Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 19

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  contemporary music
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Utwory klawesynowe Weroniki Ratusińskiej-Zamuszko – między przeszłością a współczesnością

100%
Woźniak M.
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
|
2022
|
issue 2(53)
33-58
EN
The article is devoted to two works by Weronika Ratusińska-Zamuszko: the cycle Nymphs for soprano saxophone and harpsichord, and the miniature For Berenika. A miniature in the Baroque style. The introduction contains information about the composer and basic facts about the pieces in question. In the following sections of the article the author analyses: harmony (tonal arrangement and harmonic relations), form (formal models, motifs, rhythms), texture and sound as well as aesthetic aspects. Based on these elements, the key determinants of the composer's style are presented, referring to the Baroque techniques as well as those typical of the postmodern musical language, also discussing the issues of non-musical content resulting from the programme titles of the works. In the analytical part, the author presents an innovative analytical method consisting in reducing the notation of the harpsichord part to the basso continuo notation to verify the thesis that the choice of the instrument (in this case, the harpsichord) determines the style of the composition. The analytical argument leads to interesting research conclusions and is an attempt to define the composer's musical language.
2
Content available remote

Grandville a świat muzyczny – wczoraj i dziś

100%
Zgodzińska B.
Estetyka i Krytyka
|
2013
|
issue 1(28)
241-260
EN
The article presents Grandville (1803–1847) –a French cartoonist, caricaturist, and illustrator (i.a., of La Fontaine’s SelectedFables, Swift’s Gulliver’s Travels, and Balzac’s Works), as well as the author of Another World, a book where words and pictures form an integral whole. Although he was popular during his lifetime and then recalled from time to time (e.g., by the surrealists, or 50 years ago by the French critic Pierre Restany), he has been forgotten throughout the years and is still not very well-known today. Some of his works are more widely known, as they were popularized by the album cover designers of such rock groups as Queen(figs. 4 and 5) or Alice in Chains (fig. 10). On the reverse of the cover of Innuendo, the designers used a picture from Another World showing the finale of a concert where an ophicleide (once a popular instrument) explodes like a bomb scattering musicalnotes (figs. 8 and 9). The music theme appears in a number of Grandville’s works, e.g., in Berlioz’s caricature entitled A Concert for Cannon (fig. 14) or Steam Concert (from Another World; fig. 15), where the musicians look as if they were cast from castiron elements of machines or factory shop equipment, their heads just being steam coming out from neck-tubes. Grandville lived and created in the “age of steam and electricity,” so it is not surprising that his works often refer to the changing world of the first industrial revolution.[Magdalena Węgrzyńska (tł.)].
3
Publication available in full text mode
Content available

Język muzyczny w słowackich kompozycjach sakralnych XXI wieku

100%
ADAMKO R.
Edukacja Muzyczna
|
2015
|
issue 10
119–134
PL
Jesteśmy świadkami procesu stopniowego wypierania z liturgii muzyki klasycznej i zastępowania jej muzyką rozrywkową. Zjawiska tego jak do tej pory nie udało się zatrzymać. Czy jego przyczyny nie należy upatrywać również w tym, że nie znaleźliśmy jeszcze odpowiedniego języka muzycznego dla współczesnej muzyki liturgicznej, wyrastającej z klasycznych tradycji? Jedną z nowych propozycji są utwory muzyczne, które powstały dzięki inicjatywie pedagogów Katedry Muzyki na Wydziale Pedagogiki Katolickiego Uniwersytetu w Ružomberku, które omawia niniejszy artykuł. Są one przeznaczone raczej dla wykształconych muzyków kościelnych niż dla zgromadzenia liturgicznego. Analiza tych dzieł pokazała, że współczesna twórczość muzyki sakralnej na Słowacji wyrasta z wielowiekowej tradycji. Kompozytorzy chętnie sięgają po dawne formy muzyczne, techniki kompozytorskie, wzorce brzmieniowe, skale modalne. Te archaizujące elementy starają się wdrożyć w kontekst współczesnego języka brzmieniowego współczesne techniki pracy z materiałem dźwiękowym, formy otwarte itp. Wspólną cechą wszystkich tych utworów jest powrót do melodyki kantylenowej, ściśle złączonej z tekstem. Właśnie takie wymagania stawiały muzyce liturgicznej wszystkie dokumenty Kościoła katolickiego. W tym sensie kompozytorzy słowaccy zrozumieli dotychczasowe postulaty dotyczące muzyki we współczesnym Kościele. Stworzyli różnorodny i na pewno zrozumiały język muzyczny, który – mam nadzieję – znajdzie swoich odbiorców, interpretatorów i słuchaczy.
EN
We are witnessing a process of gradual displacement of classical music from the liturgy in fa- vour of light music. It has not yet been possible to halt this phenomenon. Shouldn’t we see the reason for this also in the fact that we did not yet find an appropriate musical language for con- temporary liturgical music, rooted in the classical tradition? The article describes one of the new proposals, which are the pieces of music created thanks to the initiative of the academic staff working in the Department of Music of the Faculty of Education at the Catholic University in Ružomberok. They are intended rather for trained church musicians than for a liturgical assembly. The analysis of these works showed that the contemporary sacred music in Slovakia stems from centuries of tradition. The composers are eager to reach for old musical forms, compositional techniques, sound patterns and modal scales. These archaising elements are aimed at introducing into the context of contemporary musical language, modern techniques of working with sound material, open forms etc. A common feature of all these musical pieces is the return to cantilena – a cantilena closely connected to the text. Such requirements were imposed upon liturgical music by all the documents of the Catholic Church. In this sense, the Slovak composers understood the existing demands concerning music in the contemporary church. They created a diverse and certainly understandable musical language, which – I hope, will find its audience, interpreters and listeners.
4
Content available remote

