Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 25

first rewind previous Page / 2 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  cathedral
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 2 next fast forward last
1
Content available remote

The ‘cathedral’ - a pathos formula of modernism :

100%
Männig M.
Umění (Art)
|
2019
|
vol. 67
|
issue 4
294-303
EN
The article emphasizes the Gothic Cathedral as one of the key concepts in Hans Sedlmayr’s art historiography. Two different theoretical approaches structure the analysis: First, Aby Warburg’s pathos formula and second, Claude Lévi-Strauss’s floating signifies While the latter helps to map out the multiplicity of different meanings attributed to the cathedral-metaphor eventually pointing forward to a utopian future and backwards into a romanticized past, the former provides a model for cultural development which is organized between the two different poles, migration and the afterlife. The study identifies Sedlmayr’s idea of the cathedral to be based on the Romanticist notion of an aesthetic church’, which proves the critic unimmunized against the subject of his criticism. Sedlmayr’s thought subsequently can be contextualized with both modern art theory and artistic practice. By carving out the contrast between fragment and totality as the two opposing visual principles indicating Gothic-ness, the text, therefore, does not only propose a rereading of Sedlmayr’s work but also proposes a fresh interpretation of a selection of artworks dealing with the cathedral-topos. With a focus on painting, the article exemplarily discusses works from Karl-Friedrich Schinkel, Moritz von Schwind, Claude Monet, and Jackson Pollock but also from Lyonel Feininger and Le Corbusier.
CS
Článek upozorňuje na jeden z nejdůležitějších pojmů v umělecké historiografii Hanse Sedlmayra, jímž je gotická katedrála. Při jeho analýze jsou uplatněny dva teoretické přístupy, nejprve formule patosu Abyho Warburga, poté „plovoucí označující“ Clauda Léviho-Strausse. Zatímco přístup Léviho-Strausse pomáhá vytvořit přehled mnoha různých významů připisovaných metafoře katedrály, ukazující kupředu k utopické budoucnosti, nebo zpět do romantizované minulosti, Warburgův poskytuje model kulturního vývoje, který probíhá mezi dvěma odlišnými póly, migrací a přežíváním. Studie zjišťuje, že Sedlmayrova idea katedrály je založena na pojetí „estetického chrámu“ vycházející z romantismu, a dokazuje, že jako kritik nebyl imunní vůči předmětu své kritiky. Sedlmayrovo uvažování může být následně uvedeno do souvislosti jak s teorií moderního umění, tak s uměleckou praxí. Text vystihuje kontrast mezi fragmentem a totalitou jako dvěma protichůdnými vizuálními principy, které jsou známkou gotičnosti, a nenavrhuje tak jen přezkoumání Sedlmayrova díla, ale také novou interpretaci vybraných uměleckých děl vztahujících se k toposu katedrály. V článku zaměřeném na malbu jsou exemplárně probrána díla Karla-Friedricha Schinkela, Moritze von Schwinda, Clauda Moneta a Jacksona Pollocka, ale i Lyonela Feiningera a Le Corbusiera.
2
Publication available in full text mode
Content available

Jak obserwatorzy postrzegają głębię we wnętrzu gotyckiej katedry wraz ze zmianą jej proporcji? Sondaż okulograficzny

61%
Rusnak M., Fikus W., Szewczyk J.
Architectus
|
2018
|
issue 1(53)
77-88
PL
Inspiracją do podjęcia badań nad percepcją wnętrza gotyckiego kościoła były rozważania Juliusza Żórawskiego. W artykule zaprezentowano próbę weryfikacji poglądów Profesora dotyczących sposobu zapoznawania się z tą średniowieczną strukturą. Badania przeprowadzono przy użyciu okulografu stacjonarnego, który umożliwiał rejestrację ruchu gałek ocznych obserwatorów. W testach uczestniczyło 142 wolontariuszy, którzy przyglądali się pięciu przygotowanym przez autorów badania wizualizacjom wnętrz katedr francuskich z XII i XIII w. Ilustracje przedstawiały obiekty o różnej wysokości i głębokości. Celem badania było także określenie, dzięki jakim elementom architektonicznym obserwatorzy najchętniej odczytują głębokość nawy głównej wraz ze zmianą jej proporcji.
EN
The study of how people perceive an interior of a Gothic church was inspired by ideas of Juliusz Żórawski. The paper presents an attempt at verifying Żórawski’s views concerning people’s reactions to such medieval buildings. The research was carried out by means of a stationary eye tracker, which made it possible to register the movement of eyes of the participants. 142 volunteers took part in the tests. Each of them looked at five different visualizations showing the interiors of French cathedrals from the 12th and the 13th century. The images showed interiors of various height and length. The aim of the research was to determine which architectural elements make it most probable for the observers to perceive the depth of the main aisle when changes are made to the interior’s proportions.
3
Publication available in full text mode
Content available

