Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 9

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  globalne zarządzanie
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Організаційна інфраструктура глобального управління на початку ХХІ століття

100%
Стефінін В.
Zeszyty Naukowe Uczelni Warszawskiej im. Marii Skłodowskiej-Curie
|
2013
|
issue 3(41)
9-32
EN
This paper presents the development of global infrastructure management the second half of the twentieth century. Next the author shows the growing importance of international organizations in the current processes of integration and globalization.
PL
W artykule przedstawiono kształtowanie się w II połowie XX wieku infrastruktury globalnego zarządzania. Następnie scharakteryzowano wzrost znaczenia międzynarodowych organizacji w zachodzących obecnie procesach integracji i globalizacji.
2
Publication available in full text mode
Content available

Normatywne podstawy uczestnictwa Unii Europejskiej w G20

88%
Rewizorski M.
Przegląd Europejski
|
2016
|
vol. 2016 (39)(1)
66-81
PL
This paper offers explanatory insight into the normative basis for the European Union’s participation in the G20, club of international cooperation perceived as a hub in the system of global governance. Despite a number of provisions of treaties, opinions and judgments of the ECJ governing the external dimension of the EU activity, presence of the EU in the G20 is based on informal basis, and its effectiveness is determined by arrangements between the Commission and the European Council. By investing in the paranormative model of representation in the G20, based on obscure delimitation of competences between the European Council and the Commission, the EU moved towards solutions that can be described as anomalies in a situation where each of the other members of the group strives to give its policy the greatest clarity and decisiveness. W artykule podjęto próbę eksplanacyjnego wglądu w normatywne podstawy uczestnictwa Unii Europejskiej w G20, klubie współpracy międzynarodowej uznawanym za centrum systemu global governance. Pomimo szeregu postanowień traktatowych, opinii i wyroków TSUE regulujących zewnętrzny wymiar aktywności UE, obecność Unii w G20 opiera się na nieformalnych podstawach, a jej skuteczność wyznaczają kompromisy między Komisją i Radą Europejską. Unia Europejska, inwestując w paranormatywny model reprezentacji w G20, oparty na niejasnej delimitacji kompetencji między Radą Europejską a Komisją, skłoniła się ku rozwiązaniom, które można by określić mianem anomalii w sytuacji, gdy każdy z pozostałych uczestników grupy dąży do nadania swojej polityce jak największej wyrazistości i decyzyjności.
3
Publication available in full text mode
Content available

GLOBALNE ZARZĄDZANIE JAKO MODEL DECYZYJNY. STARA KONCEPTUALIZACJA NOWEJ PRAKTYKI

75%
Marzęda-Młynarska K.
Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych
|
2013
|
issue 8
EN
‘Global governance’ is a concept, which, like ‘globalization’ caused a great commotion in intellectual and scholarly circles in the last decade of the 20th century. The extreme attitudes accompanying its emergence are best characterized by the discussion held in the journal bearing the same title2. There was a dispute not only over what it is but also whether it exists at all. From the standpoint of this study the dilemma of ‘it exists/it does not exist’ seems to be definitively resolved. The aim of this paper is to analyze global governance as an intenational decision-making model. New arguments will be presented which show that this international practice in statu nas-cendi is neither an institution, nor a global system, nor a world order but rather a way of specific decision-making.
PL
‘Globalne zarządzanie’ jest pojęciem, które podobnie jak ‘globalizacja’ wzbudziło ogromne poruszenie w środowiskach intelektualnych i naukowych w ostatniej dekadzie XX wieku. Skrajne postawy towarzyszące jego pojawieniu się najlepiej charakteryzuje dyskusja, jaka zaistniała na łamach czasopisma naukowego pod tym samym tytułem. Spierano się w niej nie tylko o to, czym ono jest, ale również o to, czy w ogóle istnieje. Z punktu widzenia autorki niniejszego artykułu dylemat: ‘istnieje – nie istnieje’ wydaje się być jednoznacznie rozstrzygnięty. Celem artykułu jest analiza globalnego zarządzania jako specyficznego modelu decydowania międzynarodowego. W jej toku przedstawione zostaną argumenty, które wskazują, że ta będąca in statu nascendi praktyka międzynarodowa nie jest ani instytucją, ani systemem globalnym, ani porządkiem światowym ale właśnie sposobem podejmowania decyzji.
4
Publication available in full text mode
Content available

Cities Towards Global Climate Governance: How the Practices of City Diplomacy Foster Hybrid Multilateralism

