Search results

1

Regional urban studies as a promising trend in Kazakhstan linguistics

100%

Suyunova G., Andryuchshenko O.

Przegląd Wschodnioeuropejski

|

2017

|

vol. 1

227-236

EN

The discipline of Modern Russian Studies in Kazakhstan develops in line with global linguistic trends, including the use of urbonymic systems from the point of view of their communicative existence. Urbonymes, their typology, linguistic analysis of functioning of systems of Kazakhstan cities-related onomastic terms are promising issues of Kazakhstan’s Russian studies. The authors emphasize the close relation of onomastic processes to the society life. The formation of onomastic space of independent Kazakhstan and the definition of its national expression are considered by the researchers as one of the most important problems of the modern Kazakhstan linguistics. Language planning and language policy should become an integral part of a general policy aimed at improving the social, economic and cultural situation in the city. This provision is significant for the nomination process in Pavlodar, the onomastic system of which, like of a similar system of any Kazakhstan city, reflects the sociocultural changes taking and having already taken place. The article specifically shows promising new approaches to the study of the city, in particular, from the standpoint of study of general cultural landscape of the city.

2

From master plans to development strategies

86%

Seibert K.

Problemy Rozwoju Miast

|

2010

|

issue 1

115-130

EN

The article is arguing that town planning requires a new restructure of design methodologies. It is stating that the complex aspects of planning require division of the whole process and should concentrate not only on the physical development phase but on all the complex growth procedures and tendencies. It should start from visionary socio-economic ideas and restrictions which would lead to futuristic interpretations of human needs and environmental aspects. Because of the complex aspects, the approach should be divided into three tears. The complexity of urban procedures should be robust in the upper tears but flexible in detailed interpretations. This only will provide the opportunity to respond adequately to the changing circumstances in urban development tendencies. The attached maps and graphs provide clear indication of the required activities, topics and procedures for a modern approach to urban planning.

3

Refleksje nauczyciela w rozpoznawaniu sytuacji szkolnej młodzieży szkół zawodowych

72%

Piwoński Z.

Forum Oświatowe

|

2015

|

vol. 27

|

issue 1(53)

EN

The definition of a person’s social position includes a wide spectrum of the areas of the person’s life. The school position of children and young people constitutes the basis for the educational work of pedagogues and teacher-educators in particular. Apart from the pupil’s role in the school, various social systems in the non-school environment need to be identified. For procedural reasons, the diagnosis of pupils’ needs is conducted in a narrow or problem-related scope. In the diagnosing process, it is necessary to include the multitude of educational stages among the causes of activities that are at times illusory. This necessity, in consequence, makes it impossible to conduct a comprehensive, individualized and complete diagnosis. Furthermore, the increasing didactic and examination requirements and the increasingly common engagement of teachers in bureaucratic processes reduces time for direct contact with pupils. Apart from the situation connected with learning and school, pupils also contend with many other problems, including economic and living conditions. Basic vocational schools are a case in point. At this stage, education processes, including an improvement of the social competencies of pupils, are highly limited, as research carried out among pupils from one of basic vocational schools indicates. Therefore, the abovementioned need for diagnosis focused on the entirety of the pupil’s life should occur as early as the first stage of education. Negligence in this area is characterized by specific dynamics, and once this negligence is fixed, its effects are irreversible. The quality of the school’s institutional determinants and the influences of school-related environments in the entirety of positive and negative impacts are determined by the facts and myths of the school position of children and young people.

