Search results - CEJSH

1

Recenzja: EMIL ANTON, Kahden virran maa. Sivilisaation ja kristinuskon irakilainen tarina, Helsinki 2020, ss. 288.

100%

Huber Z. K.

Sympozjum

|

2021

|

vol. 1(40)

231-235

EN

This book position, Kahden virran maa. Sivilisaation ja kristinuskon irakilainen tarina (Between two rivers. The Iraqi Story of Civilization and Christianity), a monograph published in the Finnish language in September 2020, tell us about long history of the Region of Fertile Crescent. Autor Emil Anton, doctor of theology, looking about his own roots discover his roots of Christianity. We can find here story of Babylon Imperium and his connection with many Countries, Cultures and his role in many Churches and faith formatting. It is interesting see developing of names of Churches with connection to Region, Language and believes. Autor show us also some modern history which is so affecting today life of Christians in this region. Autor encourage us to study history of this region and also to learn languages used here. Especially Aramaic spoken by Jesus. It’s interesting read this book especially in view of Popes Francis visiting travel to Iraq in 2021.

PL

Recenzja: EMIL ANTON, Kahden virran maa. Sivilisaation ja kristinuskon irakilainen tarina, Helsinki 2020, ss. 288.

2

Dialog między Polskim Narodowym Kościołem Katolickim a Kościołem Rzymskokatolickim w USA (1984-1994). Historia i owoce

100%

Kijas Z. J.

Sympozjum

|

2000

|

issue 1(6)

105-142

PL

Dialog między Polskim Narodowym Kościołem Katolickim a Kościołem Rzymskokatolickim w USA (1984-1994). Historia i owoce

3

Ks. T. Kałużny, Na drogach jedności. Dwustronne dialogi doktrynalne Kościoła rzymskokatolickiego na płaszczyźnie światowej Kraków 2012. ss. 298

100%

Salamon D.

Sympozjum

|

2012

|

issue 2(23)

157-161

4

Pojęcie i podstawy dialogu ekumenicznego

63%

Krzyszowski Z.

Sympozjum

|

2007

|

issue 1(16)

33-50

PL

Doświadczany od wieków brak jedności wśród chrześcijan jest zgorszeniem i grzechem, jawnie sprzeciwia się woli Zbawiciela, który przed męką zanosił modlitwy do Ojca: „Aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w nas jedno” (J 17,21). Nowe Dyrektorium ekumeniczne z 25 marca 1993 roku przypomina doktrynę zawartą w uchwałach II Soboru Watykańskiego i w Dyrektorium ekumenicznym z 1967 roku (cz. I) i 1970 roku (cz. II), mówiącą że dialog należy do istoty współpracy ekumenicznej i towarzyszy we wszystkich jej formach. Kościół katolicki, zgodnie z zaleceniami II Soboru Watykańskiego zawartymi w Dekrecie o ekumenizmie, zaangażował się bardzo mocno w bilateralne i multilateralne dialogi ekumeniczne z Kościołami i wspólnotami innych wyznań. O potrzebie i ważności prowadzenia dialogu ekumenicznego świadczy raport utworzonej w 1965 roku przez Światową Radę Kościołów i Kościół rzymskokatolicki Wspólnej Grupy Roboczej, która podjęła ten temat jako przedmiot dyskusji w 1967 roku. W niniejszym artykule zostaną przedstawione: pojęcie dialogu (1), warunki jego prowadzenia (2), rodzaje dialogów (3) oraz przeszkody utrudniające jego prowadzenie (4).

5

Krótka panorama ekumeniczna

63%

Salamon D.

Sympozjum

|

2000

|

issue 1(6)

7-20

PL

W bulli inaugurującej Rok Jubileuszowy Jan Paweł II pisze: „Ekumeniczny charakter Jubileuszu winien stać się konkretnym znakiem drogi, którą podążają wierni różnych chrześcijańskich Kościołów i Wspólnot kościelnych, zwłaszcza w ostatnich dziesięcioleciach. Musimy wsłuchiwać się w głos Ducha Świętego, abyśmy wszyscy umieli kiedyś ukazać w sposób widzialny i w pełnej wzajemnej komunii łaskę Bożego synostwa, biorącego początek z chrztu: wszyscy jesteśmy dziećmi jednego Ojca” (Incarnationis mysterium, 4). Obecne sympozjum pragnie być w swoim zamyśle owocem tego zasłuchania się w głos Ducha Świętego i zaznaczyć się jako skromny, aczkolwiek czytelny znak podążania wspólną chrześcijańską drogą ku przezwyciężeniu podziałów powstałych w drugim tysiącleciu.