63%
Strachová N.
Przegląd Strategiczny
|
2021
|
issue 14
365-377
PL
Jednym ze skutków globalizacji jest rosnąca liczba powiązań transnarodowych, w których rządy centralne nie tylko przestały je kontrolować, ale i w których przestały uczestniczyć. W związku z tym w ostatnich dziesięcioleciach miasta były coraz bardziej zmotywowane do reagowania na problemy międzynarodowe i inicjowania różnorodnych kontaktów z zagranicznymi ośrodkami gospodarczymi, kulturalnymi i politycznymi. W artykule przyjrzymy się praktykom dyplomacji miejskiej w świetle obecnego kryzysu klimatycznego. Chociaż miasta mogą być w konflikcie z rządem centralnym, realizują globalną agendę klimatyczną. Niemniej jednak powstaje pytanie, w jaki sposób umieścimy autonomiczne działania miast w agendzie globalnego zarządzania? Artykuł ma na celu ustalenie, czy ramy multilateralizmu hybrydowego są niszą dla miast, które mogą przejąć rolę rządu centralnego w obronie wspólnych globalnych wartości, takich jak ochrona środowiska, gdy nie robi tego państwo. Opierając się na zbiorze danych składających się z różnych lokalnych inicjatyw reagujących na zmiany klimatu, sugerujemy znaczny wzrost zobowiązań w zakresie zobowiązań międzynarodowych porozumień klimatycznych z udziałem wielu podmiotów na szczeblu niższym niż krajowy. Dzięki tym zobowiązaniom miasta przystępują do międzynarodowych negocjacji z różnymi partnerami w ramach hybrydowej architektury polityki. Miasta mają ogromny potencjał wpływania na globalną dyskusję na temat agendy zmian klimatycznych. Ponadto dochodzimy do wniosku, że miasta przejmują rolę państw w kwestiach globalnych, gdy stwierdzają nieadekwatność działań rządów centralnych. Konfliktowa pozycja zmusza je do prowadzenia autonomicznych działań i sprzyja nowemu zjawisku hybrydowego multilateralizmu.
EN
One of the effects of globalization is the increasing number of transnational ties that central governments not only ceased to control but also ceased to participate in; therefore, in recent decades, cities have been increasingly motivated to respond to international issues and initiate various contacts with foreign economic, cultural, and political centres. This article examines practices of city diplomacy in light of the current climate crisis. Albeit cities could be in conflict with their central government, they are executing the global climate agenda. Nonetheless, how do we frame cities’ autonomous activities in the global governance agenda? The article seeks to determine whether the framework of hybrid multilateralism is the niche for cities to assume the role of the central government in defending common global values such as preservation of the environment when the state fails to do so. Based on a dataset consisting of various subnational initiatives responding to climate change, we suggest a remarkable growth in the pledges to the international climate agreements’ commitments involving many subnational actors. Through these pledges, cities enter the international negotiations with various partners under hybrid policy architecture. Cities hold an enormous potential to influence the global conversation on climate change agenda. Furthermore, we conclude that cities are taking on the states’ role in global issues when they identify the inadequacy of the central governments’ action. Their conflict position forces them to carry out autonomous activities and fosters the new phenomenon of hybrid multilateralism.
5
Publication available in full text mode
Content available

B(R)ICS wobec inwazji Rosji na Ukrainę

63%
Jarnicki D.
De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności
|
2022
|
issue 2(8)
35-53
PL
Niniejszy artykuł podejmuje zagadnienie poszerzenia perspektywy jednego z głównych wyzwań bezpieczeństwa globalnego, którym jest inwazja Rosji na Ukrainę, rozumiana jako akt rewizjonistyczny współczesnej globalnej architektury bezpieczeństwa, jak również przedmiot relatywizacji dyskursu o kształcie współczesnej globalnej architektury bezpieczeństwa. Aktywnym podmiotem tego dyskursu jest tzw. BRICS, z Rosją-agresorem w swoich szeregach. Jako cel wybrano zrekonstruowanie i zaprezentowanie ogólnego wydźwięku postawy BRICS jako reprezentanta Globalnego Południa oraz wyjaśnienie strategicznych determinantów perspektywy Brazylii, Indii, Chin oraz Republiki Południowej Afryki wobec arbitralnego rewizjonizmu Rosji na Ukrainie. Na podstawie tego podjęto następnie próbę ekstrapolacji wpływu tej wojny na perspektywy funkcjonowania BRICS w jej kampanii na rzecz przebudowy mechanizmów globalnego bezpieczeństwa.
EN
This article addresses the issue of broadening the perspective of one of the main challenges of global security, which is Russia’s invasion of Ukraine, understood as a revisionist act of the contemporary global security architecture, as well as the subject of relativizing the discourse on the shape of the contemporary global security architecture. The active subject of this discourse is the so-called BRICS, with an aggressor – Russia – in its ranks. The aim was to reconstruct and present the general overtones of the BRICS attitude as a representative of the Global South and to explain the strategic determinants of the perspectives of Brazil, India, China and South Africa in the face of Russia’s arbitrary revisionism in Ukraine. On this basis, an attempt was then made to extrapolate the impact of this war on the prospects of the BRICS functioning in its campaign for the reconstruction of global security mechanisms.
6