Od domus civium do pałacu komunalnego. Średniowieczne początki siedziby władz miejskich

57%
Manikowska H.
Roczniki Dziejów Społecznych i Gospodarczych
|
2014
|
vol. 74
EN
From domus civium to a communal palace. The medieval beginnings of the seat of municipal authorities(Summary) The article discusses the development of the permanent seat of municipal authorities in western Medieval towns – the most impressive secular public building, the symbol and ‘logo’ of a medieval town (known as a commune). The main subject of analysis is the terminology used to describe various communities of citizens, places for their gatherings and the seat of the municipal authorities, used in source materials, from the oldest mention of communes until the 13th century. The birth of the communes, and development of the language to describe them, are presented against the backdrop of the great social and political processes taking place at the turn of the first and second millennium, in “post-Carolingian Europe”, although initially they were only perceptible in Latin. The common basis for educating Medieval clerks (notaries and town writers) – also in terms of language and law – resulted in a barely differentiable and quickly stabilized Latin terminology for describing the seat of the commune (domus civium, domus civitatis, praetorium). The differentiation is more noticeable in the vernacular languages, especially with reference to words describing the place where citizens held gatherings and the place of work of the first municipal authorities, which enables a fuller perception of the relationship between the place where power was exercised and the political evolution of the commune – the degree of its independence, the system of authority, aspirations to political sovereignty and, lastly, the ideology and communal identity. This terminology reflects the processes and circumstances in which the communes were born and developed, the role, on the one hand, of the bishop, his seat and the cathedral, and on the other, the stormy development of the economy, in particular trade and the establishment of guilds (merchants’ chambers). What is particularly noticeable is the term used by the Italian communes transforming into city-states in the 12th/13th century – palatium (palazzo) – which in Roman law was reserved for the seat of the Emperor, and in the early Medieval period was also used by royalty, and then, in the period in which Italian bishops were losing their powers in Italian towns, appropriated by them to describe the residences which were being extended. The general term for the place where municipal powers were being exercised, consolidated in the 13th/14th century in vernacular languages, has remained little changed down to this day in most regions of the researched area. The article concludes with deliberations on the function of the late Medieval seat of the municipal authorities, provided with a strong tower and which housed the constantly increasing archives, as a place of credibility (locus credibilis), memories and space for social communication.
4
Content available remote

La economía del cabildo de Santiago de Compostela: crisis y problemas de gestión (1780–1834)

51%
Rey Castelao O.
Hereditas Monasteriorium
|
2015
|
vol. 7
147-170
PL
Autorka omawia kryzys gospodarczy, jaki dotknął kapitułę katedralną w Santiago de Compostela w latach 1780–1834. Kapituła ta była jedną z najważniejszych instytucji kościelnych w Hiszpanii. Jej gospodarka opierała się na powinności jeszcze średniowiecznej, mianowicie na daninie zwanej Voto de Santiago (według legendy miała się ona narodzić w związku ze zwycięstwem nad Maurami pod Clavijo w 844 r.). Płacili ją wszyscy chłopi z obszaru Królestwa Kastylii, co wyjaśnia olbrzymie bogactwo kapituły. Jednakże w 1780 r. chłopi zaczęli sprzeciwiać się płaceniu Voto. Na dodatek w tym okresie produkcja rolnicza w Hiszpanii zmagała się z wieloma problemami. W sumie dla kapituły oznaczało to początek poważnego kryzysu ekonomicznego. Autorka analizuje strategie kapituły z Santiago stosowane przy rozwiązywaniu trapiących ją problemów ekonomicznych oraz trudności związane z wypracowaniem skutecznego rozwiązania.
EN
The author of the article discusses the economic crisis of the chapter of the cathedral of Santiago de Compostela from 1780 to 1834. The chapter was one of the most important ecclesiastical institutions in Spain; its economy was based on a medieval offering, the Voto de Santiago. This source of revenue had legendary origins: the Battle of Clavijo of 844. The Voto was paid by the peasants of the Crown of Castile: this explains the enormous wealth of the chapter. Nevertheless, from 1780 the peasants were opposed to paying the Voto. In addition, agricultural production in Spain was beset by problems at the time. This marked the beginning of a major economic crisis for the chapter. The author of the article examines the strategies of the chapter of Santiago to solve its economic problems and the difficulties with coming up with an effective solution.
5
Publication available in full text mode
Content available

