issue 1-2

101-118

EN

The Orthodox tradition accents the need for the sacramental life in the life of every member of the Church. The sacramental life is possible only in the Church, which is the mystical Body of Christ and human and divine organism, that is the life of life of God in man and man in God. The Church is a mystery which can be known by faith and participation in its life. Father Sergei Bulgakov stated, “come and see”, because one comes to know what the Church is by the experience of faith. Making the gifts of redemption one’s own is accomplished in the Christ’s Church. By administering the sacraments, and in particular, the Holy Eucharist, the Church becomes the place in which man is transformed. St. Cyril of Jerusalem states that participants in the Holy Eucharist are united with the Body and Blood of Christ. St. Nicholas Cabasilas claims that the Eucharist is a point of cumulation and that it is not possible to go beyond this point or to imagine anything more holy. We can only learn how to preserve this Treasure after receiving the Eucharist. In order to become a participant in the Holy Mysteries, one must properly prepare oneself by being born “of water and Spirit” and “entering into the Church.” In the first centuries of Christianity, mainly adults became members of the church in baptism after personally accepting the truth of the faith. The sacrament of “entering into the Church” was proceeded by the catechumenate process. Catechumens were gradually led into the life of the Church by means of special rites, such as exorcisms, participation in prayers and instruction in the spirit of the Holy Scriptures. This was a very intensive period of preparation to experience the mystery of Christ’s Resurrection. This preparation also was connected with the Holy Liturgy. Preparation in the Orthodox tradition has deep significance. It is an inseparable element of every service and every activity of the Church. The task of preparation is to incorporate members in such a way that their whole lives are transformed and are led to the fullness of the Kingdom of God. The task of the Church is to prepare us to experience a foretaste of the Kingdom of God in this life by the act of salvation accomplished by Jesus Christ. The Orthodox Church cares for each of its members while realizing its mission of salvation beginning with the first day of life. In the rite of the first day, the Church asks for God’s blessing for the mother and child and that the first day of his life would be the beginning of salvation. In the rite of the eighth day, the prayers are focused on the child. Here, the Church prays for the seal of the light of God on the newborn and protection against the forces of evil by the power of the Cross of Christ. Naming the child accents the child’s individuality and uniqueness. Next follows the act of the catechumenate, in which the rite of casting out of evil spirits (exorcism) takes place. This is not a relic of the past as some would like to think. The Church, having awareness and experience which confirms the activity of the dark powers of evil, which desire to harm humankind, emphasizes the essence and necessity of this ritual. In it, one renounces Satan, cuts himself off from evil and casts it out in the Name of God. After these acts, the candidate is baptized. In the Name of the Holy Trinity, the catechumen is baptized by immersion three times. The font symbolizes the tomb and rising from the baptismal waters, the Resurrection. In the baptismal waters, one dies to sin and rises the new life. Clothed in Christ immediately after baptism, one experiences a “personal Pentecost” in the Sacrament of Chrismation when “sealed with the Holy Spirit”. Next, in accordance with the practice of the Church of the first centuries, one receives the Holy Eucharist, which is the fulfillment of the process. “Entering the Church” is above all new life, but not just a better life, more moral or devout, but an ontologically new life in comparison with the former. This is the new life that St. Paul describes as “Now if we died with Christ, we believe that we will also live with Him’ (Romans 6:8).

PL

W tradycji prawosławnej bardzo mocno akcentuje się potrzebę życia sakramentalnego każdego członka Kościoła. Życie sakramentalne możliwe jest tylko i wyłącznie w Kościele, który jest mistycznym Ciałem Chrystusa i Bogoludzkim Organizmem, tj. życiem Boga w Człowieku i człowieka w Bogu. Kościół jest tajemnicą poznawalną dzięki wierze i dzięki uczestnictwu w jego życiu. „Przyjdź i zobacz” - stwierdza o. Sergiusz Bułgakow, gdyż dzięki doświadczeniu w wierze człowiek najbardziej poznaje, czym jest Kościół. Przyswojenie darów odkupienia dokonuje się za pośrednictwem Kościoła Chrystusowego. Dzięki św. Sakramentom, a w sposób szczególny dzięki św. Eucharystii Kościół – Kościół jawi się miejscem przemiany człowieka. Św. Cyryl Jerozolimski stwierdza, iż uczestnicy św. Eucharystii stają się jednością z Ciałem i Krwią Chrystusa, zaś św. Mikołaj Kabasilas stwierdza, iż Eucharystia jest momentem kulminacyjnym i dalej już nie można pójść i niczego bardziej świętego sobie wyobrazić, tylko po przyjęciu Eucharystii powinniśmy nauczyć zachowywać ten Skarb. Aby jednak stać się uczestnikiem Bożych Tajemnic człowiek musi odpowiednio przygotować się, narodzić się „z wody i Ducha” i „wejść do Kościoła”. W pierwszych wiekach chrześcijaństwa członkami Kościoła stawali się w większości ludzie dorośli, którzy przyjmowali chrzest wówczas, kiedy przyswoili sobie prawdy wiary. Sakrament „wejścia do Kościoła” poprzedzał tzw. katechumenat. Katechumeni stopniowo byli wprowadzani w życie Kościoła za pośrednictwem specjalnych obrzędów tj. egzorcyzmów, udziału w modlitwach oraz nauczaniu w duchu Pisma Świętego. Był to okres bardzo intensywnego przygotowania do przeżywania misterium Paschy Chrystusowej. To przygotowanie miało w większości miało związek ze św. Liturgią. Przygotowanie w tradycji prawosławnej, również w obecnym czasie ma bardzo wielkie znaczenie. Jest ono nierozłącznym elementem każdego nabożeństwa i każdej służby Kościoła. Zadaniem tego przygotowania jest włączenie każdego członka w ten sposób, aby przemienić całe nasze życie i doprowadzić do wypełnienia w Królestwie Bożym. Zadaniem Kościoła jest przygotować do przeżywania przedsmaku Królestwa Bożego już tu i teraz na mocy aktu zbawczego dokonanego przez Jezusa Chrystusa. Kościół prawosławny realizując swą zbawczą misję troszczy się o każdego członka, poczynając od pierwszego dnia od jego narodzin. W obrzędzie pierwszego dnia Kościół prosi o błogosławieństwo dla matki i dziecka, aby pierwszy dzień życia stał się początkiem zbawienia. W obrzędzie dnia ósmego modlitwy skupione są na dziecku. Tu Kościół modli się prosząc o pieczęć światłości Bożej na nowonarodzonym i zachowanie od napaści złego mocą krzyża Chrystusowego. Nadanie zaś imienia dziecku podkreśla jego indywidualność i niepowtarzalności. Kolejno następuje akt katechumenatu, w którym mieści się obrzęd wypędzenia złych duchów (egzorcyzm). I nie jest to „przeżytek”, jak chcieliby niektórzy stwierdzić. Kościół mając świadomość i doświadczenie potwierdzające działanie ciemnych mocy demonicznych, chcących wyrządzić krzywdę człowiekowi, podkreśla istotę i konieczność tego obrzędu. W nim człowiek poprzez wyrzeczenie się odcina się i wypędza szatana Imieniem Bożym. Po tych aktach człowiek przystępuje do sakramentu chrztu. W Imię Św. Trójcy przy trzykrotnym zanurzeniu katechumen jest chrzczony. Chrzcielnica symbolizuje grób, zaś wynurzenie z wód chrzcielnych jest zmartwychwstanie. W wodach chrzcielnych człowiek umiera dla grzechu, rodząc się do życia świętego. Obleczony w Chrystusa bezpośrednio po chrzcie doświadcza „osobistej Pięćdziesiątnicy” w sakramencie bierzmowania „Pieczęć Ducha Świętego”. Następnie zgodnie z praktyką Kościoła pierwszych wieków jest prowadzony do Św. Eucharystii, która jest wypełnieniem. „Wejście do Kościoła” to przede wszystkim nowe życie, ale nie zwyczajnie lepsze życie, bardziej moralne lub pobożne, lecz zupełnie inne ontologicznie w porównaniu do poprzedniego. To nowe życie w Chrystusie, o którym mówi ap. Paweł: „Jeżeli umarliśmy z Chrystusem to wierzymy, że z Nim żyć będziemy”. (Rz 6,8)