„Czy taki diabeł straszny?” Fenomen black metalu i wpływ muzyki metalowej na odbiorców

100%
Szulc M.
Estetyka i Krytyka
|
2013
|
issue 1(28)
165-189
EN
Among many kinds of rock music, Heavy Metal became the icon of rebellion. Its enthusiasts are associated with sexual, alcoholic and drug excesses, as well as often dark and iconoclastic stage spectacles and satanic rituals. The most extreme variety of this kind of music, Black Metal, is particularly infamous. Considering the fact that art is sometimes a transfer belt between the artist and the recipient, we found it interesting to try and formulate a charac terization of this music genre as well as the subculture itself, describe how music preferences are shaped, and investigate the extent of influence of Black Metal/Heavy Metal on its recipients. A colloquial saying states that “you are what you eat” – if so, does the idea of death, darkness and evil propagated in the lyrics fall on fertile ground of nihilism, amplifying negative attitudes and fostering the formation of a pessimistic picture of the world? To answer these questions a wide overview of literature has been performed, revealing miscellaneous images of the listener. The results of the analysis present a more typical than atypical portrait of a teenage metal fan: capable of thinking and feeling, but above all rebelling against the reality in which he has come to live.
5
Publication available in full text mode
Content available

The Music Traditions of the Ashkenazi Jews and Radical Jewish Culture: A Brief Outline of the Definitions and Content of Jewish Music in the Past and Nowadays

88%
Zapiór L.
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
|
2020
|
issue 4(47) ENG
215-227
EN
The main purpose of this paper is to describe John Zorn’s approach to klezmer music and Jewish music tradition in general. The text has been divided into shorter sections. The first part of the article is dedicated to providing an overview of problems concerning the definition of Jewish music. The second part focuses on analysing klezmer motifs in John Zorn’s selected works and Jewish symbols present in the visual component of his recording projects. The last section contains a summary and conclusions.
6
Publication available in full text mode
Content available

Tradycje muzyczne Żydów aszkenazyjskich a Radical Jewish Culture: definicje i treści dawnej i współczesnej muzyki żydowskiej

88%
Zapiór L.
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
|
2020
|
issue 4(47)
215-228
EN
The main purpose of the article is to describe John Zorn’s approach to klezmer music and Jewish music tradition in general. The text was split into shorter paragraphs. The first part of the article is dedicated to providing an overview of the problems concerning the definition of Jewish music. The second part focuses on analysing klezmer motifs in John Zorn’s selected works and Jewish symbols present in the visual layer connected with his works. The last paragraph contains a summary and conclusions.
7
Publication available in full text mode
Content available

Postmodern Music and its Future

88%
Rychter M.
Eidos. A Journal for Philosophy of Culture
|
2019
|
vol. 3
|
issue 3(9)
43-56
EN
The essay presents an attempt at characterizing contemporary music’s culture by identifying a dialectical tension between “modern” and “postmodern” currents in it. After initial considerations on the manifold usages of the term “postmodernism,” five composers’ approaches will be analyzed: John Cage, Philip Glass (and other minimalists), Bernhard Lang, Mauricio Kagel and Johannes Kreidler. However different they may be from one another, all these composers are being interpreted as undermining, in various ways, the practice and theoretical background of modernist avant-garde music.
8