Normatywne podstawy uczestnictwa Unii Europejskiej w G20

63%
Rewizorski M.
Przegląd Europejski
|
2016
|
issue 1(39)
66-83
PL
W artykule podjęto próbę eksplanacyjnego wglądu w normatywne podstawy uczestnictwa Unii Europejskiej w G20, klubie współpracy międzynarodowej uznawanym za centrum systemu global governance. Pomimo szeregu postanowień traktatowych, opinii i wyroków TSUE regulujących zewnętrzny wymiar aktywności UE, obecność Unii w G20 opiera się na nieformalnych podstawach, a jej skuteczność wyznaczają kompromisy między Komisją i Radą Europejską. Unia Europejska, inwestując w paranormatywny model reprezentacji w G20, oparty na niejasnej delimitacji kompetencji między Radą Europejską a Komisją, skłoniła się ku rozwiązaniom, które można by określić mianem anomalii w sytuacji, gdy każdy z pozostałych uczestników grupy dąży do nadania swojej polityce jak największej wyrazistości i decyzyjności.
EN
This paper offers explanatory insight into the normative basis for the European Union’s participation in the G20, club of international cooperation perceived as a hub in the system of global governance. Despite a number of provisions of treaties, opinions and judgments of the ECJ governing the external dimension of the EU activity, presence of the EU in the G20 is based on informal basis, and its effectiveness is determined by arrangements between the Commission and the European Council. By investing in the paranormative model of representation in the G20, based on obscure delimitation of competences between the European Council and the Commission, the EU moved towards solutions that can be described as anomalies in a situation where each of the other members of the group strives to give its policy the greatest clarity and decisiveness.
7
Publication available in full text mode
Content available

Financial Action Task Force (FATF) – koncert mocarstw finansowych?

63%
Kołek P.
Krakowskie Studia Międzynarodowe
|
2017
|
issue 4
131-147
PL
Grupa Zadaniowa ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (FATF) jest istotnym elementem w systemie regulacyjnym międzynarodowych stosunków gospodarczych. Grupę można scharakteryzować jako współczesny sektorowy odpowiednik XIX-wiecznego koncertu mocarstw. Pięć cech tego ostatniego – 1) szczególna rola wielkich mocarstw; 2) półotwarty charakter; 3) cel, jakim było służenie interesom członków; 4) dopuszczenie ingerencji w sprawy państw trzecich; 5) ograniczona instytucjonalizacja – odpowiadają również charakterystyce FATF. Artykuł omawia liczne podobieństwa oraz pewne różnice między obydwoma systemami. Ogólny wniosek brzmi, że mimo pewnych niedostatków, model działalności FATF, przypominający koncert mocarstw, jest skutecznym i wydajnym narzędziem zwalczania przestępczości i terroryzmu. Jest zatem użyteczny dla całej społeczności międzynarodowej.
EN
The Financial Action Task Force (FATF) constitutes an important pillar in the regulatory system of international economic relations. The Group can be seen as a modern equivalent of the nineteenthcentury “concert of powers”. Five characteristics of the latter – 1) special role of great powers; 2) semi-openness; 3) main purpose of serving the interest of its members; 4) accepting intervention into affairs of non-members; 5) limited institutionalization – can also be used to describe FATF. The article elaborates on the multiple similarities, while also discussing the differences between both systems. The conclusion is that despite its minor drawbacks, the FATF model is an efficient and effective tool in combating crime and terrorism, and as such is beneficial for the whole international community, not only the very members of the Group.
8
Publication available in full text mode
Content available