5

Chrzest jako misterium pieczęci w tradycji pierwszych trzech wieków

63%

Mateja L.

Polonia Sacra

|

2019

|

vol. 23

|

issue 4(58)

121-137

PL

Artykuł ukazuje, w jaki sposób w pierwszych trzech wiekach rozumiano chrzest jako misterium pieczęci. Ten aspekt chrztu był już podkreślany we wspólnocie z Qumran, a także w doświadczeniu chrztu Jana Chrzciciela, o czym w I wieku pisał Józef Flawiusz. Ojcowie Kościoła w II i III wieku używają wprost sformułowania pieczęć chrztu. Autor Pasterza Hermasa reprezentujący środowisko Rzymskie oraz Klemens Aleksandryjski uważali, że chrzest w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego pieczętował egzystencjalne wyznanie wiary w Jezusa jako Syna Bożego. Natomiast Tertulian z Kartaginy ukazał szerzej proces wzrostu egzystencjalnej wiary w ramach procedury inicjacji przedchrzcielnej, a także jej dalszy rozwój przygotowujący chrześcijan do przyjęcia chrztu krwi, czyli męczeństwa za wiarę w Jezusa. Chrzest Janowy, czyli chrzest nawrócenia i chrzest krwi były rozumiane przez chrześcijan symbolicznie i stanowiły niejako ramę dla jedynego chrztu, przez nich przyjmowanego.

EN

The article shows how the baptism was understood in the Church of the first three centuries as the mystery of the seal. This aspect of the baptism was emphasized by Qumran community. It was also evident in the experience of the baptism of John the Baptist, what was described in the first century by Flavius Josephus. The Fathers of the Church in the 2nd and 3rd century were using the phrase seal of baptism directly. The author of The Shepherd of Hermas, who represented Roman community and Clement of Aleksandria deemed that the baptism in the name of the Father, and of the Son, and of the Holy Spirit set the seal on the existential confession of faith in Jesus as the Son of God. Tertullian from Carthage described more broadly the process of increase in the existential faith during the pre-baptismal initiation and its further development preparing for the baptism of blood, that is for the martyrdom due to the faith in Jesus. Christians understood the baptism of John the Baptist, that is the baptism of conversion as well as the baptism of blood symbolically, as a frame for the only baptism which they received.

6

Ordo initiationis christianae adultorum przykładem recepcji katechumenatu wczesnochrześcijańskiego w teologii liturgicznej Aidana Kanvanagha (1929-2006)

63%

Głowacki Z. M.

Vox Patrum

|

2020

|

vol. 75

163-184

EN

The restoration to the Church, after the Second Vatican Council, of the catechumenate based on patristic sources is a return to the traditional treatment of Christian initiation. In the light of the liturgical theology of Aidan Kavanagh, the model of Christian initiation for adults is today, as it was in the times of the Church Fathers, a basic model and one that responds to the times. This return to the original catechumenate is expressed in treating initiation as a process based on conversion, on a path of catechesis in mystery and mystagogy. The sacraments are an inseparable element here, seen as an entry into the mystery of Christ and closely connected with catechesis. The model of the current initiation of adults, being a restoration of the ecclesiology of the first centuries, is the paradigm of Christian life and an example of the reception of the patristic catechumenate.

PL

Przywrócenie w Kościele po Drugim Soborze Watykańskim katechumenatu w oparciu o źródła patrystyczne jest powrotem do tradycyjnego traktowania inicjacji chrześcijańskiej. W świetle teologii liturgicznej Aidana Kavanagha model chrześcijańskiego wtajemniczenia dorosłych jest dziś jak w czasach Ojców Kościoła modelem podstawowym i odpowiadającym obecnym czasom. Powrót do pierwotnego katechumenatu wyraża się w traktowaniu inicjacji jako procesu opartego o nawrócenie, na drodze katechezy misteryjnej i mistagogicznej. Nieodłącznym elementem są tutaj sakramenty widziane jako wejście w misterium Chrystusa i złączone z ściśle z katechezą. Model obecnego wtajemniczenia dorosłych, będąc przywróceniem eklezjologii pierwszych wieków, stanowi paradygmat życia chrześcijańskiego i przykład recepcji katechumenatu patrystycznego.