ВПЛИВ СЛУХАННЯ МУЗИКИ НА ПСИХОЕМОЦІЙНИЙ СТАН ПІДЛІТКІВ

75%
Калиниченко Я.
Педагогічні науки: теорія, історія, інноваційні технології
|
2016
|
issue 3(57)
172-181
EN
In the article the features of psycho-emotional state while listening to music. Art of Music is a specific generator is a specific value attitude to the environment that enhances the knowledge of the artistic picture of the world through the transfer of various moods, activates the scope of their own feelings and psychic states of man and can be used as an effective means of self-regulation. During the course of the research was implementation the methodology of Luscher color test. To characterize the impact on the livelihoods of adolescents during the music listening and their emotional sphere was developed a special questioners. Found that in adolescence teens are prefer pop music (43,48 %), the second highest of priority - rock (15,22 %), in third - rap (10,87 %), fourth place is occupied completely opposite in style - classical and electronic music (by 8,7 % of respondents). During the sound of modern music in 84,78 % of cases there is improvement in mood, a sense of excitement, offensive tendencies, high activity, the need to act and achieve success. Listen to classical music evokes a feeling of confidence, perseverance, high efficiency, quietude (58,71 %) and musical «chills» (23,91 %). Music helps to overcome and reduce the discomfort provided negative emotional states for 60,87 % of the surveyed teenagers. Wherein the priority given to classical music (21,74 %), rock music (19,57 %), pop music (17,39 %), rarely used chanson (4,35 %), disco (4,35 %) and country (2,17 %). In contrast to the conventional relaxing influence of music therapy on human organism (with using separate music of classic style), adolescents responded that they reach a state of relaxation by listening to rock music - style (73,91 %) and pop-music (8,7 %). Thus, listening music can be used for correcting the emotional states and emotional response to certain music and aesthetic education of pupils, adaptation of organism to specific, sometimes unusual conditions day to day operations, ensuring adequate physiological formation of the organism. Prospects for further scientific studies should be study the formation of musical tastes as a teenager with the level of anxiety, such as temperament training for several years.
9
Publication available in full text mode
Content available

The (Idiomatic) Piano in the Structure and as a Structural Element in (My) Music

75%
Reis J.
Aspekty Muzyki
|
2020
|
issue 10
265-285
EN
Is there a difference between structure and a structural element in a musical work or practice? How can one tackle such a question methodologically? Are these concepts part of an abstract construct or are they perceivable to the ear? And about whose ear would one be talking about? When does one speak about an idiomatic style (for the piano) and how much of this idea is materialized in music? Is such reflection useful to understand a musical practice? In this text, I propose a view of the piano playing the main role in the structure and as a structural element by describing compositional situations and giving a counterpoint on them. This paper is organized as follows: a short theoretical framework where the first questions are challenged, along with paradigmatic examples on how the piano has been used in the structure and as a structural element in western art music, mainly from the second half of the 20th century and nowadays, including short considerations on how and the rationale why I have used it in some of my music compositions.
10
Publication available in full text mode
Content available

Andrzej Mądro, Muzyka a nowe media. Polska twórczość elektroakustyczna przełomu XX i XXI wieku, Kraków 2017 Akademia Muzyczna w Krakowie, ss. 412, ISBN 978-83-62743-81-0

75%
Dziewanowska-Pachowska M.
Muzyka
|
2018
|
vol. 63
|
issue 2
153-160
11
Publication available in full text mode
Content available

Współczesna twórczość muzyczna w edukacji estetycznej dzieci – punkt widzenia pedagoga, animatora, kompozytora

63%
Sasin M.
Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce
|
2018
|
vol. 13
|
issue 2(48)
123-138
PL
Celem artykułu jest określenie potencjału edukacyjnego muzyki współczesnej i sposobu jego wykorzystania, zwłaszcza w zakresie stymulowania aktywności twórczej dzieci. Autorka przedstawia aktualny stan rozwoju polskiej muzyki współczesnej dla dzieci oraz możliwości obcowania z nią najmłodszych poza systemem szkolnym. Przeprowadzono sześć wywiadów z kompozytorami i pedagogami zaangażowanymi w ten proces oraz poddano analizie wydarzenia z tego zakresu odbywające się obecnie w Polsce. Pozwoliło to zauważyć znaczny potencjał edukacyjny muzyki współczesnej oraz coraz bardziej różnorodne i wszechstronne jego wykorzystanie. Jednym z najważniejszych aspektów takiej edukacji jest stymulowanie twórczości – zarówno twórczości uczestników zajęć, których często zachęca się do podejmowania prób improwizowania i wykonywania muzyki, jak i twórczości artystów profesjonalnych, dla których wydarzenia edukacyjne stają się inspiracją do pracy nad nowymi utworami. Dzieci, które w sposób naturalny wykazują dużą otwartość na różnorodne doświadczenia dźwiękowe, zyskują dzięki temu poczucie uczestnictwa w kulturze oraz rozwijają wartościowe wzorce zagospodarowania czasu wolnego. Stymulowana jest ich aktywność twórcza, rozwijana wrażliwość artystyczna i pozaartystyczna, odwaga i myślenie dywergencyjne. Realizacji tych celów sprzyja interakcja, która urasta do jednej z najważniejszych cech prezentowania sztuki współczesnej dzieciom.
EN
The aim of the paper is to investigate the educational potential of contemporary music and ways of using it, especially in the scope of stimulating children’s creative activity. The author presents the condition of Polish contemporary music for children and opportunities to experience this music by children outside the school system. Six interviews with composers and pedagogues were carried out and the offer of such events in Poland was analyzed. The author notices the significant educational potential of contemporary music and its increasingly diverse and comprehensive use. Stimulating creativity is one of the most important aspects of this education; it inspires both, the creativity of children who are encouraged to improvise and perform music, as well as professional composers, who find inspiration to work on new pieces. Children are naturally open to new various sonic experiences. In taking part in such events, they become aware participants of culture and learn valuable ways of spending their free time. Their creative activity is stimulated, artistic and non-artistic sensitivity is developed as well as courage and divergent thinking. One of the most important rules of presenting contemporary music to children is interaction, which helps to gain the goals mentioned above.
12
Publication available in full text mode
Content available

