Search results

1

La divisione amministrativa dell’istituto religioso

100%

Stokłosa M.

Sympozjum

|

2016

|

issue 1(30)

93-109

PL

Instytuty zakonne o zarządzie centralnym, jeśli tylko zaistnieją warunki wymagane przez prawo własne, dzielą sią zazwyczaj na prowincje. W myśl kan. 621 prowincję tworzy „połączenie wielu domów pod kierownictwem jednego przełożonego stanowiące bezpośrednią część tego instytutu”. Zasadniczo podział instytutu na prowincje następuje na podstawie kryterium terytorialności. Istnieją jednak możliwości podziału w oparciu o kryterium przynależności do określonej narodowości czy grupy językowej. Oprócz podziału na prowincje, możliwe jest utworzenie analogicznych jednostek administracyjnych, o czym wyraźnie wspomina kan. 620, mówiąc o prowincji i innej zrównanej z nią części. Taką jednostkę określa się w prawie własnym poszczególnych instytutów różnie, a mianowicie: wice-prowincja, region, kustodia. Są one tworzone na okres przejściowy, gdyż do założenia prowincji nie ma wystarczającej liczby członków lub brakuje im odpowiednich struktur organizacyjnych czy też innych ważnych elementów konstytutywnych określonych w prawie własnym, które konieczne są do erygowania prowincji.

EN

Religious institutes with the central management, if the external conditions and the internal law permit, are usually divided into provinces. Following the intention of canon 621 CIC/83 the province creates „connection or putting together of several houses under the jurisdiction of one superior, which is the integral part of the institute”. Usually the institutes are divided into provinces based on the territorial criterion, but other possibilities, for example personnel criterion, based on the affiliation to particular nation or language are permitted. Besides provinces there is a possibility of creating other analogical administrative entities as it is mentioned in canon 620, which talks about equal equivalent part. Such entity is described by the internal law of the institutes by various names, namely: vice-province, region, custody. They are created for the transitional period of time because there are not enough members for the creation of the province or because there are no sufficient organisational structures. There might be other important reasons, like lack of fulfilment of internal law requirements, that could prevent the creation of the province.

2

Obowiązek ustanowienia ekonoma w instytucie zakonnym

80%

Stokłosa M.

Sympozjum

|

2009

|

issue 1(18)

71-86

3

Stowarzyszenie publiczne wiernych dążące do uzyskania statusu instytutu zakonnego według obowiązującego prawa kanonicznego

61%

Marszałek M.

Kościół i Prawo

|

2016

|

issue 5 (18) nr 1

33-51

PL

Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 r. dopuszcza możliwość erygowania nowych instytutów zakonnych przez biskupa diecezjalnego. W rzeczywistości powstanie nowego instytutu zakonnego jest wieloetapowym procesem regulowanym przez prawo kościelne. Jednym z etapów tego procesu jest stowarzyszenie publiczne wiernych dążące do uzyskania statusu instytutu zakonnego. Celem niniejszego artykułu jest ukazanie specyfiki tej struktury prawnej.

EN

The 1983 Code of Canon Law permits the diocesan bishop to erect a new religious institute. In reality the process of the formation of a new religious institute is long and comprises a number of steps. One of these is a public association of the faithful intending to become a religious institute. The goal of the article is to present the particularity of this canonical structure.

4

Problematyka odzwierciedlenia charyzmatu instytutu zakonnego w jego prawie własnym

57%

SZEWCZUL B.

Prawo Kanoniczne

|

2015

|

vol. 58

|

issue 3

65-85

EN

Present revision of the own law in the Institutes of consecrated life is associated with certain diculty. It is the theological and legal expression of charism in accordance with the intentions of the Founders, in order to save the identity of the Communions founded by them, in spite of the social, economic, and cultural life changes in the course of time. That’s why – in the first place – the article explained the very idea of cha- rism, and shown the problem of diversity of the Holy Spirit gis related to it, such as Founder’s charism, charism of the Institute foundation, Institute charism, and founding charism. Further on in the article, they presented the idea of the spiritual herritage (patrimonium) of the Institute, and its relation to Institute’s charisms.e ve component elements of Institute herritage were described, which are very useful during the constitution renewal, e.g. nature of Institute, its character, purpose, spirit and sound traditions.ey also presented the necessity of expressing the charisms and patrimonium in all areas of the Institute life, and their own rules of laws, which regulate them.