PL

Definiowanie sytuacji społecznej człowieka zawiera w sobie szerokie spektrum obszarów jego życia. Szczególnie dla pedagogów, nauczycieli-wychowawców podstawę do pracy wychowawczej i edukacyjnej stanowi sytuacja szkolna dzieci i młodzieży. Poza rolą ucznia w szkole, rozpoznaniu podlegać powinny różne układy społeczne w środowisku pozaszkolnym. Ze względów proceduralnych, diagnoza potrzeb uczniów prowadzona jest w zakresie wąskim lub problemowym. Do przyczyn działań, niekiedy iluzorycznych w procesie diagnozowania, zaliczyć należy wielość etapów edukacyjnych, co w konsekwencji powoduje w praktyce niemożność prowadzenia diagnozy kompleksowej, zindywidualizowanej i pełnej. Ponadto, zwiększające się wymagania dydaktyczne, egzaminacyjne oraz coraz szersze angażowanie nauczycieli w procesy biurokratyczne, czas na bezpośredni kontakt z uczniem zostaje skrócony. Poza sytuacją związaną z nauką i szkołą, uczniowie borykają się też z wieloma innymi problemami, w tym z warunkami materialno-bytowymi rodziny. Do szczególnych przypadków, gdzie spotkać się można z działaniami pozornymi w procesie wychowania i kształcenia, należą zasadnicze szkoły zawodowe. Na tym etapie kształcenia procesy wychowawcze, w tym podnoszenie kompetencji społecznych uczniów, są dalece ograniczone, na co wskazują przeprowadzone badania wśród uczniów jednej z zasadniczych szkół zawodowych. Dlatego przywołana potrzeba diagnozy skoncentrowanej na całokształcie życia ucznia powinna nastąpić już w pierwszym etapie kształcenia. Zaniedbania na tym obszarze cechuje określona dynamika, a utrwalane bywają nieodwracalne. Jakość uwarunkowań instytucjonalnych szkoły oraz wpływów środowisk okołoszkolnych w całokształcie oddziaływań pozytywnych i negatywnych tworzą fakty i mity sytuacji szkolnej dzieci i młodzieży.

4

Rozwój oferty usług a deficyt czasu wolnego konsumentów

58%

Ostrowska I.

Handel Wewnętrzny

|

2018

|

issue 4 (375) tom I

268-277

PL

Artykuł poświęcony jest istotnemu problemowi− deficytowi czasu wolnego współczesnych konsumentów. W pierwszej części artykułu przeanalizowano zmiany trendów demograficznych obserwowanych w Polsce, które mogą mieć wpływ na powiększanie się deficytu czasu wolnego. W drugiej części wskazano chęć zwiększenia ilości czasu wolnego jako istotną potrzebę współczesnych konsumentów. Ostatnią część artykułu stanowi analiza przypadków firm, działających na polskim rynku, które poprzez swoją ofertę produktową starają się rozwiązać kompleksowo problem klientów i dzięki temu oszczędzić ten ważny dla nich zasób. Artykuł opiera się na analizie danych statystycznych oraz obserwacji rzeczywistości gospodarczej i zaprezentowaniu studiów przypadku. Celem artykułu jest ocena atrybutów oferty wybranych usług w kontekście ich dopasowania do potrzeb klientów, związanych z deficytem czasu wolnego. Końcowe wnioski mają charakter wytycznych odnośnie sposobów wzbogacania oferty przedsiębiorstw funkcjonujących na polskim rynku.

EN

The article describes the essential problem of modern people, which is the deficit of leisure time. The first part of the article contains an analysis of changes in demographic trends in Poland, which may influence the growth of the personal free time deficit. The second part indicates the need to increase the amount of leisure time as an essential need for modern consumers. The last part of the article includes a juxtaposition of companies cases, which through their offer try to solve this customer’s problem. The article is based on the analysis of the statistical data and observations of the economic reality. The aim of the article is to evaluate the attributes of the selected services offer in the context of their adjustment to the needs of clients related to the deficit of free time. The final conclusions could be a guideline of ways how to enhance the offer of companies operating in the Polish market.