Olena Berehova, ‘Dialoh kul’tur: obraz inshoho v muzychnomu universumi’ [Dialogue of Cultures: The Image of the Other in the Musical Universe], Kyiv: Institute of Cultural Research, National Academy of Arts of Ukraine, 2020, pp. 304. ISBN 978-966-2241-60-0

63%
Hysa O.
Muzyka
|
2022
|
vol. 67
|
issue 3
178-183
PL
Monografia Oleny Berehowej Dialoh kul’tur: obraz inshoho v muzychnomu universumi [Dialog kultur: obraz Innego w muzycznym wszechświecie] została napisana w ramach tematu badań podstawowych Instytutu Kulturoznawstwa Narodowej Akademii Sztuki Ukrainy „Dialog kultur w ponowoczesności: dynamika wyzwań samoorganizacji i globalizacji”. W książce, po raz pierwszy w kulturoznawstwie ukraińskim, podjęto próbę naukowego ujęcia dialogu kultur przez pryzmat podejścia imagologicznego. Materiałem analitycznym monografii była najnowsza twórczość kompozytorów ukraińskich, a także najlepsze przykłady zagranicznej muzyki współczesnej, które dają panoramę głównych gatunków  muzycznych (opera, balet, symfonia, śpiew i chór, muzyka kameralna) i tworzą szeroki kontekst intertekstualny. W monografii, na przykładzie konkretnych przypadków dzieł, wykazano, że podejście imagologiczne umożliwia badanie obrazów artystycznych zobiektywizowanych w dziełach sztuki, ujawniając specyfikę figuratywnego postrzegania „Innych” przez różne kultury, ujawniając idee dialogu kulturowego.
EN
Olena Berehova’s monograph Dialoh kul’tur: obraz inshoho v muzychnomu universumi [Dialogue of Cultures: The Image of the Other in the Musical Universe] was written within the theme of basic research of the Institute of Cultural Studies of the National Academy of Arts of Ukraine 'Dialogue of Cultures in Postmodernity: Dynamics of Self-Organization and Globalization Challenges'. In the book, for the first time in Ukrainian culturology, an attempt is made to scientifically comprehend the dialogue of cultures through the prism of an imagological approach. The analytical material of the monograph was the latest Ukrainian composers’ creativity, as well as the best examples of contemporary world music, which are panoramic in the main musical genres (opera, ballet, symphony, vocal and choral, chamber music) and create a broad intertextual and dialogical context. In the monograph on the example of specific art cases it is proved that the imagological approach makes possible the study of artistic images objectified in works of art, revealing the specifics of figurative perception of 'Other' by different cultures, revealing the ideas of cultural dialogue about each other.
13
Publication available in full text mode
Content available

Iwona Lindstedt, „«Piszę tylko muzykę». Kazimierz Serocki”, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2020, ss. 651. ISBN 978-83-224-5142-7

63%
Draus A.
Muzyka
|
2022
|
vol. 67
|
issue 3
168-173
EN
Book Reveiw of: Iwona Lindstedt, „Piszę tylko muzykę”. Kazimierz Serocki, Kraków 2020. Iwona Lindstedt's book about Serocki is one of the most valuable PWM Edition's offers, addressed to a wide audience. It is demanding and extensive reading, as it eludes the category of pocket editions that are popular today, which dangerously touch upon the accusation of “everything and nothing at the same time”. It also does not seduce the reader with the social engineering narrative of debunking myths or sensational threads - which are perhaps readily attractive, but sometimes far from the so-called the most objectified truth possible. On the other hand, it is a reliable, well-documented image of the composer and his work, from genesis to resonance, with all the seriousness due to him, but with the lightness of the language of the novel, which draws people into the history of characters absolutely unique to Polish culture.
PL
Recenzja książki: Iwona Lindstedt, „Piszę tylko muzykę”. Kazimierz Serocki, Kraków 2020. Książka Iwony Lindstedt o Serockim to jedna z najbardziej wartościowych propozycji PWM-u, adresowana do szerokiego odbiorcy. Jest lekturą wymagającą i obszerną, gdyż wymyka się kategorii popularnych dziś wydań kieszonkowych, ocierających się niebezpiecznie o zarzut „wszystkiego i niczego jednocześnie“. Nie uwodzi również czytelnika socjotechniczną narracją odbrązawiania mitów czy sensacyjnych wątków - które są może i poczytnie atrakcyjne, lecz nieraz dalekie od tzw. prawdy możliwie najsilniej zobiektywizowanej. Stanowi za to rzetelny, porządnie udokumentowany obraz kompozytora i jego dzieła, od genezy do rezonansu, z całą mocą należnej mu powagi, ale z lekkością języka powieści, która wciąga w historię postaci absolutnie dla polskiej kultury wyjątkowej.
14
Publication available in full text mode
Content available