7

„Obrzędy chrześcijańskiego wtajemniczenia dorosłych” – księga wciąż nie odkryta

63%

Brzeziński D.

Łódzkie Studia Teologiczne

|

2017

|

vol. 26

|

issue 2

123-134

EN

In the Constitution on the Sacred Liturgy “Sacrosanctum Concilium”, Council Fathers of Vatican II marking the direction of liturgical renewal, stated that in the Western Church “the catechumenate for adults, comprising several distinct steps, is to be restored. … By this means the time of the catechumenate, which is intended as a period of suitable instruction, may be sanctified by sacred rites to be celebrated at successive intervals of time” (SC 64). Furthermore, the authors of the Constitution decided that “both the rites for the baptism of adults are to be revised: not only the simpler rite, but also the more solemn one, which must take into account the restored catechumenate” (SC 66). The fulfillment of the postulates of the Vatican II was the proclamation of a new ritual “Ordo initiationis christianae adultorum” in 1972. Thus, in 2017 it has been 45 years since the Latin editio typica was promulgated and 30 years since the Polish edition of the rite was published. The document entered into force by the decision of the Episcopate of Poland on May 14th , 1989. Despite the passing years, this post-conciliar document remains practically unknown and is rarely used in liturgical, catechetical and pastoral praxis in Poland. It refers mostly to catechumenate but also, to a lesser extent, to the practice of granting sacraments of Christian initiation for adults. It might be suspected that the “fortunate reason” for such a state of affairs is the fact that the sacrament of baptism is commonly received in Poland by infants and a very small minority of adults prepare for the sacrament of Christian initiation. It does not imply, however, that the baptized possess a mature Christian formation and basic religious knowledge despite attending classes of religious education in schools and parishes. There is an urgent need for post-baptismal catechumenate, also known as deuterocatechumenate or repeated catechumenate. The “Rite of Christian Initiation of Adults” is still an undiscovered document. However, catechumenate of adults or post-baptismal catechumenate suggested by the “Rite of Christian Initiation of Adults” should be a regular form of pastoral practice. Its aim is to lead adults to mature faith and conscious participation in the Paschal Mystery of Christ. The article offers a presentation and rereading of the post-conciliar document which still awaits to be rediscovered in both parish and special pastoral practice as well as in liturgy, especially in the annual liturgical celebrations.

8

Ewangeliczne etapy rozwoju postawy miłosierdzia w świetle wybranych fragmentów pism ojców Kościoła

63%

Mateja L.

Polonia Sacra

|

2017

|

vol. 21

|

issue 2(47)

163-183

PL

W artykule przedstawiono zarys ewangelicznych etapów rozwoju postawy miłosierdzia w wymiarze materialnym w świetle wybranych fragmentów pism ojców Kościoła, wiążąc je z etapami inicjacji przedchrzcielnej w starożytnym Kościele. W tym celu wykorzystano metodę inicjacyjnego odczytania tekstów Nowego Testamentu. Dzięki tej metodzie wyodrębniono na etapie wstępnym inicjacji miłosierdzie podejmowane ze względu na dobro człowieka, zwane filantropią. Na etapie preakatechumenalnym inicjowany był już wzywany, aby podejmować czyny miłosierdzia ze względu na Boga. Celem etapu katechumenalnego było natomiast doskonalenie wrażliwości miłosierdzia. Pod koniec tego etapu wzywano katechumena do wolności wobec dóbr materialnych, którymi w większym stopniu niż poprzednio miał dzielić się z ubogimi. Katechumenat kończył się doskonaleniem postawy wyrażonej w miłości nieprzyjaciół, był to jednocześnie moment przyjęcia chrztu i wejścia w doświadczenie realizacji przykazania miłości wzajemnej.

EN

In the article there is shown an outline of evangelical stages of the Church’s development of mercy’s attitudes in the material dimension in view of selected extracts from scripts of the Fathers of the Church, matching them with pre‑baptism initiation in the ancient Church. For this purpose, an initiation method was used to interpret the text of the New Testament. Thanks to this method, mercy was extracted at the entry period of pre‑initiation. Works of Mercy that is taken for the good of a human person called philanthropy. At the precatechumenate period the initiated one was called to perform merciful acts because of God whereas the target of catechumenate period was to improve one sensitivity towards mercy. At the end of this period, a catechumen was called to be free with material goods, which were to be shared with the poor more than before. The catechumenate ended with the improvement of the attitude expressed by love to enemies. At the same time it was the moment of the baptism and entrance into the experience of the fulfilment of precept of mutual love.

9

Inicjacyjny charakter XI rozdziału Listu do Hebrajczyków

63%

Mateja L.

Vox Patrum

|

2018

|

vol. 69

467-479

EN

The article presents the initiatory nature of the eleventh chapter of the Epistle to Hebrews. The author of the Epistle, on the example of characters from the Old Testament, presents two patterns of faith development: individual and communal. These patterns correspond to the process of the pre-baptism initiation carried out in the ancient Church on three stages: encouragement, precatechumenate and catechumenate. The final extracts of the analysed chapter of the Epistole, interpreted with the use of initiation method, present the faith development of the baptised and their preparation to the martyrdom for faith in Jesus Christ.

10

Die Familie als Erziehungsgemeinschaft in der Perspekttve des Familienkatechumenats

51%

Stala J.

Vox Patrum

|

2007

|

vol. 50

487-496

PL

Kościół, jak i sama rodzina, współcześnie coraz lepiej odkrywają prawdę o tym, że to właśnie rodzina, jako domowy Kościół, jest nie tylko przedmiotem, ale i podmiotem wychowania i katechezy. Mówi się więc już coraz wyraźniej o rodzinnej katechezie, uświadamiając sobie coraz lepiej sprawę, że to właśnie rodzice są pierwszymi wychowawcami i katechetami swoich dzieci. Dysponują oni sobie właściwymi środkami do tego stopnia, że wychowanie i katecheza domowa wcale nie muszą kopiować katechezy parafialnej. Podstawowym jej czynnikiem jest atmosfera szczerości i zaufania oraz świadectwo wiary dawane każdego dnia. Rola rodziców w tej dziedzinie jest niezastąpiona. Dlatego z tych między innymi powodów w niniejszym artykule zostało podjęte zagadnienie dzieła wychowania, które dokonuje się w podstawowym środowisku wychowawczym, jakim jest rodzina. Najpierw po zaprezentowaniu dzisiejszych wyzwań stojących przed rodziną zostało przedstawione odniesienie do katechumenatu rodzinnego, a następnie omówione wychowanie dokonujące się w rodzinie. Całość została ukazana w perspektywie historycznej.