6

Ks. Marek Tatar, Elementy duchowości ekumenicznej, Wydawnictwo „Bernardinum” Sp. z o.o., Pelplin 2018, ss. 265

63%

Sakowicz E.

Studia Elbląskie

|

2018

|

vol. 19

599-603

7

Ekumeniczny wymiar katechezy

63%

Kałużny T.

Sympozjum

|

2011

|

issue 2(21)

55-67

EN

The author of the article attempts at a synthetic presentation of the ecumenical dimension of catechesis. The topic has been dealt with in three parts. First, the author points to the fact that the ecumenical dimension is necessary in contemporary catechesis. This follows both from the internal reasons of faith (our responsibility for the unity of Christendom in accordance with Christ’s will) and from external factors (like the cultural and religious context of Christian life today). In the second part, the author discusses vital elements which give a direction to the ecumenical catechesis. Among them, the key significance is attributed to knowledge of the doctrine of one’s own Church and its comprehensive communication to others, knowledge of the teaching of other Churches and ecclesiastic communities, and correct presentation of it, forming in others an attitude of openness to ecumenism. The last part is devoted to the issue of interconfessional cooperation in the field of catechesis. In this context, the author refers, among others, to the practice of catechesis in common.

8

Andrieja Kurajewa krytyka ekumenizmu

63%

Kałużny T.

Sympozjum

|

2014

|

issue 2(27)

79-92

EN

The article aims at presenting the views of Andrei Kuraev on ecumenism. The presentation is based on his Вызов экуменизма (the challenge of ecumenism), which is his key book in discussing this topic. The discussion is taken up in the following three sections: 1/ Andrei Kuraev: a short biographical note; 2/ The “good” and the “bad” ecumenism according to Andrei Kuraev; 3/ Anti-ecumenical views of Kuraev backgrounded by the ecclesiological and national awareness of the Russian Orthodoxy. The presentation offers the following conclusions. Andrei Kuraev is one of the most influential theologians, religious publicists and apologists in today’s Russian Orthodoxy. For the sake of defending purity of the Orthodox doctrine, he basically rejects either ecumenism in general or the “bad” ecumenism, in which he sees a threat for the identity of the Orthodox Church. From the Roman Catholic perspective, the image of the ecumenical movement as drawn by Kuraev seems mostly distorted, incomplete and, thus, not true. All this points to historical, confessional and national determinants of Andrei Kuraev’s views on ecumenism.

9

Samoświadomość Kościoła katolickiego w kontekście jego ekumenicznego zaangażowania

51%

Glaeser Z.

Sympozjum

|

2007

|

issue 1(16)

17-32

PL

Pojęcie tożsamości, czy inaczej samoświadomości, zdaje się wiernym towarzyszem życia każdego człowieka. Artykułując je bezpośrednio lub pośrednio, stawiamy sobie pytanie o naszą własną tożsamość. Czynimy to również w kontekście prawdy o Kościele, pytając o tożsamość eklezjalną. Zwłaszcza dziś, w czasach daleko posuniętej relatywizacji wielu istotnych obszarów życia, także tego, który odnosi się do rozumienia prawdy o Kościele, a przede wszystkim do jego zbawczego oddziaływania, kwestia rozumienia tożsamości „własnego” Kościoła staje się bardzo istotna i aktualna. Wraca bardzo ważne pytanie postawione przez papieża Pawła VI na początku obrad II Soboru Watykańskiego: Ecclesia, quid dicis de te ipsa? – „Kościele, co mówisz o sobie samym?”. Jest to pytanie o samoświadomość, a więc o rozumienie tożsamości Kościoła. W pewnej mierze zawsze ma ono więc charakter ekumeniczny, gdyż implikuje zadumę nad rozumieniem urzeczywistniania się pleromy – pełni Kościoła Jezusa Chrystusa.

