Search results

1

Activities of Branch No. 2 of Division II of the Chief of Staff HR of the Polish Army against the Masurian population in the 1930's

100%

Gołębiowski A., Łapińska A.

Doctrina. Studia społeczno-polityczne

|

2017

|

vol. 14

|

issue 14

85-111

PL

Formed in the year 1930, Branch No. 2 of Division II of the Chief of Staff HR of the Polish Army located in Warsaw, unlike other branches, did not function as a country branch of Division II but it was engaged in organizing subversion and sabotage in the event of the war in the neighbouring countries. A very important part of its activity constituted the area of East Prussia. At the end of 1930 there appeared a working plan of Branch No. 2 in Masuria which was developing in the two following directions: a) awakening and organizing Polish and Philolopolish element, b) building technical subversive centres based on the organized Polish element. In order to regulate issue of Polish minority being used by the Branch no. 2, in April 1934 an agreement with the Ministry of Foreign Affairs was reached. It was established that political directives related to all sociopolitical issues of Polish minority abroad would be dealt by the MFA. In return for the agreement to use Polish minority in its activities, Branch no. 2 pledged to provide the MFA an access to possessed contacts in order to perform political actions. A Subsection A of the Branch No. 2 created the working plan concerning Masuria (providing close cooperation with agendas of the MFA) divided into legal and illegal part. By supporting gromadkarstwo Polish consulates in East Prussia intended to restrain German influence, whereas military authorities attempted to organize subversive centres having the use of conditions enabling open actions. However, after Germany had gained power in the National Socialist German Workers Party, in the lapse of time, Polish range in East Prussia, as well as the range of activities of the Branch No. 2 were dwindling increasingly. On the day of the outbreak of the Second World War Polish people had no subversive centre. For this reason, as the preparation for the war, in May 1939 Division II began organizing subversive groups belonging to Polish districts adjacent to Germany.

2

Diversion w wymiarze sprawiedliwości wobec nieletnich w Anglii i Walii

89%

Muskała M.

Resocjalizacja Polska

|

2014

|

issue 8/2014

27-42

PL

Zachowania antyspołeczne, w tym przestępczość wśród nieletnich to coraz częstsze zjawisko we współczesnym świecie. Autor, na przykładzie rozwiązań przyjętych w Anglii i Walii, przedstawia jeden z możliwych sposobów reagowania systemów wymiaru sprawiedliwości na zaistniałą sytuację. Koncentrowanie się na zapobieganiu i wczesnej interwencji podejmowanej przez organy ścigania, jak i instytucje środowiska lokalnego wobec nieletnich naruszających porządek normatywny, to cecha charakterystyczna omawianego systemu.

EN

Antisocial behaviour is displayed more often by children and young people nowadays. This situation must lead to a modification of current proceedings. One tire may be seen in prevention and early intervention undertaken not by the criminal justice system but the local authorities. On the example of the English and Welsh system, the author puts forward a whole range of diversion, which may be applied in the case of minors violating normative order.

3

Diversion in juvenile justice in England and Wales

89%

Muskała M.

Resocjalizacja Polska

|

2014

|

issue 8/2014

221-235

EN

Antisocial behaviour is displayed more often by children and young people nowadays. This situation must lead to a modification of current proceedings. One tire may be seen in prevention and early intervention undertaken not by the criminal justice system but the local authorities. On the example of the English and Welsh system, the author puts forward a whole range of diversion, which may be applied in the case of minors violating normative order.

PL

Zachowania antyspołeczne, w tym przestępczość wśród nieletnich to coraz częstsze zjawisko we współczesnym świecie. Autor, na przykładzie rozwiązań przyjętych w Anglii i Walii, przedstawia jeden z możliwych sposobów reagowania systemów wymiaru sprawiedliwości na zaistniałą sytuację. Koncentrowanie się na zapobieganiu i wczesnej interwencji podejmowanej przez organy ścigania, jak i instytucje środowiska lokalnego wobec nieletnich naruszających porządek normatywny, to cecha charakterystyczna omawianego systemu.

4

The Use Of Alternative Measures In The Czech Republic

88%

Ščerba F.

