Search results

1

Arka pamięci? Kilka uwag na marginesie filmów Aleksandra Sokurowa Rosyjska arka i Frankofonia

100%

Pawletko B.

Studia Rossica Posnaniensia

|

2020

|

vol. 45

|

issue 2

EN

Alexander Sokurov is considered to be a creator who often attempts to settle with the uncomfortable past, at the same time revealing the mechanisms of the functioning of power and politics, including the policy of remembrance. The Russian Ark (2002) and Francofonia (2015), which divides over a dozen years and which seemingly concern two different countries and situations, are no different in this respect. And yet, using the same motif in them, i.e. the motif of the museum, Sokurov in Francofonia returns to events that he could not, for various reasons, deal with in a prior movie. We mean here the role of museums, “silent” witnesses of history. The evacuation of works of art from the Hermitage and the Louvre during the war is a source of pride and an element of the victorious narrative, but in the case of Hermitage it is impossible not to think about the price that the city and its inhabitants paid during their siege. They could not be evacuated as efficiently as the museum collections. And thus the idea of saving valuable works of the Hermitage will be invariably associated with the inept evacuation of the people of Leningrad. And it must be admitted that this is not the first opportunity when it comes to Sokurov to remind the world of the painful wound inflicted on the city of Neva and its inhabitants, not only by the Germans, but also to ask about the price of survival.

2

Stiladzy – radziecki wariant pokolenia ’52 i jego obraz w filmie Stiladzy Walerego Todorowskiego

58%

Studenna-Skrukwa M.

Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej

|

2019

|

vol. 54

|

issue 1

175-191

EN

This article is devoted to the first Soviet subculture – the stilyagi, who appeared in the Soviet Union at the end of the 1940s. They were part of a wider, European phenomenon, the so-called “Generation ‘52”, a wave of subcultures fascinated by the American way of life. They expressed their individuality, firstly, by wearing fashionable clothes (preferably of foreign label) and, secondly, by listening to forbidden jazz and passion for expressive dances. They demonstrated the hedonistic approach to life and total lack of commitment to the idea of building communism propagated by communist propaganda. Although they did not proclaim any political ideology and avoided political issues, they were fought against by the state authorities. The fight against the stilyagi movement, however, was relatively mild as for the Stalinist era. This resulted from the fact that its members came from the families of party nomenclature, intellectual and artistic elites.The text presents a comparative analysis of the studies available in the literature on the subject with the image of the subculture presented in the popular film by Valery Todorovsky entitled Stilyagi. The main purpose of the analysis is to answer the question: to what extent the discussed film is a narrative history of the first Soviet movement contesting official cultural and entertainment standards, and not an attempt at its mythologization.

RU

Данная статья посвящена первой советской субкультуре – стилягам, которые появились в Советском Союзе рубеже 1940-х и 1950-х годов. Стиляги являлись частью более широкого, общеевропейского явления т.н. генерации’52, то есть волны субкультур, увлекавшихся американским образом жизни. Для них характерны были любовь к экстравагантной одежде, джазовой музыке, а также экспрессивному танцу. Они демонстрировали гедонистский подход к жизни и полное отсутствие вовлеченности в распространяемую пропагандой идею стройки коммунизма. Несмотря на то, что они не распространяли никакой политической программы и вообще держались в стороне от политики – власти с ними боролись.Борьба с движением стиляг была, однако, сравнительно мягкая, для сталинских времен. Это было следствием того, оно чаще всего состояло из членов семей высокопоставленных партийных деятелей, интеллигенции и творческой элиты. В тексте были сравнены, доступные в литературе, исследования по стилягам с образом субкультуры, представленным в пользующимся большой популярностью в России, фильме Валерия Тодоровского Стиляги. Вывод стремится к ответу на вопрос: до какой степени, обсуждаемая картина является повестью, рассказывающей о первом в Советском Союзе движении, открыто оспаривающем официальные культурно-развлекательные стандарты, а насколько попыткой его мифологизации.

PL

Stiladzy byli pierwszą subkulturą młodzieżową w Związku Radzieckim. Pojawili się w latach czterdziestych XX w. i przetrwali do początku lat sześćdziesiątych. Zaliczani są do tzw. pokolenia ’52 – subkultur młodzieżowych zafascynowanych amerykańskim stylem życia. Temat stilagów powrócił w Rosji w związku z filmem Walerego Todorowskiego Stiladzy z 2008 r. Na jego kanwie toczyła się dyskusja o tej roli subkultury w ZSRR. Dla jednych stiladzy byli niemalże dysydentami, dla innych – zdegenerowaną młodzieżą.

3

Symbolika barw w „sakralnym” kinie Kantemira Bałagowa

51%

Machaj J.

Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication

|

2021

|

vol. 30

|

issue 39

217-236

EN

The aim of the work is to analyse the artistic legacy of the Russian director and screenwriter Kantemir Balagov. Attention was drawn to the formal aspect, the role of feminisation of historical narration, and the complex network of inspirations (cinema classics and Russian literature) on the basis of two full-length productions – Closeness (2017) and Beanpole (2019). The social and political context of Russia is important for the Balagov’s work, which serves the artist in question as a tool for revising national myths. The extensive portrait of the director is complemented by the characteristics of Alexander Sokurov's work, which introduces an aspect of Orthodox iconocratic writing that is important for research. The author of this work indicates that the interpretation keys for Sokurov's and Balagov's films should be sought directly in the symbolism of Orthodox icons. This work therefore aspires to expand the present state of research on Kantemir Balagov's filmography, which is currently limited to premiere reviews and festival interviews.

PL

Celem pracy jest analiza twórczości filmowej rosyjskiego reżysera i scenarzysty Kantemira Bałagowa. Na podstawie dwóch pełnometrażowych produkcji – Bliskości (2017) oraz Wysokiej dziewczyny (2019) zwrócono uwagę na formalny aspekt wymienionych filmów, rolę feminizacji narracji historycznej, a także złożoną sieć inspiracji (kinowe klasyki i rosyjska literatura). Istotnym dla twórczości Bałagowa jest kontekst społeczno-polityczny Rosji, który służy omawianemu twórcy jako narzędzie rewizji narodowych mitów. Uzupełnieniem rozległego portretu reżysera jest charakterystyka twórczości Aleksandra Sokurowa, wprowadzająca istotny dla badań aspekt prawosławnego ikonopisarstwa. Autorka wskazuje, że kluczy interpretacyjnych dla twórczości Sokurowa i Bałagowa należy poszukać właśnie w symbolice prawosławnych ikon. Ambicją niniejszej pracy jest poszerzenie aktualnego stanu badań nad filmografią Kantemira Bałagowa, który obecnie ogranicza się do premierowych recenzji oraz festiwalowych wywiadów.

Refine search results

1 Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication

1 Studia Rossica Posnaniensia

1 Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej

1 Machaj J.

1 Pawletko B.

1 Studenna-Skrukwa M.

1 2021

1 2020

1 2019

Arka pamięci? Kilka uwag na marginesie filmów Aleksandra Sokurowa Rosyjska arka i Frankofonia

Stiladzy – radziecki wariant pokolenia ’52 i jego obraz w filmie Stiladzy Walerego Todorowskiego

Symbolika barw w „sakralnym” kinie Kantemira Bałagowa