PL

W ramach trwającej wciąż posoborowej odnowy życia zakonnego obejmującej także rewizję prawa własnego instytutów zakonnych, odczytywania go na nowo w kontekście charyzmatu założycieli oraz dostosowywania do współczesności i norm Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku pojawia się szereg niejasności w redagowaniu konstytucji i dyrektoriów zakonnych. Główną trudnością w tym względzie wydaje się być dążenie do ostatecznego „zwerbalizowania” charyzmatu instytutu w ujęciu teologicznym i prawnym zgodnie z zamysłem założycieli tak, aby mimo upływu czasu została zachowana tożsamość ufundowanego przez nich instytutu. A z drugiej strony pojawia się trudność zharmonizowania pierwotnego charyzmatu instytutu z zachodzącymi wciąż zmianami w życiu społecznym i kulturalnym. Innym problemem jest pojmowanie samego terminu charyzmat instytutu. Najczęściej zawęża się jego sens tylko do celu istnienia instytutu, a wyrażenie go w konstytucjach sprowadza się zazwyczaj do jak najwierniejszego opisu w pierwszym rozdziale konstytucji zatytułowanym np. Charyzmat instytutu, Duchowość instytutu, Natura instytutu itp. Tymczasem charyzmat przenika całość życia w instytucie, każdą jego dziedzinę i powinien wybrzmiewać oraz być obecnym we wszystkich rozdziałach konstytucji, także tych dotyczących sprawowania władzy, wykonywania apostolatu, oddzielenia zakonników od świata, ich formacji, zarządu dobrami materialnymi, a nie tylko ograniczać się do przepisów pierwszego z nich. Zatem celem niniejszego artykułu będzie próba nakreślenia samego pojęcia charyzmatu a także jego relacji do tzw. dziedzictwa duchowego instytutu, rzadko wzmiankowanego ostatnio w środowiskach zakonników, a jakże użytecznego przy rewizji konstytucji oraz konieczność przejawów obu tych rzeczywistości we wszystkich obszarach życia zakonnego i regulujących je przepisach prawa własnego instytutów.

5

Próba przedstawienia genezy eksklaustracji „ad nutum Sanctae Sedis” w Kościele łacińskim na tle troski prawodawcy kościelnego o ochronę „vita communis” (can. 594 CIC)

41%

Bider M. P.

Teologiczne Studia Siedleckie

|

2014

|

issue XI/11

131-151

EN

The so-called exclaustration ad nutum Sanctae Sedis, in the Latin Church, gradually developed from the temporary secularization, i.e. in some serious instances a period of ex-claustration was granted to a religious. Such a practice came to life around the XIX century. In fact, the Apostolic See began the practice of imposing exclaustration in the early 50’s of the previous century. The imposition of exclaustration on a perpetually professed was exer-cised by way of an indult requiring of him living temporarily out of community. The above procedure was part of a protective measure of the vita communis, and it often was a result of circumstances independent of the religious, such as establishing a new religious institute or as a result of the challenges and difficulties faced by the Western civilization, which had a significant impact on religious life in the 60’s of the previous century. The exclaustration ad nutum Sanctae Sedis was imposed in cases, in which there was a need for a perpetually pro-fessed to be formally expelled; due to the formal or material impediment, however, such a procedure could not be executed. The new Code of Canon Law of 1983 adopted such proce-dures and they were finally included in the Code.

6

Kapituła Generalna podmiotem najwyższej władzy w instytucie zakonnym

41%

Wroceński J.