Baltic Journal of Law & Politics

|

2013

|

vol. 6

|

issue 1

89-105

EN

This article deals with Czech legal regulation of alternative measures and their use in practice within the Czech criminal justice system. Attention is focused on procedural alternative measures, i.e. diversions in criminal proceedings, as well as on alternative punishments. The development of Czech criminal law has been strongly influenced by the conception of restorative justice, which was the base for the effort to spread the scope of alternative measures and to reduce the number of the imprisoned. But the introduction of new measures (diversions, community service, house arrest, etc.) was accompanied by some problems regarding their use in practice; some of them were connected with legal regulation, other ones were caused by incorrect use. The article identifies these problems (also through analysis of statistical data) and also describes solutions to the problems.

5

Antypaństwowa działalność komunistyczna na Kresach Wschodnich II Rzeczypospolitej jako forma geopolitycznej destabilizacji

63%

Baziur G.

Przegląd Geopolityczny

|

2016

|

vol. 16

138-155

PL

Odzyskanie niepodległości przez Polskę w 1918 roku z punktu widzenia Związku Sowieckiego oznaczało znaczne utrudnienie w realizacji planów wspomagania ruchów rewolucyjnych w Niemczech i innych krajach europejskich. W obliczu przegranej wojny z Polską, sowieci zorganizowali bardzo rozbudowany system, którego zadaniem było prowadzenie działalności dywersyjnej i terrorystycznej na Kresach Wschodnich. Planowanym efektem akcji wykorzystującej ludność białoruską, ukraińską i litewską, a także polskich komunistów, było wywołanie rewolucji, która uzyskałaby oczywiście wsparcie ze strony sowietów. W rezultacie, wschodnie regiony Polski miałyby zostać przyłączone do Związku Sowieckiego. Dzięki skutecznej akcji polskiego kontrwywiadu wojskowego i postawie społeczeństwa, polska granica wschodnia przetrwała aż do IV rozbioru Polski w 1939 roku.

EN

Regaining independence by Poland in 1918 from the point of view of the Soviet Union meant a significant impediment to the implementation of plans to support revolutionary movements in Germany and other European countries. After the defeat in the war with Poland, Soviet government organized a very complex system, whose task was to carry out sabotage and terrorist activities in the Polish Eastern Borderlands. In these activities there were to be engaged the Belarussians, Lithuanians and Ukrainians, as well as Polish members of the communist party. The planned result of these activities were calling the revolution, which, of course, have obtained support from the Soviets. As a result, the eastern Polish regions would be connected to the Soviet Union. Thanks to effective action by the Polish military counterintelligence and the attitude of society, Polish eastern border lasted until the fourth partition of Poland in 1939.

6

Konflikt rosyjsko-ukraiński jako implikacja do powołania nowej formacji do ochrony i obrony pogranicza Rzeczpospolitej Polskiej

63%

falandys k.

Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego

|

2016

|

vol. 10

|

issue 1

151-171

EN

The aim of the article is the evaluation of the protection status of the country’s eastern border against threats being the consequence of the conflict in the Eastern Ukraine. The writer acknowledges that the conflict can be used by Russia to carry out hostile actions against Poland. He believes that in this situation the Polish state should expand their defence capabilities. One of the methods should be the preparation of forces that are able to conduct effective counter-diversion actions. In order to do so, he suggests appointing a new formation in place of the disbanded Border Patrols. They would take over the tasks connected with the protection and defence of the Polish borderland and the very state border.

PL

Celem artykułu jest ocena stanu zabezpieczenia wschodniej granicy państwa przed zagrożeniami, będącymi konsekwencją konfliktu na wschodzie Ukrainy. Autor uznaje, że konflikt ten może być wykorzystany do prowadzenia przez Rosję wrogich działań wobec Polski. Uznaje, że państwo polskie powinno w tej sytuacji zwiększyć swoje zdolności obronne. Jedną z metod powinno być przygotowanie sił zdolnych do prowadzenia skutecznych działań przeciwdywersyjnych. Proponuje powołanie, w tym celu, nowej formacji w miejsce rozformowanej Straży Granicznej. Przejęłaby ona zadania związane z ochroną i obroną polskiego pogranicza oraz samej granicy państwowej.

7

Antypolska działalność ukraińskich nacjonalistów w kampanii polskiej 1939 roku

51%

Wawryniuk A.