11

Miejsce katechezy dorosłych w nowej ewangelizacji

51%

Kurzydło D.

Studia Katechetyczne

|

2014

|

vol. 10

129-146

PL

Autor charakteryzuje cechy współczesnej katechizacji dorosłych w świetle wezwania Kościoła do nowej ewangelizacji. W dokumentach Kościoła pisze się o pierwszorzędnym znaczeniu i funkcji katechezy dorosłych. Katecheza dorosłych wymaga zwołania wspólnoty eklezjalnej, która staje się łonem rodzącym i podtrzymującym wiarę. Zaangażowanie dorosłych chrześcijan w dojrzewanie wiary poprzez budowanie dojrzałej społeczności spełnia kluczową rolę w procesie nowej ewangelizacji. Dorosły jest głównym odbiorcą działań zbawczych Kościoła. Artykuł wskazuje najlepszy model formacji dorosłych oraz inne kwestie wpływające na skuteczność tej formy posługi Słowa, która pozostaje dziś ogromną szansą poradzenia sobie z wyzwaniami obecnego czasu.

EN

In this article the author makes the characteristics of contemporary adult catechesis in the light of the Church's call for a new evangelization. The Church as the Christian community, who received from Jesus Christ's missionary mandate is required to care for adult Christians to live every day adult faith. Church admitted that the task of prime importance catechesis of adults. Adult Catechesis calls for a meeting of the ecclesial community, which is the womb of the nascent faith. The role of the community's help in finding a man's life the seeds of life and showing fruit of life through the testimony of participants in catechesis. The author believes that if the formation of adult Christians should lead to build a mature community, it must also admit adult crucial role in this process and make it the primary recipient of the action. This means recognizing someone as an adult more than the disciple, but partner through the development of a common faith. The catechumenal road is a proposal of a mature method of developing. In the formation of mature Christian we should also consider preparing for spiritual discernment and to contribute to the development of modern culture. The criterion of maturity in faith is the ability to undertake the evangelization of himself and others .

IT

L’autore descrive caratteristiche contemporanee di catechesi degli adulti alla luce di chiamata della Chiesa per una nuova evangelizzazione. Nei documenti della Chiesa si sottolinea la primaria importanza e la funzione della catechesi degli adulti. Essa richiede la convocazione della comunità ecclesiale, che diventa seno nascente e sostenente della fede. Il coinvolgimento dei cristiani adulti nella maturazione della fede tramite la costruzione di una comunità matura gioca un ruolo chiave nella nuova evangelizzazione. Adulto è il destinatario principale delle azioni salvifiche della Chiesa. L’articolo indica il modello migliore della formazione degli adulti e altre questioni che influiscono all’efficacia di questa forma del ministero della Parola,

12

Ksiądz Franciszek Blachnicki – prekursor teologii kerygmatycznej w Polsce

51%

Biela B.

|

2020

|

vol. 67

|

issue 6

37-54

EN

Pope Francis said, “Theology after Veritatis Gaudium is a kerygmatic theology, a theology of discernment, of mercy and of welcoming, in dialogue with society, cultures and religions for the construction of the peaceful coexistence of individuals and peoples” (21.06.2019). In this context, a forerunner of kerygmatic theology in Poland, Father Franciszek Blachnicki (1921-1987), seems to be a person to focus on. As a theoretician, he came up with foundations of fundamental catechesis, in which he emphasised the fact that contemporary forms of catechumenate do not fit the requirements of the contemporary times. Blachnicki knew that the central pastoral issue of the Church is loss of the environment of living faith and love that may welcome new generations of Christians. The existing system of catechesis for children and youth is understood as a school subject to be taught purely on an intellectual level is not able to meet the tasks of catechumenate, since it is not an educational system that introduces Christian life in the community of the Church. In view of the above, Blachnicki was convinced that an additional catechumenate for the baptised was necessary – both for adults, youth and children. This complementary catechumenate should use the guidelines offered by the post-conciliar teaching of the Church, especially the one offered in the document on Christian initiation of adults. As the result of this, in the sixties of the last century, Father Blachnicki used the scheme of “Oasis” retreat to found the Living Church Movement, later known as the Light-Life Movement. Within the framework of deuterocatechumenal formation, he showed a specific way of implementing postulates, resulting directly from the achievements of kerygmatic theology and offered a “catechumenate-oriented” concept of pastoral care able to renew the contemporary parish that is a community of communities.

PL

Papież Franciszek stwierdził, iż „teologia po Veritatis gaudium jest teologią kerygmatyczną, teologią rozeznania, miłosierdzia i akceptacji, która nawiązuje dialog ze społeczeństwem, kulturami i religiami w celu budowania pokojowego współistnienia ludzi i narodów” (21.06.2019). Warto w tym kontekście zwrócić uwagę na prekursora teologii kerygmatycznej w Polsce, ks. Franciszka Blachnickiego (1921-1987), który był nie tylko teoretykiem, ale i praktykiem teologii kerygmatycznej. Jako teoretyk wypracował podwaliny pod katechezę fundamentalną, w której wskazał, że dzisiejsze formy katechumenatu nie odpowiadają wymaganiom czasów współczesnych. Blachnicki miał świadomość, że centralnym problemem pastoralnym jest utrata przez Kościół środowiska żywej wiary i miłości, które mogłoby przyjmować w siebie nowe pokolenie chrześcijan. Istniejący system katechizacji dzieci i młodzieży pojętej na sposób szkolny, intelektualistyczny, jako nauczanie religii, nie potrafi w tej sytuacji spełnić zadań katechumenatu, ponieważ nie jest systemem wychowawczym, który wdraża do życia chrześcijańskiego we wspólnocie Kościoła. W związku z powyższym Blachnicki był przekonany, że trzeba wprowadzić uzupełniający katechumenat dla osób już ochrzczonych – zarówno dorosłych, jak dzieci i młodzieży – wykorzystując wskazówki posoborowego nauczania Kościoła, zwłaszcza zawarte w dokumencie o inicjacji chrześcijańskiej dorosłych. W efekcie ks. Blachnicki w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku na bazie rekolekcji oazowych stworzył Ruch Żywego Kościoła, nazwany później Ruchem Światło-Życie. W ramach formacji deuterokatechumenalnej pokazał konkretną drogę realizacji postulatów wynikających bezpośrednio ze zdobyczy teologii kerygmatycznej oraz ukazał „katechumenacką” koncepcję duszpasterstwa mogącą odnowić współczesną parafię wspólnotę wspólnot.