Sympozjum

|

2016

|

issue 2(31)

211-237

EN

In this paper, the author accentuates the fact that authority in religious institutes does not only have a purely institutional character, but it also includes spiritual and community elements. The exercise of this power within the whole institute and at all levels of governance of the institute is made in both individual and collective terms, under the general and their own institute’s laws. Referring to the constant tradition of the issue of governing institutes he notes that the management of the institute cannot in any event be entrusted to the whole community as such. The essential tasks of a board in institutions, whether in terms of individual or collective management, are the organisation of the structures of community life and the protection of fidelity to the mission of the institute and its charisma. In the later part of the study, the author also indicates that a general chapter should not to be perceived in a mythical way, i.e. as if it were a panacea for all religious ills. In the institute of consecrated life, the board’s perfection depends not so much on the structures, but on persons with adequate natural gifts and an individual charisma. Deficiencies of individual superiors involving the inappropriate governance will not be removed by the action of a collective body that is the general chapter. Also, one should not be under a delusion that in the acts of the general chapter responsibility is spread over many people and it decreases individual responsibility. Besides, it is wrong to seek and promote the spirit of a democracy that aims to defend the personal rights of individual members or groups in a religious institute. This may sometimes lead to applying for rights that should rather be part of powers opposite to the Gospel. The general chapter, therefore, should be a sign of unity in love of the institute and express a common concern of all its members for the good of the whole community.

7

Misyjny wymiar charyzmatu sercańskiego

41%

Ziemann E.

Sympozjum

|

2019

|

issue 2(37)

93-115

PL

Refleksja nad misyjnym wymiarem charyzmatu sercańskiego wpisuje się w bogaty kontekst historii oraz duchowości życia zakonnego. Na przełomie XIX i XX wieku powstała we Francji większość instytutów zakonnych męskich i żeńskich w odpowiedzi na religijne i społeczne potrzeby ówczesnej Europy. Zakładane nowe zgromadzenia zakonne ubogacały Kościół specyficznymi formami czynnego życia apostolskiego, bazując na charyzmacie i misji swoich założycieli, a także bogatej duchowości zakonów mniszych, żebrzących i kleryckich. Osobiste pragnienie połączenia kapłaństwa z życiem zakonnym stało się dla ojca Leona Dehona inspiracją do założenia Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego dla dobra Kościoła oraz osobistego uświęcenia jego członków.

EN

The reflection upon the Dehonian mission charism fits into the rich context of the history of religious life. At the turn of the 19th and 20th century most of the religious orders for men and women in France came into being, as the response to the social needs of Europe of that time. Shaping of the new religious orders enriched the Church with the specific forms of apostolic life, based on charisms and missions of their founders, and the rich spirituality of the orders of monks, beggars and clerics. Personal desire to combine both priesthood and religious life became the inspiration for Fr. Leon John Dehon to found the Congregation of the Priests of the Sacred Heart for the benefit of the Church and for the personal sanctification of its members.

Refine search results

4 Sympozjum

1 Kościół i Prawo

1 Prawo Kanoniczne

1 Teologiczne Studia Siedleckie

2 Stokłosa M.

1 Bider M. P.

1 Marszałek M.

1 SZEWCZUL B.

1 Wroceński J.

1 Ziemann E.

1 2019

3 2016

1 2015

1 2014

1 2009

La divisione amministrativa dell’istituto religioso

Obowiązek ustanowienia ekonoma w instytucie zakonnym

Stowarzyszenie publiczne wiernych dążące do uzyskania statusu instytutu zakonnego według obowiązującego prawa kanonicznego

Problematyka odzwierciedlenia charyzmatu instytutu zakonnego w jego prawie własnym

Próba przedstawienia genezy eksklaustracji „ad nutum Sanctae Sedis” w Kościele łacińskim na tle troski prawodawcy kościelnego o ochronę „vita communis” (can. 594 CIC)

Kapituła Generalna podmiotem najwyższej władzy w instytucie zakonnym

Misyjny wymiar charyzmatu sercańskiego