Luzifers-Ab schied from Samstag aus Licht. Stockhausen and the Italian affair

63%
Draus A.
Interdisciplinary Studies in Musicology
|
2013
|
issue 12
149-162
PL
The homeland of Leonardo and Palestrina, Dante and Eco, Verdi and Fellini became crucial for the reception of music of one of the most controversial, and at the same time innovative composers of the second half of the 20th century, a German artist, Karlheinz Stockhausen. The genius- and visionary-bearing nation opened itself to the new musical art, and appointed the author of Hymnen to be the coryphaeus of that art. This fascination transformed into a desire to better present the composer’s personality to a wider audience. Many of the most recent Stockhausen’s compositions were created as a response to numerous Italian orders, including ArtArche’s from Milan or Massimo Simonini’s from the Angelica Foundation, many of them were performed for the first time in the most magnificent works of Italian architecture, for example the Milan cathedral. The stage premieres of Donnerstag, Samstag and Montag aus Licht took place in Milan’s La Scala, with the creative participation of such celebrities as a theatre and opera director, Luca Ronconi and an architect, Gae Aulenti, famous most of all for her contemporary designs of Parisian museum buildings, and in the project of Licht - for scenography. In 2007 Stockhausen’s music filled 25. Rassegna di Nuova Musica in Macerata Teatro Lauro Rossi; during two days the most famous electronic compositions were presented: Mittwochs-Gruss, Cosmic Pulses, Gesang der Jünglinge, Telemusik and Kontakte. Lucifer’s Farewell is the last - and the most “Italian” - scene devoted to this character of the opera - Samstag aus Licht. It was finished in August 1982 upon the order of Associazione Sagra Musicale Umbra in Perugia, celebrating the 800th birth anniversary of St. Francis of Assisi. The opening night took place on 18th September that same year in Chiesa di San Rufino in Assisi. In the composition Stockhausen interprets the text of Lodi delle virtu (A Salutation of the Virtues) of the little poor man in the original wording of the Italian language. The article is an interpretation both text and music of Luzifers Abschied within a wide range of problem context of the whole stage cycle Licht (‘Light’) by Karlheinz Stockhausen.
15

Andrzej Nikodemowicz – kompozytor uduchowiony. Rodem Lwowianin Lublina Obywatel

63%
Schulz-Brzyska A.
Roczniki Teologiczne
|
2017
|
vol. 64
|
issue 13: Muzykologia
149-160
EN
Andrzej Nikodemowicz is one of the greatest Polish contemporary composers. His joyful youth had been impeded by Russian and German occupation. Afterwards, he endured the Soviet repressions due to his faith. Although he had talent and possibilities to become a great pianist, an arm injury caused by incorrect practicing forced him to give up the career of a pianist. As a composer, he longed to create the art based on his faith. However, in the Soviet Union he had no chance to succeed. Quite the contrary, he faced many persecutions: he lost his work at the Lviv Conservatory, his religious compositions could not have been performed and finally, all recordings of his music made by the local radio were destroyed. He decided to leave Lviv, his hometown, and come to Lublin, where he could lastly compose and perform his music. Undoubtedly, the faith was in Andrzej Nikodemowicz’s life that special thing, which helped him to get through repressions in Lviv, and then to spread his musical wings in Lublin.
PL
Andrzej Nikodemowicz to jedna z największych postaci współczesnej muzyki polskiej. Szczęśliwe dzieciństwo i lata młodzieńcze przerwała najpierw okupacja rosyjska, potem faszystowska, następnie tragiczny okres sowieckiego terroru. Dzięki niezachwianej wierze znosił trudy i upokorzenia ze strony agresora. Muzyk, który mając wszelkie możliwości rozwinięcia swojego talentu, był zmuszony do wycofania się z kariery pianisty poprzez kontuzję ręki spowodowaną niewłaściwym ćwiczeniem na fortepianie. Natomiast jako kompozytor nie mógł swobodnie tworzyć według własnej koncepcji opartej na głębokiej wierze. Nagonki i represje z powodu wyznawanej wiary, uniemożliwienie pracy w Konserwatorium Lwowskim, a także wykonywania utworów religijnych, w końcu zniszczenie jego nagrań w lokalnej radiostacji przyczyniły się do opuszczenia rodzinnego Lwowa. Lublin, który stał się nowym, szczęśliwszym miejscem, dał nowe możliwości swobodnego tworzenia i wykonywania muzyki przez A. Nikodemowicza. Wiara, która była fundamentem zasad jego życia i podstawą natchnienia kompozytorskiego, pozwoliła mu przetrwać trudne czasy we Lwowie i w pełni rozwijać swój talent w wolnym Lublinie, którego stał się Honorowym Obywatelem.
16
Publication available in full text mode
Content available