DE

Die Frage nach der kirchlichen Identität im Zeitalter der weit gehenden Relativierung von vielen wesentlichen Lebensbereichen, auch das Verstehen der Wahrheit über die Kirche und vor allem ihrer erlösenden Einwirkung ist heute sehr wichtig und aktuell. Sie hat im gewissen Sinne immer einen ökumenischen Charakter, denn sie impliziert in sich ein Nachsinnen über das Verstehen der Verwirklichung vonpleroma - der Fülle der Jesus Christus Kirche. In dieser Behandlung wurde der Versuch unternommen die wesentlichen Elemente des katholischen ekklesiologischen Selbstbewusstseins nachzuzeichnen. Es wurde besonders auf die Lehre des II. Vatikanischen Konzils und auf manche nachkonziliaren Dokumente Bezug genommen, in denen Magisterium Ecclesiae das Verstehen der Subsistenz (subsistit in) der Fülle der Jesus Christus Kirche in der katholischen Kirche präzisiert. Als Ergebnis der durchgeführten Analysen wurde festgestellt, dass eine Kontinuität zwischen der Tradition sowie der konziliaren und der nachkonziliaren ekklesiologischen Doktrin besteht. „Das neue Antlitz der Kirche“ bedeutet nicht und es muss gar nicht den Abbruch mit der Tradition bedeuten, sondern eher eine Harmonie in einem immer richtigeren Begreifen ihrer Einheit und Einzigartigkeit. Zweitens, die einzige Christuskirche, trotz der Teilungen, verharrt in der katholischen Kirche. Indem das II. Vatikanische Konzil den Begriff subsistit gebrauchte, wollte es die Einzigartigkeit und nicht die Vielheit der Christus Kirche ausdrük- ken: die Christuskirche besteht in der historischen Wirklichkeit als ein einziges Subjekt. Dabei sollte man die Identifikation der Christuskirche mit der katholischen Kirche nicht in dem Sinne verstehen, als ob es außer der katholischen Kirche eine „ekklesiologische Leere“ geben würde, denn es gibt in den akatholischen Kirchen und Gemeinschaften wichtige elementa (bona) Ecclesiae. Die obigen Erklärungen von Magisterium Ecclesiae können dazu beitragen sich von den unrichtigen ekklesiologischen Interpretationen zu distanzieren und zugleich tragen sie zu einer mehr theologisch stabilen Ausrichtung und demzufolge zur Stärkung des ökumenischen Dialogs bei.

10

KONKORDIA LEUENBERSKA JAKO WSPÓŁCZESNY KATECHIZM EKUMENICZNY?

51%

Sojka J.

Studia Oecumenica

|

2013

|

vol. 13

201-212

EN

In 2013 the 40th anniversary of signing the Leuenberg Agreement meets the “Year of the Catechisms”, declared by the Synode of the Evangelical Church of the Augsburg Confession in Poland. In this context, the article analyses, whether the Leuenberg Agreement can be considered as ecumenical catechism, by pointing to concurrence between the content of the basis for a church fellowship it establishes (similarly to art. VII, Augsburg Confession: agreement in the right teaching/preaching of the Gospel and the right administration of the sacraments) with the contents of Martin Luther’s Small Catechism. In its second part, the article reviews the way Community of Protestant Churches in Europe realises in its activities the practical aspects of realising a church fellowship foreseen by the Leuenberg Agreement, which was started with it.

11

Ekumeniczny wymiar metody teologicznej

51%

Skierkowski M.

Studia Nauk Teologicznych PAN

|

2007

|

issue 2

301-316

EN

The article deals with the theme of the ecumenical dimension of theological method. Since the union of Christians should be based on looking for the fullness of Christian truth, each good theologian undertakes his work recognizing its ecumenical character. He is open to the Holy Spirit, the Bible, the voice of the Hierarchical Magisterium and the sense of the faithful. He wants to understand in a systematic and methodical way the common faith of all Christians. In consequence, to be a Christian theologian means to be ecumenical.

PL

Artykuł podejmuje tematykę ekumenicznego wymiaru metody teologicznej. Ponieważ zjednoczenie chrześcijan powinno opierać się na poszukiwaniu pełni prawdy chrześcijańskiej, każdy dobry teolog podejmuje swoją pracę, uznając jej ekumeniczny charakter. Jest on otwarty na Ducha Świętego, na Biblię, na głos Magisterium hierarchicznego i na zmysł wiernych. Chce zrozumieć w sposób systematyczny i metodyczny wspólną wiarę wszystkich chrześcijan. W konsekwencji, być chrześcijańskim teologiem oznacza być ekumenicznym.