13

Od akcji duszpasterskich do stałej formacji uczniów Jezusa

45%

Czupryński W.

Studia Katechetyczne

|

2014

|

vol. 10

147-161

PL

Autor wykazuje, iż współczesna katecheza powinna przyjąć charakter chrześcijańskiej inicjacji. To implikuje odejście od teoretycznego i doktrynalnego przekazu wiary na rzecz dowartościowania całości doświadczenia religijnego. Systematyczny wykład prawd wiary powinien być poprzedzony zaproszeniem do „zanurzenia” w tajemnicę dzieła zbawczego. Nie da się tego dokonać w szkolnym nauczaniu religii. W kontekście ciągle nasilającego się procesu laicyzacji należałoby równolegle do szkolnego nauczania lekcji religii wprowadzić katechezę parafialną, skoncentrowaną na ewangelizacji i mistagogii. Wiara jest bowiem fundamentem i warunkiem owocności wysiłków katechetycznych. W artykule postuluje się wprowadzenie deuterokatechumentatu jako właściwego modelu dzisiejszej katechezy, uzasadniając to twierdzenie.

EN

Catechesis should be marked by Christian initiation and lead into both- the process of spiritual change as well as the salutary events of the Paschal mystery. Therefore it is advisable to abandon the idea of theoretical and fundamental preaching in favour of religious experience in general. Systematic doctrinal exposition of faith should be present only after invitation to ‘immersion’ in the mystery of work of redemption that cannot take place during religion lessons at school. Prevailing model of school catechumenate with its intellectual and sacramental style should be rejected. Otherwise it may contribute to distorting and reducing Christianity to tradition and folk rites as well as faulty identification of faith with religious outlook. Since laicization is still increasing it would be beneficial to, apart from school religion lessons, introduce simultaneous parish catechesis concentrated on evangelization and mystagogy. It would provide a necessary environment for the growth of faith that is a foundation and condition for fruitful catechetic efforts. With strong emphasis placed on the meaning of God’s Word, liturgy and sacraments deuterocatechumenate fulfils the fundamental functions of the Church (i.e. giving new believers to the Church and leading them to Christian adulthood) in a natural way and in accordance with the needs of present times.

IT

L’autore mostra che la catechesi contemporanea dovrebbe adottare il carattere dell’iniziazione cristiana. Questo implica un allontanamento dalla trasmissione teorica e dottrinale della fede per poter apprezzare tutta l’esperienza religiosa. Esposizione sistematica delle verità della fede deve essere preceduta da un invito a “immersione” nel mistero dell’opera salvifica. E questo è tutt’altro che possibile nell’insegnamento scolastico della religione. Siccome il processo di laicizzazione si sta intensificando, affianco alle lezioni della religione dovrebbero esser realizzate le catechesi parrocchiali focalizzate su evangelizzazione e mistagogia. La fede, infatti, è il fondamento e presupposto per la fecondità degli sforzi catechetici. L’articolo suggerisce un deutero-catecumenato come il corretto modello della catechesi odierna, giustificando questa affermazione.

14

Zasada formalna teologii pastoralnej a wypracowanie właściwej koncepcji katechetyki

45%

Marczewski M.

Studia Katechetyczne

|

2013

|

vol. 9

31-54

PL

Das grundsätzliche Ziel dieser Arbeit besteht in der Erinnerung an die Gedanken zur Katechetik in den Schriften des Dieners Gottes Franciszek Blachnicki (1921-1987). Diesen besonderen Gegenstand der Pastoraltheologie hat er integral mit der Erarbeitung des Formalprinzips der Pastoraltheologie verbunden. Wenn wir dies nicht tun, kann von Katechetik, Katechese oder katechetischer Wortverkündigung nicht die Rede sein. Man kann dann höchstens von Religionspädagogik, Religionslehre, Methodik und Didaktik des Religionsunterrichts sprechen. Als besondere Disziplin der Pastoraltheologie erlangte die Katechetik in der ekklesiologischen Strömung dieser Disziplin den ihr gebührenden Platz und wurde zur Lehre vom kirchlichen Katechumenat als einer Funktion der Kirche, die deren Verwirklichung in den Katechumenen anstrebte. Als besonders wichtig für dieses ihr Verständnis und ihre praktische Reali-sierung erwies sich die Herausgabe des liturgischen Buches Ordo initiationis christianae adultorum. Auf der Grundlage der dort enthaltenen Suggestionen erarbeitete Pater Franciszek Bla-chnicki, der Gründer und Schöpfer der unter dem Namen Ruch Światło-Życie (Licht und Leben) bekannt gewordenen ekklesialen Bewegung das Programm einer deuterokatechumenalen Formation, welches einen Versuch darstellt, der Krise entgegenzuwirken, in welcher sich die Pasto-raltheologie und der Heilsdienst der Kirche in Polen befindet. Dieses Wirken hat sich in seiner doktrinalen und formativen Struktur so ausgedehnt, dass dieser Diener Gottes eine Idee vor-stellte, die er jedoch nicht herausgearbeitet hat, welche den Rang besitzt, neue Grundlagen des Prinzips der Seelsorge zu schaffen, aus dem die grundlegenden Lebens- und Entwicklungsgesetze der Gemeinschaft der Christen abgelesen und übernommen werden müssten. Es handelt sich um das Postulat, ein neues Prinzip einer katechumenalen Pastoraltheologie und der daraus resultierenden Seelsorge zu erarbeiten. Das ist ein Problem, auf das der Autor dieser Abhandlung den Kreis der polnischen Pastoralisten, Homiletiker, Katechetiker, Liturgisten und sozialen Pastoralheologen aufmerksam machen will.