Muzyczne języki bajek Walta Disneya w procesie edukacji międzykulturowej

51%
Forecka-Waśko K. M.
Edukacja Międzykulturowa
|
2023
|
vol. 20
|
issue 1
196-207
PL
Muzyka z bajek wytwórni Walta Disneya jest elementem popkultury. Nie jest to jednak świat ograniczony do muzyki popularnej, ale tworzący przestrzeń mariażu muzyki etnicznej z nowymi brzmieniami. Świat muzyki współczesnej wchodzi w dialog z muzyką źródeł, stając się jej nowym tłumaczem. Wielokulturowa edukacja muzyczna dzięki produkcjom filmowym Walta Disneya otwiera się na nowy wymiar, w którym globalizacja staje się sprzymierzeńcem kultury lokalnej. W artykule omówiono, w jaki sposób zarówno dźwięk, jak i słowo wykorzystane są w celu prezentowania odmiennej kultury. W przywołanych przykładach język wraz ze swoją rytmiką i melodyką potraktowany jest jako interesujące tworzywo muzyczne. Analizie poddano wybrane filmy Walta Disneya – powstałe do nich ścieżki dźwiękowe, jak również artykuły i recenzje, blogi dotyczące muzycznych produkcji wytwórni. W rozważaniach wiele miejsca poświęcono piosence, która jest nośnikiem głównych treści filmu i najczęściej odtwarzanym elementem obrazu filmowego, starano się wskazać na jej funkcje w edukacji międzykulturowej, ale także sposoby jej wykorzystania w edukacji dziecka.
EN
Music from Walt Disney’s animations is an element of pop culture. However, it is not a world limited to popular music but a space where ethnic music meets new sounds. The world of contemporary music enters a dialogue with the music of the sources, becoming its new translator. Thanks to Walt Disney’s film productions, multicultural music education opens up a new dimension in which globalization becomes an ally of local culture. The article addresses how both sound and word are used to present a different culture. In the cited examples, the language with its rhythm and melody is treated as an interesting musical material. Selected Walt Disney films were analyzed – their soundtracks as well as articles and reviews, blogs about the studio’s musical productions. In the considerations, a lot of attention was devoted to the song, which is the carrier of the main content of the film and the most frequently played element of the film image. Some attempts were made to indicate its functions in intercultural education, but also the ways of its use in child education.
17

Nurt awangardowy w twórczości Andrzeja Nikodemowicza na przykładzie Sonorita quasi una sonata per violono, violoncello e pianoforte