Entre la danse macabre et l ’apologie de la vie, ou les vanités selon Joris-Karl Huysmans

51%
Litwinowicz Z.
Quêtes littéraires
|
2018
|
vol. 8
129-139
EN
In Joris-Karl Huysmans ’ works, particularly those created in the transi-tion between his decadent phase, symbolised by Down there (1891), and the period of mystical naturalism, which reaches its peak with The Cathedral (1898), it is possi-ble to trace a complete and profound evolution of the vanitas motif. This article offers an analysis of three major stages of this change. It begins with the macabre vanitas characteristic for Down there. It is interpreted in the light of Félicien Rops ’ aesthetics, which fascinates Huysmans in the 1880s, and the artistic adaptations of the tempta-tion of saint Anthony in late Middle Ages and early Renaissance. Then, the article examines Huysmans ’ approach to the Karlsruhe and the Isenheim Altar pieces by Matthias Grünewald, which marks a transition between the aesthetics of the dance of death and the mystical naturalism. The article finishes with a study of Grünewald ’s ekphraseis’ legacy : the apology of life, a new interpretation of the vanitas in The Cathedral.
FR
Dans l ’œuvre huysmansienne, en particulier celle de la transition entre sa phase décadente, marquée par Là-bas (1891), et la période du naturalisme mys-tique, dont le fruit le plus mûr reste La Cathédrale (1898), il est possible de retracer la transformation complète et profonde du traitement de la vanitas. Le présent article propose une analyse de trois étapes de cette évolution. Il part de la vanitas macabre de Là-bas, proche de l ’esthétique de Félicien Rops, auquel Huysmans s ’intéresse dans les années 1880, et du motif de la tentation de saint Antoine dans les arts de la fin du Moyen-Âge et du début de Renaissance. Ensuite, il examine l ’approche huysman-sienne à la Crucifixion de Cassel et au retable d ’Issenheim de Matthias Grünewald, qui constitue un passage entre l ’esthétique de la danse macabre et celle du natura-lisme mystique. Finalement, il étudie le legs des ekphraseis de Grünewald : l ’apologie de la vie et un regard nouveau sur la vanitas dans La Cathédrale.
6
Publication available in full text mode
Content available

Grób podporucznika artylerii konnej Królestwa Polskiego Bonawentury Kuźniczowa w kolegiacie łowickiej – przyczynek do genealogii rodziny Kuźniczowów

51%
Kamińska M., Szczepanek A., Wrzosek J.
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
|
2023
|
vol. 30
|
issue 2
241-253
EN
The grave of Bonawentura Kuźniczow, a Polish soldier who died in 1829, was found in one of the crypts in the cathedral in Łowicz. The preserved grave equipment can contribute to studies on the uniforms of the Polish Army uniforms during the Congress Kingdom of Poland. The reason why the soldier was buried in the collegiate church remains unknown. However, the conducted query contributed to the reconstruction of the Kuźniczów family tree. (tłum. Mariusz Górniak).
PL
Grób Bonawentury Kuźniczowa, zmarłego w 1829 r. żołnierza Wojska Polskiego, został znaleziony w jednej z krypt katedry w Łowiczu. Zachowane wyposażenie grobu może uzupełnić studia nad umundurowaniem Wojska Polskiego okresu Królestwa Kongresowego. Powód, dla którego żołnierz został pochowany w ówczesnej kolegiacie, pozostaje nieznany. Przeprowadzona kwerenda stała się jednak przyczynkiem do odtworzenia drzewa genealogicznego rodziny Kuźniczowów.
7