EN

The point of the elaboration is to remind a reflection on catechetics in publications of Franciszek Blachnicki (1921-1987). He integrally involved proper conception of catechetics with the formal principles of pastoral theology. Without that connection it is impossible to provide catechesis and catechetical preaching the Word. Because it is very specific: otherwise we can only tell at most about pedagogy of religion, didactics and methodology. Catechesis as detailed pastoral theology discipline gained in the mainstream of the ecclesiology its rightful place, becoming the science of the Church catechumenate as a function of the Church aimed at the accomplishment of the Christians. A particularly important for such her understanding and practical implementation turned out to issue liturgical book Ordo Initiationis christianae Adultorum. On the basis of the suggestions contained therein Franciszek Blachnicki, the founder and creator of the Light-Life Movement, has developed a program of deuterocatechumenal program, which is one of the attempts to counteract the crisis in which finds itself pastoral theology in Poland. This action in its structure and doctrinal formation has grown so that Blachnicki presented the new idea – but it has not developed – that rises to the rank of creating a new base of principles of pastoral care, which should be read and take over the basic rights of survival and development of Christian community. It's about developing a place for principles of new pastoral theology, catechumenal theology, and the pastoral care. It is a problem that the author of that report gives into consideration for the community of Polish pastoral theology, ecclesiology, and catechetics, homiletics and liturgists.

IT

Rammentare la riflessione sulla catechesi del Servo di Dio Padre Franciszek Blachnicki è l’obiettivo principale di quest’articolo. La catechetica come una delle discipline di teologia pastorale ha ottenuto nell’ambito di ecclesiologia pastorale il suo giusto posto, diventando la scienza su catecumenato ecclesiastico in quanto funzione della Chiesa perseguita realizzazione della Chiesa in catecumeni. Per tale comprensione ed applicazione pratica ha un particolare rilevante emissione di un libro liturgico Ordo ini¬¬tia¬tionis christianae adultorum. Sulla base dei suggerimenti ivi contenuti padre Blachnicki, fondatore e creatore del movimento ecclesiale chiamato Movimento Luce-Vita, ha sviluppato un programma di formazione deutero-catecumenale, il quale è uno dei tentativi per contrastare la crisi, in cui è la teologia pastorale e la missione salvifica della Chiesa in Polonia.

15

Obrzędy chrztu świętego w liturgii hiszpańsko-mozarabskiej

45%

Roszak P.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2016

|

vol. 69

|

issue 4

EN

Celebration of the sacrament of baptism in the Hispanic-Mozarabic Rite, as in other liturgical families, was preceded by a period of the catechumenate to which the candidates were introduced by the special rite celebrated on Sunday in vicesima. This article analyzes the course of the celebration of the sacraments of initiation according to the norms from a revised rite and with reference to the earlier tradition reflected in the Liber Ordinum and Antiphonary of Leon. It explains the Visigoths’ practice of single immersion in water during the administration of the sacrament and various other rites, post-baptismal Triduum and acclamations typical for the Hispanic liturgy. Extensive euchology of this rite provides valuable information on sacramental theology, which betrays the African influences (in particular the reference to St. Augustine) and has been transmitted by St. Gregory of Elvira, St. Ildefonsus of Toledo and St. Isidore of Seville. It is worth emphasizing the pastoral dimension of the process of initiation visible in complex formulas and the variety of blessings received by catechumens and rituals celebrated in post-baptismal mystagogy.

PL

Celebracja sakramentu chrztu w rycie hiszpańsko-mozarabskim, podobnie jak w pozostałych rodzinach liturgicznych, poprzedzona jest katechumenatem, do którego kandydaci byli włączani poprzez specjalny ryt w niedzielę in vicesima. Artykuł analizuje przebieg celebracji sakramentów wtajemniczenia wedle norm obecnych w odnowionym rycie i z odniesieniem do wcześniejszych tradycji zapisanych w hiszpańskim Liber Ordinum i Antyfonarzu z Leon. Podkreśla się korzenie wizygockiej praktyki pojedynczego zanurzenia w wodzie podczas udzielania sakramentów, a także sens poszczególnych obrzędów wyjaśniających, Triduum pochrzcielnego i aklamacji typowo hiszpańskich. Rozbudowana euchologia dostarcza cennych informacji na temat teologii sakramentalnej, która zdradza wpływy afrykańskie i została przekazana przez św. Grzegorza z Elwiry, św. Ildefonsa z Toledo czy św. Izydora z Sewilli. Na podkreślenie zasługuje duszpasterski wymiar procesu wtajemniczenia widoczny w rozbudowanych formułach, licznych błogosławieństwach otrzymywanych przez katechumenów oraz obrzędach sprawowanych w czasie mistagogii pochrzcielnej.

16

Quodvultdeus’ sermons on the creed: A reassessment of his polemics against the Jews, pagans, and Arians

45%

Vopřada D.

Vox Patrum

|

2017

|

vol. 68

355-369

PL

Kazania biskupa Quodvultdeusa z Kartaginy w czasach wandalskiej inwazji na Afrykę charakteryzują się ostrą polemiką przeciw Żydom, poganom i arianom (De symbolo 1-3, Contra Iudaeos, paganos i Arrianos, De accedentibus ad gratiam 1 -2). Polemika przeciw arianom wynikała z faktu, że nowi władcy Afryki, Wandalowie, byli arianami, którzy promowali swą wiarę i prześladowali Rzymian za wyznawanie wiary katolickiej. Celem niniejszego artykułu jest dokonanie ponownej oceny polemicznego charakteru kazań Quodvultdeusa. Autor bada je w ich kontekście liturgicznym oraz porównuje z innymi współczesnymi pismami dotyczącymi Credo, a wreszcie omawia w kontekście historycznym i religijnym. Dzieki tej analizie można stwierdzić, że omawiane tutaj dzieła Quodvultdeusa nie maja przede wszystkim charakteru antyheretyckiego, ale raczej koncentrują się na potwierdzeniu doktryny Kościoła i aprobaty nowo ochrzczonych dla Kościoła jako pośrednika zbawienia. Ostra inwektywa Quodvultdeusa nie była czymś wyjątkowym w łacińskiej tradycji katechezy wyznaniowej IV i V wieku i dlatego odgrywa zasadniczo funkcję katechetyczną.