51%
Dudek M.
Roczniki Teologiczne
|
2016
|
vol. 63
|
issue 13: Muzykologia
117-140
EN
Andrzej Nikodemowicz whose literary output concentrates mainly around religious works also displayed an interest in avant-garde musical achievements. This can hardly be called a permanent tendency since his fascinations with the „new music” are of a short-lived nature, constituting exclusively an element of satisfying the composer’s curiosity about the dodecaphonic technique and sonoristics. A representative example of these endeavours is the Composizione sonoristica cycle consisting of four pieces for violin, piano and cello and—combining these instruments—Sonorita quasi sonata… The latter, being the topic of the paper—is dominated by sound effects devised by the composer which are accompanied by motifs based on a 12-note scale, numerous clusters and variation processes drawing on neo-classical features. Thanks to this, Nikodemowicz, while making a stylistic synthesis of various epochs, preserves the continuity of his own aesthetics.
PL
W czasach, kiedy Andrzej Nikodemowicz był studentem Państwowego Konserwatorium im. M. Łysenki we Lwowie (1944-1954) w klasie kompozycji A. Sołtysa i fortepianu T. Majerskiego, życie kulturalne ZSRR było przesiąknięte politycznym nadzorem, nad którym czuwał Andriej Żdanow. Wszelkie próby sięgnięcia po inny niż wskazywał aparat partyjny język muzyczny uznawany był za antysocjalistyczny i tępiony z najwyższą surowością. Wyraźna odwilż nastąpiła po śmierci Józefa Stalina w 1953 r. Jednym z jej przejawów był Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień” (od 1956 r.), na którego pierwszą edycję Nikodemowicz przyjechał z rodzinnego Lwowa. Impreza okazała się dla niego ważnym miejscem zaspokojenia ciekawości i czerpania inspiracji dla utworów idących w kierunku nowych rozwiązań. Rezultatem tych doświadczeń, skupionych wokół zjawisk brzmieniowych stał się cykl Composizione sonoristica, składający się z 4. utworów przeznaczonych na skrzypce (Sonorita per violino solo, 1966), fortepian (Sonorita per piano forte, 1966), wiolonczelę (Sonorita per violoncello solo, 1970) oraz – łączącą te 3 instrumenty – Sonoritę quasi una sonata per violino, violoncello e pianoforte powstałą w 1971 r. Kompozytor stosuje w nich szereg oznaczeń sonorystycznych wymyślonych przez siebie i tożsamych z walorami brzmieniowymi poszczególnych instrumentów. Ostatni utwór, będący przedmiotem niniejszego artykułu, wykazuje cechy neoklasyczne, szczególnie w odniesieniu do formy sonatowej, której quasi-strukturę można było w nim odnaleźć. W przestrzeni dźwiękowej twórca nawiązuje do poprzednich utworów cyklu zarówno w odniesieniu do faktury, schematów dźwiękowych (dodekafonia), jak i symboliki sonorystycznej, którą potęgują szybko zmieniająca się dynamika w skrajnych rejestrach, często wykorzystywane glissanda w zróżnicowanej konfiguracji i przenośniki oktawowe, sięgające odległych interwałów. Dzięki temu Sonorita quasi una sonata, będąc finałowym utworem cyklu staje się studium myśli i dążeń kompozytora w zakresie wykorzystania nowych technik kompozytorskich, szczególnie w zakresie brzmienia.
18
Publication available in full text mode
Content available

Antyschaefferyzmy. O wybranych postawach krytycznych wobec myśli i twórczości Bogusława Schaeffera z lat 1956–1976

45%
Wieczorek S.
Muzyka
|
2021
|
vol. 66
|
issue 4
74-95
EN
In 1975 Zygmunt Mycielski published a review of Bogusław Schaeffer’s book Muzyka XX wieku (Twentieth-century music), entitled ‘Antyschaefferyzm’ (Anti-Schaefferism), referring to well-known disputes from music history. Mycielski used this title to express his own individual opposition to Schaeffer’s way of thinking about music, and especially the way he passed judgment on twentieth-century music. In retrospect, however, the term can now be applied to a wider historical phenomenon of critical reactions to the output of that composer, critic, graphic artist and playwright, who died in 2019. During the period of Schaeffer’s most intense activity as a writer, anti-Schaefferism was reflected in a substantial number of polemics, debates and controversies, and even at times quite violent rejections of Schaeffer’s aesthetic views. Such reactions resulted from the radical and arbitrary nature of Schaeffer’s claims, his polemical passion, and the fact that his standpoint was isolated in professional circles. In most cases, Schaeffer’s provocations drew fierce, polarised reactions, which meant that his ideas very frequently became a point of reference in debates on contemporary music. Hence this article deals mainly with the critical appraisal of Schaeffer’s theoretical and aesthetic concepts (their negative resonance), as well as his work as a critic and writer on music. Schaeffer’s creative output is presented here in a mediated manner, through the lens of selected critics’ standpoints and comments. His main polemicists were Zygmunt Mycielski and Stefan Kisielewski. Their statements are complemented by the critical commentaries of Mieczysław Tomaszewski, Tadeusz Andrzej Zieliński, Krzysztof Meyer and Leszek Polony. The attitude of Bohdan Pociej stands out as more complex and dynamic.
PL
Zygmunt Mycielski w roku 1975 opublikował recenzję tomu Muzyka XX wieku Bogusława Schaeffera pod nawiązującym do znanych sporów z historii muzyki tytułem Antyschaefferyzm. Zwrot ten oznaczał dla Mycielskiego jego własną, indywidualną postawę sprzeciwu wobec sposobu Schaefferowskiego myślenia o muzyce, a zwłaszcza trybu wartościowania muzyki XX wieku. Formułę tę po latach można wykorzystać do opisu szerszego niż jednostkowy, historycznego już zjawiska związanego z krytycznym odzewem na twórczość zmarłego w 2019 roku kompozytora, krytyka, grafika i dramaturga. Antyschaefferyzm w okresie jego najintensywniejszej działalności pisarskiej dokumentują całkiem liczne polemiki, dyskusje, kontrowersje, a czasem nawet dość gwałtowna repulsja światopoglądu estetycznego autora Małego informatora muzyki XX wieku. Ich geneza wynikała już z samego charakteru Schaefferowskich sformułowań – radykalności i arbitralności, polemicznego zacięcia i odosobnienia prezentowanego stanowiska w środowiskowych dyskusjach. Prowokacje Schaeffera przeważnie nie pozostawały bez odpowiedzi, budząc gwałtowne, spolaryzowane reakcje, dlatego jego myśl bardzo często stawała się punktem odniesienia w dyskusjach toczonych na temat muzyki współczesnej. Głównym przedmiotem artykułu jest więc kwestia swoistego negatywnego rezonansu – krytycznego postrzegania koncepcji teoretycznych i estetycznych Schaeffera oraz jego działalności jako krytyka i publicysty muzycznego. Spojrzenie na twórczą aktywność Schaeffera w taki zapośredniczony sposób sprawia, że to stanowiska i myśli jego wybranych krytyków stanowią zasadniczy przedmiot refleksji. Kluczowi polemiści to Zygmunt Mycielski i Stefan Kisielewski. Ich głosy uzupełniają krytyki autorstwa Mieczysława Tomaszewskiego, Tadeusza Andrzeja Zielińskiego, Krzysztofa Meyera oraz Leszka Polonego. Nieco bardziej złożony i dynamiczny, wobec czego osobny przykład stanowi postawa Bohdana Pocieja.
19
Content available remote