Centralny punkt świata poetyckiego Juliana Przybosia: Notre Dame

51%
Obremski K.
Pamiętnik Literacki
|
2023
|
vol. 114
|
issue 1
73-83
PL
W artykule autor podkreśla, że w dziele poetyckim Juliana Przybosia paryska katedra Notre Dame 4-krotnie stawała się pionową osią świata. To wyjątkowy punkt, ponieważ przecinają się w nim pozioma płaszczyzna ziemska i pionowa oś wszechświata – tak jak we śnie Jakuba. Następstwo przejścia przez drzwi świątyni wyrażają słowa: „Lecz zdjęło mnie z iglicy jak z haka Wnętrze – przerażenie”. Ono zaś jest fundamentalnym elementem numinosum. Znamiennym zwieńczeniem trwających cztery dekady zmagań Przybosia z najsłynniejszą gotycką katedrą Paryża wydaje się jego przynajmniej po części religijne bądź jedynie parareligijne wyznanie: „Samolotem pielgrzymowałem do Notre-Dame de Paris jak do Lourdes Piękna, co nigdy mnie nie zawiodło [...]”.
EN
The author of the paper underscores that in Julian Przyboś’s piece Notre-Dame of Paris four times becomes the world’s vertical axis. It proves to be an exceptional crosspoint of the earth’s horizontal axis and the universe’s vertical axis, as in Jacob’s dream. The consequence of entering the temple through its door is expressed in the words: “The Interior pried me from the spire’s hook―in terror.” And the terror is a fundamental item of numinosum. A startling effect of the poet’s three-decade struggle with the most famous gothic cathedral of Paris seems to be his at least partially religious or only para-religious confession: “I made a plane pilgrimage to Notre-Dame de Paris as to The Beauty of Lourdes that never failed me [...].”
8
Publication available in full text mode
Content available

Odsłonięcie tablicy pamiątkowej poświęconej prof. Edmundowi Małachowiczowi –członkowi honorowemu ICOMOS

51%
Architectus
|
2019
|
issue 3(59)
143-146
PL
W artykule zamieszczono informację na temat tablicy pamiątkowej poświęconej prof. Edmundowi Małachowiczowi. Przedstawiono sylwetkę Profesora, opisano inicjatywę upamiętnienia Jego zasług i samą uroczystość odsłonięcia tablicy.
EN
The article contains information on the commemorative plaque dedicated to Professor Edmund Małachowicz. The Professor’s person was presented and the initiative to commemorate his merits and the ceremony of unveiling the plaque were described.
9
Publication available in full text mode
Content available

Дослідження пам’яток кам’яної сакральної архітектури ніез «Переяслав» (1991–2020): історіографія проблеми