RU

Статья посвящена существенной проблеме, какой является дефицит свободного времени современных потребителей. В первой части статьи проведен анализ изменений демографических трендов, наблюдающихся в Польше, которые могут иметь влияние на повышение дефицита свободного времени. Во второй части указали желание увеличить объем досуга в качестве существенной потребности современных потребителей. Последняя часть статьи – анализ случаев фирм, действующих на польском рынке, которые посредством своего предложения продуктов стараются комплексно решить проблему клиентов и благодаря этому сэкономить этот важный для них ресурс. Статья основана на анализе статистических данных и наблюдений за экономической действительностью и на представлении анализов конкретных случаев. Цель статьи – оценить атрибуты предложения избранных услуг в контексте их при- способления к потребностям клиентов, связанным с дефицитом свободного времени. Конечные выводы имеют характер директив по способам обогащения предложения предприятий, функционирующих на польском рынке.

5

Pedagogiczne przewroty i powroty – dynamiczne ramy rozwoju

58%

Andrukowicz W.

Pedagogika Szkoły Wyższej

|

2014

|

issue 1

43-69

EN

The article presents the picture of complementary human development, that is, the simultaneous vertical and horizontal development, in which, beside thinking and purposeful acting, between worse to better from a certain point of view (individual or social), there is a multi-directional and ambiguous model of the development , involved in a variety of the development and oscillations traps between what is individual and what is social, which is a development “in plus” and which “in minus”. Hence, every development requires a real cost connected with its opposite. This means that no development can be placed in the strict framework “from - to”, but only in the context of dynamic, which are always complementary composition of genetic and cultural, spontaneous and organized elements.

6

Społeczno-wartościujący (normatywny) a deskryptywny charakter strony podmiotowej czynu zabronionego. Kompleksowe a (czysto) normatywne ujęcie winy (na przykładzie regulacji urojenia znamienia kontratypu i znowelizowanego ar t. 28 par . 1 KK z 1997 r.)

30%

Jędrzejewski Z.