Opera v Polsku. Repertoár polských divadel po roce 2000 s důrazem na soudobou operní tvorbu

38%
Balcárková E., Vomáčka I.
Hudební věda (Musicology)
|
2021
|
vol. 58
|
issue 3
376-412
EN
In more than a few respects, the cultural scenes of this country’s neighbours may serve as inspiration, but also as a source of certain lessons or even warning signals. Guided by the premise, “To know your own country’s culture, you should be able to observe it from the outside and in the broadest possible context,” this study about Polish opera comes as one of the first internationally oriented probes concerned with a comparatively recent history. The final text is centered around the quantitative exploration of the repertoire of ten Polish opera houses in the course of the first fifteen years of the 21st century, i.e., the seasons 1999/2000 through 2014/2105. The survey proceeds from the general evaluation of this repertoire, cursorily also taking into account the genres of operetta, musical and ballet, before getting to opera as such. The process, based on the thoroughgoing collection of data, involved analysis of the percentual distribution of the majority of relevant parameters, the elaboration of a chart of the most frequently performed titles, and a brief outline of the impact of economic factors on opera productions. Interesting findings were obtained concerning the output of operas for children’s audiences, as well as the gender distribution of opera composers. A separate chapter deals with the Czech operas staged in Poland. Of course, the subject which is treated in greatest detail, is the presence on the repertoire of contemporary operas which are dealt with individually as presented by each theatre, the individual stagings being described in a fairly detailed manner, with emphasis on their key characteristics. The bracketing of contemporary operas comprises works written after 1950, with several exceptions of operas dating from the first half of the twentieth-century. The aim of this study was to draw up a preliminary chart of the overall situation, and provide a basic survey which may subsequently inspire further scholarly endeavours, as well as material for comparative study of context reaching beyond the borders of the Czech Republic.
CS
Kultura okolních zemí může být v mnohém inspirativní, ale i poučná či varující. Tato studie o polské opeře vznikla na základě hesla „Chceš-li poznat svou kulturu, musíš se na ni umět podívat zvnějšku a v co nejširším kontextu“ jako vůbec jedna z prvních zahraničních sond zabývajících se poměrně nedávnou historií tohoto tématu. Výsledný text je založen na kvantitativním průzkumu repertoáru deseti polských operních scén v období sezon 1999/2000 až 2014/2015, členěn je přitom postupně od nejobecnějšího hodnocení repertoáru při stručném zohlednění operety, muzikálu a baletu až k samotné operní tvorbě. Na základě důkladného sběru dat bylo možné pracovat s procentuálním zastoupením většiny parametrů. Sestaven je rovněž žebříček nejhranějších titulů a ve stručnosti nastíněn ekonomický vliv na operní provoz. Zajímavě se jeví sledování linie oper pro dětské publikum a genderová otázka ve vztahu k autorům oper. Další samostatnou kapitolou je česká operní tvorba uváděná na polských scénách. Největší prostor byl ovšem věnován soudobé operní tvorbě, která je zde prezentována v rámci jednotlivých divadel. Ve snaze o postihnutí alespoň některých charakteristických rysů je věnováno více prostoru jednotlivým inscenacím. Soudobou tvorbou jsou myšlena v širším slova smyslu díla, která byla vytvořena po roce 1950, místy jsou ovšem zmíněny i opery z první poloviny 20. století. Cílem studie bylo prvotní zmapování situace, poskytnutí základního přehledu a vytvoření komparačního materiálu pro další výzkum této tematiky.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.