51%
Вовкодав (Vovkodav) В. V.
Pomiędzy. Polonistyczno-Ukrainoznawcze Studia Naukowe
|
2022
|
issue 7(4)
99-119
UK
У цій розвідці здійснено спробу історіографічного аналізу праць, присвячених пам’яткам кам’яної сакральної архітектури Національного історико-етнографічного заповідника «Переяслав», що внесені до Державного реєстру нерухомих пам’яток України Постановою Кабінету Міністрів України № 929 від 10 жовтня 2012 р. під охоронними номерами: 100030/1-Н, 100030/2-Н, 100031/1-Н, 100031/2-Н. До них належать: Вознесенський собор (1700 р.), Михайлівська церква (1750 р.) та дзвіниця з трапезною Михайлівської церкви 1747 р. До уваги також взято дзвіницю Вознесенського собору (1770–1776 рр.), яка знаходиться на балансі Переяславської об’єднаної територіальної громади і є невід’ємною частиною комплексу пам’яток Вознесенського монастиря (1700–1776 рр.). Результати дослідження, зазначених вище сакральних пам’яток, необхідно розглядати як частину розвідки автора, предметом якої є вивчення наукової літератури про об’єкти культурної спадщини Національного історико-етнографічного заповідника «Переяслав». Значний масив наукових публікацій з цієї проблематики варто розглядати в межах двох періодів: радянського – 1954–1991 рр. та сучасного – 1991–2019 рр. У цьому дослідженні запропоновано огляд наукових праць, що вийшли друком впродовж сучасного періоду, характерною ознакою якого є збільшенням наукового інтересу до кам’яних сакральних пам’яток архітектури Заповідника. Для зручності сприйняття ці студії ми розділили на дві групи відповідно до їх тематичного наповнення. До першої – віднесені публікації, що безпосередньо присвячені вивченню вказаних об’єктів. Серед дослідників цієї групи варто згадати: Д. А. Тетерю, М. Т. Товкайла, О. В. Юрченка, Л. М. Набок, О. В. Колибенка, В. В. Вечерського, В. П. Мельник, І. В. Більченко тощо. Іншу групу складають розвідки узагальнюючого та фрагментарного характеру, пов’язані з вивченням історії Переяславщини та України загалом. До них належать дослідження різного тематичного спрямування, де у певному аспекті згадуються монастирські комплекси м. Переяслава. До пошукчів другої групи відносяться: О. В. Лесик, В. В. Нікітіна, М. І. Сікорський, Г. М. Бузян, М. В. Родобудько, О. В. Ткаченко, Н. М. Соловйова, В. М. Лялько, Г. П. Ткаченко, Н. Г. Ткаченко, Л. В. Лиховид, І. І. Кучеренко, С. О. Коркач, А. Кузьменко, Н. В. Костенко, Ю. В. Авраменко, О. І. Тонконог, В. М. Шакула, О. М. Жам, О. А. Горбовий, Л. В. Науменко, С. М. Зубер, С. М. Захарченко та Ю. С. Фігурний, Ю. А. Мицик та І. Ю. Тарасенко, В. Ю. Вишаровський, С. С. Дембіцький, Н. В. Костюк, І. Г. Дунайна, С. А. Тетеря, Н. А. Бойко, М. В. Шкіра, Н. М. Шкіра, А. О. Іваненко, О. А. Тарапон, Т. Ю. Нагайко, С. В. Таранець, В. А. Лоха, В. П. Коцур, О. І. Гуржій, О. Л. Ластовська та ін. Пророблена нами робота зі збору та систематизації наукової літератури про кам’яні сакральні пам’ятки архітектури в подальшому буде використана під час створення бібліографічного покажчика праць, присвяченого об’єктам, що перебувають в оперативному управлінні НІЕЗ «Переяслав»
EN
An attempt at historiographical analysis dedicated to the monuments of stone sacred architecture of the National Historical and Ethnographic Reserve «Pereiaslav» was made in this research. These monuments are listed on the State Register of Immovable Monuments of Ukraine by the Resolution of the Cabinet of Ministers of Ukraine № 929 of October 10, 2012 under security numbers: 100030/1-N, 100030/2-N, 100031/1- N, 100031/2-N. These include: Ascension Cathedral (1700), St. Michael’s Church (1750) and the bell tower with the refectory of St. Michael’s Church (1747). The bell tower of Ascension Cathedral (1770–1776), which is on the balance of Pereiaslav UTC and is an integral part of the complex of monuments of Ascension Monastery 1700–1776, was taken into account too. The results of the study of the above sacred monuments should be considered as part of the author’s research. The subject of this research is the study of scientific literature on cultural heritage sites of the National Historical and Ethnographic Reserve «Pereiaslav». Publications on this issue should be considered within two periods: the soviet (1954−1991) and modern (1991−2019). An overview of scientific works published during the modern period, characterized by an increase of scientific interest in sacred stone monuments of architecture of the National Historical and Ethnographic Reserve «Pereiaslav» was offered in this study. In order to convenience of perception, we divided these studies into two groups according to their thematic content. The first one includes publications directly devoted to the study of these objects. Among the researchers in this group are: D. A. Teteria, M. T. Tovkailo, O. V. Yurchenko, L. M. Nabok, O. V. Kolybenko, V. V. Vecherskyi, V. P. Melnyk, I. V. Bilchenko and other. Another group consists of generalized and fragmentary researches, related to the study of the history of Pereiaslav and Ukraine in general. These include studies of various thematic areas, where monastic complexes of Pereiaslav are mentioned in a certain aspect. Among the researchers in this group are: O. V. Lesyk, V. V. Nikitina, M. I. Sikorskyi, H. M. Buzian, M. V. Rodobudko, O. V. Tkachenko, N. M. Soloviova, V. M. Lialko, H. P. Tkachenko, N. H. Tkachenko, L. V. Lykhovyd, I. I. Kucherenko, S. O. Korkach, A. Kuzmenko, N. V. Kostenko, Yu. V. Avramenko, O. I. Tonkonoh, V. M. Shakula, O. M. Zham, O. A. Horbovyi, L. V. Naumenko, S. M. Zuber, S. M. Zakharchenko ta Yu. S. Fihurnyi, Yu. A. Mytsyk ta I. Yu. Tarasenko, V. Yu. Vysharovskyi, S. S. Dembitskyi, N. V. Kostiuk, I. H. Dunaina, S. A. Teteria, N. A. Boiko, M. V. Shkira, N. M. Shkira, A. O. Ivanenko, O. A. Tarapon, T. Yu. Nahaiko, S. V. Taranets, V. A. Lokha, V. P. Kotsur, O. I. Hurzhii, O. L. Lastovska and other. Our work on collecting and systematizing scientific literature on stone sacred monuments of architecture will be used in the future during the creation of a bibliographic index of works on objects under the operational management of the NHER «Pereiaslav».
10
Publication available in full text mode
Content available

Maswerk chóru katedry – awangardowa forma w architekturze XIII-wiecznego Wrocławia