12

Jedność chrześcijan w oficjalnych wypowiedziach Kościoła prawosławnego

51%

Leśniewski K.

Sympozjum

|

2000

|

issue 1(6)

31-37

PL

W swoim wystąpieniu postaram się bardzo skrótowo przedstawić, jak na przestrzeni dwudziestego wieku Kościół prawosławny odnosił się do ekumenizmu. Ze względu na rozległość tego zagadnienia, ograniczę się tylko do kilku najważniejszych encyklik i oficjalnych stanowisk prawosławia wyrażonych w odniesieniu do Światowej Rady Kościołów. Nie będę się odwoływał do wypracowanych w ramach dialogów uzgodnień przedstawicieli Kościoła prawosławnego z innymi Kościołami. W formie syntezy ukażę istotne rysy świadectwa prawosławia w ruchu ekumenicznym. Rozpocznę od postawienia fundamentalnego pytania, czym dla prawosławnych jest ekumenizm.

13

Naśladowanie Jezusa warunkiem jedności chrześcijan

51%

Walkowiak K. K.

Sympozjum

|

2015

|

issue 2(29)

139-158

EN

Following Jesus is not just a personal matter of the individual Christian. It's the matter of the community, a condition to the community of the Church continued steadfastly in the unity which is koinonia. This article proposes an interpretation to follow Jesus with the use of an ecumenical hermeneutics. Therefore, it has been shown in the biblical perspective, taking into account the analysis of the vocabulary relating to reality: as well as following as desire to know Jesus. Especially the teaching of St. Paul brings a lot of contents for understanding this issue. Following Jesus is a requirement of an authentic Christian life. It consists of a recognition of his own sin and the gift of the community - the Church. The consequence of following Jesus is personal adjusting to Himself. To describe the truth in theology following concepts were developed: chrystoformizacja and deification, referred to Christians of the various denominations. Following Jesus should be regarded as a fundamental dimension of the spiritual roots of ecumenism, appeal to all His students, regardless of denomination which they identify. It is therefore necessary to form Christian communities in such a way that each individual Christian wants to take the imitation of Jesus and thus contribute to the unity of the Church.

14

Wspólna deklaracja o usprawiedliwieniu czy początek końca reformacji?

51%

Napiórkowski S. C.

Sympozjum

|

2000

|

issue 1(6)

61-94

PL

Słowo swoje uporządkuję według następującej sekwencji logicznej: 1. Korzenie sporu 2. Kalendarium dialogu 3. Wspólna Deklaracja i Aneks 4. Znaczenie uzgodnienia

15

Pojęcie światopoglądu ekumenicznego i jego znaczenie dla ekumenizmu

51%

Kopiec P.

Studia Theologica Varsaviensia

|

2019

|

vol. 57

|

issue 1

157-176

PL

Na zbiór pojęć organizujących refleksję ekumeniczną składają się takie terminy jak duchowość ekumeniczna, dialog ekumeniczny, ekumeniczny ruch czy też ekumeniczna tożsamości. Rzadko jednak spotyka się z pojęciem światopoglądu ekumenicznego. Jest to o tyle zastanawiające, że pojęcie to zawiera w sobie wewnętrzny potencjał do tego, by pomagać poszczególnym ludziom zaangażowanym w działanie ekumeniczne w świadomej i refleksyjnej identyfikacji z wspólnotą ekumeniczną i jej celami. Artykuł stawia pytanie, jak można określić znaczenie światopoglądu ekumenicznego w świetle interdyscyplinarnej dyskusji nad terminem światopoglądu, dąży również do ustalenia, jak sam ekumenizm kształtuje światopogląd danej osoby. Przeprowadzone w tekście wnioskowanie oparte o prezentację koncepcji światopoglądu oraz jej zestawienie z syntetyczną analizą dokumentów i opracowań opisujących wpływ ekumenizmu na obraz świata pozwala na propozycję zdefiniowania światopoglądu ekumenicznego. Określa się go jako zespół przekonań tworzących całościowy obraz rzeczywistości, których źródłem jest Chrystusa wezwanie do jedności i które określają aktywną postawę jednostki będącej nośnikiem tego światopoglądu wobec Kościoła, chrześcijaństwa i świata.

16

Eklezjologiczne i kanoniczne konsekwencje sakramentalnej natury Kościoła. Communio, Soborowość i autorytet

51%

Kupiszewski R.