EN

The sermons of Quodvultdeus Bishop of Carthage during the time of the Vandal invasion of Africa are characterised by their harsh polemics against the Jews, Pagans, and Arians (De symbolo 1-3; Contra Iudaeos, paganos, et Arrianos; De accedentibus ad gratiam 1-2). The polemics against the Arians derived from the fact that the new lords of Africa, the Vandals, were Arians who promoted their belief and persecuted the Romans for professing their Catholic faith. This paper aims to reassess the polemical character of Quodvultdeus’ sermons. They are examined in their liturgical context and compared to other contemporary writings on the Creed, and finally discussed in their historical and religious context. In view of this analysis, it can be stated that the works of Quodvultdeus studied here are not primarily anti-heretical, but they rather focus on affirming the doctrine of the Church and on the adherence of the newly baptised to the Church as a means of salvation. Quodvultdeus’ harsh anti-heretical language is not exceptional in the Latin tradition of creedal catechesis during the 4th and 5th centuries and has therefore chiefly a catechetical function.

17

La preparazione degli sposi al matrimonio: una panoramica pastorale-giuridica

38%

INTERGUGLIELMI A.

Prawo Kanoniczne

|

2016

|

vol. 59

|

issue 1

105-118

EN

This brief analysis is inspired by the words of Pope Francis in his speech addressed to the officials of the Tribunal of the Roman Rota on 22nd January 2016: "a fortiori, pastoral urgency involving all Church structures is leading us toward a shared intention to provide adequate preparation for marriage in a kind of new catechumanate. " In light of the recent reform of the process for the declaration of nullity of marriage, we have studied in deep both the need for a link between the pastoral and judicial praxis - for the purpose of "proper preparation" of engaged couples for marriage - and the new needs that the reality of family demands. So we have seen that from the court cases that the most frequent ones leading to the declaration of matrimonial nullity could be avoided and even forewarned by an effective preparation of engaged couples, with a true journey of rediscovery of the faith. It is also clear from our research as the need for an ongoing tutoring for married couples in the first few years of marriage, is not only in conformity with the norms of the CIC, but for some time emerged in the documents of the Pastoral Family of the Holy See.

IT

Questo breve studio trae spunto dalle parole di Papa Francesco nell’Allocuzione alla Rota Romana del 22 gennaio 2016 : “..l’urgenza pastorale, che coinvolge tutte le strutture della Chiesa, spinge a convergere verso un comune intento ordinato alla preparazione adeguata al matrimonio.” Alla luce della recente riforma del processo per la dichiarazione di nullità matrimoniale abbiamo approfondito sia la necessità di un collegamento tra la prassi pastorale e quella giudiziaria, ai fini di una “adeguata preparazione” dei fidanzati al matrimonio, sia le nuove esigenze che la realtà della famiglia richiede. Così abbiamo visto come dalla giurisprudenza dei Tribunali emerge che le cause più frequenti che portano alla dichiarazione di nullità matrimoniale potrebbero essere evitati e anche prevenuti da un efficace preparazione dei fidanzati, con un vero percorso di riscoperta della fede. Emerge inoltre dalla nostra ricerca come l’esigenza di un accompagnamento delle coppie nei primi anni di matrimonio, sia non solo conforme alle norme del CIC, ma già da tempo emersa nei documenti della Pastorale famigliare della Santa Sede.

18

Die Katechumenatsmethode in der Vorbereitung auf das Sakrament der Firmung (Katechumenat in engeren und weiteren Sinne nach dem II. Vatikanischen Konzil)

38%

Krakowiak z.

Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne (Liturgical and Homiletic Annals)

|

2012

|

vol. 3(59)

21-30

PL

Przygotowanie kandydatów do bierzmowania dla wielu duszpasterzy i katechetów stanowi obecnie poważny problem. Stosowane dotąd metody dalszego i bliższego przygotowania są coraz bardziej mało skuteczne. Odwołując się do nauczania Kościoła od Dyrektorium Ogólnego o katechizacji, adhortacji Pawła VI Evangelii nuntiandi, Katechizmu Kościoła Katolickiego i rytuału Obrzędy chrześcijańskiego wtajemniczenia dorosłych, autor najpierw charakteryzuje metodę formacji dorosłych do przyjęcia sakramentów inicjacji chrześcijańskiej, a następnie wskazuje na możliwości jej zastosowania w przygotowaniu kandydatów do bierzmowania. Tak jak formacja katechumenów odbywa się w ramach wspólnoty parafialnej, podobnie również w przygotowaniu do bierzmowania powinni być zaangażowani przynajmniej jej przedstawiciele. Formacja dorosłych katechumenów do sakramentów obejmuje ich ewangelizację (kerygma i katecheza), będącą przekazem treści wiary Kościoła i zasad życia moralnego, oraz liczne celebracje liturgiczne, związane z przechodzeniem kandydatów na wyższy stopień przygotowania. Tę metodę można z powodzeniem wykorzystać, przygotowując młodzież do sakramentu bierzmowania. Wzorem takiej formacji kandydatów może być IV rozdział rytuału „Przygotowanie do bierzmowania i Eucharystii dorosłych, którzy przyjęli chrzest jako dzieci, ale nie otrzymali pouczenia w wierze”. Ponieważ kandydaci są już ochrzczeni, w ich przygotowaniu należy ciągle odwoływać się do tego sakramentu. W ten sposób prowadzi się ich do osobistego przyjęcia wiary, w której zostali ochrzczeni, i do nawrócenia potwierdzonego przyjęciem sakramentu pokuty i pojednania. Do sakramentu chrztu nawiązują sprawowane w tym czasie celebracje typowe dla katechumenatu, a zwane traditiones: znaczenie znakiem krzyża na czole, przekazanie Symbolu wiary, Modlitwy Pańskiej i Ewangelii. Nie można jednak stosować obrzędu wybrania (electio) i namaszczenia olejem katechumenów ani egzorcyzmów (zastępują je celebracje pokutne). W zakończeniu autor proponuje następujące celebracje w okresie przygotowania w parafii młodzieży do bierzmowania: obrzęd włączenia kandydatów do grupy formacyjnej przygotowującej do sakramentu bierzmowania we wspólnocie parafialnej i obrzęd przyjęcia prośby o udzielenie sakramentu bierzmowania.