51%
Jarzewicz J.
Architectus
|
2018
|
issue 1(53)
21-37
PL
Artykuł poświęcony jest analizie morfologicznej i interpretacji maswerków chóru katedry we Wrocławiu. Szczególną oryginalnością wyróżnia się maswerk okna wschodniego prezbiterium, w którego couronnement pojawia się dziewięciolistna rozeta o „kroplowatym” kształcie. Nie jest znany inny przykład tego rodzaju kompozycji, brak również bliskich analogii, które wyprzedzałyby jej czas powstania (przed 1268). Ta skomplikowana i niezwykła forma maswerku skłania do postawienia wielu pytań – o jego autentyczność, jego datowanie i genezę oraz miejsce w architekturze gotyckiej. Materialna substancja została po zniszczeniach II wojny światowej zrekonstruowana według stanu przedwojennego, który prawdopodobnie odpowiadał stanowi średniowiecznemu. Na podstawie analizy porównawczej można stwierdzić, że budowniczowie działający we Wrocławiu zaznajomieni byli z najnowszymi osiągnięciami w zakresie projektowania maswerków, m.in. strzech budowlanych Amiens i Kolonii. Podobnie jak w przypadku rzeźbiarskich detali, brak jest opóźnień stylowych w stosunku do wiodących ośrodków. Maswerk wrocławski, którego głównym motywem jest dziewięciolistna otwarta rozeta, nie jest przy tym bierną recepcją zachodnich osiągnięć, ale zupełnie indywidualną kreacją powstałą w oparciu o gruntowne opanowanie geometrycznego sposobu projektowania przez architekta poszukującego oryginalnych rozwiązań. Niekonwencjonalne, oryginalne kreacje powstawały równocześnie w Minden i w Pforcie, są to jednak zjawiska paralelne, a nie pierwowzory dla rozwiązania.
EN
The topic of the article is the morphological analysis and interpretation of the traceries of the choir of the cathedral in Wrocław. The tracery of the east window of the presbytery is particularly interesting, in its couronnement appears a nine­lobe open rosette of a “drop” shape. There is no other tracery of this kind or a close analogy which would be dated prior to the time of the creation of this window (before 1268). Its complicated and unusual form prompts us to ask a number of questions – about its authenticity, its dating or genesis, and its place in Gothic architecture. The material structure was reconstructed after the destruction of World War II according to the pre­war state, which probably corresponded to the medieval shape. Based on the analysis of forms, it can be stated that the builders operating in Wrocław were familiar with the latest developments in the design of traceries, among others, that of cathedrals of Paris, Amiens and Cologne. As in the case of sculptural details, there are no stylistic delays in relation to the leading centers. The tracery of Wrocław, whose main motif is a nine­lobe open rosette, is not a passive reception of western influences and achievements, but a highly individual creation based on a thorough mastery of the geometrical way of design by an architect searching for original solutions. Unconventional, innovative creations appeared simultaneously in Minden and in Pforta, however, these are parallel phenomena and not the prototypes for the Wrocław design. Their common sources are the centers of Gothic architecture in northern France.
11
Publication available in full text mode
Content available

Z dziejów katedry a następnie kolegiaty św. Wita w Kruszwicy. I: Katedra, potem kolegiata św. Wita do r. 1428

51%
Librowski S.
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
|
1967
|
vol. 15
251-269
EN
-
12
Publication available in full text mode
Content available

Nagrobek Łukasza Górnickiego, syna pisarza w katedrze fromborskiej

51%
Starnawski J.
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
|
1966
|
vol. 12
201-203
13
Publication available in full text mode
Content available

Treści ideowe nagrobka Barbary z Rożnowa w katedrze tarnowskiej

51%
Trajdos E.
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
|
1964
|
vol. 9
47-64
EN
-
14
Publication available in full text mode
Content available

Zaginione piętnastowieczne księgi ze zbiorów sufragana płockiego Piotra Lubarta (ok. 1470–1530)