Radzyński Rocznik Humanistyczny

|

2018

|

vol. 16

|

issue 2

447-469

EN

The diplomatic efforts made since the First World War by the Ukrainian diaspora, mainly living in Austria and Germany, to create an independent Ukrainian state, did not bring a positive outcome. The existing Ukrainian Soviet Socialist Republic was not the political creation that corresponded to the ideals of the Ukrainians who remained outside its borders. The Ukrainian national minority in Poland also fought for its political existence. The methods of preparation for possible state sovereignty took different forms, from diversion and terror - Eastern Lesser Poland and Volhynia - to the preparation of armed units in Austria and Germany. First of all, Germany was the country which aroused hopes among Ukrainian nationalists for the creation of a free Ukraine. One of the paths leading to the realization of the unrealistic aspirations was the participation of the Ukrainian Legion in the fight against Poland in 1939 at the side of the Third Reich.

PL

Zabiegi dyplomatyczne czynione od I wojny światowej przez diasporę ukraińską, zamieszkującą przede wszystkim Austrię i Niemcy w sprawie utworzenia samodzielnego państwa ukraińskiego, nie przynosiły pozytywnego rozstrzygnięcia. Istniejąca Ukraińska Sowiecka Socjalistyczna Republika nie była tym tworem politycznym, który odpowiadał ideałom pozostającym poza jej granicami Ukraińców. O swój byt polityczny walczyła też ukraińska mniejszość narodowa w Polsce. Metody przygotowania do ewentualnej suwerenności państwowej przybierały różne formy, od dywersji i terroru – Małopolska Wschodnia i Wołyń - do przygotowań jednostek zbrojnych na terenie Austrii i Niemiec. To przede wszystkim Niemcy były tym państwem, które rozbudzało nadzieje nacjonalistów ukraińskich na utworzenie wolnej Ukrainy. Jedną z dróg prowadzących do urzeczywistnienia mało realnych dążeń miał być udział Legionu Ukraińskiego w walce przeciwko Polsce w 1939 r. u boku III Rzeszy.

8

Bezpieczeństwo wewnętrzne i zewnętrzne w polityce wojewody wołyńskiego Henryka Józewskiego (1928-1938)

51%

Wawryniuk A., Kotsan R.

Language. Culture. Politics. International Journal

|

2018

|

vol. 1/2018

277-302

PL

Po traktacie ryskim zatwierdzonym przez Radę Ambasadorów Kresy Wschodnie - Wołyń i Galicja Wschodnia stały się pełnoprawnymi terytoriami państwa polskiego. Nowa sytuacja polityczna, w której znalazła się Rzeczypospolita wraz z odzyskanymi częściowo ziemiami na wschodzie, które utraciła utraconymi w wyniku trzech zaborów w XVIII w., spowodowała, że odrodzone po 123 latach niewoli państwo polskie musiało odtwarzać wszelkie struktury, w tym administrację, wojskowość, formacje ochrony granic, służbę zdrowia, instytucje kultury itp. Zadanie na wschodnich rubieżach Polski dotyczące zabezpieczenia kordonu i zagwarantowania bezpieczeństwa wewnętrznego były wyjątkowo trudne. Między innymi z tych powodów wojewodą wołyńskim został Henryk Józefowicz, Polak urodzony w Kijowie, gdzie spędził młode lata. Tam też ukończył studia wyższe. Był również wiceministrem spraw wewnętrznych w rządzie Semena Pelury. Nie dziwi więc fakt, że jako osobie znającej realia ukraińskie, powierzono mu stanowisko wojewody, które pełnił dziesięć lat. Głównym zadaniem politycznym jego planu dla Wołynia było doprowadzenie do zgodnej współpracy Polaków i Ukraińców. Ambitne założenia nie przyniosły spodziewanych rezultatów, a jak twierdzą niektórzy, nawet pogorszyły stosunki międzyludzkie w województwie. Pod koniec pełnienia obowiązków wojewody jego działania na Wołyniu spotykały się z negatywną oceną nacjonalistów ukraińskich oraz wojska. Prezentowany artykuł ukazuje, co prawda w skróconej wersji, złożoność problemów narodowościowych na Wołyniu, a także akcentuje szukanie dróg porozumienia.