Acta Iuris Stetinensis

|

2018

|

issue 21

69-95

PL

Tematem artykułu jest sporna w nauce prawa karnego problematyka wzajemnej relacji między istotą czynu zabronionego (niem. Tatbestand) a pozostałymi elementami struktury przestępstwa, tj. bezprawnością czynu oraz winą. Autor szczególną uwagę poświęca zagadnieniu charakteru relacji między stroną podmiotową czynu zabronionego i winą. Ma to związek z wysuwaną w nauce polskiej tezą o konieczności radykalnej separacji tych płaszczyzn, która jest realizowana w przepisach polskiego kodeksu karnego z 1997 roku. Charakterystyczne dla takiego stanowiska są regulacje, których przedmiotem jest błąd co do znamienia sytuacji wyłączającej bezprawność czynu (art. 29) oraz błąd co okoliczności stanowiącej znamię typu (art. 28 § 1 w brzmieniu nadanym nowelizacją z 20 lutego 2015 r.). U podstaw tych regulacji leży założenie, że znamiona podmiotowe (umyślność i nieumyślność) należą wprawdzie do zespołu znamion typu czynu zabronionego, jednakże nie mają żadnego konstytutywnego znaczenia zarówno przy ustalaniu bezprawności czynu, jak i winy sprawcy. Umyślność i nieumyślność są ostro oddzielone od winy (rozumianej „czysto normatywnie”). W takim ujęciu zespół znamion typu czynu zabronionego (istota czynu) ma charakter deskryptywny i jest wolny od jakiegokolwiek wartościowania. Stanowisko takie prezentował w nauce niemieckiej twórca „finalizmu” H. Welzel, a w nauce polskiej A. Zoll. Autor artykułu przeprowadza analizę poglądów H. Welzla po jego „ontologicznym zwrocie” w szóstej dekadzie XX wieku. Denormatywizacja pojęcia m.in. umyślności na płaszczyźnie znamion typu czynu zabronionego, jego oddzielenie od każdego kontekstu wartościującego doprowadziło finalistów do przyjęcia tzw. ścisłej teorii winy (die strenge Schuldtheorie). Podobnie rzecz przedstawia się na gruncie systematyki przestępstwa akceptowanej w ośrodku krakowskim (A. Zoll). Urojenie znamienia okoliczności wyłączającej bezprawność nie wyłącza bezprawia czynu umyślnego i rozstrzygane jest wyłącznie na płaszczyźnie winy (art. 29 polskiego kodeksu karnego). Wyrazem poglądu o konieczności denormatywizacji znamion podmiotowych typu jest również nowe brzmienie art. 28 § 1. Autor opracowania prezentuje stanowisko odmienne, opowiadając się za społeczno- wartościującym (normatywnym) ujęciem istoty czynu i umyślności (zamiaru). Oznacza to, że przy określaniu przedmiotu zamiaru (świadomości sprawcy) są lub mogą być istotne nie tylko „okoliczności faktyczne” będące podstawą znamion typu, ale również ich społeczny (normatywny) kontekst i znaczenie, świadomość społecznej szkodliwości), a być może nawet ocena prawna czynu. Pominięcie tego całego kontekstu (umyślność ujęta „naturalistycznie”) prowadzi zaś do tzw. ścisłej teorii winy. Zdaniem Autora, trafna jest koncepcja całkowitego wyłączenia bezprawia umyślnego: w wyniku urojenia znamienia kontratypu sprawca chce obiektywnie czegoś zgodnego z prawem. Jednocześnie umyślność musi znaleźć swoje miejsce (również) na płaszczyźnie winy (kompleksowa, psychologiczno-normatywna teoria winy). Realizacja znamion typu niesie ze sobą zarówno ujemną ocenę w sferze bezprawia (bezprawności), jak i winy. Na obydwu płaszczyznach pełni ona funkcję „wskaźnikową”, a więc typizacja czynu obejmuje również elementy zawinienia. Zdaniem Autora, zamiar bezpośredni należy lokować zarówno w bezprawiu, jak i winie. Kompleksowy, mieszany charakter można również wykazać w przypadku tzw. zamiaru ewentualnego oraz nieumyślności. Dlatego Autor krytycznie ocenia postulaty rezygnacji z kompleksowych konstrukcji lekkomyślności i niedbalstwa oraz wspomnianą wyżej nowelizację art. 28 § 1 kodeksu karnego. Jego zdaniem, swego rodzaju domniemanie winy umyślnej może wynikać z wartościującego charakteru umyślności (funkcja w obszarze winy). Konsekwentna denormatywizacja pojęcia nieumyślności (dawnej „lekkomyślność”, „niedbalstwo”) doprowadziła w nauce polskiej do konstatacji, że strona podmiotowa „nieumyślności” to po prostu „brak zamiaru”. Nowe brzmienie art. 28 § 1 kodeksu karnego wraz z określonym otoczeniem normatywnym i jego wykładnią (negatywne sformułowania art. 1 § 3 i 28 § 1, obiektywistyczna interpretacja art. 9§2) prowadzi do niedającego się zaakceptować na gruncie prawa karnego demokratycznego państwa prawnego rezultatu: przyjęcia domniemania winy nieumyślnej na podstawie realizacji li tylko znamion przedmiotowych czynu zabronionego. Potrzeba pozytywnego ustalania możliwości przewidzenia sprawcy na podstawie konkretno-indywidualnie (subiektywnie) interpretowanej przesłanki art. 9 § 2 kodeksu karnego („mógł przewidzieć”) wynika z braku wskaźnikowej funkcji nieświadomej nieumyślności, realizacja znamion takiego typu nie niesie ze sobą ujemnie ocenianej decyzji sprawcy.