Sympozjum

|

2012

|

issue 1(22)

117-132

17

FILIOQUE W DIALOGU EKUMENICZNYM

51%

Kałużny SCJ T.

Studia Oecumenica

|

2014

|

vol. 14

179-194

XX

The author offers a comprehensive presentation of the history and results of the most important ecumenical dialogues on Filioque. The topic has been basically developed in two parts. In the first part, the author discusses the achievements of mutual dialogues directly referring to the researched matter. The dialogues meant here are the following: the dialogue between the Orthodox Christians, on the one hand, and Old Catholics, Anglicans, Roman Catholics, Lutherans and Reformed Christians, on the other hand. In the second part, the author pays attention to the results of multilateral dialogue, and, more precisely, to the documents of the World Council of Churches’ Commission on Faith and Order which touch upon these issues. It follows from the present analysis that in the course of the conducted dialogues consensus was achieved concerning the normative and catholic character of the 381 Nicene-Constantinopolitan Symbol. Besides, it was pointed out that the inclusion of Filioque in the Symbol of Faith was not canonical, and it was postulated that liturgy should come back to the original text of the Creed. Some differences of emphasis in understanding Filio- que were also noted, including those referring to theological evaluation of this addition. The reflection that was taken up indicates the necessity of continuing the dialogue on Filioque.

18

Tradycja w egzegezie. Kontekst ekumeniczny

51%

Sanecki A.

Sympozjum

|

2007

|

issue 1(16)

81-90

PL

Sola Scriptura – oto hasło, które stało się jednym z wyznaczników protestanckiej reformy chrześcijaństwa. Oczywistą konsekwencją realizacji tego wezwania było zwrócenie się ku pogłębionym studiom biblijnym. Studia te doprowadziły jednak po części do rezultatów, których zwolennicy prostego hasła otwierającego ten artykuł raczej nie mogli się spodziewać, a mianowicie do dowartościowania Tradycji wspólnoty wiary. Celem niniejszego artykułu jest przyjrzenie się dwóm systemom metodologicznym we współczesnej interpretacji biblijnej, które wychodząc od studiów ściśle biblijnych, ponownie odkryły i dowartościowały Tradycję.

19

Sprawozdanie z konferencji ekumenicznej Czy Eucharystia buduje Kościół? Miejsce i rola Eucharystii w życiu Kościoła, Kraków, 17 marca 2011 roku

51%

Napora K.

Sympozjum

|

2011

|

issue 1(20)

159-164

20

Eklezjalna świadomość prawosławia a ekumenia

51%

Kałużny T.

Sympozjum

|

2007

|

issue 1(16)

51-66

PL

Wszyscy chrześcijanie wyznają wiarę w „jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół”. Nie wszyscy jednak w ten sam sposób rozumieją eklezjalny charakter swojego wyznania i innych wspólnot chrześcijańskich. W tym kontekście rodzi się zasadnicze pytanie: Jaka jest eklezjalna świadomość prawosławia i jakie wynikają z tego konsekwencje dla dialogu ekumenicznego? Należy od razu zaznaczyć, że próba odpowiedzenia na to pytanie niesie z sobą podwójną trudność. Z jednej strony prezentowany temat jest bardzo obszerny i nie sposób wyczerpać go w jednej wypowiedzi – będziemy zatem zmuszeni do pewnych uogólnień, do odniesienia się jedynie do najważniejszych wymiarów tej bogatej problematyki. Z drugiej zaś strony trudność wynika z braku oficjalnego stanowiska całego Kościoła prawosławnego w kwestii samoświadomości eklezjalnej oraz stosunku do chrześcijan innych denominacji. Należy zauważyć, iż Kościół prawosławny nie posiada „Magisterium Kościoła” w rozumieniu katolickim, które określałoby oficjalną i aktualnie obowiązującą całe prawosławie naukę w badanej kwestii. W konsekwencji – poza oficjalnymi wypowiedziami lokalnych Kościołów prawosławnych – zdani jesteśmy w tej materii na wielość opinii teologicznych, niejednokrotnie sprzecznych między sobą. Uwzględniając powyższe trudności, prezentowany temat rozwiniemy w trzech punktach: (1) U podstaw samoświadomości Kościoła prawosławnego; (2) Status eklezjalny innych wyznań chrześcijańskich; (3) Rozumienie ekumenicznego zaangażowania.

Refine search results