EN

Following the Treaty of Riga approved by the Council of Ambassadors, the Eastern Borderlands, including among others Volyn and Eastern Galicia, became the territory of the Polish state. The new political situation in which the Republic of Poland found itself, together with the partially regained lands in the east, which it lost as a result of three partitioning in the 18th century, meant that the Polish state, which was reborn after 123 years of slavery, had to reconstruct all structures, including administration, military, border protection formations, health care, cultural institutions, etc. The Polish state was forced to restore all its structures. The task on Poland's eastern borders concerning the protection of cordon and the guarantee of internal security was extremely difficult. Among other reasons, Henryk Józefowicz, a Pole born in Kiev, where he spent his childhood and youth, became Wolhynia voivode. There he graduated from university. He was also Deputy Minister of Internal Affairs in Symon Petlura's government. It is not surprising, therefore, that he was entrusted with the position of a voivode, who had been in possession of Ukrainian reality for ten years. The main political task of his plan for Volhynia was to bring about a consensual cooperation between Poles and Ukrainians. Ambitious assumptions did not bring the expected results and, according to some, people-to-people relations in the voivodeship have even deteriorated. At the end of his duties as a voivode of Volhynia he was subject to negative evaluation by Ukrainian nationalists and the army. Although the presented article shows, in a shortened version, the complexity of nationality problems in Volhynia, but also emphasizes the search for ways of understanding.

9

Rosyjskie rozwinięcia teorii „małej wojny”. Wymiar historyczny i współczesny

45%

Krzak A.

Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka

|

2019

|

issue 4

183-200

EN

After the Cold War, analysts in many countries were unable to accurately rationalise the emerging threats that did not fit into the contemporaneous concepts and could not be clearly classified. The search for a new canon of martial art led military people, polemologists and experts to define the phenomenon of new wars as conflicts referred to as „hybrid wars”. However, this attempt turned out to be insufficient, as it did not allow to unequivocally determine the nature of future wars and conflicts, especially in view of the ambiguity of events in Ukraine or North Africa. The paper is devoted to the analysis of what is important from the point of view of the theory and practice of the art of war, i.e. the Western and Russian authors’ views on the phenomenon that combines a variety of forms and methods of conventional and irregular (guerrilla) actions against a historical and contemporary backdrop.

PL

Po zimnej wojnie analitycy w wielu krajach nie mogli dokładnie zracjonalizować pojawiających się zagrożeń, które nie pasowały do ówczesnych koncepcji i nie można było ich jednoznacznie sklasyfikować. Poszukiwania nowego kanonu sztuki wojennej doprowadziły wojskowych, polemologów oraz ekspertów do zdefiniowania zjawiska nowych wojen jako konfliktów określanych mianem „wojen hybrydowych”. Jednakże próba ta okazała się niewystarczająca – nie pozwala jednoznacznie określić charakteru przyszłych wojen i konfliktów, zwłaszcza wobec niejednoznaczności wydarzeń na Ukrainie czy w Afryce Północnej. Artykuł został poświęcony – istotnej z punktu widzenia teorii i praktyki sztuki wojennej – analizie poglądów zachodnich i rosyjskich autorów na zjawisko łączące różne formy i metody działań konwencjonalnych i nieregularnych (partyzanckich) w perspektywie historycznej i współczesnej.

10

Weterani Insurekcji Kościuszkowskiej w powstaniu 1806 roku w Wielkopolsce

32%

Dudziński P.

Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej

|

2021

|

issue 1(15)