51%
Marszalska J. M.
Res Historica
|
2023
|
issue 55
181-199
EN
Thanks to the surviving records compiled before 1939 in the Seminary Library in Płock, we can today reconstruct with a high degree of accuracy the book collection of Piotr Lubart, the Renaissance suffragan of Płock who worked with Bishop Erazm Ciołek and Andrzej Krzycki. The analysis of this already small collection (which has reduced considerably over the centuries) reflects the education he received at Krakow’s Alma Mater under the guidance of Jakub of Gostynin, as well as the interest and need to study the books he acquired during his life and various ecclesiastical functions. The books that he collected during his life are also a significant contribution to completing the biographical profile of a high-ranking clergyman who held the post of suffragan in one of the oldest dioceses in former Poland – in Płock in Mazovia.
PL
Dzięki ocalałym zapisom sporządzonym przed 1939 r. w Bibliotece Seminaryjnej w Płocku możemy dzisiaj odtworzyć z dużym prawdopodobieństwem księgozbiór po Piotrze Lubarcie, renesansowym sufraganie płockim współpracującym kolejno z biskupem Erazmem Ciołkiem i Andrzejem Krzyckim. Analiza tego już niewielkiego zbioru (w ciągu wieków znacznie się zmniejszył) jest odzwierciedleniem wykształcenia, jakie odebrał w krakowskiej Alma Mater pod kierunkiem Jakuba z Gostynina, a także zainteresowań i potrzeby zgłębienia ksiąg, które nabył w ciągu życia, i sprawowania różnych funkcji kościelnych. Zgromadzone przez niego księgi są też znaczącym przyczynkiem do uzupełnienia wizerunku biograficznego wyższego rangą duchownego sprawującego funkcję sufragana w jednej z najstarszych diecezji w dawnej Polsce – w Płocku na Mazowszu.
15
Publication available in full text mode
Content available

Kontrakt z Henrykiem (Heinrichem) Küntzowem z 1634 roku na ołtarz główny do katedry wileńskiej – cenne źródło z rozproszonego Archiwum Katedralnego do jej barokowego wystroju

51%
Czyż A. S.
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
|
2023
|
vol. 121
57-68
EN
The article cites a valuable source for the early-Baroque, unpreserved decoration of Vilnius Cathedral, which was destroyed in 1655, when the five-year occupation of Vilnius by Moscow troops began. The creator of the altarpiece, which was visually matched to the Gothic chancel, was a woodcarver from Nyasvizh, Henryk Küntzow. He made a two-tiered, gilded altarpiece, probably based on the scheme of a triumphal arch. The creation of such a structure, on the one hand, was associated with changes in the interiors of churches in the spirit of the Counter-Reformation, and on the other hand, was part of the retrofitting of the Vilnius Cathedral prior to the celebration of the transfer of the relics of St Casimir to the newly erected chapel-sanctuary (1636).
PL
Artykuł przytacza cenne źródło do wczesnobarokowego, niezachowanego wystroju katedry wileńskiej, które zostało zniszczone w 1655 roku, kiedy rozpoczęła się pięcioletnia okupacja Wilna przez wojska moskiewskie. Twórcą ołtarza, który został ściśle dopasowany do gotyckiego prezbiterium, był snycerz z Nieświeża Henryk Küntzow. Wykonał on ołtarz wukondygnacyjny i pozłacany, zapewne oparty o schemat łuku triumfalnego. Powstanie takiej struktury z jednej strony wiązało się z przemianami we wnętrzach świątyń w duchu kontrreformacji, a z drugiej strony wpisywało się w doposażanie katedry wileńskiej przed uroczystościami przeniesienia relikwii św. Kazimierza do nowo wzniesionej kaplicy – sanktuarium (1636).
16
Publication available in full text mode
Content available

Cztery cząstki wyobraźni poetyckiej Juliana Przybosia: Podgórze i gotyckie katedry, Holokaust i Atlantyk

50%
Obremski K.
Tematy i Konteksty
|
2019
|
vol. 14
|
issue 9
663-681
EN
The paper consists of two parts. The first one is dedicated to Przyboś as a son of Podgórze and to his relations with gothic cathedrals. The second one is dedicated the connection between the Atlantic and the Holocaust, and it is con-stituted around the idea of double vastness: the enormity of ocean waters and the martyrdom of the Jews; the poetic importance, however, lying not only in the very comparison, but in the possibility of proving its legitimacy.
17
Publication available in full text mode
Content available

Notariusze kamieńskiej kapituły katedralnej i ich funkcje w pierwszej połowie XVI wieku

41%
Pawlik R.
Przegląd Zachodniopomorski
|
2015
|
issue 1
51-76
EN
The main subject of this article is to catalogue the notaries employed in the chancellery of the Cathedral Chapter in Kamień in the first half of the 16th century. The chronological frame of the article is identical to the Chapter’s register, which includes the reports of the Chapter’s meetings that took place between 1498 and 1569. The register is kept in th State Archives in Szczecin. The above mentioned reports are a source thanks to which it is possible to identify ten notaries of the Cathedral Chapter in Kamień. They were recruited from outside the body of the canons. Their reception usually took place at the general meeting on November 10th. Their main task was to run the documentation, among other things the records of the Chapter’s meetings, the financial and economic registers, etc. The main notary was – at the same time – rector of the Cathedral School.
18
Publication available in full text mode
Content available