Post-National Revolution and Its Political Consequences

51%
Potulski J.
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
|
2017
|
vol. 56
207-225
PL
Na przełomie dwudziestego i dwudziestego pierwszego wieku kraje wysoko rozwinięte przechodzą proces, który określany jest niekiedy mianem „nadejścia trzeciej fali cywilizacyjnej”, związanej z rewolucją technologii informacyjnych. Ta transformacja cywilizacyjna skutkuje procesami, które można określić mianem „rewolucji post-industrialnej” oraz „rewolucji post-narodowej”. Podobnie jak miało to miejsce w wypadku nowoczesnej rewolucji narodowej i przemysłowej, tak samo dwie „ponowoczesne” rewolucje wywołują głębokie zmiany w strukturze społecznej, prowokując tym samym opór wobec zmian i nadchodzącego „nowego porządku społecznego”. Podstawowym celem artykułu jest zwrócenie uwagi na heurystyczne możliwości modelu analitycznego zaproponowanego przez Steina Rokkana i Seymoura Lipseta do badania podziałów społecznych politycznie doniosłych. Autor argumentuje, że Rokkanowski model może być przydatny w próbie wyjaśniania współczesnych zjawisk politycznych.
EN
Western Europe of the early 21st century is going through a process that is sometimes referred to as “the arrival of the Third Wave civilization”, that is the information civilization. The civilizational transformations result in two “revolutions” – post-national and post-industrial. Just like the 19th-century national and industrial revolutions, they involve deep social changes and consequently provoke resistance and a wave of counter-mobilisation against the upcoming “new order” – global, post-national, and post-industrial. The basic assumption of this article is that the classical theoretical schemes developed by Stein Rokkan and Seymour Lipset may come as analytical tools useful in explaining contemporary political phenomena. Rokkan’s theory seems to be the analytical model that is still helpful in explaining the election behaviours as well as political conflicts and divisions present within current political systems, and its heuristic power is high.
9
Publication available in full text mode
Content available

“The Ukrainian Issue” at the G7 Summits in Conditions of the Russian-Ukrainian Conflict 2014–2022

51%
Nemych O.
Przegląd Strategiczny
|
2023
|
issue 16
297-308
PL
Celem prezentowanego artykułu jest pogłębiona analiza polityki G7 wobec Ukrainy w kontekście rosyjskiej inwazji w latach 2014–2022. Hipoteza sformowana i zweryfikowana w pracy jest taka, że od początku rosyjskiej ekspansji na Ukrainę w 2014 roku członkowie G7 wzywali do procesu negocjacyjnego i politycznego rozwiązania konfliktu, ale praktycznie nie było możliwe szybkie przyjęcie i wdrożenie w odpowiednim czasie decyzji o rozwiązaniu kryzysu w regionie poprzez sprzęgnięcie globalnych i regionalnych mechanizmów bezpieczeństwa. W ten sposób powstało dogodne pole do przedłużania konfliktu, który przerodził się w pełnoskalową wojnę. Metodologia badań opiera się na systemowych, historycznych, strukturalnych i politycznych podejściach do badania problemu. Metody badawcze to analiza porównawcza, analiza treści, metody chronologiczne i klasyfikacyjne. Niniejsze opracowanie pozwala wyróżnić etapy zaangażowania G7 w „kwestię ukraińską” w okresie 2014–2022. W tych latach polityka grupy przeszła trzy zmiany kursu, na które wpływ miały nie tylko działania Rosji, ale i również zmiany w kierunkach politycznych poszczególnych członków G7. Przykład nierozwiązanego od dziewięciu lat lokalnego konfliktu rosyjsko-ukraińskiego pokazuje, że taki kryzys może stanowić zagrożenie nie tylko dla stabilności regionalnej, ale i globalnej oraz że istnieje między nimi istotna korelacja.
EN
This article is aimed to provide an in-depth analysis of the G7 policy towards Ukraine in the context of Russian invasion 2014–2022. The hypothesis formed and verified in this paper is that since the beginning of Russian expansion on Ukraine in 2014 the G7 members have called for a negotiated process and a political solution to the conflict, but it was hardly possible to quickly adopt and implement timely and adequately decisions to resolve the crisis in the region through the bonding of global and regional security mechanisms. Thus, a comfortable field for prolonging the conflict, which has developed into a full-scale war, was formed. The research methodology is based on systemic, historical, structural and political approaches to the study of the problem. Research methods are comparative analysis, content analysis, chronological and classification methods. This study allows us to distinguish the stages of the G7 involvement in the “Ukrainian issue” in the period of 2014–2022. During these years, the group’s policy underwent three shifts in course, influenced in large part not only by the activities of Russia, but also by policy course changes of individual G7 members. The example of the nine-year unresolved local Russian-Ukrainian conflict shows that such crisis may pose a threat not only to regional, but also to global stability and there is a strong correlation between them.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.