Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: illokucja

Sort By:

Limit search:

Wann wird Schweigen zum Sprechakt? Illokutionen im Grenzbereich sprachlichen Handelns

100%

Topczewska U.

Roczniki Humanistyczne

2021

vol. 69

issue 5

217-229

The aim of this paper is to show that silence in a conversation can be an indirect speech act in Searle’s sense of the concept. The manifold semiotic functions of silence that will be presented in the paper suggest that it is an independent segment in a series of utterances, and thus constitutes a speech act separate from the preceding and following verbal acts. Its interpretation depends on conventions, but these conventions rarely evoke only symbolic procedures in contrast to direct speech acts. In most cases, pauses in speech also initiate a symptomatic interpretation procedure as defined by Rudi Keller, leading to indirect conclusions about the communicative intentions of the speakers.

Ziel des vorliegenden Beitrags ist es, zu zeigen, dass Schweigen im Gespräch ein indirekter Sprechakt im Sinne von Searle sein kann. Die vielfältigen semiotischen Funktionen von Sprechpausen, die in diesem Beitrag vorgestellt werden, legen nahe, dass es sich um ein unabhängiges Segment in einer Reihe von Äußerungen handelt, und somit um einen Sprechakt, der von den vorangehenden und folgenden verbalen Handlungen getrennt ist. Seine Interpretation hängt von Konventionen ab, die allerdings im Gegensatz zu direkten Sprechhandlungen selten ausschließlich symbolische Verfahren hervorrufen. In den meisten Fällen lösen Sprechpausen auch ein von Keller definiertes symptomatisches Interpretationsverfahren aus, das zu indirekten Schlussfolgerungen über die Kommunikationsabsichten der Sprecher führt.

Kiedy milczenie jest aktem mowy? Illokucje na pograniczu działań językowych Celem artykułu jest ukazanie milczenia jako niewerbalnego pośredniego aktu mowy. Wielorakie funkcje semiotyczne milczenia pozwalają traktować je jako samodzielny segment w ciągu wypowiedzeń, któremu odpowiada działanie odrębne od poprzedzającego i/lub następującego po nim działania werbalnego. Interpretacja milczenia rzadko jednak opiera się wyłącznie na symbolicznych procedurach interpretacyjnych; milczenie jest zwykle interpretowane nie jako działanie symboliczne, lecz jako symptom intencji komunikacyjnych mówcy, który zaniechał aktu werbalnego. Ziel des vorliegenden Beitrags ist es, zu zeigen, dass Schweigen im Gespräch ein indirekter Sprechakt im Sinne von Searle sein kann. Die vielfältigen semiotischen Funktionen von Sprechpausen, die in diesem Beitrag vorgestellt werden, legen nahe, dass es sich um ein unabhängiges Segment in einer Reihe von Äußerungen handelt, und somit um einen Sprechakt, der von den vorangehenden und folgenden verbalen Handlungen getrennt ist. Seine Interpretation hängt von Konventionen ab, die allerdings im Gegensatz zu direkten Sprechhandlungen selten ausschließlich symbolische Verfahren hervorrufen. In den meisten Fällen lösen Sprechpausen auch ein von Keller definiertes symptomatisches Interpretationsverfahren aus, das zu indirekten Schlussfolgerungen über die Kommunikationsabsichten der Sprecher führt.

УКРАЇНСЬКІ ПАРЕМІЇ ЯК МОВЛЕННЄВІ АКТИ

54%

КАЛЬКО В.

Studia Ukrainica Posnaniensia

2020

vol. 8

issue 2

33-44

Paremie to stałe jednostki językowe, odtwarzane przez mówcę w utartej formie. Ich funkcja zależy od celu komunikacji zapewnianego przez nadawcę zbiorowego, czyli naród. Paremie należą do docelowych aktów mówienia, co przekłada się na potrzebę zbadania ich pod kątem specyficznej pragmatyki. Obecność mocy illokucyjnej w paremiach powoduje ich przekształcenie w akty mówienia, co świadczy o dyskursywnej istocie semiozy paremicznej. W zależności od illokucji ukraińskie przysłowia mogą przybierać charakter stwierdzenia, konstatacji, zastrzeżenia, obietnicy, groźby, rozkazu, porady, oceny itp. Dla ukraińskich paremii charakterystyczna jest illokucja aktów mówienia: reprezentatyw, dyrektyw oraz ekspresyw. Konstatuje się obecność w paremicznym korpusie języka ukraińskiego złożonych aktów mówienia, które wyrażają różnice pomiędzy illokucją a mocą illokucyjną.

Proverbs are fixed linguistic symbols reproduced by the speaker, which are characterized by a communicative purpose, given by the collective addressee – by a folk. They are purposeful speech actions, speech acts of which prompt to study the peculiarities of their pragmatics. The presence of independent illocutionary forces in proverbs transforms them into speech acts, which is also evidence of the discursive nature of proverbial semiosis. Depending on the intention, proverb statements can take on the semantic status of affirmation, ascertaining, promise, warning, threat, order, requirement, advice, еvaluation etc. It also singles out pragmatically shaped features of the Ukrainian paremia possessing genuine illocution for such speech acts as representatives, directives, or expressives. The thesis reveals the indirect speech acts in the Ukrainian paremia stock that are characterized by imbalance between illocution and illocutionary force.

Refine search results

1 Roczniki Humanistyczne

1 Studia Ukrainica Posnaniensia

1 Topczewska U.

1 КАЛЬКО В.

1 2021

1 2020

Search results

Wann wird Schweigen zum Sprechakt? Illokutionen im Grenzbereich sprachlichen Handelns

УКРАЇНСЬКІ ПАРЕМІЇ ЯК МОВЛЕННЄВІ АКТИ