Ołtarz Trójcy Świętej z pocysterskiej katedry w Oliwie. Ikonografia i zagadnienie autorstwa

41%
Droździecka O.
Studia Gdańskie
|
2014
|
issue 34
255-275
PL
W katedrze oliwskiej znajduje się wybitne dzieło snycerskie – dawny ołtarz główny ufundowany przez Rafała Kosa, bratanka opata Dawida Konarskiego. Pierwsze informacje o ołtarzu, powstałym w latach 1604 – 1606, znajdują się w rocznikach klasztoru pisanych przez przeora Filipa Adlera. Czas poprzedzający powstanie dzieła obfitował w trudne wydarzenia. Na skutek postępów reformacji, konfliktów o godność opata oraz zniszczenia świątyni i opactwa w roku 1577 nastąpił kryzys gospodarczy, a dyscyplina klasztorna uległa rozprzężeniu. Proces odnowy przybrał na sile pod rządami opata Dawida Konarskiego, który przywrócił zgromadzenie do stanu świetności. Zasługą opata były też liczne fundacje i starania o godne wyposażenie katolickiej świątyni funkcjonującej w pobliżu protestanckiego Gdańska. Skomplikowany program ikonograficzny ówczesnego ołtarza głównego spełniał kontrreformacyjne postulaty dotyczące sztuki.
EN
In the Cathedral of Oliva there is an outstanding piece of woodcarving. This is the former main altar, which was built from the foundation of Abbot David Konarski’s nephew – Rafał Kos. The first information about the altar, formed in the years 1604-1606, can be found in the monastery chronicles written by prior Philip Adler. The time before the emergence of this art work abounded in the difficult events. As a result of the progress of the Reformation, conflict among abbots and the destruction of the Abbey in 1577, there was the economic crisis and monastic discipline has been loosened. Recovery process took on the rise under the rule of Abbot David Konarski, who restored the Abbey to the state of splendor. The merit of the Abbot was also trying for an impressive facilities for the Catholic church located near by the centre of Protestants situated in Gdańsk. Complicated iconographic program of the altar meets Counter-Reformation recommendations for art. This is a unique work of art. Excellent state of preservation and no subsequent interference highlights its exceptional value.
19
Publication available in full text mode
Content available

In search of Nubian master-builders: an architectural drawing from the Cathedral in Faras.

41%
Makowski P., van Gerven Oei, Vincent W. J
Polish Archaeology in the Mediterranean
|
2016
|
vol. 25
809-832
EN
A makeshift drawing from the Cathedral in Faras may be a depiction of the ground plan of a church. Nevertheless, the naive appearance of the sketch and an almost complete lack of sufficient parallels from either Nubia or the Eastern Mediterranean make a proper examination of this assumption unfeasible. A reassessment of the architectural drawing from the cathedral, however, draws a wider perspective for a discussion of originality in Nubian architecture. The following paper presents the rather modest evidence available for a study of the nature of Nubian architecture from the point of view of its builders.
20
Publication available in full text mode
Content available

Polityka historyczna i kulturalna okupanta niemieckiego w Gnieźnie (1939-1945)

41%
Sołomieniuk M. P.
Seminare. Poszukiwania naukowe
|
2019
|
vol. 40
|
issue 2
201-213
EN
In the name of the national socialist ideology, German scholars and cultural personalities weeded out Polishness from the history of Gniezno during the Nazi occupation (1939-1945). Consequently, in their perception, culture was only a weapon in the struggle to strengthen the process of Germanization. Their reinterpretation of the city’s history, mendacious and incoherent as it was, provided a basis of the cultural policy addressed exclusively to the German population. The process of strengthening Germanization involved both the mass culture (e.g. movie projections) and the high culture as well as the unfulfilled idea of a regional museum.
PL
W czasie okupacji w latach 1939-1945 niemieccy ludzie nauki i kultury, w imię ideologii narodowosocjalistycznej, rugowali polskość z dziejów Gniezna. Konsekwentnie w kulturze widzieli jedynie oręż do umacniania w nim niemczyzny. Ich reinterpretacja historii miasta, kłamliwa i niespójna, była teoretyczną podstawą polityki kulturalnej, adresowanej wyłącznie do Niemców. W proces umacniania niemczyzny wciągnięto zarówno kulturę masową (np. projekcje filmów), jak i kulturę wysoką, a także niezrealizowany projekt muzeum regionalnego.
first rewind previous Page / 2 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.