49-60

EN

The fall of the Polish-Lithuanian Commonwealth after the uprising of 1794 did not mean that Poles abandoned their independence efforts. In most political circles, there was a growing awareness that the hopes for regaining sovereignty should be tied to the political actions of France and the victorious Napoleon Bonaparte. After the victories on the fields of Jena and Auerstädt on October 14, 1806, the French army was tired and could not cope with the Prussian-Russian offensive. The remnants of the Prussian army remained on the former Polish territories, which made the French think of the possibility of an armed engagement of the Poles against them, in exchange for a vague promise of restoring Poland’s political existence. General Jan Henryk Dąbrowski, founder of the Polish Legions in Italy, was chosen to organize a diversion in the enemy’s rear. In Greater Poland (Wielkopolska) the general was highly respected as a hero of the Kościuszko insurrection of 1794. Napoleon, wanting to win Poles over to his own political goals, decided to use the authority of Tadeusz Kościuszko, who turned out to be sceptical of French promises. The instrumental attitude towards the Polish leaders was confirmed both by the dishonest actions of French diplomacy and by Napoleon’s preserved correspondence. The announcement of the uprising in Greater Poland, which was enthusiastically welcomed by the urban population, was met with distrust by part of the society. The institution of the nobility’s mass mobilisation and conscription in the cantonal system were reactivated. The command of the created formations was often entrusted to officers with insurrection past, who in addition to moral authority, represented the continuity of tradition. Although there are many unknowns connected with the 1806 uprising, not only with regard to the attitude of the society, but also as far as the actions of French diplomacy are concerned, the scale of involvement of the Kościuszko Insurrection veterans in the next chance to rebuild the Republic of Poland has become a permanent part of historical memory.

PL

Upadek Rzeczypospolitej po powstaniu z 1794 roku nie przesądził o zaniechaniu dążeń niepodległościowych przez uczestników Insurekcji Kościuszkowskiej. Po zwycięstwach na polach Jeny i Auerstädt 14 października 1806 roku armia francuska była zmęczona i mogła nie sprostać ofensywie prusko-rosyjskiej. Na dawnych ziemiach polskich wciąż znajdowały się resztki armii pruskiej, co wysuwało na pierwszy plan kwestię zaangażowania Polaków przeciwko Prusom oraz wspierającej je Rosji w zamian za niejasną obietnicę przywrócenia Polakom bytu politycznego. Do zorganizowania dywersji na tyłach przeciwnika wybrano pełniącego funkcję generalnego inspektora kawalerii włoskiej generała Jana Henryka Dąbrowskiego, twórcę Legionów Polskich we Włoszech. W Wielkopolsce generał był otaczany szacunkiem, który zdobył podczas Insurekcji Kościuszkowskiej w 1794 roku. Chcąc pozyskać Polaków do realizacji własnych celów politycznych, Napoleon postanowił wykorzystać autorytet Tadeusza Kościuszki, silnie związanego z tradycją francuskiego i amerykańskiego Oświecenia. Kościuszko nie ufał deklaracjom Napoleona, nie stanął na czele Legionów Polskich, choć często występował w roli mentora wobec władz francuskich. Zdecydowanie odmówił także firmowania działań w Wielkopolsce. Jego sceptycyzm wzmacniało stanowisko dyplomacji francuskiej względem insurekcji z 1794 roku. Instrumentalne traktowanie polskich przywódców potwierdzają zarówno nieuczciwe działania dyplomacji francuskiej, jak i zachowana korespondencja Napoleona. Ogłoszenie powstania w Wielkopolsce, entuzjastycznie przyjęte przez mieszkańców miast, spotykało się z nieufnością części społeczeństwa. Reaktywowano instytucję pospolitego ruszenia szlachty, wzorem insurekcji przeprowadzono pobór w systemie kantonalnym. Dowództwo tworzonych formacji często powierzano oficerom z przeszłością insurekcyjną, którzy oprócz autorytetu moralnego reprezentowali ciągłość tradycji. Mimo że w epizodzie z 1806 roku pozostaje dostatecznie wiele niewiadomych, nie tylko w odniesieniu do postawy polskiego społeczeństwa, ale i działań dyplomacji francuskiej, skala zaangażowania weteranów Insurekcji Kościuszkowskiej w kolejną szansę odbudowy Rzeczypospolitej wpisuje się na trwałe do pamięci historycznej.

Refine search results

2 Resocjalizacja Polska

1 Baltic Journal of Law & Politics

1 Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka

1 Doctrina. Studia społeczno-polityczne

1 Language. Culture. Politics. International Journal

1 Przegląd Geopolityczny

1 Radzyński Rocznik Humanistyczny

1 Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego

1 Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej

2 Muskała M.

2 Wawryniuk A.

1 Baziur G.

1 Dudziński P.

1 Gołębiowski A.

1 Kotsan R.

1 Krzak A.

1 falandys k.

1 Łapińska A.

1 Ščerba F.

1 2021

1 2019

2 2018

1 2017

2 2016

2 2014

1 2013