Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: części ciała

Sort By:

Limit search:

Substancje pierwsze i ich homonimy w teleologicznym ujęciu Arystotelesa

100%

Domaradzki M.

Diametros

2018

issue 58

2-17

Celem artykułu jest rekonstrukcja Arystotelesowskiego rozróżnienia między substancjami pierwszymi i ich homonimami. W proponowanym tu ujęciu Stagiryta uznaje zarówno wytwory natury, jak i wytwory człowieka za homonimy substancji pierwszych, gdy te okazują się niezdolne do wykonywania swej funkcji (ergon) i urzeczywistniania swego celu (telos). W toku rozważań podejście Arystotelesa skonfrontowane zostanie z jego słynną nauką o czterech przyczynach, a analiza konkretnych przykładów podawanych przez filozofa umożliwi określenie statusu ontycznego homonimów. Następnie przedstawiona zostanie argumentacja na rzecz tezy, iż Arystotelesowski hylemorfizm nie tylko podważa funkcjonalistyczne założenie o dowolności materii, ale także wyklucza możliwość postawienia znaku równości między artefaktami i istotami żywymi. Zwieńczeniem przedstawionych tu rozważań będzie konkluzja, że substancje pierwsze będące naprawdę (alēthōs) i rzeczy będące jedynie homonimicznie (plēnhomōnymōs) wymagają odmiennych definicji.

The purpose of this article is to reconstruct Aristotle’s distinction between primary substances and their homonyms. It is shown that the Stagirite regards both body parts and artefacts as mere homonyms of primary substances when they are no longer capable of performing their function (ergon) and actualizing their end (telos). In the course of the present discussion, Aristotle’s approach is confronted with his famous doctrine of the four causes, whilst an analysis of the examples given by the Stagirite serves the purpose of determining the ontic status of homonyms. Subsequently, this paper argues that Aristotle’s hylomorphism not only defies the functionalist assumption of the irrelevance of matter but also precludes the possibility of equating artefacts with living organisms. The discussion concludes with an observation that primary substances which are truly (alēthōs) and things which are only homonymously (plēn homōnymōs) require different definitions.

Pticy v lirike Anny Achmatovoj

44%

Kiseleva I. V.

Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury

1999

vol. 11

197–204

Obraz ptaka u Achmatowej funkcjonuje jako symbol. Analiza kontekstów ze słowem ptak oraz kontekstów z nazwami konkretnych ptaków – wrony, gołębia, kukułki, żurawia, jaskółki, czajki itp. oraz nazwami mitologicznymi (np. Feniks), pozwoliła ma uchwycenie trzech różnych sposobów wykorzystywania motywu ptaka. Po pierwsze, obrazy ptaków pełnią nowe funkcje poetyckie, np. mitologizacji miejsc przez wprowadzenie do określonego obrazu ptaków typowych dla rosyjskiej tradycji ludowej; uwydatniania dźwiękowych aspektów przestrzeni przez wywoływanie głosów ptaków; a także sugerowania braku życia w określonej przestrzeni (w tekście podkreśla się wówczas brak ptaków w danym miejscu). Po drugie, obraz ptaka jest przywoływany przy opisie postaci kobiecych: części ciała i zachowania kobiety są upodabniane do części ciała i zachowań ptaka, żeńskie nazwy ptaków są przenoszone na kobietę. Zabieg taki służy utworzeniu nowego poetyckiego i malarskiego efektu, pomaga opisać emocje zbyt złożone, by je wyrazić innymi środkami. Po trzecie, obraz ptaka pojawia się jako symbol duszy. Dusza w tekstach Achmatowej otrzymuje nazwy ptaków: jaskółki, białej czajki, gołąbka lub ogólnie – postaci białego ptaka.

In Achmatova’s poetry, the image of a bird is symbolic. An analysis of contexts with the word meaning ‘bird’, those with words referring to specific species, e. g. crow, dove, cuckoo, crane, swallow, lapwing, etc., as well as those with names of mythological creatures, e. g. phoenix, revealed three different uses of the motif of a bird. First, the images of birds perform new poetic functions: they give a mythological character to places (via references to birds typical of Russian folk tradition), augment auditory aspects of space (via evocation of bird voices), and evoke the atmosphere of the lack of lite in a particular space (achieved by emphasizing the lack of birds in that space). Second, the image of a bird is evoked in descriptions of women, whose behaviour and body parts are compared to the behaviour and body parts of a bird; female bird names are also transferred onto the woman. The technique brings about a new poetic and painterly effect, facilitating descriptions of very complex and otherwise undescribable emotions. Third, the image of a bird appears as a symbol of the soul, which in Achmatova’s poetry is referred to by bird names, e. g. swallow, white lapwing, dove, or generally by the figure of a white bird.

Refine search results

1 Diametros

1 Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury

1 Domaradzki M.

1 Kiseleva I. V.

1 2018

1 1999

Search results

Substancje pierwsze i ich homonimy w teleologicznym ujęciu Arystotelesa

Pticy v lirike Anny Achmatovoj