EN

Preparation of the candidates for Confirmation is at present a serious problem for many priests and catechists. The methods of farther and nearer preparation that has been used up till now are getting less and less efficient. Referring to the teaching of the Church the author first characterizes the method of formation of adults for receiving sacraments of Christian initiation, and then points to the possibilities of using it in preparing candidates for Confirmation. Formation of catechumens is done in the parish community and in a similar way, in preparation for Confirmation at least its representatives should be involved. Formation of adult catechumens in preparation for sacraments comprises their evangelization (kerygma and catechesis), that is transmission of the contents of the Church’s faith and principles of moral life, as well as numerous liturgical celebrations connected with the candidates passing to a higher level of preparation. This method may be successfully used in preparing young people for the Sacrament of Confirmation. Chapter IV of the ritual “Preparation for Confirmation and the Eucharist of adults who received Baptism as children, but did not receive the teaching in the faith” may be a model for such formation. Since the candidates are already baptized, this sacrament should be constantly referred to. In this way they are conducted to personal acceptance of the faith in which they were baptized, and to conversion confirmed by accepting the Sacrament of Penance and Reconciliation.

19

Pour un processus catéchétique sans cesse (néo-)catéchuménal: un engendrement à tout âge

26%

Amherdt F.-X.

|

2020

|

vol. 67

|

issue 6

5-20

EN

How can we deal with the double dimension of Christian initiation, which is both ended when it is “completed” and open to the future of Christian existence? In our postmodern era of fluidity and blurring of the ages of life, catechetical pastoral care is invited to transform itself by offering multiple entry doors for the preparation of the sacraments, since we can be baptized and receive the sacrament of confirmation at any age. This transformation is accomplished by making each sacramental journey and the whole of existence an unceasingly (neo-)catechumenal journey where the first-second kerygmatic announcement is each time repeated and deepened. It is so, because, according to an eschatological aim, the possible moments of spiritual maturity are numerous in life and the pedagogy of permanent initiation leads to a maturation never fully accomplished.

PL

W kierunku ciągłego procesu katechetycznego (neo-)katechumenalnego: płodność w każdym okresie rozwojowym Jak poradzić sobie z podwójnym wymiarem inicjacji chrześcijańskiej, która jest zarówno zamknięta, kiedy jest formalnie „ukończona”, jak i otwarta na przyszłość chrześcijańskiej egzystencji? W postmodernistycznej erze płynności i mieszania się okresów rozwojowych życia człowieka katechetyczna opieka duszpasterska powinna ulec transformacji, oferując wiele nowych sposobów do przygotowania się na przyjęcie sakramentów, ponieważ można być ochrzczonym i otrzymać sakrament bierzmowania w każdym okresie życia. Transformacja ta dokonuje się wówczas, gdy każda sakramentalna droga i całe życie staną się nieustanną drogą (neo-)katechumenalną, w której pierwsze i wtórne głoszenie kerygmatu jest za każdym razem wznawiane i pogłębiane. Dzieje się tak, ponieważ zgodnie z celem eschatologicznym możliwe momenty duchowej dojrzałości są liczne w życiu, a pedagogika ciągłego wtajemniczania prowadzi do dojrzewania, którego nigdy nie osiągnie się w pełni. Comment faire droit à la double dimension de l’initiation chrétienne à la fois close lorsqu’elle est « achevée » et ouverte sur l’avenir de l’existence chrétienne ? Dans notre époque postmoderne de fluidité et de brouillage des âges de la vie, la pastorale catéchétique est invitée à se transformer en offrant de multiples portes d’entrée pour la préparation aux sacrements, puisqu’on peut être baptisé et confirmé à tout âge ; en faisant de chaque parcours sacramentel et de l’existence tout entière un cheminement sans cesse (néo-)catéchuménal où la première-seconde annonce kérygmatique est à chaque fois reprise et approfondie. Car selon une visée eschatologique, les moments possibles de maturité spirituelle sont nombreux dans une vie et la pédagogie d’initiation permanente conduit à une maturation jamais pleinement accomplie.

Refine search results

Koncepcja „cura pastoralis” w ujęciu ks. Franciszka Blachnickiego

Katechumenat przedmałżeński narzeczonych

Przygotowanie do sakramentu bierzmowania: czy wykorzystana szansa?

Misterium „wejścia do Kościoła” i przygotowanie do sakramentów w tradycji prawosławnej

Chrzest jako misterium pieczęci w tradycji pierwszych trzech wieków

Ordo initiationis christianae adultorum przykładem recepcji katechumenatu wczesnochrześcijańskiego w teologii liturgicznej Aidana Kanvanagha (1929-2006)

„Obrzędy chrześcijańskiego wtajemniczenia dorosłych” – księga wciąż nie odkryta

Ewangeliczne etapy rozwoju postawy miłosierdzia w świetle wybranych fragmentów pism ojców Kościoła

Inicjacyjny charakter XI rozdziału Listu do Hebrajczyków

Die Familie als Erziehungsgemeinschaft in der Perspekttve des Familienkatechumenats

Miejsce katechezy dorosłych w nowej ewangelizacji

Ksiądz Franciszek Blachnicki – prekursor teologii kerygmatycznej w Polsce

Od akcji duszpasterskich do stałej formacji uczniów Jezusa

Zasada formalna teologii pastoralnej a wypracowanie właściwej koncepcji katechetyki

Obrzędy chrztu świętego w liturgii hiszpańsko-mozarabskiej

Quodvultdeus’ sermons on the creed: A reassessment of his polemics against the Jews, pagans, and Arians

La preparazione degli sposi al matrimonio: una panoramica pastorale-giuridica

Die Katechumenatsmethode in der Vorbereitung auf das Sakrament der Firmung (Katechumenat in engeren und weiteren Sinne nach dem II. Vatikanischen Konzil)

Pour un processus catéchétique sans cesse (néo-)catéchuménal: un engendrement à tout âge