EN

The paper tackles the mutual relation between the essence of a criminal offence (Tatbestand in German) and other elements comprising the structure of a criminal act, i.e. illegality and fault, a matter contentious in the study of criminal law. Special attention is devoted to discussing the character of the relation between the mens rea of an offence and fault. This is related to a postulate often put forward by Polish academic commentators that it is necessary to radically separate these two notions. This view is reflected in the provisions of the 1997 Polish Criminal Code. In line with such an argument are regulations whose subject is error as to the existence of a circumstance excluding illegality (Article 29) and error as to an element of an offence (Article 28 § 1 as amended on 20 February 2015). Underpinning these regulations is the assumption that the elements of mens rea (intention and non-intention) belong to the elements of an offence, however they have no constitutive significance both as regards establishment of illegality of an act as well as the offender’s fault. Intention and non-intention are sharply separated from fault (perceived “purely normatively”). According to this account the totality of elements of a prohibited act (the essence of an act) is of a descriptive character and remains free from any evaluation. The view has been endorsed by H. Welzel, the founder of “finalism” in the German literature, and A. Zoll in Poland. The paper attempts an analysis of the view of H. Welzel following his “ontological swerve” in the 1960s. Denormativization of, inert alia, the concept of intention as an element of an offence, separation thereof from any evaluative context, has led finalists to adopting the so-called strict theory of fault (die strenge Schuldtheorie). The situation is similar as regards the systematics of offences accepted by representatives of the Cracow school of thought (A. Zoll). Error as to the existence of a circumstance excluding unlawfulness does not exclude the illegality of an intentional act and this shall be resolved exclusively by reference to fault (Article 29 of the Polish Criminal Code). Also, the new wording of Article 28 § 1 is a manifestation of the view that mens rea elements of an offence shall be subject to denormativization. The author argues contrary in the paper, contending in favour of a societal-evaluative (normative) account of the essence of an act and intention (intent). This means that, when the object of intention (the offender’s consciousness) is ascertained, of significance are or may be not only “factual circumstances” forming the foundation of the elements of an offence, but also their societal (normative) context and meaning, awareness of social harmfulness), or even, potentially, the legal assessment of an act. To overlook this entire context (intention perceived “naturalistically”) leads to the so-called strict theory of fault. The author maintains that the concept mandating total exclusion of intentional illegality is correct: in cases of error as to the existence of a circumstance excluding unlawfulness the offender objectively wants something legal. At the same time, intention must (also) finds its place alongside fault (comprehensive, psychological-normative theory of fault). Actualization of the elements of an offence triggers a negative assessment both in the realm of illegality and that of fault. For in both realms it performs a “directional” function, therefore the typification of a criminal act shall already encompass elements of fault. The paper argues that direct intention shall be located both within illegality and fault. A comprehensive, hybrid character may also be proven as regards so-called dolus eventualis and non-intention. This is why the author furnishes a critique of the views in support of renouncing comprehensive theories of carelessness and negligence and of the aforementioned amendment to Article 28 § 1 of the Criminal Code. In his estimation, some form of presumption of intentional fault may result from the evaluative character of intention (its function within the realm of fault). Consistent denormativization of the notion of non-intention (previously known as “carelessness”, “negligence”) led Polish academic commentators to the conclusion that the mens rea of “non-intention” is simply “lack of intent”. The new wording of Article 28 § 1 of the Criminal Code, together with certain normative context and its construction (negative formulations of Articles 1 § 2 and 28 § 1, the objectivist interpretation of Article 9 § 2) gives rise to an account unacceptable in the criminal law within a democratic state governed by the rule of law: endorsement of a presumption of non-intentional fault based upon the actualization of the actus reus of a criminal offence. The need to positively establish the possibility of an offender’s foresight by reference to a concrete-individual (subjective) interpretation of the requirement Article 9 § 2 of the Criminal Code (“could have foreseen”) stems from unconscious non-intention’s lack of directional function, and an actualization of the elements of such offence does not induce a negative assessment of the offender’s decision.

Refine search results

1 Acta Iuris Stetinensis

1 Forum Oświatowe

1 Handel Wewnętrzny

1 Pedagogika Szkoły Wyższej

1 Problemy Rozwoju Miast

1 Przegląd Wschodnioeuropejski

1 Andrukowicz W.

1 Andryuchshenko O.

1 Jędrzejewski Z.

1 Ostrowska I.

1 Piwoński Z.

1 Seibert K.

1 Suyunova G.

2 2018

1 2017

1 2015